Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

         [จะแก้ไขข้อมูลของเฮนรี่ใหม่นะคะ.. ^^ ยังไม่อยากรวบให้มันหลายคู่ในเรื่องเดียวน่ะค่ะ]
          ฮ้าวว!.. เวลาผ่านเร็วเป็นบ้าเลย! ฉันรู้สึกว่าอยู่ที่นี่แค่แปปเดียวเองนะ - -' ตอนนี้ฉันเปิดเรียนเทอม 2 มาได้หลายอาทิตย์ละ!!  เร็วจริงๆมั้ยล่ะ? ฉันรู้สึกว่าเร็วจริงๆนะ เหอะๆ.. ช่างเถอะ! ตอนนี้นะ ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากก.. เพราะช่วงนี้ฉันมีเพื่อนที่ดีอย่างยัยไอริส มีแฟนที่ดี [เอ๊ะ!] ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นน่ะ ^-^!! ก็เพราะว่ายัยเคธี่ปะลี่ปี้ปื๊ดไม่ได้มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของฉันแล้วล่ะสิ ><.. วันนี้ฉันก็ได้ร่วมทำอาหารกับกลุ่มเดิมอีกแล้วล่ะ.. บางทีในใจฉันก็คิดว่าฉันอาจหนียัยเคธไม่พ้นก็ได้ เพราะทีเชอร์ให้เอากลุ่มเดิมของเทอมที่แล้วมาทำด้วยกันอีก แล้วต้องทำอีกตลอดๆ - -!! ฉันล่ะเพลียจริงๆเลยย!.. 
"นี่.. ฉันว่าเธอควรเกล้าผมนะ - - ทำทรงนี้เวลาก้มมีหวังผมจิ้มวัตถุดิบพอดีอ่ะ"
นายซาเวียร์ออกความคิดเหนกับทรงผมของฉัน.. ฉันก็ทำทรงนี้มาตลอดตั้งแต่มาอยู่ที่นี่นะ เขาพึ่งจะมาตะขิดตะขวงใจอะไรตอนนี้?
"ฉันก็ทำทรงนี้มาตลอดนะ.. นายจะมาให้ฉันเปลี่ยนไม่ได้นะ ก็ฉันชอบทรงนี้ ฉันจะทำทรงนี้ -3-"
"ครับ ครับ.. - - มาเป็นชุดเลย!"
"แหม่! คู่นี่สวีทกันดีจังนะ ^^"
จู่ๆก็มีเสียงกล่าวขึ้นมา.. นั่นคือเสียงของแอนดริวนั่นเอง !
"เอ่ออ.."
"ก็เป็นธรรมดาของคู่รักนี่นา ^^ เนอะ ดาลิ้งงงง"
"แอวะ!.."
หลังจากสิ้นเสียงชวนน่าอ้วกของนายซาเวียร์แล้ว ก็ได้ยินเสียงอ้วกมาจริงๆจากยัยเคธ - - จะมาเหมาะกันไปมั้ยยะ?!
"พอเหอะๆ - - มาทำอาหารกันเถอะ! จะไม่เสร็จทันส่งนะ!!"
พอฉันพูดจบ.. ทุกคนก็ตั้งใจทำอารหารทันนี้.. ครั้งนี้เราไม่ได้ทำเค้ก เลยไม่มีอะไรให้แกล้งกันแล้ว
"มานี่มา.. เดี๋ยวฉันช่วย!"
จู่ๆนายซาเวียร์ก็เอ่ยอยากช่วยฉันขึ้นมา! นั่นทำให้คนที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลแอบชำเลืองมา ก็น่าจะรู้น่ะนะว่าใคร - -
"ไม่เป็นไร.. นายไปทำงานของนายเถอะ ฉันอยากให้แยกกันทำ! จะได้เสร็จเร็วๆ"
"ไม่อ่ะ! ฉันอยากช่วยเธอ!"
"ก็บอกแล้วว่าไม่เป็นไรไง - -"
"ไม่เป็นไรๆ ฉันอยากช่วยเธอ!"
"เอ้ะ! นายอย่าดื้อนักสิ!"
"ฉันอยากช่วยจริงๆนะ.."
พลั้กก! ตุ้บบ! เพล้งง!
นายซาเวียร์พูดยังไม่ทันจบ เหมือนมีคนมาแทรกที่เรายังเถียงกันอยู่ และรู้สึกว่าแทรกแรงด้วยนะ! ฉันถึงกับล้มลงกับพื้น.. แล้วถ้วยที่ฉันถือก็ถึงกับแตก ฉันว่าคงไม่ต้องสงสัยหรอกว่าใครกันที่ทำ!
"อุ๊ย! ฉันขอโทษนะ.. ฉันจะเดินไปหยิบซอส ไม่อยากเดินอ้อมเลยแทรกน่ะ ฉันขอโทษ!"
ยัยเคธกล่าวขอโทษเหมือนไม่อยากจะขอโทษเท่าไหร่เลย !! - -' อย่างว่าล่ะ ยัยนี่ไม่มีสำนึกหรอก!
"อืมม.. ไม่เป็นไร ^^"
ฉันตอบไปอย่างอดทนอดกลั้น.. จ้ะ! ฉันต้องใจดีสู้เสือ เข้าไว้!!
 "เหอะ! ก็ดี! งั้นฉันไปทำส่วนของฉันต่อก่อนนะ ^^!!" 
รอยยิ้มตอนนี้ของยัยเคธเหมือนจะสะใจมาก! 
ฉันพยายามที่จะไม่สนใจ.. 
จะพยุงตัวเองขึ้นแต่ก็.. ฉึกกก! ฉันโดนเศษถ้วยที่แตกบาดมือฉัน! นายซาเวียร์ยังมองไม่เห็น.. เพราะมันอยู่ด้านหลัง เขาจึงไม่เห็น แต่ฉันคิดว่าแอนดริวเห็น ฉันเลยหันหลังและบอกให้เขาจุ้ๆไว้!"เอ่อ.. เธอเป็นไรมากมั้ย?"
ซาเวียร์เอ่ยถามฉัน.. 
"อ่อ..ฉันหรอ? ฉันไม่เป็นไร ^^ เดี๋ยวฉันมานะ แปปนึง!"
เมื่อฉันขอตัว.. แล้วฉันก็เดินตรงไปที่กอกน้ำ ที่ที่นายซาเวียร์กับแอนดริวเคยต่อยกัน.. แล้วฉันก็โดนลูกหลง ฉันจำมันได้ดี -,-
เมื่อฉันเปิดน้ำล้างมือที่เปื้อนเลือดออก.. จู่ๆฉันก็เกิดอาการเจ็บ! เจ็บที่มือ! เจ็บที่หน้าอกข้างซ้าย! บางทีฉันก็ท้อกับการอยู่ที่นี่ :( แต่ฉันคงขอกลับกระทันหันไม่ได้! ฉันคงต้องสู้ต่อไปสินะ เฮ้ออ...  
[ช่วงนี้สอบ! อาจจะไม่ค่อยมาอัพนะคะ ^^ แต่ก็เข้ามาส่องทุกวันแหละค่ะ แค่ไม่มีเวลาว่างถึงขนาดมานั่งพิมพ์ตอนใหม่ได้ 5555]