Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

       [กรุณาอ่านที่บทนำก่อนที่จะอ่านตอนที่1 ด้วยนะคะ ^^]

      ในที่สุด! ก็ถึงวันที่ฉันจะไปอเมริกาแล้ว TT คิดแล้วก็เศร้านะ ถึงจะอยากไป.. แต่อดที่จะคิดถึงครอบครัว เพื่อนๆ โรงเรียน คุณครูไม่ได้เลย.. วันนี้มีแค่ครอบครัวฉัน คุณครูที่สนิทที่สุด และยัยพลอยใสมาส่งที่สนามบิน.. จริงๆ ฉันก็จัดงานเลี้ยงส่งกับเพื่อนๆที่โรงเรียนแล้ว แต่ฉันไม่ให้พวกเขามาลาฉันที่สนามบินหรอก! มันจะเว่อร์ไป ฉันกลัวว่าฉันจะเปลี่ยนใจไม่ไปอเมริกาน่ะ...

"นี่! แสนดี เธอจะได้ไปต่างประเทศแล้วนะ ตลอด 1ปีที่ไปเนี่ย ฉันขอให้เธอโชคดีนะ อย่าลืมฉันนะ ติดต่อฉันมาบ้าง มาเยี่ยมไทยบ่อยๆด้วยนะ ฉันไม่อยากเหงานะ T^T" 

"โอเคๆ ถ้าฉันมาได้ฉันก็จะมานะ ^^ ฉันจะติดต่อหาแกบ่อยๆนะ ฉันจะไม่ลืมแกเลย ฉันก็กลัวฉันเหงาเหมือนกันแหละ แต่ฉันก็จะพยายามอยู่ให้ได้ หาประสบการณ์ให้ตัวเองไว้ตอนโต ^^"

"ฉันเข้าใจ.. แต่... ฉันไม่อยากให้เธอไปเลยย TT" ว่าแล้วยัยพลอยใสก็ปล่อยโฮวิ่งเข้ามากอดฉันไว้.. เฮ้ออ แกจะทำให้ฉันเปลี่ยนใจนะเว้ยย! ยัยพลอยใส TT

"แสนดี.. ครูขอให้เธอโชคดีนะจ้ะ ในที่สุดเธอก็ทำตามฝันได้แล้ว ครูขอให้เธอมีความสุขที่โน่น มีเพื่อนดีๆ เจอโฮสต์แฟมิลี่ที่น่ารักๆนะจ้ะ ได้เที่ยวที่ไหนก็ถ่ายรูปมาให้ครูดูด้วยล่ะ ^^"

"ขอบคุณค่ะคุณครู.. หนูทำความฝันนี้สำเร็จได้ก็เพราะคุณครูนะคะ หนูรักคุณครูค่ะ >0<"

เมื่อบอกลาทุกคนเสร็จแล้ว!.. ตอนนี้ฉันก็อยู่บนเครื่องล่ะ ฉันนั่งฟังเพลงไปเรื่อยเปื่อย แอร์เย็นดีนะ >< บรรยากาศชวนหลับชะมัดเลยย! ขอนอนก่อนละกัน ถึงอเมริกาเมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกที >-<

      ...ฮ้าววว! บรรยากาศน่านอนจังเลย -,- อ้อลืมม! หวัดดี ^-^/ ผมชื่อ 'ซาเวียร์' นะ.. ผมกำลังจะกลับอเมริกาน่ะ ผมพึ่งมาจากไทย ไปเยี่ยมพ่อมา พ่อผมอยู่ไทย ส่วนแม่ผมอยู่อเมริกา พ่อกับแม่ผมเลิกกันน่ะ น้องสาวผมอยู่กับพ่อ ส่วนผมอยู่กับแม่! ผมเป็นลูกครึ่งอเมริกัน-ไทยล่ะ ฮ่าๆ ผมรีบกลับอเมริกาเพราะผมกลัวแม่ต้องอยู่คนเดียว ผมชวนแม่มา แม่ก็ไม่ยอมมา.. แม่ไม่อยากเจอพ่อเลย :( ช่างเถอะๆ เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ!! วันนี้เป็นวันที่ผมเศร้าใจสุดๆเลย น้องสาวผม.. เธอเกือบจำผมไม่ได้ ทั้งๆที่ผมคิดถึงเธอมาตลอดแท้ๆ TT เธอโหดร้ายชะมัดเลย บ้าที่สุด! 

ผมนั่งเล่นไปเรื่อยๆ นั่งดูก้อนเมฆเหมือนทุกๆครั้งที่เดินทางไป-กลับแบบนี้ ผมอยากให้พ่อกับแม่ผมคืนดีกันจัง! ผมไม่รู้ว่าท่านทะเลาะกันเรื่องอะไร มีปัญหาอะไรที่ถึงขั้นต้องเลิกกัน :(.... ตั้งแต่ที่แม่ไม่ยอมบอกผม ผมก็เริ่มทำตัวเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น... เหมือนตอนนี้ไงล่ะ! โอ้ะ! สัญญาณบอกแล้วว่าเราถึงอเมริกาแล้ว ผมเพ้อนานไปมั้ยเนี่ย! ช่างเถอะ ผมลงไปข้างล่างก่อนละกันนะ ^-^

      ....ฮ้าววว! ถึงที่อเมริกาแล้วหรอเนี่ยย? เมื่อเดินลงมาดูฉันก็ถึงกับตะลึง O.O นี่มันอเมริกาจริงๆ ฉันไม่ได้ฝันไป!! >-<