BADMAN ขอโทษด้วยที่ผมร้ายเกินไป

08:31:44

ตู๊ดด....ตู๊ดดดด.....

“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”

(โบรมีน โบรมีนลูก) เสียงหญิงสาววัยกลางคนเอ่ยชื่อลูกสาวเธออย่างรีบร้อน

“มีอะไรค่ะแม่ ทำเสียงน่าตกในเชียว” หญิงสาวพูดติดตลกกลับไปหาผู้เป็นแม่

(นี่ๆ พูดอย่างนี้แสดงว่าแกยังไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับไอ้โบรอนใช่ไหม -_- )

“ทำไมเหรอแม่ ไอ้โบรอนมันเป็นไรเหรอ” เธอถามกลับไป ใบหน้าของเธองุนงงกับสิ่งที่แม่เธอพูดเป็นอย่างมาก เธอหันกลับไปมองน้องชายของเธอที่กำลังนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาสีเทา

(ก่อนที่แม่จะบอก ไอ้โบรอนมันอยู่แถวนั้นหรือเปล่า)

“อยู่ค่ะ ทำไมเหรอแม่” เธอถามกลับ ยิ่งแม่เธอถามยังนี้เธอยิ่งงงเข้าไปใหญ่

(แม่ขอให้แกเดินออกมาข้างนอกบ้านได้ไหม)

“ทำไมละค่ะแม่”

(เอาเถอะน่า.....ออกมาเถอะ) เธอได้ฟังดังนั้น จึงเดินออกไปจากบ้านพักของเธอ

“พี่โบรมีน พี่จะไปไหนนะ” เสียงน้องชายของเธอดังมาจากข้างหลัง โทนเสียงที่ต่ำเหมือนคนตื่นใหม่ถามเธอพร้อมลุกขึ้น เขาขยี้ตาเบาๆแล้วมองพี่สาวของเขา

“ออกไปคุยโทรศัพท์นะ” เธอบอกแล้วเตรียมจะเดินออกไป

“คุยกับใครอ่ะ แม่เหรอ” น้องชายเธอถามต่อ

(มีนอย่าบอกมันนะว่าคุยกับแม่) เสียงแม่ของเธอแว่วมาจากโทรศัพท์

“อ้อ คุยกับเพื่อนนะ” เธอตอบแล้วรีบเดินออกไปข้างนอกทันที

“ว่ามาค่ะแม่”

(คือว่าไอ้โบรอนมันไปเข้ากลุ่ม BADMAN แก๊งยากูซ่าที่มีอิทธิพลที่สุดในเมือง! )

“หา!!!!!!!!!!!!” เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ มือขวาของเธอยกมาปิดปากเธออัตโนมัติ น้องชายของเธอวิ่งออกมาพร้อมอาการตกใจบวกกับเพิ่งนอนตื่นทำให้น้องชายของเธอตกใจเป็นอย่างมาก

“เป็นไรไปพี่” น้องชายของเธอถามด้วยอาการตื่นตกใจ

“เปล่าๆ แค่การบ้านมันค่อนข้างเยอะนิดหน่อยพี่เลยร้องออกมา แกไปนอนต่อเถอะ”

“เหรอ อืมๆ จะร้องก็ร้องเบาๆหน่อยเถอะ ผมตกใจนะ”

“จ๊ะๆ พี่จะจำไว้!”เธอบอกแล้วมองน้องชายของเธอที่เดินหายลับเข้าไปในบ้านสุดสายตา “เอ่อ...แม่ค่ะ”

(จ๊ะ)

“แต่แม่รู้ได้ไงอ่ะค่ะ ใครบอกแม่” เธอถามแม่ของเธอแล้วเหลือบไปมองน้องชายเธอที่กำลังปิ้งขนมปังอยู่ในครัว

(เอาเป็นว่าแม่มีสายแล้วกัน...) แม่ของเธอเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้นมาต่อ (โบรมีน...ลูกอย่าพึ่งคิดมาก อย่าพึ่งไปถามโบรอนตอนนี้เข้าใจไหม หนูต้องรอดูพฤติกรรมน้องไปเรื่อยๆ แล้วพาน้องออกมาจากกลุ่มนั้นให้ได้ โดยที่น้องต้องเป็นคนสมัครใจออกมาจากลุ่มนั้นเอง หนูอย่าไปบังคับน้องนะ เข้าใจไหม)

“ค่ะแม่” เธอตอบกลับด้วยเสียงหนักแน่น แต่จู่ๆความลังเลใจของเธอก็ผุดขึ้นมา “แต่แม่ค่ะ หนูจะทำได้เหรอ”

(ต้องได้สิ แม่เชื่อว่าลูกทำได้ สู้ๆ แม่มีเรื่องจะพูดกับลูกแค่นี้และจ๊ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะ)

“ค่ะแม่ เช่นกันนะค่ะ สวัสดีค่ะ”

(จ๊ะ สวัสดีจ๊ะ)

ติ๊ด....!!!!

“กรอด.....!!!!!!!! ไอ้โบรอน!!!!! ฉันบอกแกตั้งเป็นร้อยๆรอบแล้วทำไมไม่เคยเชื่อเลย เดี๋ยวฉันจะทำให้แกรู้ว่าไอ้แก๊งยากูซ่าพวกนั้นมันไม่น่าอยู่เลย!”