ถ้าฉันชอบรุ่นพี่มันผิดหรือป่าว

แม่นะแม่ยันเรามาเรียนที่นี้จนได้ แม่รู้ไหมว่าลูกคนนี้ก็อายเป็นเหมือนกันนะก็ลองคิดดูสิฉันเคยดูถูกคนที่เรียนพิเศษแต่ฉันต้องมาเรียน "โอ๊ย ฉันคนนี้จะบ้าตาย" ฉันเดินออกจากบ้านเพื่อไปเรียน โดยต้องขึ้นรถเมล์ไป "ปึ๊ก"โอ๊ย!!!!!ใครมันชนฉันอีกเนี่ย เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยเว้ย"บรื๊นนนนนนนนนน" "เฮ้ย รอด้วยสิ เฮ้อ ยังมีคนนะเว้ย หยุดรถ ฉันบอกให้หยุดรถไงวะ"รถเมล์ทิ้งช๊านนน วันนี้เป็นวันบ้าอะไร ตกรถ โดนคนชน แถมขามาก็ยังโดนหมาวิ่งไล่กัดอีก "แม่ จ๊าาาาา มิว ไม่อยากเรียนแล้ว มิวจะกลับบ้านนนน"แต่พอฉันจะหันหลังกับเสียงของแม่ก็ดังขึ้น 'มิว ถ้าลูกไม่ไปเรียนแม่จะหักค่าขนมลูกให้หมด และของที่แม่ให้เป็นรางวัล ของทุกปีที่ลูกเรียนดีแม่จะยึดคืน ไม่ว่าจะ ไอแพด ไอโฟน โน๊ตบุ๊ค นิยายที่หายาที่สุดในประเทศ ที่จะมีหนังสือนิยาย30เล่ม เท่านั้น แม่จะยึดให้หมดเลยคอยดู "อึก ไปเรียนดีกว่าโดนยึดของ" ณ ที่เรียนพิเศษ "อ้าว เธอที่เป็นเด็กใหม่ใช่ไหม มาแนะนำตัวให้เพื่อนๆ พี่ๆ ฟังสิ"เอิม!!ครูหนูปวดาอยู่นะ จะให้หนูไปยืนเนี่ยนะ "เอิ่ม....ค่ะ คือเรามีชื่อเล่นว่ามิวนะมาจากร.ร.Zค่ะ" "ลูกคุณหนูเลยหรอเนี่ย"ก็มีเสียงผูชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา ไม่มีมารยาทเลยนะ "มิว เธอจะนั่งตรงไหนก็ตามสบายนะ"ครูเอ่ยขึ้นเพื่อให้ฉันหาที่นั่ง ฉันมองไปรอบๆห้องก็มีแต่โต๊ะที่เต็มแล้ว ก็เหลืออยู่แค่โต๊ะเดียวที่ว่างอยู่ ซึ่งที่ฉันต้องไปนั่งมี่ผู้ชายหน้าตาดี ผมสีดำเงา ดวงตาคม แถมผิวขาว เหมือนลูกครึ่ง เท่บาดใจอะ พอฉันหาที่เสร็จ ก็เดินไปหาโต๊ะของผู้ชายคนนั้น "ฉันขอนั่งด้วยได้ไหม พอดีโต๊ะอื่นเต็มนะ"ฉันยืนมองผู้ชายที่กำลังนั่งทำโจทย์ที่ครูให้ทำ แล้วชายคนนั้นก็เงยหน้ามา เราประสานสายตา กัน ตึก ตึก ตึก ตึก ทำไมใจเราเต้นแรงอย่างนี้นะ "ได้สิ นั่งตามสบายเลย" ชายคนนี้พูดเสร็จก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร แต่รอยยิ้มและแววตานี้เขาคนนี้จะรู้ไหมว่าทำให้ฉันใจเต้น ทุกครั้ง "อืม ขอบใจนะ"ฉันพูดเสร็จฉันยิ้มให้เขา อย่างเป็นมิตร * * * ตอนที่3ก็จบไปหนึ่ง ขอฝากเรื่องนี้ไว้นะค่ะ เดียวจะรีบมาต่อบทที่4นะค่ะ