Revamp ศึกนางฟ้าสยบทวยเทพ

                    "เฮนรี่... ฟรีแมน!!"




เบื้องหน้าของสาวน้อยที่พยายามอย่างสุดกำลังคอเพื่อที่จะท้าทายกฏเกณฑ์ที่กำหนดเอาไว้เพื่อความปลอดภัยของชาวเมืองทุกคนนั้นปรากฏเงาทะมึนของชายผู้หนึ่งที่คล้ายกับบทลงโทษของผู้ที่ไม่ยอมทำตามธรรมเนียมที่สืบทอดกันมานานของหมู่บ้านขึ้นมาเป็นความรู้สึกที่เย็นเยือกราวกับน้ำแข็งนิรันดร์ในนรกโคคิวโทสที่ด้านหลังของเธอในระยะประชิดเข้ามาทุกขณะ



และเมื่อเรอาหันกลับไปด้านหลังก็ต้องพบกับชายผู้หนึ่งที่กำลังส่งรอยยิ้มสีแดงสดราวกับรอคอยการมาเยือนของเธอเป็นเวลานานแสนนาน ขอบตาสีดำสนิทเหมือนกับคนอดนอนมาเป็นเวลาหลายวันประกอบกับดวงตาสีเทาที่กำลังมองมายังเรอาราวกับเหนื่อยใจที่จะต้องพิพากษาผู้ที่คิดลองดีเป็นรายที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้ เปลือกตาสีขาวผ่องที่เหมือนกับลูกตาสีขาวของชายผู้นั้นหย่อนลงมาราวกับกำลังรู้สึกเบื่อกับอาหารการกินที่ซ้ำซากมาเป็นเวลาหลายปีหรี่ลงมาอีกหลังจากที่เรอาเข้าไปสบตาด้วย รวมทั้งไอปีศาจอ่อนๆที่แผ่ออกมาจากร่างของเขาอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย...




ซึ่งทั้งหมดนั้นไม่เป็นที่สบอารมณ์ของเรอาเป็นอย่างยิ่ง... แต่หากจะมีสิ่งเดียวที่ขัดตาสาวน้อยเทพตกสวรรค์เป็นอย่างมากก็เห็นจะเป็น สีผิวที่กลายเป็นสีน้ำตาลอ่อนจากการอาบแดดเป็นเวลาไม่นานนัก และสำหรับอสุรกายดูดเลือดนั้น... การอาบแสงอาทิตย์ยามกลางวันนั้นก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากการเดินเข้าไปในกองไฟที่กำลังลุกท่วมบนพื้นสนามหญ้าแม้แต่น้อย





"ดูเหมือนว่านายจะไม่ใช่แวมไพร์ธรรมดานะ... ไม่อย่างนั้นนายก็คงจะออกมาพบฉันกลางแจ้งในเวลากลางวันแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ!?"


เรอาหันหลังไปยังทางเดินด้านทางเข้าหมู่บ้านที่เริ่มทรุดโทรมจากการขาดการดูแลทำความสะอาดมาเป็นเวลานานก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ไม่น่าจะเอ่ยออกมาให้แวมไพร์ที่สามารถทำลายกฏเกณฑ์ที่สืบทอดกันมาแต่บรรพบุรุษลงได้ช่วยคลายความสงสัยภายในใจ




"มันเกิดอะไรขึ้นกับเฮนรี่ ฟรีแมนกันแน่!? ถ้าเป็นแวมไพร์ตามปกติย่อมไม่มีทางทนแสงอาทิตย์ได้ขนาดนี้แน่"




ได้ยินดังนั้นแวมไพร์ที่กำลังยืนอยู่ต่อหน้าสาวน้อยมือปราบมารก็เขม่นสายตาลงราวกับไม่พอใจในคำถามที่ได้ยิน แต่ถึงแม้ว่าเรอาจะเอ่ยคำพูดที่ไม่เข้าหูออกมาก็ตามที...ชายคนนั้นก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะกระโจนเข้าไปตักเตือนถึงวิธีพูดกับผู้อื่นที่ผิดของเธอเลยแม้แต่น้อย ราวกับอำนาจของดาบศักดิ์สิทธิ์ในมือขวาของเรอาจะเป็นตัวผนึกการเคลื่อนไหวที่เสียเปล่าของเขาเอาไว้อย่างนั้นแหละ





               "เฮนรี่ ฟรีแมน...งั้นสินะ! สรุปแล้วก็คือเธอมาที่นี่ก็เพื่อจัดการกับแวมไพร์ตัวนั้นล่ะสินะ!? ถ้าอย่างนั้นเธอก็มาเสียเวลาเปล่าแล้วล่ะ"



"หมายความว่ายังไง..."



"เฮนรี่ ฟรีแมนที่เธอพูดถึงนั่นถูกมือปราบมารจัดการไปตั้งแต่เมื่อ18ปีก่อนแล้ว... เธอไม่รู้หรอกเหรอ"


"เอ่อ... ฉันเพิ่งอายุได้แค่16เอง แล้วพ่อของฉันที่เคยเป็นมือปราบมารก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้ฉันรู้เลยสักคำ ว่าแต่...นายก็เป็นแวมไพร์ไม่ใช่เหรอ!? แล้วทำไมนายถึงโดนแสงแดดได้ล่ะ"



"เรื่องนั้นน่ะเหรอ... ก็คงเป็นเพราะฉันไม่ใช่สายเลือดบริสุทธิ์ล่ะมั้ง!?"



เรอาไม่อยากจะทำความเข้าใจในคำพูดของแวมไพร์หนุ่มที่ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเธอเลยสักนิด เพราะสิ่งเดียวที่เธอได้รับหลังจากการพูดคุยมาเป็นเวลาพอสมควรกับชายผู้นั้นก็มีเพียงความเข้าใจที่เริ่มจะบิดเบี้ยวและวนไปวนมาเท่านั้น





                    "สายเลือดไม่บริสุทธิ์... หมายความว่ายังไง!? ทั้งๆที่พวกแวมไพร์ที่ยึดมั่นในสายเลือดบริสุทธิ์ไม่น่าที่จะขยายพันธุ์กับพวกนอกสายเลือดนี่นา"




"เธอเองก็คิดเหมือนกันสินะ... แวมไพร์สายเลือดแท้ที่เธอพูดถึงเมื่อกี้ พ่อของฉันเกิดตกหลุมรักกับมนุษย์สาวคนหนึ่งระหว่างที่กำลังหาอาหารประทังความหิวเมื่อ19ปีก่อนจนไม่ได้ฆ่าเธอ แต่พ่อของฉันกลับเลือกที่จะมอบโปรตีนล้ำค่าให้กับเธอตอนกำลังหลับอยู่แทนจนกลายมาเป็นฉันในตอนนี้ เพราะอย่างนั้นแหละที่ทำให้ฉันสามารถทนต่อแสงอาทิตย์ที่แรงกล้าในเวลากลางวันที่เหมือนกับพระผู้เป็นเจ้าใช้เป็นอาวุธในการสังหารพวกเราได้ แต่ก็เพราะเรื่องนั้นอีกนั่นแหละที่ทำให้มือปราบมารคนหนึ่งต้องตามรอยพ่อของฉันแล้วฆ่าทิ้งในที่สุด"



แวมไพร์ลูกครึ่งมนุษย์เริ่มเท้าความไปยังเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตจนถึงเรื่องที่ไม่สมควรจะนึกถึงออกมาเป็นคำพูดที่ไม่ได้ผ่านการเรียบเรียงให้เป็นข้อความที่เข้าใจได้ง่าย แต่อย่างน้อยเรื่องที่เขาเล่าออกมานั้นก็เรอาทำให้เรอาเข้าใจได้ไม่ยาก เพราะรูปเหตุการณ์ที่ชายคนนั้นเผชิญนั้น...แทบจะไม่ได้ต่างกับความหลังของเธอเลย เพียงแค่สลับเพศชายหญิงเท่านั้นเอง




"ถ้าอย่างนั้นนายก็คงจะแค้นมือปราบคนนั้นมากเลยล่ะสิ ถ้ายังไงฉันจะเล่าเรื่องของฉันให้นายฟังด้วยได้หรือเปล่า... เรื่องลูกครึ่งเทพตกสวรรค์ที่แม่ของเธอถูกเทพตกสวรรค์ระดับผู้นำสังหารตั้งแต่เธอยังเป็นทารก!? นายแค้นมนุษย์คนนั้นใช่หรือเปล่า... คุณแวมไพร์ที่ยังไม่รู้จักชื่อ"





หลังจากนั้นเรอาที่ได้ฟังเรื่องราวความหลังทั้งหมดของแวมไพรืที่เธอเพิ่งจะมาทราบชื่อจริงในภายหลังก็เริ่มสาธยายความหลังตั้งแต่ที่เธอยังไม่รู้เรื่องราวภายนอกที่ได้ยินผ่านๆมาจากปากของบิดาของเธอให้ชายคนนั้นได้ฟัง ซึ่งหลังจากที่แวมไพร์หนุ่มได้ฟังความหลังที่ขมขื่นของสาวน้อยเรียบร้อยแล้ว เขาก็กัดฟันแน่นด้วยความรู้สึกโกรธแค้นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต



               ไม่ใช่เพราะความเกลียดชังที่มีต่อเทพตกสวรรค์อาสทารอธที่สังหารแม่ของเรอา... แต่เป็นเพราะ!!





"อย่างนั้นสินะ! สรุปแล้วก็คือ...พ่อของพวกเราเคยต่อสู้กันมาก่อนสินะ! ยัยเทพตกสวรรค์ เรอา..."


"ตั้งแต่เมื่อไหร่!? หรือว่า...อย่าบอกนะว่า!!"



เรอาเริ่มรู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ถนัดหลังจากที่สัมผัสได้ถึงไอปีศาจที่แผ่ออกมาจากร่างของแวมไพร์ที่ออกอาการเคียดแค้นให้เธอเห็นได้อย่างชัดเจน ไอปีศาจที่แผ่ออกมานั้นเข้มข้นมากจนพลังศักดิ์สิทธิ์ที่มีอยู่ในร่างของเรอาถึงกับเปล่งประกายออกมาปกป้องร่างเอาไว้อย่างสุดความสามารถ...โดยที่เจ้าตัวไม่ได้ต้องการเสียด้วยซ้ำ



"คนที่ฆ่าพ่อของฉันจะต้องชดใช้... คนที่พรากความอบอุ่นในวัยเด็กของฉัน เอลรอส ฟรีแมน ผู้นี้จะต้องได้รับกรรมที่มันก่อ!! ฉันจะพรากคนสำคัญที่สุดของมันไปจากอ้อมอกของมัน!! ให้มันได้รู้ว่าความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรักไปโดยไม่รู้ตัวเป็นยังไง!!!"





          เรอาไม่รอช้าให้ฝ่ายตรงข้ามได้ทำตามใจชอบได้อย่างแน่นอน เพียงชั่วพริบตาหลังจากที่เอลรอสกำหมัดของตัวเองแน่นจนมีเลือดไหลออกมาจากการที่เล็บอันแหลมคมของเขาทิ่มเข้าไปในมือพร้อมกับตะโกนเสียงดังลั่นไปทั่วหมู่บ้านแห่งนั้นจนพลังปีศาจพุ่งสูงขึ้นมาก ขาทั้งสองข้างของแวมไพร์เลือดผสมที่ตั้งใจจะชำระบัญชีแค้นของบิดาตัวเองก็เตะพื้นหินพุ่งเข้าหาเรอาที่กำดาบศักดิ์สิทธิ์แน่นอย่างรุนแรงจนหินประดับที่พื้นแตกละเอียดในพริบตา



ในการต่อสู้ครั้งนี้เป็นไปอย่างสูสีมากเพราะเรอาไม่ได้มีสมาธิจดจ่ออยู่กับดาบของตัวเองเลยจนมือที่กำด้ามเอาไว้นั้นคลายตัวหลวม ซึ่งนั่นเองที่ทำให้เอลรอสสามารถใช้กรงเล็บฉีกเนื้อที่แขนขวาของเธอจนดาบหลุดออกได้อย่าง่ายดาย และนอกจากนั้นยังทำให้คู่ต่อสู้สามารถอ้อมเข้ามาทางด้านหลังของเรอาได้อย่างสะดวกก่อนที่จะฝังคมเขี้ยวลงบนต้นคอจนพลังปีศาจเริ่มไหลเข้าสู่ร่างอย่างช้าๆ




"อ-อึ่ก!" ร่างของเรอาทรุดลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว เธอเอามือขวากุมปากแผลที่ถูกเขี้ยวของเอลรอสกัดด้วยสีหน้าเจ็บปวด




"ด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ของเธอจะช่วยไม่ให้เธอกลายสภาพไปเป็นแวมไพร์ได้ก็จริง... แต่ถึงอย่างนั้นพลังปีศาจที่ฉันฝังลงไปในตัวเธอจะเริ่มทำลายสมดุลพลังศักดิ์สิทธิ์ให้เจือจางลงเรื่อยๆ ถ้าเธอไม่อยากตายเพราะพลังศักดิ์สิทธิ์ถูกทำลายไปทั้งหมดละก็...ช่วยแสดงพลังแห่งเทพตกสวรรค์ให้ฉันดูหน่อยสิ!"