Thunder[MBLAQ]Change your thinkเปลี่ยนใจให้รักกัน

"ทำไรอ้ะ !"

"ฉะฉันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนป่าวววววววววววววววววววววววววววว"

"ในมือเทออะไรเอามาดูสิ่ ?"

"เอ่อออออ... อะไรไม่มี้.............."

"ฉันไม่ใช่เด็กอนุบาลน้ะที่จะไม่รู้ว่าเธอซ่อนอะไรไว้ข้างหลังอ้ะ ...  ส่งมันมา "

"บอกว่าไม่มีก้อไม่มีซี้้.............!!!" ทำไงดีหล้ะParkshinhye ตายเเน่... ขืนตานี่จับได้ตายเเน่ๆ!!

ฉันค่อยๆถอยหลังเพราะคนตรงหน้าของฉันคืบคานเค้ามาใกล้ๆ  จนตัวของฉันติดกับรถเข็นชนิดว่าเเทบจะสิงไปอยู่ในนั้นอยู่เเล้ว.... "เเค้งงงง เเก้งงงงง........." เวรล้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา... รถเข็นคว่ำลงเมื่อตัวของฉันเบียดมันจนตะเเคง... ของของเเม่บ้านกระจักกระจายเต็มพื้น ห้องข้างๆโผล่ออกว่าต่อว่ากันใหญ่เลยตานั้นก้อโดนด่าด้วยเช่นกัน

"นี่เล่นอะไรกันเนี่ยยยยยยยยยยย....เสียงดังจริงๆ"

"ใช่ๆ เบาเบาหน่อยสี้.........."

"ค้ะค้ะค้ะ ขอโทษค่าาาาาาาาาาาาจะไปเดี๋ยวนี้ล้ะค่าาา"  ได้ทีฉันก้อรีบใช้โอกาสชุลมุนนี้รีบลุกขึ้นวิ่งเเต่ทว่าชายตรงน่าของฉันกลับเอาขายาวๆมาขวางไว้หน้ะสิ

"โอ้ยยยยยยยยยยยยยย.  "ร่างของฉันกองอยู่กลับพื้นดีน้ะที่จมูกสวยๆของฉันไม่เป็นอะไร... เเอ้ะ! โทรสับกระเด็นไปข้างหน้าเเละตอนนี้ขาฉันมันดันผริกหน้ะทำไงดี

ตานั่นเดินไปหยิบโทสับอย่างง่ายดาย...ก้อนายทำฉันขาพริกนี่นายนี่มันร้ายกาจจริงๆ

"โอ้ะโอ... เทอทำอะไรสาวน้อยยยย?เทอถ่ายรูปฉันทำไม?"

"เอ่ออออออออออออ... ฉันป่าว"

"นี่ยังจะเเก้ตัวอีกเหรอ- -"

"เอ่ออออ...คือ." เอาไงดีจะเเก้ตัวยังไงดีล้ะ"คือฉัน....ฉัน..อ่ออออออ! ฉันเป็นเเฟนคลับนายน้ะสิ่ ฉันเอ่อออฉะฉะฉัน   จะถ่ายรูปนายไปเเต่งเเฟนฟิคหน้ะสิ่ ขอโทสับคืนน้ะค้ะนะนะนะนะนะ"

"ฉันจะเชื่อเธอได้ไง?"

"เอ่อออออออออคือ...." ยังไม่ทันคุยเสร็จอยู่ดีๆก้อมีเสียง รปภ. "นี่ช่วยกันตามหาหน่อยเหมือนจะมีคนปลอมตัวมาในโรงเเเรมเรา.. มีคนเเจ้งว่ามีเเม่บ้านหน้าตาไม่ค่อยคุ้นอยู่ชั้นนี้"

"อ้ายยยยยยยยยยยยยตายเเล้วคุณคุณๆๆๆๆ เปิดประตูห้องๆๆๆๆ"

"ฮ้ะอะไรอะไรเปิดมัย?"

"เร็วเถอะๆๆๆๆๆ"

"ไม่.....เทอจะเข้าไปทำไม"

ฉันคงต้องใช้ไม้นี้สิน้ะ "ฉันเจ็บขาค่้ะอุ้มฉันเข้าไปก่อนนะค้ะ ฉันเจ็บขาก้อเพราะคุณน้ะ"

"เอ่ออออ..."

"นะนะนะนะนะ... ขาฉันเจ็บมากค้ะขอเข้าไปดูเเผลก่อนเถอะนะค้ะ คุณคงไม่ให้ฉันคลานลงไปชั้น1 ใช่ไหมค้ะ"

"อือก้อได้เข้ามา"

"เย่ ! " หมอนั่นทำหน้าเเบบไม่พอใจสุดๆ ก่อนจะช้อนตัวฉันไปในห้อง ฮู้~ โล่งไปที

ตานั่นวางฉันลงกับโซฟา หันหน้ามาทำคิ้วขมวดใส่

"เธอไม่ใช่เเม่บ้านจริงๆใช้ไหม?"

"เอ่อออออออ"

"รูปในป้ายชื่อพนักงาน กับหน้าเธอไม่เหมือนกันซักนิด"

"เอ่อออออออออ. . คือ.... ค้ะ"

"เเล้วตกลงเธอเป็นไครกันเเน่เนี่ย? เเฟนคลับ? นักข่าว? คนบ้า?"

"คนบ้านี่ไม่ใช่เเน่นอน...กะกะกะก้ออย่างที่บอกไงฉันเป็นเเฟนคลับนายนายน่ารักมวักกกก"

"จริงหรอ? เเต่ที่ดูเหมือนเทอจะเป็นนักข่าว"

"เอ่อออออคือ..."

"เเละภาพของฉันทั้งหมดอยู่ในเครืื่องนี้ใช่ไหม?"

"อื้มมมม..." ฉันทำหน้าเเบบรู้สึกผิด

"งั้นถ้าไม่มีเครื่องนี้เทอก้อจบใช่ไหม?"

"จบหน้ะสิ จบเห่เลยหล้ะ เเต่เเอ้ะ! อย่าบอกน้ะว่านายจะทำลายมัน"

"ป่าวเเค่มันจะอยู่ในที่ที่เทอจะไม่เจอมันอีกไง หึหึ"

"ไม่นะฉันต้องตกงานเเน่ๆ อย่านะ" ถ้าฉันไม่ได้ข่าวนี้เเล้วตกงานจะเอาอะไรกินหล้ะเงินยิ่งไม่ค่อยจะมีซะด้วยสิ่

ปล. ตดตามตอนต่อไปน้ะ