Between ระหว่างเราสองคน
8.7
เขียนโดย Olevia
วันที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 20.19 น.
14 chapter
4 วิจารณ์
18.39K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2557 14.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) Extremely ตื้อ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเดินเข้าห้องที่มีป๊อกกี้(เพื่อนสนิทอีกคนของฉัน)รออยู่"พวกเธอ ช้าไป60วิ"ยัยป๊อกกี้เธอเป็นคนที่ย้ำเรื่องเวลาไม่ต่างจากแม่ฉันเลยแหะ"เออน่ายัยป๊อกไปนั่งที่ไป"เสียงของเจอาร์ดังขึ้นขัดการสนทนาของป๊อกกี้"ย่ะ"ยัยป๊อกกี้ฉุนนิดๆก่อนเดินกลับที่นั่งไปส่วนฉันก็เดินไปนั่งที่และหันหลังไปดูพบว่า'เค้ามาสายอีกแล้ว'คุณครูอลิสเดินเข้ามาและกล่าวประโยคที่เธอกล่าวทุกเช้า"เอาล่ะจ้ะนักเรียน อรุึณสวัสดิ์เรามาเช็คชื่อกันดีกว่า"ฉันนั่งถอนหายใจอย่างเบื่อๆก่อนจะมีเสียงเรียก"ป๊อบ นายป๊อบมาสายอีกแล้วเหรอ"ครูอลิสเริ่มอารมณ์บูดแล้วคุณไม่รู้หรอถ้าเธออารมณ์เสียจะเป็นยังไงทันใดนั้นเองเมื่อสิ้นเสียงครูอลิส.......
ปัง!!!!"ขอโทษครับ"เสียงทุ้มนั่นดังขึ้นซึ่งมันเป็นเสียงที่ฉันคุ้นเคย'นายป๊อบ'ใช่เค้านั่นแหละ"นายป๊อบนั่งที่!!!"
ครูอลิสตะโกนใส่นายป๊อบ ซึ่งนั่นทำให้ทุกคนตัวสั่นเป็นลูกนก"คะ ครับ"เค้าเดินคอตกมาที่นั่งที่อยู่ข้างหลังฉัน"เค้าสบตามองฉันและก้มหน้าที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นสีหน้าอะไร
กริ๊ง!(ไรเตอร์ขี้เกียจเขียนยืดยาว)
กริ๊งพักกลางวันดังขึ้นพร้อมกับครูอลิสที่เดินออกไปและห้องก็เริ่มกระจายและวุ่นวาย"ไวโอลิน"นายป๊อบเรียกฉันด้วยเสียงเบาเบา"ฮืม"ฉันขานอย่างเรียบๆ"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"เค้าพูดพร้อมเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะ"เอ๊ะ!ได้สิ"ฉันตอบ แทนที่เค้าจะเดินนำไปและฉันเดินตามกลับกลายเป็นเค้าจูงมือฉันและกระฉาก(?)ออกไปจากห้องแต่มันไม่จบแค่นั้นน่ะสิ"คุณไวโอลินคร้าบ!!!!!!!!!"ฝูง(?)ผู้ชายฝูงใหญ่กำลังตามฉันมาจากที่นายป๊อบเดินกลับเร่งฝีเท้าและในที่สุดก็กลายเป็นวิ่ง"คุณไวโอลินคร้าบ!!!!!!!!!!!~"ด้วยฝีเท้าที่ไวของป๊อบทำให้เราหลบขึ้นมาบนดาดฟ้าได้"แฮ่กๆ"ฉันยืนหอบอยู่ข้างข้างป๊อบ"นี่ไวโอลีน"เค้าเรียกฉัน"ทำไมเหรอ"ฉันถามเพราะสงสัย"ฉันคิดว่าฉันอยากเห็นเธอเป็นมากว่าเพื่อนของฉัน"เค้าบอกฉันเข้าใจความหมายแต่เค่อยากถามให้เข้าใจ"หมายความว่า...."ฉันเอ่ยเป็นใน"ฉันชอบเธอ"ฉันรู้ทันทีว่าหน้าฉันเป็นสีอะไรและมันกำลังร้อนมาก หน้าป๊อบเองก็ไม่ต่างจากฉัน"......."เงียบ มีแต่ความเงียบฉันอยากพูดแต่ปากดันไม่เปิดซะนี่"ฉันรักเธอนะ ไวโอลิน"เค้านำแขนของเค้ามาโอบรอบตัวฉันใช่'กอด'นั่นแหละนั่นยิ่งทำให้ฉันหน้าแดงเข้าไปอีก"เอ่อ...ป๊อบฉันขอเวลาหน่อยได้มั้ย"ฉันพูดออกไป"เวลา?"เค้าพูดด้วยความสงสัย"เวลาที่ถามหัวใจตัวเองว่าฉันรักนายรึเปล่าไงล่ะ"เค้าทำหน้าฉงนและประกาศ"ได้และฉันจะตามตื้อเธอจนกว่าจะได้คำตอบ!""เอ๊!~!"
ปัง!!!!"ขอโทษครับ"เสียงทุ้มนั่นดังขึ้นซึ่งมันเป็นเสียงที่ฉันคุ้นเคย'นายป๊อบ'ใช่เค้านั่นแหละ"นายป๊อบนั่งที่!!!"
ครูอลิสตะโกนใส่นายป๊อบ ซึ่งนั่นทำให้ทุกคนตัวสั่นเป็นลูกนก"คะ ครับ"เค้าเดินคอตกมาที่นั่งที่อยู่ข้างหลังฉัน"เค้าสบตามองฉันและก้มหน้าที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นสีหน้าอะไร
กริ๊ง!(ไรเตอร์ขี้เกียจเขียนยืดยาว)
กริ๊งพักกลางวันดังขึ้นพร้อมกับครูอลิสที่เดินออกไปและห้องก็เริ่มกระจายและวุ่นวาย"ไวโอลิน"นายป๊อบเรียกฉันด้วยเสียงเบาเบา"ฮืม"ฉันขานอย่างเรียบๆ"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"เค้าพูดพร้อมเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะ"เอ๊ะ!ได้สิ"ฉันตอบ แทนที่เค้าจะเดินนำไปและฉันเดินตามกลับกลายเป็นเค้าจูงมือฉันและกระฉาก(?)ออกไปจากห้องแต่มันไม่จบแค่นั้นน่ะสิ"คุณไวโอลินคร้าบ!!!!!!!!!"ฝูง(?)ผู้ชายฝูงใหญ่กำลังตามฉันมาจากที่นายป๊อบเดินกลับเร่งฝีเท้าและในที่สุดก็กลายเป็นวิ่ง"คุณไวโอลินคร้าบ!!!!!!!!!!!~"ด้วยฝีเท้าที่ไวของป๊อบทำให้เราหลบขึ้นมาบนดาดฟ้าได้"แฮ่กๆ"ฉันยืนหอบอยู่ข้างข้างป๊อบ"นี่ไวโอลีน"เค้าเรียกฉัน"ทำไมเหรอ"ฉันถามเพราะสงสัย"ฉันคิดว่าฉันอยากเห็นเธอเป็นมากว่าเพื่อนของฉัน"เค้าบอกฉันเข้าใจความหมายแต่เค่อยากถามให้เข้าใจ"หมายความว่า...."ฉันเอ่ยเป็นใน"ฉันชอบเธอ"ฉันรู้ทันทีว่าหน้าฉันเป็นสีอะไรและมันกำลังร้อนมาก หน้าป๊อบเองก็ไม่ต่างจากฉัน"......."เงียบ มีแต่ความเงียบฉันอยากพูดแต่ปากดันไม่เปิดซะนี่"ฉันรักเธอนะ ไวโอลิน"เค้านำแขนของเค้ามาโอบรอบตัวฉันใช่'กอด'นั่นแหละนั่นยิ่งทำให้ฉันหน้าแดงเข้าไปอีก"เอ่อ...ป๊อบฉันขอเวลาหน่อยได้มั้ย"ฉันพูดออกไป"เวลา?"เค้าพูดด้วยความสงสัย"เวลาที่ถามหัวใจตัวเองว่าฉันรักนายรึเปล่าไงล่ะ"เค้าทำหน้าฉงนและประกาศ"ได้และฉันจะตามตื้อเธอจนกว่าจะได้คำตอบ!""เอ๊!~!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ