23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

          เช้าวันหนึ่งที่สดใส ฉันนั่งเล่นอยู่ในบ้านคนเดียวอีหลายวันกว่าจะได้ไปอยู่กับแม่ ส่วนนัตเตอร์ยังคงไม่ไปไหน ทำให้ฉันก็ยังพอมีเพื่อนอยู่บ้างเพราะเพื่อนๆ ของฉันไปเที่ยวกับครอบครัวเสียเป็นส่วนใหญ่

          ตอนสายของวันนั้น....

          ฉันเห็นคนบางคนใส่ชุดขาวยืนอยู่หน้าบ้านเมื่อเดินเข้าไปหา ขาของเธอเริ่มจางหายไปช้าๆ เหมือนเธอกำลังพูดอะไรกับฉันแต่น่าแปลกที่ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยจนกระทั่งมีหนังสือพิมพ์ตกมาตรงหน้า

"นักศึกษาฆ่าตัวตาย" ฉันลองดูรูปนักศึกษาคนนั้นและเงยหน้าดูวิญญาณที่พยักหน้าอยู่ ปรากฏว่าเธอคนนั้นกับภาพในหนังสือพิมพ์เหมือนกันอย่างกะแกะ "อย่าบอกนะว่าจะขอให้ช่วยเรื่องนี้"

"(- -)(_ _)(- -)(_ _)"

          หลังจากนั้นฉันก็ขอให้นัตเตอร์ช่วยสืบเรื่องนี้จนได้ จนมาถึงวันนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนร้าย ทั้งที่มีผู้ต้องสงสัยถึงสามคน (ตามที่นัตเตอร์สันนิษฐานไว้)

"คนแรกคือ มัทนี่ เพื่อนสนิทที่มักจะมีเรื่องทะเลาะเป็นประจำ เขาไปหานักศึกษาที่ชื่อ ดา ตอนตีห้าออกมาตอนตีห้าสิบนาที" นัตเตอร์อธิบายจากหลักฐานที่ได้มา

"แล้วไง"

"เธอก็พ้นจากการเป็นผู้ต้องสงสัย เพราะผู้ชายที่ชื่อบาสที่เข้าไปในห้องเธอตั้งแต่สองโมงเช้าถึงสี่โมงและชาญที่ไปหาเธอตอนสี่โมงครึ่งกลับออกมาตอนห้าโมง เวลาการตายของเธอคือเวลาสามโมงเช้าถึงห้าโมงเช้า"

"สรุปว่าใครยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนร้ายใช่มั้ย" ฉันถามตรงๆ

"ใช่"

          ในที่สุดเราก็มาอยู่ในห้องของนักศึกษาคนนั้นจนได้...

          ห้องนี้ข้าวของกระจักกระจาย บ่งบอกว่ามีการต่อสู้อย่างหนักกับฆาตกร แม้ว่าฉันจะเห็นร่างของเธอแต่ไม่รู้ว่าพูดอะไรเพราะอะไรนะทำให้ฉันไม่ได้ยินเสียงเธอ

          เพล้ง!!!!

"รูปนี่ มีผู้ต้องสงสัยสองคนนั้นอยู่ด้วย" ฉันหยิบรูปที่แตกขึ้นมาดู

"สองคนนี้ต้องมีใครสักคนเป็นคนร้าย หรือไม่ก็ทั้งสองคน" นัตเตอร์สันนิษฐาน

"(- -)(_ _)(- -)(_ _)"

"คนที่ยืนอยู่ข้างขาวชื่อบาสเป็นแฟนของผู้ตาย ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างซ้ายเป็นเพื่อนสนิท" นัตเตอร์พูด

          ตุ้บ!!!

"ตุ๊กตาหมี" ฉันหยิบขึ้นมาดู

"หรือว่าคนที่ให้ตุ๊กตาหมีอาจจะเป็นคนร้ายก็ได้" นัตเตอร์พูด

"(- -)(_ _)(- -)(_ _)" เธอพยักหน้า

"อ้าวพวกคุณ เข้ามาทำอะไรในห้องนี้" คนที่ชื่อชาญถามพวกเราทันทีที่เข้ามาเจอ "นั่นเป็นตุ๊กตาของดา"

"เอ่อ...มันตกลงมา...ค่ะ"

"บาสอยากได้ตุ๊กตาตัวนี้มากเพราะเป็นตัวแทนของดา เขาให้ตุ๊กตาตัวนี้ในวันเกิดของดา" เขาอธิบายให้เราฟัง

          คนร้ายคือแฟนผู้ตายงั้นเหรอ ทันทีที่รู้ว่าใครเป็นคนให้ตุ๊กตาหมีตัวนี้กับผู้ตาย นัตเตอร์ก็ขอดูตุ๊กตาตัวนี้อยากละเอียด จนมาเจอกับกล้องขนาดจิ๋วที่ซ่อนไว้ที่ท้องของตุ๊กตาหมี เมื่อลองเปิดดูจึงรู้ว่าบาสบีบคอแฟนสาวจนตายแล้วรีบเอาศพไปซ่อนจนกระทั่งมีชาญเข้ามาในห้องนี้เมื่อไม่เจอใครหลังจากที่นั่งรออยู่นานเขาจึงเดินออกจากห้องไป และบาสก็กลับเข้ามาวางศพของแฟนสาวไว้บนเตียงแล้วค้นของกระจุยกระจายเสมือนว่ามีการต่อสู้กันอย่างหนัก

"ไอ้บาส" ชาญพูดอย่างไม่เชื่อ "หรือว่ามันฆ่าปิดปากเรื่องยา"

"ยาอะไรคะ" ฉันถามด้วยความสงสัย

"ไอ้บาสมันค้ายาบ้า ดาบอกว่าถ้ามันไม่เลิกจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องตำรวจ" ชาญพูดด้วยความเจ็บใจ

          หลังจากนั้นนัตเตอร์และชาญก็รีบเอาหลักฐานไปให้ตำรวจดูและแจ้งตำรวจเรื่องค้ายาบ้าพร้อมกับหลักฐานที่ผู้ตายเคยซ่อนเอาไว้โดยบอกชาญไว้เรื่องที่ซ่อน เป็นคลิปหลักฐานที่แสดงการซื้อขายยาที่เห็นหน้าบาสและผู้ซื้ออย่างชัดเจน

          ส่วนฉันต้องกลับบ้านด่วนเนื่องจากถ้าแม่โทรมาแล้วรู้ว่าฉันเข้ามายุ่งกับเรื่องบ้าๆ แบบนี้โดนด่ายับแน่ๆ อีกอย่างถ้าแม่โทรมาแล้วฉันไม่รีบสายฉันต้องอดไปเที่ยวต่างประเทศแน่ (ช่างจะขู่จริงๆ) แต่เรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยดี

          และวันนี้....

"ไปสู่สุขคตินะดา" ชาญพูด

"ขอบใจนะ" เอ๋ เสียงใครหว่า ฉันรีบหันไปตามเสียง

          ตอนนั้นฉันยังไม่ได้ยินเสียงเลยนี่นา...

"ขอบใจสำหรับทุกอย่าง ที่เธอไม่ได้ยินเสียงฉันอาจเป็นเพราะฉันอยากให้บาสไปมอบตัวกับตำรวจด้วยตัวเอง แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด" เธอยิ้มแล้วหายไปช้าๆ ตามสายลมที่พัดมาอย่างอ้อยอิ่งพร้อมกับสายตาแสนเศร้าของสายหนุ่มที่ยืนดูควันไปที่ลอยออกมาช้าๆ

          ผ่านไปหลายวัน...

"ช่วย...ฉัน" 

"เสียงใคร สงสัยหูฝาด" ฉันพูดกับตัวเอง ขณะที่เดินกลับบ้านคนเดียว

"ช่วย...ฉัน!!! ช่วยด้วย!!!" ฉันหันกลับไปตามเสียงดังที่คล้ายกับเสียงตะโกนทันที

"กรี๊ดดดด" เสียงฉันเอ๊ง!!!!

โปรดติดตามตอนต่อไป