โรงเรียนผีสิง
8.5
เขียนโดย SunnySmileTawan
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 15.19 น.
3 ตอน
5 วิจารณ์
7,506 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 09.15 น. โดย เจ้าของนิยาย
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 3
ณ วัดแห่งหนึ่ง
มรดาที่มาถึงวัดคนแรก ตามด้วย หยาดฝน และอารยา ด้วยความที่ไม่ได้เจอกันมานานทำให้มีเรื่องคุยกันเยอะ ไม่ว่าจะ เรื่องส่วนตัว อาชีพ การเรียน
ไม่น่าเชื่อเลยว่า หยาดฝน นักกีฬาโรงเรียนจะได้มาเป็น ดีไซน์เนอร์ชื่อดัง
อารยา ได้เปิดร้านอาหารชื่อดังถึงอเมริกา
มนรดา ได้เป็นเจ้าของโรงแรมหรู ทุกคนได้ดีด้วยตัวเอง
" ฉันเป็นถึงนักกีฬาโรงเรียนแต่ฉันอ่ะแพ้วอลเลย์ยัยอังศุมาลินตลอดเลย"
" ใช่ๆ" มนรดา อารยาพูดพร้อมกับ " อังศุมาลิน " ทุกคนพูดพร้อมกันเมื่อนึกถึง"อังศุมาลิน " นักเรียนหญิงที่ แสบ ซน ซ่้าส์ เป็นที่ปวดหัวของอาจารย์ แต่ เธอก็เป็นคน ร่าเริง เฮฮาในหมู่เพื่อน
" โทรหายัยอังเลย ฉันล่ะคิดถึงมันจริงๆ " หยาดฝนรีบกดโทรศัพท์โทรหาทันที
อังศุมาลินที่กำลังซ้อมดนตรีในห้องดนตรีกับสมาชิกในวง " ฮาโหล "
" ยัยอังนี่พวกฉันเองน่ะ " อารยาพูดเมื่ออังศุมาลินรับสาย " เห้ยแกโห้โคตรคิดถึงเลยว่ะ" อังศุมาลินพูด " จร้า พวกเราก็คิดถึง " มนรดาพูด " คือว่า แกจะมางานศพไอแว่นอ้วนกี่โมงล่ะ" หยาดฝนพูด " งั้นฉันไปเลยดีกว่าแล้วเจอกันเพราะฉันจะพาไปทั้งวงเลย " อังศุมาลินพร้อมหยิบกุญแจ มอเตอร์ไซต์ " งั้นแกรีบมาเลย " หยาดฝนวางสายพร้อมอึ้งนิดๆ " ว่าไงอ่ะฝน ยัยอังจะมากี่โมง " โสพิชชาและเมรินที่พึ่งมาถึง ถามหยาดฝน " ก็ ยัยอังบอกว่า กำลังออกแล้วและก็คงจะไปรับไอแนนด้วยแหละ " " อ้อ " ทุกคนขาน " แล้วก็มันจะมาทั้งวงเลย" หยาดฝนพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม " เย้ๆ " ทุกคนดีใจมากเพราะมันคือการร่วมรุ่นจริง
" มีอะไรว่ะ อัง " วัฒน์ เพื่อนรุ่นเดีวกันและเป็นสมาชิกในวงดนตรี
" ฝนโทรให้ไปงานศพแว่นอ้วนมันอ่ะ "
" แว่นอ้วนมันตายแล้วใช่ไหม"
ณ วัดแห่งหนึ่ง
มรดาที่มาถึงวัดคนแรก ตามด้วย หยาดฝน และอารยา ด้วยความที่ไม่ได้เจอกันมานานทำให้มีเรื่องคุยกันเยอะ ไม่ว่าจะ เรื่องส่วนตัว อาชีพ การเรียน
ไม่น่าเชื่อเลยว่า หยาดฝน นักกีฬาโรงเรียนจะได้มาเป็น ดีไซน์เนอร์ชื่อดัง
อารยา ได้เปิดร้านอาหารชื่อดังถึงอเมริกา
มนรดา ได้เป็นเจ้าของโรงแรมหรู ทุกคนได้ดีด้วยตัวเอง
" ฉันเป็นถึงนักกีฬาโรงเรียนแต่ฉันอ่ะแพ้วอลเลย์ยัยอังศุมาลินตลอดเลย"
" ใช่ๆ" มนรดา อารยาพูดพร้อมกับ " อังศุมาลิน " ทุกคนพูดพร้อมกันเมื่อนึกถึง"อังศุมาลิน " นักเรียนหญิงที่ แสบ ซน ซ่้าส์ เป็นที่ปวดหัวของอาจารย์ แต่ เธอก็เป็นคน ร่าเริง เฮฮาในหมู่เพื่อน
" โทรหายัยอังเลย ฉันล่ะคิดถึงมันจริงๆ " หยาดฝนรีบกดโทรศัพท์โทรหาทันที
อังศุมาลินที่กำลังซ้อมดนตรีในห้องดนตรีกับสมาชิกในวง " ฮาโหล "
" ยัยอังนี่พวกฉันเองน่ะ " อารยาพูดเมื่ออังศุมาลินรับสาย " เห้ยแกโห้โคตรคิดถึงเลยว่ะ" อังศุมาลินพูด " จร้า พวกเราก็คิดถึง " มนรดาพูด " คือว่า แกจะมางานศพไอแว่นอ้วนกี่โมงล่ะ" หยาดฝนพูด " งั้นฉันไปเลยดีกว่าแล้วเจอกันเพราะฉันจะพาไปทั้งวงเลย " อังศุมาลินพร้อมหยิบกุญแจ มอเตอร์ไซต์ " งั้นแกรีบมาเลย " หยาดฝนวางสายพร้อมอึ้งนิดๆ " ว่าไงอ่ะฝน ยัยอังจะมากี่โมง " โสพิชชาและเมรินที่พึ่งมาถึง ถามหยาดฝน " ก็ ยัยอังบอกว่า กำลังออกแล้วและก็คงจะไปรับไอแนนด้วยแหละ " " อ้อ " ทุกคนขาน " แล้วก็มันจะมาทั้งวงเลย" หยาดฝนพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม " เย้ๆ " ทุกคนดีใจมากเพราะมันคือการร่วมรุ่นจริง
" มีอะไรว่ะ อัง " วัฒน์ เพื่อนรุ่นเดีวกันและเป็นสมาชิกในวงดนตรี
" ฝนโทรให้ไปงานศพแว่นอ้วนมันอ่ะ "
" แว่นอ้วนมันตายแล้วใช่ไหม"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ