The Purple Devils of The Fantasy สงครามปีศาจสีม่วง

"ฮือ..ที่นี้ที่ไหนเนีย..." ผมลืมตาขึ้นมาหลังจาก ที่เหมือนหลับไหลไปนานเลยทีเดี่ยว ผมลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆพบว่าทุกอย่างที่อยู่รอบตัวผมมืดไปหมด เหลือเพียงเเต่เพื่อนอีกสองคนที่ยังนอนสลบอยู่ข้างๆกัน "ไอ้นัท ไอ้โอม?" ผมรีบลุกไปดูเพื่อนทั่งสองคนว่าเป็นยังไงบ้าง ผมไปเข่ยานัทก่อนซึ่งตอนนี้มันกำลังหลับอย่างเอาเป็นเอาตาย เมื่อผมปลุกนัทไปตื่นผมก็ รีบหันไปปลุกผมที่นอนอยู่ใกล้ๆ  "ไอ้โอมตื่น!" ผมใช้สองมือเขย่าโอมเพื่อจะให้ตื่นแต่ก็ไม่สำเร็จ แล้วจู่ๆภาพทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่บ้านนของนัทก็ค่อยๆไหลกลับเขามาให้หัว ผมเห็นภาพที่มีตัวละครในอนิเมะที่นัทไปซื้อมา เอามือทะลุออกมานอกจ่อแล้วเราก็ถูกดึงเขาไปในทีวี
 
ภาพทุกอย่างมันกดบีบหัวผมจนทำให้ผมปวดหัวและมึนไปหมด  "อ่าก!นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่!!" ผมจับหัวตัวเองที่ปวดเหมือนกำลังจะระเบิดออกมา 
"ไอ้อิง! ไอ้อิง ตื่น ตื่น!" เสียงอันคุ้นเคยของเด็กชายทำให้อิงที่นอนอยู่ลืมตาขึ้นมามองเพื่อนที่กำลังปลุกตัวเองอยู่
  "โอ๊ย! นี่ข้าเป็นอะไรเนีย" อิงลุกขึ้นมาจากเตียงพร้อมกับกุมหัวตัวเอง พร้อมถามโอม
  
" อย่าเพิ่งไปสนใจเลย เองน่าจะมาดูไอ้นี้ก่อนนะ" โอมพูดเสร็ยจก็ลุกออกจากเตียงพร้อมกับเดินไปที่หน้าต่างซึ่งมีนัทกำลัง ใช้กล้องส่องทางไกลส่องอยู่ 
   เมื่ออิงได้ยินที่โอมพูดพร้อมกับกวาดสายตามองไปทั่วห้องก็ปรากฎว่าตัวเองกำลังอยู่ในห้องของนัทอยู่
  "เเล้วไอ้เรื่องเมื่อตอนเย็นละที่มี ไอ้ตัวในการ์ตูนสีม่วงๆทะลุจอแล้วเอามีมาดึงตัวข้าไปละ?" อิงถามโอมอีกครั่งแต่ก็ไม่ได้คำตอบเพราะโอมกำลังตั่งหน้าตั่งตามองบางอย่างที่อยู่นอกหน้าต่างก่อนที่จะกวักมือเรียกอิงให้มาดูด้วยกัน
  
"อะไรของพวกเองฟะ! " อิงรีบลุกเเล้วเดินไปที่หน้าต่างที่นัทกับโอมกำลังยืนอยู่ 
 สิ่งที่เห็นถึงกับทำให้อิง ตะลึงและต้องตาค้างกับสิ่งที่อยู่นอกหน้าต่างก็คือ ตัวที่อยู่ในอนิเมะที่นัทซื้อมาและเป็นตัวเดี่ยวที่ดึงอิงเข้าไปในทีวี และตอนนี้มันก็มีอยู่เต็มทั่วถนน ทั่วเมือง
  "น่ะ นะ นี่มันอะไรกันวะ!?"
 อิงกวาดสายตามอง ตัวประหลาดสีม่วงที่กำลังเดิน ไปทั่วถนน  แล้วจากนั้นโอมก็เดินเข้ามาตบไหล่อิงแล้วพูดว่า   
 
"ทำใจเถอะวะเพื่อน ฉันตื่นมาก็เห็นยังงี้ฉันก็เงิบเหมือนกัน" โอมพูดกับอิงก่อนที่จะเดินไปนั่งที่เตียง 
" แล้วเราจะทำยังไงละฉันสับสนไปหมดนี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมีเจ้าตัวประหลาดสีม่วงนั้นเดินเผ้นผ้านไปทั่วถนนละ" อิงบอกกับเพื่อนทั่งสองคนที่กำลังนั่งทำใจอยู่บนเตียงอย่างสงสัย แต่ โอมและนัทก็ทำถ้าเหมือนไม่รู้ร้อยรู้หนาวกลับภาพที่ตัวเองเห็นนักนิด
 
"ใจเย็นๆก่อนนะอิง คืองี้เราจะอธิบายให้ หนึ่งที่นี้ไม่ใช่โลกของเรามันเป็นโลกคู่ขนานของโลกเรา และเราเดินทางมาด้วยทีวีจอแบน24นิ้วของฉัน แล้วตอนนี้มันก็พังไปแล้ว" นัทพูดอธิบายกับอิงซึ่งตอนนี้อิงกำลังยืนฟังอย่างตั่งใจอยู่     แล้ว เมื่อสิ้นสุดคำตอบของนัทก็มีคำตอบของโอมเพิ่มเข้ามาอีก
   "แล้วก็สองนะนี้มันเป็นโลกคู่ขนานของโลกเราเหมือนจริงทุกอย่างยกเว้นคนในที่นี้มีแค่เรา3คนที่อยู่บนโลกนี้เท่านั้น สงสัยมะว่าทำไมถึงเรียกว่าโลกคู่ขนาน 1 เวลาในนาฬิกาในห้องของไอ้นัทตอนเรามาเนีย เป็นเวลา 15.30 น แตนี้ดูนาฬิกา เป็นเที้ยงคืน นาฬิกาในห้องของไอ้นัทก็เที้ยงคืน ในมือถือของฉันเที้ยงคืน"  
  "พวกนายอาจจะสลบเหมือนฉันมั่ง นอนนานไง " อิงพูดพร้อมกับยักไหล่ใส่โอม
 
"ป่าวเลยนะ ตอนที่เจ้าตัวในอนิเมะที่ดึงนายกับพวกเราเข้ามาก็ปาไปแค่ 2วิละ แล้วตอนที่โอมเดินไปปลุกแกนะก็แค่ 1นาทีเอง พวกฉันไม่ได้สลบสักนิดเลยมีแต่แกคนเดี่ยวละ อิงแล้วอีกอย่างฉันไปดูที่ใส่แผ่นของอนิเมะเรื่องนี้ละมันเขียนบอกว่า"   นัทพูดเสร็ยจพร้อมกับเอากระดาษดูเหมือนจะเป็นโน็ตอะไรสักอย่างสีม่วง เอาออกมาอ่าน
 
   "ถ้าคุณได้อ่านโน็ตนี้เเสดงว่าคุณได้เข้ามาในโลกคู่ขนาน เหมือนโลกของพวกคุณเเล้วสินะในโลกนี้ไม่ได้มีแค่คุณคนเดี่ยวหรือกลุ่มเดี่ยว ยังมีอีกหลายคนที่ซื้อการ์ตูนที่ไปดูแล้วถูกดูดเข้ามา คุณจะต้องเอาชีวิตตรอดไปถึงโลกแห่งความจริงให้ได้ แต่พวกคุณจะต้องฝ่าฝูง ลิก้อน ที่อยู่ตามถนนให้ได้ก่อนนะ หึหึไม่งั้นพวกคุณจะติดอยู่ในโลกเเห่งนี้ไปตลอดชีวิต"  
   นัทอ่านจบทั่งห้องตอนนี้ก็เงียบไปหมดบันยากาศมาคุ แต่ก็ถูกทำลายด้วยเสียงของอิง
 " เฮ้ย! จริงเหรอวะ ไอ้ฝูงลิก้อนที่ว่ามันคือไอ้ตัวประหลาดสีม่วงนั้นใช้ป่ะ!"
  อิงเดินเข้าไปถามนัทซึ่งกำลังนั่งขรึมอยู่ แต่นัทก็ได้เเค่ส่ายหัวไม่ได้ตอบอะไรจากนั้นนัทก็ไม่เลิกความพยายามกะจะให้ใครสักคนเอ่ยปากบอกตัวเองจนได้ 
 
"เฮ้ย! ตอบสิวะพ่องเป็นใบ้เหรอไง " อิงจับเสื้อนัทพร้อมกับเขย่าตัวของนัท จทำให้โอมต้องเข้ามาห้ามเพราะกลัวว่าจะทะเลาะกัน "เฮ้ยๆ! พอ พอ มึงจะไปถามอะไรไอ้นัทมากวะมันไม่รู้นิ่หว่า" โอมจับอิงเเยกออกไปแต่อิงก็ไปสนแถมยังพูดสวนขึ้นมาว่า
"ก็ไม่ใช่เพราะการ์ตูนที่มันซื้อมาหรอกเรอะมันถึงไม่เป็นยังงี้หรอกแล้วยังงี้ก็ติดเเง่กอยู่โลกคู่ขนานบ้าบอกับไอ้ตัวประหลาดนั้นอีก!"   อิงพยายามดิ้นจากโอมเพื่อจะไปหานัท
 
 ผั่วะ!! โอมต่อยอิงเต็มแรงจนทำให้อิงเซหงายท้องไปตามแรงต่อยของโอม
 
"แกบ้าไปแล้วรึไงวะ เองไม่ลองแหกตาดูละว่ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วนี่ก็ไม่ใช่ความผิดใครทั่งนั้นหัดคุมสติไว้สิวะไอ้อิงนี้ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกันนะว้อย เวลายังงี้เราต้องสามัคคีกันไว้แล้วต้องหาทางกลับโลกจริงของเราเข้าใจไหม!"
อิงไม่ได้พูดอะไรพร้อมกับนั่งกุมหน้าตัวเองก่อนที่จะลุก เดินออกจากห้องไป