Raining Blood. ฝนเลือด

       เหงื่อไหลหยดลงบนพื้น การเดินทางที่ยาวไกลทำให้พวกเขาเริ่มอ่อนล้า ลม ในตอนแรกที่จะนำหน้าไปที่ปั้มน้ำมันก่อน ถึงกับเซง เพราะตอนนี้มีเด็กสาวเพิ่มเข้าอีกคน การที่เขาไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวาย โดยเฉพาะที่ที่มีคนอยู่มาก ยื่งในสถานการณ์ตอนนี้ ทำให้เขาต้องรับภาระเพิ่ม นิสัยของ ลม นั้นชอบความเป็นส่วนตัว ไม่สุงสิงกับใคร เเต่ตอนนี้มันผิดไปจากที่เขาคิด
       ซวยจิงเว้ย เขาคิด คงต้อง.... 
       "เข้าในเลยว่าตอนนี้แกรู้สึกยังไงเพื่อน" โต้ ที่เดินตามหลังมาพูด
       "อืม" ลม ตอบสั้นๆ เขาไม่เเม้จะหันกลับมามอง
       การเดินทางของพวกเขายาวนานเเละอันตราย เเต่ตามแผนของ ลม เขาให้ผู้หญิงเดินรั้งท้าย ส่วน ลม กับ โต้ เดินนำหน้า เพื่อคอยดูพวกสัตว์ประหลาด
       "เราจะเดินอีกไกลไหมเนี้ย" นานา ถาม 
       ลม ไม่ตอบ เขายังคงมองตรงไปข้างหน้า ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไร
       "อีกไม่ไกลเเล้วละ" โต้ หันไปตอบเเทน
       เเล้วทุกอย่างก็กลับมาสู่ความเงียบ เสียงของสองสาวเเละหนึ่งเด็กสาว พูดคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน ทำให้ ลม เริ่มรู้สึกรำคาญ 
       "เห้ย ใจเย็นๆน่า" โต้ พูดเเล้วตบหลัง ลม
       "เออๆ" 
       พวกเขายังคงเดินอยู่บนถนน ที่เละเทะเต็มไปด้วยเศษกระจกเเละรอยเลือด เศษซากของศพกระจายเกลื่อนไปทั่ว บางคนมีเเต่หัว บางคนขาหาย บางคนเเขนหาย เเละที่เลวร้ายที่สุดคือการที่มีไส้ หรือ เครื่องใน หลุดออกมาจากท้อง
        สำหรับ ลม เเล้วภาพเเบบนี้เขาเห็นจนชิน เเต่สำหรับสองสาวเเละเด็กผู้หญิง มันทำให้พวกเธอกลัว จนต้องเอามือขึ้นมาปิดตา โต้ เอง เเทนที่จะเคยชินกลับเเสดงความรู้สึกรังเกียจออกมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะเมื่อต้องเดินผ่านใกล้ศพ เขาจะเลี่ยงเดินออกมาห่างๆ เเล้วหันหน้าหนี
       "เรามีโชคเเล้ว" ลม ที่เงียบอยู่นาน อยู่ๆเขาก็พูดขึ้น
       "มีไรหรอ" โต้ ถาม
        ลม รีบเดินเข้าไปที่รถสีดำคันหนึ่งที่จอดนิ่งเงียบ โต้ ก็เข้าใจได้ทันที เขาเดินตาม ลม ไปที่รถคันนั้น นานา มิ้ง เเละ มีเซีย พอเห็น ลม กับ โต้ วิ่งไปที่รถพวกเธอก็รีบวิ่งตามไป
       "ทำไรกันน่ะ" มิ้ง ถาม
       "เราน่าจะได้รถเเล้ว" โต้ ตอบ เขาเดินมองไปรอบรถ เหมือนจะหาอะไรสักอย่าง
       ลม ที่ยืนตรงประตูคนขับที่เปิดออกอยู่ ถึงกับถอนหายใจยาว
       "ไม่มีกุญเเจหรอ" โต้ ถาม
       "อ่า" ลม ตอบเสียงเรียบๆ "นี้เป็นรถสภาพดีที่สุดที่เจอ เเต่มันกลับไม่มีกุญเเจ"
       ตลอดทางที่เขาเดินมานั้น มีเเต่รถที่มีสภาพยับเยิน บางคันล้อหลุดออกมา บางคันยางเเตก บางคันน้ำมันก็ไม่มี เเต่สำหรับคันนี้มันเข้าตา ลม สุดๆ ถึงมันจะเป็นรถเก๊งที่ดูเก่าไปหน่อย เเต่โดยรวมเเล้ว มันเหมาะพอดี
       "เอาไงดีละ" นานา ถามขึ้น หลังจากเห็นว่าจะคว้าน้ำเหลว
       "เดินต่อสิเนี้ย" มิ้ง พูดด้วยเสียงที่เหนื่อยหน่าย
       ลม เดินมาที่หน้ารถเเล้วมองไปทั่ว รอบตัวรถในตอนนี้ ประตูข้างคนขับเปิดไว้อยู่นั้นบ่งบอกว่า เจ้าของรถ ต้องวิ่งหนีไปแล้ว เเล้วเขาก็สังเกตุเห็น ศพชายคนหนึ่ง ใส่เสื้อดูภูมิฐาน เเต่งตัวเหมือนพวกนักธุรกิจ นอนอยู่ห่างจากตัวรถไม่มาก ลม รีบปรี่เดินเข้าไปทันที เเล้วโบกมือเรียก โต้ 
       "มีไร" โต้ เดินเข้ามา เเล้วรีบเดินถอยทันทีที่เห็นศพ
       สภาพศพตอนนี้เป็นอะไรที่ โต้ ขยะเเขยงสุดๆเพราะท้องของศพ ถูกคว้านไส้ออกมาจนเห็นอย่างชัดเจน ว่าไหนปอด ไหนหัวใจ 
       "เป็นไร" ลม ที่เห็น โต้ ทำท่าทางเเปลกๆ ถามขึ้น
       "เออ ฉันไม่ยุ่งละ" โต้ เดินถอยกลับมาที่รถทันที
       ส่วน นานา กับ มิ้ง ก็ยืนดูอยู่ห่างๆคอยดูเเล มีเซีย ที่กำลังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
       กรรมอะไรของตูวะ ลม คิด
       เขาล่วงมือ เข้าไปในกระเป๋าเสื้อของศพ ก่อนที่จะเจออะไรสักอย่าง เป็นก้อนๆ เขากระชาก ออกมาทันที เเล้วก็ต้องชะงักไป เมื่อที่ออกมาเป็นก้อนสีดำๆที่เหมือนฟองน้ำ
       "โต้ ของฝาก" ลม โยนไปตรงหน้าโต้ 
       โต้ ก้มลงไปมองว่ามันคืออะไร จนในหัวเขาคิดขึ้นได้ทันที ว่ามันคือปอดของมนุษย์ ทำให้ โต้ รีบกระโดดออกจากตรงนั้นทันที ด้วยท่าทางพิลึกๆจนทำให้ นานา กับ มิ้ง หันมามอง
       "หึๆๆ" ลม ขำเหมือนตัวโกงในละคร
       "ทำบ้าไรฟร่ะเนี้ย" โต้ โวยวาย "หัวใจเกือบวายตายนะเว้ย"
       ลม ไม่สนใจเสียงโวยวายของ โต้ เขาล่วงมือเขาไปในกางเกง เเต่ก็ไม่พบของที่หา เขามองไปทั่วศพ จนเจอกับกุญเเจรถ ที่ตกห่างไปจากศพไม่มาก
       "เจอแล้ว" ลม พูดจบ ก็โยนให้ โต้ อีกครั้ง
       โต้ ที่คิดว่า ลม จะเล่นอะไรแผลงๆอีก เขารีบกระโดดหลบ ไปหมอบกับพื้น จน นานา กับ มิ้ง หลุดขำ สาวน้อยมีเซีย เองก็เช่นกัน ทำให้ โต้ รู้สึกอายจนหน้าแดง เขาลุกขึ้นเเล้วหยิบกุญเเจพร้อมกับมองหน้า ลม ส่วน ลม ก็ยักไหล่ทำเหมือนไม่รู้เรื่อง
        "เอ้า ขึ้นรถ" โต้ พูดด้วยเสียงที่ขึงขังกว่าปกติ
       พอทุกคนขึ้นรถจนครบ มีเพียง ลม คนเดียวที่ยืนมองไปทางข้างหน้า 
        "รอไรละ รีบขึ้นรถสิ" นานา พูด เพราะเห็น ลม ทำสีหน้าเครียดๆ
       ลม หันมามองด้วยสายตาที่เย็นชา เขาเดินมาข้างตัวรถตรงที่นั่งคนขับ โต้ รีบเปิดกระจก มอง ลม ด้วยสีหน้าสงสัย
        "ฉันจะไปคนเดียว" ลม พูดจบ ทุกคนถึงกับตกใจในสิ่งที่ ลม พูด 
        "ทำไมละ" มิ้ง ถาม
        "มีปัญหาอะไรอีกละนาย" นานา พูดด้วยเสียงที่หงุดหงิด
        "เป็นไรของนายฟร่ะ" โต้ ถามขึ้นบ้าง
        "นายก็รู้ว่าฉัน ไม่ชอบอยู่ในที่คนเยอะๆน่ะ" ลม พูดอย่างใจเย็น 
        "ไม่ตลกนะเฟ้ย นายเป็นบ้าไรเนี้ย ขึ้นรถเดี๋ยวนี้" โต้ ตะคอก
        ลม หันหน้าไปมองทางเดิมเเล้วหันกลับมามอง นานา มิ้ง เเละ มีเซีย สาวน้อยผมบลอน ที่ตอนนี้มองหน้าเขา ด้วยเเววตาเศร้าๆ
        "ไม่ใช่ความผิดเธอหรอกน่า" ลม พูด "ฉันเห็นมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง อยู่ตรงนั้น พร้อมกุญเเจ ฉันจะเอามันไปตามทางของฉันเอง"
        "ทำไมไม่มาด้วยกันละ" มิ้ง ถาม
        "เดี๋ยว โต้ มันอธิบายเอง ฉันมีมีดกับปืนสั้นอยู่ ไม่ต้องห่วง" ลม พูด "ถึงยังไงเราก็มีจุดหมายเดียวกัน คือสถานที่อพยพที่เขาใหญ่ ต้องเจอกันอีกอยู่เเล้ว"
        ลม ล่วงเข้าไปในกระเป๋ากางเอง แล้วหยิบวิทยุสื่อสารสีดำออกมา 
        "ถ้าเราอยู่ห่างกันไม่มาก เราก็ยังติดต่อกันได้" ลม พูด
        "อย่ามาทำตัวเป็นพระเอกน่ะ" นานา โวยวาย "ทำไมต้องแยกกันไปด้วย"
        ลม เงียบ เเล้วหันมามองหน้า นานา ที่ตอนนีีกำลังมองเขาด้วยเเววตาที่ดูน่ากลัว ปนกับความเศร้า ลม ยิ้มเเล้วหันไปมอง โต้ ที่ตอนนี้กำลังนั่งเงียบไม่พูดอะไร
        "ดูเเลทุกคนด้วย ไอเพื่อนซี้" ลม พูดจบ ก็เดินออกมาทันที พร้อมกับโบกมือ
        "เข้าใจเเล้ว" โต้ พูดจบ ก็สตาร์ทรถทันที ทุกคนมองมาที่ ลม ในขณะที่รถเคลื่อนออกไป นานา เปิดกระจก
        "นายจะต้องรอดน่ะ" นานา ตะโกน
        ลม ถึงกับยิ้มเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขามองตามหลังรถที่เคลื่อนห่างออกไป เขาก้มลงมองตัวเองเเล้วส่ายหน้า
        "ต้องรอดอยู่เเล้ว" ลม พึมพำกับตัวเอง
        เมื่อสายลมพัดผ่าน กาลเวลาก็เปลี่ยนไปด้วย ความเงียบครอบคลุมไปทั่วรถ มีเซีย เด็กสาวที่รู้สึกว่าตัวเองทำให้เป็นเเบบนี้ก็ถึงกับ ร้องไห้ออกมายกใหญ่ สำหรับ มีเซีย เเล้ว ลม อาจจะไม่ใช่พี่ชายที่เเสนดี เเถมยังเย็นชา เเต่ มีเซีย เชื่อว่าในสายตาเย็นชาของ ลม มันเปี่ยมไปด้วยความห่วงใย ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ เเต่ทุกคนก็รู้ได้ทันที........