Raining Blood. ฝนเลือด

       ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นเหนือหัว มิ้ง ที่ตอนนี้กำลังเดินอยู่บนถนนที่ไร้ผู้คน เเละเงียบเชียบไม่มี   เเม้เเต่เสียงลมพัด หลังจากที่พวกเขารอดออกมาจากในเมืองได้ ก็เดินกันมาตลอด จนไม่ได้พักเเละต้องคอยหลบ พวกสัตว์ประหลาดที่อยู่เต็มถนน 
       "จะว่าหนีมาได้ก็เถอะ" นานา พูดขึ้น "อากาศร้อนเเบบนี้มันเเย่ชะมัด"
       "ก็มันช่วยไม่ได้นี่" มิ้ง พูดขึ้นบ้าง "รถไม่มีน้ำมัน จะหารถใหม่ก็ไม่มีกุญเเจ"
       "เเปลกจริงๆ" โต้ ที่เงียบอยู่นานเริ่มออกความเห็น "ตอนคนหนีจะเอากุญเเจรถไปทำไมกันน่ะ" 
       "เรื่องนั้นจะไปรู้เรอะ" นานา เริ่มหงุดหงิด "เเต่ที่เราต้องมาเดินเเบบนี้ ก็เพราะคนลามกคนหนึ่งมันเอาถังน้ำมันไปโยนเล่นน่ะสิ"
       "ตกลงฉันผิดหรอ" ลม ที่ทนฟังอยู่นาน เริ่มทนไม่ไหว
       ตั้งเเต่เดินมา นานา ก็พูดเเขวะเขาตลอด 
       "ถ้าไม่ทำอย่างนั้น จะรอดไหมละ" ลม พยายามหาเหตุผล
       "มันก็ต้องมีวิธีอื่นอยู่เเล้ว" นานา เถียง
       "เเต่......" ลม พยายามจะเถียงกลับ
       เเต่สายตาของเขา ก็ไปสะดุดกับของบางอย่าง โต้ ที่เห็นว่า ลม อยู่ๆก็เงียบไป เขาก็หันไปมองทางเดียวกับ ลม เเต่ก็ไม่เห็นอ่ะไร
       "นายเห็นอะไรหรอ ลม" โต้ ถาม 
       "เปล่า ฉันคงคิดไปเอง" ลม ส่ายหน้าไปมา "ไปเถอะ ปั้มน้ำมันน่าจะอยู่ไม่ไกลเเล้ว"
       หลังจากที่พวกเขาลงรถมา ก็ตัดสินใจที่จะเดินไปปั้มน้ำมัน เพื่อหาน้ำเเละอาหารมาเพิ่ม ถ้าพูดถึงปั้มน้ำมันในประเทศไทยเเล้ว จะต้องมีเซเว่น หรือ ร้านสะดวกซื้ออยู่เเน่นอน นั้นคือความคิดของ ลม คนอื่นๆก็เห็นด้วยกับเขา
       ลม ที่เดินนำอยู่หน้าสุด เขาหยิบแผนที่ใบเล็ก ออกมาดูอยู่ตลอดเวลา
       "มาถูกทางเเล้วใช่ไหม"  โต้ ที่เดินตามหลังมา ถาม
       "ใช่ เราเดินได้ช้า เพราะฉะนั้น อีกสักชั่วโมงน่าจะถึง" ลม คำนวณเวลาที่จะเดินไปถึง
       "ฉันว่าเราควรจะพักหน่อยน่ะ" โต้ หันมองไปที่ มิ้ง กับ นานา ที่ยืนหอบแหกๆอยู่
       "ก็เพราะมาชวนทะเลาะตลอดทางน่ะสิ ถึงได้เป็นเเบบนี้" ลม บ่น
       "เอาน่าๆ" โต้ พูดปลอบให้ใจเย็น "งั้นเราพักกันเถอะ"
       "จะไปพักที่ไหนอ่ะ" มิ้ง ถาม 
       "ใช่ บนถนนร้อนจะตาย" นานา เห็นด้วย
       "ข้างทางไง" ลม พูดขึ้น "เดินไปข้างหน้านี้หน่อย จะมีป่าอยู่ข้างทาง เราเข้าไปนั่งพักได้ เเละอีกอย่าง จะได้ไม่มีสัตว์ประหลาดตัวไหนมาเจอด้วย"
       แต่เเล้ว ลม ก็ชะงักอีกครั้ง จนทุกคนสงสัย
       "มีอะไรฟร่ะ สองรอบเเล้วน่ะ" โต้  ถาม
       ลม ไม่ตอบ เขาเพ่งสายตาจ้องมองไปที่รถเก่าๆ ที่กระจกหน้าแตกเละเทะและตัวรถบุบยับเยิน
       "มีคนตามเรามา" ลม พูดจบ ทำให้ทุกคนรู้สึกผวาขึ้นมาทันที
       "ไหนล่ะ" โต้ ถาม เขาหันไปมองที่เดียวกับ ลม เเต่ก็ไม่เห็นอะไร
       "นะ นะ เเน่ใจน่ะ ว่าเป็นคนน่ะ" มิ้ง ถาม
       "ถ้าเป็นสัตว์ประหลาดพวกนั้น มันคงเข้ามาจู่โจมเราตรงๆเเล้วละ" ลม อธิบาย
       "แล้วจะเอาไงละ" นานา หันไปมองบ้าง
       "ทำเป็นไม่สนใจเเล้วเดินต่อไป" ลม พูด "เดี๋ยวฉันจะเเอบหลบไปโผล่ข้างหลังมัน"
       ทุกคนพยักหน้าตอบรับ พวกเขาหันหน้ากลับไปเดินเช่นเดิม ส่วน ลม วิ่งอ้อมรถคันหนึ่งที่จอด อยู่ข้่างทางเขาซุ่มดูอยู่ไม่นาน ก็มีเงาคนวิ่งผ่านเขาไป ลม ยังมองเห็นหน้าไม่ชัด เขาจึงรีบวิ่งอ้อมไปข้างหลังตามแผน ส่วนพวก โต้ ที่แกล้งทำเป็นเดินอยู่ รีบวิ่งวกกลับมาทางเดิม ทำให้คนที่แอบตามเขามา ต้องวิ่งถอยกลับเเต่นั้นเป็นแผนที่ ลม กับ โต้ วางไว้ ทันทีที่ คนแอบตามวิ่งกลับมาหลบ ลม ก็รีบวิ่งเข้ามาขวางทันที
        "หยุด.." ลม ตะลึงทันที
        เมื่อคนที่แอบตามเขามา เป็นเด็กสาวตัวน้อย ผมสีบลอนเงา หน้าตาน่ารัก เมื่อ โต้ นานา เเละ มิ้ง วิ่งเข้ามาเห็น ต่างก็ยืนตะลึงเช่นเดียวกัน
        "น่ารักจัง" นานา ยิ้มแล้วรีบวิ่งเข้ามาหา "หนูเป็นใครหรอจ๊ะ"
        เด็กสาวเงียบเเล้ว ทำท่าจะร้องไห้ นานา โอบกอดทันทีที่เห็น
        "น่ารักมาก ยังกับตุ๊กตาเเน่ะ" นานา พูด
        "นี่ เพื่อนเธอไม่เต็มหรอ" ลม ถาม มิ้ง ที่ตอนนี้ยืนยิ้มแหยๆอยุ่
        "นานา ชอบเด็กน่ะ" มิ้ง ตอบ
        "เวอร์ไปหน่อยมั้ง" โต้ ได้เเต่ยืนงง
        "ว่าเเต่ เธอชื่อไรอ่ะ" ลม ก้มหน้าลงมาถาม
        "อย่าเข้ามาใกล้เด็กน่ะ ไอลามก" นานา เอามือมาดันหน้า ลม ไว้
        เด็กสาวได้เเต่ทำหน้างง นานา ลูบหัวเบาๆเเล้ว มองดูเสื้อผ้าเธอในตอนนี้ ที่ขาดวิ่นเเละมีรอยเลือด
        "บาดเจ็บตรงไหนป่าว" นานา ถาม
        เด็กสาวส่ายหน้า
        "เเล้วทำไมเธออยู่คนเดียวล่ะ" มิ้ง ถามบ้าง "พ่อเเม่เธอไปไหน"
        เด็กสาวไม่ตอบ เธอก้มหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทุกคนจึงเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
        "เเล้วทำไมถึงตามพวกเรามา" ลม ถามด้วยเสียงที่เย็นชา
        "ก็พวกพี่ๆเป็นทหารนี้ค่ะ" เด็กสาวผมบลอนพูด
        "ป่า....." ลม กำลังจะตอบปฎิเสธเเต่ โต้ รีบเอามือปิดปากไว้
        "อ้อ จ้า" นานา ตอบ "เเล้วเธอชื่อไรหรอจ๊ะ"
        "หนูชื่อ มีเซีย" เด็กสาว ตอบ
        "เอ๋ เธอเป็นลูกครึ่งหรอ" นานา กับ มิ้ง ถามพร้อมกัน
       เด็กสาวพยักหน้า นานา มองเด็กสาวที่ต้องมาเจอกับโรคที่โหดร้ายนี้ เธอได้เเต่พูดกับตัวเองในใจว่า ต้องช่วยเหลือเด็กคนนี้ให้ได้ นานา ลุกขึ้นเเล้วมองมาที่ ลม
        "เราพา มีเซีย ไปด้วยเถอะ" นานา พูดจบ
        "ไม่เอา" ลม ปฎิเสธทันที
        "ทำไมล่ะ" นานา ถามด้วยความหงุดหงิด
        "ตัวเล็ก เดินช้า พูดน้อย ขี้กลัว เจ้าน้ำตา" ลม อธิบายอย่างรวดเร็ว "หรือก็คิอ ตัวถ่วง"
        ลม มองเด็กสาวด้วยสายตาเย็นชา 
        "จะมากไปแล้วน่ะ" นานา ของขึ้นทันทีที่ได้ยินเเบบนี้
        เธอไม่คิดว่า ลม จะเป็นคนใจดำเเบบนี้ โต้ กับ มิ้ง เองก็มอง ลม ด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความสงสัย เเละ โมโห
        "เอาน่าๆ" โต้ พูด "ยังไงก็ให้ มิ้ง กับ นานา ดูเเลไปก็ได้"
        ลม มองหน้าทุกคนที่มองมาที่เขา สำหรับทุกคนเเล้ว ลม กลายเป็นหัวหน้ากลุ่มไปโดยไม่รู้ตัวเขาถอนหายใจยาว แล้ว มองมาที่เด็กสาว ที่ชื่อ มีเซีย 
        "แล้วเเต่พวกนาย" ลม พูด
        ลม พูดออกมาจากใจจริงๆ เขาไม่ได้เกลียดเด็ก เเต่ตอนนี้สำหรับเขาการจะต้องมีคนมาวุ่น วายเพิ่ม โดยปกติเขาจะชอบอยู่คนเดียว เเม้เวลาไปไหนมาไหนเองก็เช่นกัน เเต่ตอนนี้มีคนเข้ามามากเกินที่เขาจะรับไหว สิ่งเดียวที่เขาคิดตอนนี้ คือเขาต้องการจะเเยกไปตัวคนเดียว.....