ฟ้าหลังฝน

สายฝนโปรยปราย เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ป๋อมแป๋ม กับเจ้าฟูฟู สุนัขพันธ์โกลเด้น กำลังวิ่งหลบฝนจ้าละหวั่น

มันรีบวิ่งนำหน้าเจ้านายวัย ๑๐ ปี ของมัน วิ่งไป มันก็หันมามองเขาที จนมันวิ่งเข้าไปหลบใต้ต้นไม้ และ

เ่ห่าใหป๋อมแป๋มตามมันไป.....

"รู้แล้วน่า" เธอตะโกนบอกมัน

โฮ่งๆๆ (เร็วๆ สิเดี๋ยวไม่สบายพอดี)

แป๋มยังคงวิ่งเล่นน้ำฝน อยู่ข้างนอก ไม่ยอมเข้ามาใต้ต้นไม้

โฮ่งๆๆๆ (เร็วๆ แป๋มเดี๋ยวเป็นหวัดนะ)

"จ๊ะๆๆ" แล้วเธอก็วิ่งเข้ามานั่งใกล้ๆ กับเจ้าฟู ที่หมอบอยู่ใต้ต้นไม้

"หนาวไหมฟูฟู" แ๋ป๋มกอดเจ้าฟูแน่น เพราะเธอเองก็หนาวเหมือนกัน

โฮ่งๆๆ (หนาวล่ะสิ) เจ้าฟูเหล่มองเจ้านายของมัน มันจำได้ดี วันที่ตากับยายอุ้มเด็กคนหนึ่งเข้ามาในบ้าน

ฝนก็ตกหนักเหมือนแบบนี้ และมันได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ และเสียงของตากับยายพูดกัน

"เอายังไงดีตา"

"ก็เลี้ยงไปเถอะ หลานเราทั้งคน เจ้าฟูเรายังเลี้ยงได้ นี่หลานทั้งคนเลี้ยงไม่ได้เชียวเรอะ"

"ยายรู้ ว่าเลี้ยงได้ แต่เนี่ยมันร้องไห้ จะหานมที่ไหนให้มันกิน ดึกป่านนี้ แถมฝนก็ตกหนักอีก"

"เอางี้ ยายไปต้มน้ำข้าวมันป้อนมันก่อนแล้วกัน ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่นะยาย"

"เอางั้นก็ได้"

แล้วตาก็หันมาหาเจ้าฟู ที่นั่งมองอยู่

"เจ้าฟู น้องเป็นหลานของตา แกต้องดูแล และปกป้องเข้าใจไหม ห้ามรังแก ห้ามอิจฉาน้องด้วย"

โฮ่งๆๆ (เข้าใจครับ)

ตาลูบหัวมันเบาๆ...

นี่เวลาก็ผ่านมาเกือบสิบปีแล้ว ถ้านับอายุ เจ้าฟูก็แก่พอสมควร แต่มันก็ยังสนุกสนานเป็นเพื่อนกับเธอได้ดี

เสมอมา

"ฝนซาแล้ว เรากลับกันเถอะ ป่านนี้ตาคงกลับจากขายปลาแล้วมั้ง"

โฮ่งๆๆ

ทั้งสองรีบเดินกลับบ้าน 

"ไปไหนกันมาหา..." ตาถามเสียงดัง

"หนูหลบฝนอยู่ท้ายสวนค่ะ"

โฮ่งๆๆ (อย่าดุน้องเลยตา)

"เห็นไหมเปียกทั้งสองคนเลย เดี๋ยวก็เป็นหวัด ไปเถลไถลที่ไหนมา"

"หนูกินน้ำแข็งไสที่บ้านป้าอิ่มอยู่ค่ะ"

โฮ่งๆ เจ้าฟูเห่าช่วยนาของมัน 

"เออ หยุดทั้งสองคนนั้นแหละ ไปอาบน้ำกันเลย"

แป๋มกวักมือเรียกเจ้าฟู ให้ตามไป

"ฟูไปกันเถอะ"

ซ่า..ซ่า..เสียงน้ำกระทบกับพื้นห้องน้ำ เธอตักน้ำในโอ่งราดตัวเอง โดยมีเจ้าฟูยืนคอยรับน้ำอยู่ข้างๆ เธอ

เอายาสระผมมาสระให้เจ้าฟู ก่อนที่จะจัดการกับตัวเอง อย่างสนุกสนาน

หลังอาบน้ำเสร็จ...ป๋อมแป๋มออกมายืนที่ชานหน้าบ้าน เธอสูดลมหายใจเต็มปอด แล้วค่อยๆ ปล่อยออกมา

"สดชื่นที่สุดเลย ทำสิเจ้าฟู" เธอหันมาบอกเจ้าฟู ที่นั่งมองนายของมัน

โฮ่งๆๆ

"หลังฝนตกนี่ดีจังเลย หอมกลิ่นดิน กลิ่นต้นไม้เนอะ ฟูฟู" 

แป๋มล้มตัวนอนที่ชานหน้าบ้าน แหงนมองท้องฟ้า ที่ค่อยๆ เปิดเห็นดาวที่ละดวงสองดวง เสียงกบเขียดร้องระงม

หลังฝนตก เสียงจิ้งหรีดเรไร ร้องแข่งกัน เธอนอนฟังจนเพลิน และเผลอหลับไป..

"อ้าว แป๋มเฮ้ย ไปนอนในบ้านสิ ยายกางมุ้งให้แล้ว นอนตรงนี้ น้ำค้างมันแรงนะ" ตาบอกเธอ

เธอค่อยๆ ลืมตา "ค่ะ" เธอลุกขึ้น พร้อมกับเจ้าฟู และมุดมุ้งเข้านอน โดยมีเจ้าฟูนอนข้างๆ มุ้ง

"หลับฝันดีนะ ฟูฟู" เธอมุดมุ้งออกมาจุ๊บฟูฟู ก่อนจะมุดเข้าไปนอน..และหลับไปพร้อมกับเสียงกบเขียดที่ขับกล่อม