Valentine next year เป็นเเฟนฉันซะ!!

14 February 20XX

" ม้ายยยยย!!! " เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนดังก้อง หัวใจของเขาแทบแตกสลายเมื่อเห็นภาพตรงหน้า สาวร่างบาง ใบหน้าหวานนั้นเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา กำลังร่วงหล่นมาจากตึกสูง 13 ชั้น ดวงตาพริ้มหลับ เธอกำลังยิ้ม...รอยยิ้มที่เเสนเศร้าเหลือเกิน ชายหนุ่มมองภาพสาวผู้เป็นที่รักน้ำตาของเขาร่วงหล่นราวกับสายน้ำ

 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรวดเร็วเหลือเกิน ชายหนุ่มได้เเต่ถามตัวเองซ้ำๆว่า "ฉันช่วยอะไรเธอไม่ได้เลยหรอ" หัวใจของเขาราวกับถูกเหล็กแหลมเสียบเข้ากลางดวงใจของเขา มันเจ็บปวดเหลือเกิน เมื่อร่างสาวกระทบพื้นก็ราวกับว่าเธอได้ฆ่าชายคนหนึ่งให้ตายไปพร้อมๆกับเธอด้วย หากแต่ต่างกันคือ เธอที่ได้ตายไปทั้งกายและจิตใจ ส่วนเขานั้นกับมีเพียงวิญญาณที่ตายไปพร้อมกับเธอ ชายหนุ่มวิ่งไปหาร่างสาวอย่างรวดเร็ว เเละทรุดตัวลงกอดเธอน้ำตาไหลท่วมใบหน้า

"สิตาตื่นสิ! สิตาคุณจะทิ้งผมไปจริงๆหรอ" ชายหนุ่มได้เเต่ถามเธอไปด้วยเสียงที่เเผล่วเบา เขาไม่มีเเรงอีกแล้ว.. เเต่เธอกลับไม่ตอบอะไรเขามาเลย "ฮึก ฮือๆ สิตาผมมาเเล้วนี่ไง ผมรักคุณนะคุณได้ยินไหม"  ร่างที่เปื้อนด้วยคราบเลือดได้แต่นิ่งเงียบ ไร้ซึ่งลมหายใจ...          

"คุณตื่นมาตอบผมสิที่รัก" เขาได้แต่กอดร่างบางไว้แน่นอก นี้เธอจะทิ้งเขาไปจริงๆหรอ? จากเขาไปโดยไม่หวนกลับมาตลอดกาล...

เขาได้แต่ครวญครางอยู่กับร่างไร้วิญญาณอยู่อย่างนั้นราวกับคนบ้า เฝ้าเรียกเธอครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ถึงอย่างไรเธอก็คงไม่ตื่นมาพูดกับเขาได้อีกต่อไป จนคำสุดท้ายที่เขาเอ่ยกับเธอหลุดออกมา"สิตา ผมขอโทษ"มันคงเป็นเพียงสายลมที่ไม่มีใครรับรู้ความหมาย น้ำตาของเขาคงเป็นเพียงแค่หยดน้ำของคนเลวคนหนึ่ง และคงเป็นแบบนี้ชั่วนิรันดิ์ โดยที่คงไม่มีใครมาช่วยเขาให้หลุดออกจากบ่วงทุกข์นี้ได้เลย...