ขอรักได้มั้ยคะนายซุปตาร์

"อะไรกัน นี่ฉันให้เธอไปถ่าย ออเรนจ์ นะไม่ได้ไปถ่ายบอดี้การ์ดเขา"
"ก็คนมันเยอะนี่คะอาจารย์ และอีกอย่างหนูก็ไม่ใช่มืออาชีพอย่างคนอื่นเขา"
"เธอนี่มันจริงๆเลย"
"เอ่อ อาจารย์คะแต่หนูได้ขึ้นรถเขาด้วยนะคะ"
"ห๊ะ? จะบ้าเหรอออเรนจ์น่ะเก็บตัวจะตายไป เธอเนี่ยนะจะได้ขึ้นรถเขา ฉันไม่เชื่อ"
"แต่ว่า...."
"เอาล่ะๆ วันนี้ออเรนจ์มีงานเปิดตัวน้ำหอม เธอก็ไปที่นั่นแล้วกัน"
"เอ่อ คค..ครูคะ คือกล้องมันพัง"ฉันพูดพลางหยิบสภาพกล้องในกระเป๋าให้อาจารย์ดู(คือที่ครูเห็นรูปได้เนี่ยฉันเอาแค่เมมไปให้ครูเลยยังไม่เห็นสภาพกล้อง)
"นนน..นี่ เธอ รู้มั้ยว่ามันกี่แสน มีปัญญาชดใช้รึไง"
"มม..ไม่มีหรอกค่ะ แต่ว่ามีคนชดใช้ให้นะคะ"
"ใคร ใครมันจะมามีปัญญาชดใช้ให้เธอหาาา"
"ก็ออเรนจ์ไงคะ เขาวิ่งมาชนหนู"
"นี่ ถ้าเธอจะคลั่งไคล้จะอะไรกับออเรนจ์ฉันไม่ว่าแต่ทำไมเธอต้องอ้างว่าไพ้อยู่กับเขา เขาช่วยเหลือเธอด้วย ไม่เห็นเข้าท่าเลย"
ฉันไม่ตอบอะไรแต่หยิบเช็คที่มีชื่อของออเรนจ์ ชูให้อาจารย์
"นี่คงเป็นหลักฐานนะคะ ว่า'ออเรนจ์'เขาจ่ายให้" อิจฉาล่ะสิอาจารย์ทำหน้าเหมือนถูกหวย(กิน)
"เอ่อ..ฉันเชื่อเธอก็ได้ งัันวันนี้เดี๋ยวครูเอากล้องตัวใหม่มาให้แล้วไปงานเปิดตัวน้ำหอมด้วยแล้วกัน เธอไปได้แล้ว"
ฮ่าๆๆ เห็นหน้าอาจารย์ งง แล้วตลกเป็นบ้า ว่าแต่นี่ฉันต้องไปเจอตาออเรนจ์อีกหรอเนี่ย ฮึ่ยๆๆ หนีไม่พ้นตานี่สักที
ณ งานเปิดตัวน้ำหอม
แช้ะ แช้ะ แช้ะ
นักข่าวหน้าเดิมๆ-*- เบียด เบียด เบียดแล้วก็เบียด
แต่ทีนี้ฉันเป็นงานขึ้นเพราะฉันมารอก่อนครึ่งชั่วโมง
"อ้ะ ออเรนจ์มาแล้ววว" นักข่าวคนหนึ่งพูดขึ้น
แช้ะ แช้ะ
นี่ก็ถ่ายกันจริงโว้ยยยยย ได้ไปตั้งหลายรูปแล้วยัง..!!
"สวัสดีครับ" 
กรี๊ดดดด กร๊าดดด
อ๊ะ! นั่นไงเขาขึ้นมาแล้วหล่อเหมือนเดิม ใส่ะสื้อสูทสีดำสนิทเรียบๆธรรมดาแต่ดูหรู ไฮโซ แต่เสื้อข้างในแหวกให้เห็นแผ่นอกเล็กน้อย ดูเซ็กซี่เข้ากับแบรนน้ำหอมกลิ่นเซ็กซี่นี้
"เอาล่ะค่ะ ดิฉันจะบอกข่าวดีให้คุณแฟนคลับที่นั่งข้างล่างกันนะคะ กติกาคือจะให้คุณแฟนคลับทั้งหลายขึ้นมา 5 คน แล้วจะมีเกมน่ารักๆให้เล่นใครเล่นแพ้ก็รับของรางวัลเล็กๆน้อยๆไปแต่ถ้าชนะ ก็จะได้ดินเนอร์สุดหรูกับคุณออเรนจ์ไงล่ะคะ"
กรี๊ดดดดดดดด
จะกรี๊ดอะไรนักหนากันล่ะเนี่ยขนาดมีแต่ผู้ดีในงานนี้นะ
"ผมขอเลือกเองได้มั้ยครับ"เอ๊ะ นี่เขาคงจำฉันไม่ได้หรอกนะ เพราะฉันแอบเห็นว่าเมื่อกี้สายตาเขาเหล่มาทางฉันเลยอ่ะ
"หหห้ะ..ออ..อ้องั้นดีเลยคะ"พิธีกรรัับเชิญพูดอย่างงงๆ
แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่ตาออเรนจ์นั่นจะเลือกเองเพราะว่าคนที่จะเข้ามางานนี้ต้องมีเงินซื้อน้ำหอมซะก่อน(ขวดหนึ่งซื้อไอโฟนห้าได้ประมาณสี่ห้าเครื่องอ่ะคิดดู) เอาเป็นว่าคนที่อยู่ในงานนี้ล้วนแล้วแต่หน้าตาดี แต่แปลกทำไมลูกผู้ดีไม่เก็บอาการบ้างล่ะยะ ดูฉันนี่
"เอาล่ะค่ะ งั้นคุณออเรนจ์เลือกได้เลยค่ะ"
~เงียบ~
นี่ทุกคนรวมใจกันเงียบแม้แต่เสียงถ่ายรูปที่เคยดังตลอดเวลาก็ยังต้องหยุด ก็แหงล่ะคนอย่างออเรนจ์ จะมาเลือกใครง่ายๆ ยากนะขอบอก ค่าจ้างดินเนอร์หรูคงเหยียบล้านล่ะสิท่า-0-
ออเรนจ์กวาดสายตาไปทั่ว และก็ไม่คิดว่าเขาจะเห็นฉันแน่เพราะฉันติดขอบเวทีน่ะสิใกล้เกินคงไม่ห็นหรอก....มั้ง
"เธอ!"นั่นไงงงง เขาพูดพร้อมชี้นิ้วมาที่ฉัน
ฉันหันไปมองคนข้างซ้าย ขวา หลัง เพื่อให้มั่นใจว่าเขาชี้ฉันน่ะ
"เธอนั่นแหละ ไม่ต้องมองคนอื่น"
"ฉันไม่ขึ้นได้มั้ย ฉันอายอ่ะ"
"โอเคครับได้คนหนึ่งแล้ว" ฮะ เมื่อกี้ฉันว่าฉันปฏิเสธดังแล้วนะ
"ฮ่าๆ อ่าได้คนหนึ่งล่ะนะคะ"ยัยพิธีกรพูดขึ้น
แน่ล่ะสิฉันจะทำไงได้ก็ต้องขึ้นมาบนเวทีบ้าๆนี่อย่างเลี่ยงไม่ได้ส่ เพื่อเล่นเกมอะไรสักอย่างส่วนอีตาออเรนจ์ก็ไปห้องพักตัว เอิ่มแต่ ป้าอีก4คนแกดูเหมือนไม่ตื่นเต้นเลยป้ะ แบบรุ่นแกคงต้องแนวสายัน สันยา ไชยา มิตรชัยอ่ะ
"เอาล่ะค่ะเกมนี้นะคะง่ายมาก เราจะให้ผู้เล่นทั้ง5คนยืนบนกระดาษของตัวเอง ใครออกจากกระดาษก่อนถือว่าแพ้นะคะ"ยัยพิธีกรอธิบายกติกา ฉันก้ยิ้มหน้าระรื่นทันทีเพราะแหงล่ะฉันเคยเล่นเกมนี้ตอนรับน้องแล้วชนะรุ่นพี่ที่มีสถิติยืนบนกระดาษนานที่สุด20นาทีแต่ฉันทำได้21นาที(น่าภูมิใจมาก--*)
เฮ้ยยยแล้วทำไมฉันต้องดีใจล่ะเนี่ย 
"ปรี๊ดดดด เริ่มได้ค่ะ"
อ่าวเริ่มแล้ว ฉันก็ก้าวเข้าไปยืนบนนั้นทันที เอิ่มมมม กระดาษมันจะเล็กกว่าเท้าฉันอยู่แล้วนะเฟ้ยยย
1 นาทีผ่านไป
"โอ่ยยย ยอมแพ้แล้วตะคริวกินขา โอ่ยยไม่ไหวแล้ว"ยัยป้าผมลอนสีขาวพูด
เสียใจนะคะป้าหนูยังชิลๆ
2.30นาทีผ่านไป
ฟึ่บ
อ่าวๆ ป้าผมสีดำ(มีผมหงอกนิดๆ)สองคนนั้นถึงกับเป็นลม ฉันล่ะสงสารเขา ทีนี้ก็เหลือ สสะ..สะ..สองคนเอง
หรือฉันจะเป็นลมด้วย จริงสิฉันจะมายืนบื้อทำไม ไม่ได้อยากไปดินเนอร์กับตานั่นสักหน่อย เอาล่ะวาฟเฟิล นับล่ะนะ..หนึ่ง...สอง...ส
ตุ้บ
เฮ้ย ยัยป้าคนที่เหลือทำไมทำอย่างนี้ แกเล่นชิงออกนอกกระดาษก่อนฉันได้ไงอ่ะฮือๆๆๆๆ
"โอ้ยยย ขายอกหมด ไม่ไหวๆ"มายอกอะไรตอนนี้ หาาาา-O-
"เอาล่ะค่ะก็เป็นที่รู้กันนะคะว่าผู้ชนะจะได้ดินเนอร์สุดหรูกับคุณออเรนจ์นะคะ"
นี่ฉันควรทำสีหน้าตื่นเต้นใช่มั้ยเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันเฉยถึงเฉยมากเลยทีเดียวเชียว
"โอ้โห จริงหรอคะ"ฉันทำหน้าตาตื่นเต้น(รางวัลออสก้าเลยมั้ย-*-)
"จริงแท้แน่นอนนะคะ เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ"ยัยพิธีกรเอาไมค์มาจ่อปากฉัน
"วาฟเฟิลค่ะ"
"ว้าาาว วาฟเฟิลราดรสออเรนจ์คงอร่อยน่าดูล่ะ"
"แฮะๆ"หรอยะ
"โอเคค่ะ เดี๋ยวเราจะจดเบอร์โทรคุณแล้วนัดที่และเวลา เชิญไปบอกด้านหลังเวทีเลยค่ะ"
เยี่ยมมโลดดดT^T นี่ฉันจะต้องไปดินเนอร์กับตาออเรนจ์นั่นจริงๆหรอ คิดๆแล้วจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ยยยย

---โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ---