fic reborn หลุดมิติพบเจอ

สวัสดีค่ะ ฉันฮากาเสะ ยูกินะหรือจะเรียกว่ายูกิ ยูนิหรือยูนะก็ได้นะ ชื่อพวกนั้นทั้งหมดเป็นชื่อของฉันเองล่ะ 555+คงจะสงสัยใช่ไหมล่ะว่าทำไมถึงมีชื่อเยอะจัง แต่ฉันไม่บอกหรอกนะ มันเป็นความลับน่ะ^^ ว่าแต่ใกล้จะถึงพื้นแล้วแฮะ ใช้ WINDY ช่วยซักหน่อยแล้วกัน ยังไม่อยากเจ็บตัวนี่นา

“ช่วยหน่อยนะ WINDY” พอฉันพูดจบก็มีสายลมเกิดขึ้นคอยพยุงตัวฉันอีกครั้ง เพราะลมของ

อาริน่ะตอนนี้หายไปแล้วล่ะ เฮ้อ ในที่สุดก็ลงถึงพื้นซักที ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนหว่าคุ้นๆแฮะ

“คุฟุฟุฟุ คุณเป็นใครครับ”เอ๊ะ เสียงแบบนี้มันคุ้นๆแฮะ พอฉันหันไปดูก็เจอกับสับปะรด เอ๊ย เจอกับโรคุโด มุคุโร่นั่นเอง งั้นที่นี่คงเป็นโกคุโยแลนด์ซินะ

“ฉันฮากาเสะ ยูกินะ ขอโทษด้วยที่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต พอดีว่าหลงทางนิดหน่อย ขอตัวก่อนนะ ^^”ฉันพูดพลางเดินออกมาแต่ถูกคุณหัวสับปะรดดึงแขนไว้

“คุฟุฟุฟุ อย่าคิดว่าเข้ามาแล้วจะได้ออกไปง่ายๆนะครับ” มุคุโร่พูด เฮ้อ จะเอาอะไรอีกล่ะ คงไม่ใช่ว่าจะใช้ให้ฉันไปพาซาวาดะ สึนะโยชิมาหรอกนะ

“คุฟุฟุฟุ ผมไม่ให้คุณไปทำแบบนั้นหรอกครับ” เออใช่ ลืมไปเลยแฮะว่ามุคุโร่เป็นคนที่เจ้าเล่ห์ อย่าบอกใครเหมือนกับรีบอร์นเลย

“แล้วจะเอาอะไรล่ะ ฉันจะได้ไปหาพวกเพื่อนฉันซักที”ฉันพูดอย่างหงุดหงิดพลางชักมือกลับ

“ผมเห็นนะครับว่าคุณน่ะร่วงลงจากฟ้า แล้วพอพูดว่าWINDYก็เกิดสายลมล้อมรอบตัวคุณเอาไว้ทำให้คุณไม่บาดเจ็บJ”มุคุโร่พูด พลางระบายยิ้มเจ้าเล่ห์

“แล้วยังไงล่ะจะใช้เหตุการณ์เมื่อกี้มาต่อรองอะไรกับฉันล่ะL”ฉันพูด

“ก็ไม่ได้คิดจะต่อรองอะไรหรอกครับ ผมรู้ว่าถึงจะพูดไปก็ไม่มีใครเชื่ออยู่แล้วJ”ถ้ารู้แล้วจะพูดทำเพื่อ....

“แล้วจะเอาอะไร=_=”ฉันถาม เมื่อไหร่ฉันจะได้ไปซักทีฟะ

“ไว้เจอกันอีกครั้งแล้วผมจะบอกดีกว่าJ”มุคุโร่พูดพลางเดินกลับเข้าไปในตึกที่ตัวเองอยู่ แล้วจะรั้งฉันไว้ทำเพื่อ...

“เฮ้อ ขอให้อย่าได้เจอกันอีกจะดีกว่า”ฉันพึมพำพูดพลางวิ่งออกจากโกคุโยแลนด์ เอาล่ะได้ไปหาพวกอาริจังซักที เบื่อสับปะรดจะแย่อยู่แล้ว เอ...จะไปที่ไหนดีล่ะ เอาเป็นร้านซูชิของยามาโมโตะแล้วกัน สังหรณ์ว่าพวกนั้นต้องนั่งกินซูชิอย่างสบายใจเฉิบอยู่แน่-_-

ผ่านไป 15 นาทีฉันก็หาร้านซูชิของยามาโมโตะเจอจนได้

ครืด

“มาซักทีนะยัยยูนิตัวแสบ”พอฉันเปิดประตูเข้าไปปุ๊บ มิเนะก็ทักฉันปั๊บ

“หวัดดีทุกคน เฮ้อ..เหนื่อยเป็นบ้าเลย อุตส่าห์ตามหาซะตั้งนาน”ความจริงไม่นานซักกะติ๊ด

“ลงโทษที่พาพวกเรามาที่โลกนี้น่ะสิ ยัยบ้า --*”มิเนะพูด ดูท่าว่าจะยังโกรธไม่หายซินะ

“เอ่อ...คือ ว่าคุณเป็นใครครับ”หืม เสียงนี้มัน คุ้นๆแหะ พอฉันหันไปมองทางต้นเสียงก็พบกับซาวาดะ สึนะโยชิ บอสของวองโกเล่แฟมิลี่นั่นเอง

“ฉันฮากาเสะ ยูกินะยินดีที่ได้รู้จักนะซาวาดะ สึนะโยชิคุงJ”ฉันพูด ทำให้สึนะทำหน้าตกใจเข้าไปอีกที่รู้ว่ามีคนรู้จักตัวเองฉันเดาว่าพวกมิเนะก็คงจะทักทายแบบนี้ด้วยแน่ๆ

“ทะ...ทำไม ถึงรู้จักผมล่ะครับ”สึนะพูด ฉันขอเดาอีกว่าตอนนี้รีบอร์นกำลังอ่านใจฉันอยู่แน่ๆJ

“อืม...เธอคิดถูกแล้วล่ะ-_-”นั่นไง ว่าแล้วเชียว

“คิดอะไรเหรอ รีบอร์น”สึนะที่ได้ยินหันไปถาม

“คิดว่าตอนนี้รีบอร์นคงกำลังอ่านใจฉันอยู่น่ะสิ J”ฉันพูด ยิ่งทำให้ซาวาดะ สึนะโยชิเหวอเข้าไปใหญ่ที่รู้ว่ารีบอร์นกำลังอ่านใจฉันอยู่

“เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ ยูกินะพาพวกเรากลับได้แล้ว-*-”มิเนะพูดแทรกขึ้นมา ทำให้รีบอร์นต้องเงียบไปอีกรอบเพื่อฟังบทสนทนาของพวกฉัน

“ไม่คิดจะอยู่เที่ยวกันหน่อยเหรออุตส่าห์มาทั้งทีแล้วนะ*-*”ฉันพูดพลางทำตาเป็นประกายใส่

“ไม่เอาดีกว่า ตังค์ก็ไม่มี ดีนะที่ยามาโมโตะเลี้ยงซูชิน่ะ--”คาโอะจังพูด

“ใช่ๆต้องขอบคุณยามาโมโตะคุงที่เลี้ยงไม่งั้นพวกเราหิวตายแน่”อาริจังพูดต่อทันทีที่คาโอะจังพูดจบ

“ก็ได้ๆ งั้นกลับกันเถอะ แต่ว่าฉันอยากกินซูชิอ่ะ ขอกินก่อนน้าได้ใช่ป่ะยามาโมโตะ ทาเคชิคุง

*-*”ขอกินก่อนดีกว่า ก็แหมพวกมิเนะกินกันเรียบร้อยแล้วนี่ฉันก็ต้องขอกินด้วยซิ

“555+ได้แน่นอนเดี๋ยวฉันไปยกมาให้นะ^_^”ยามาโมโตะคุงพูดพลางเดินเข้าไปเพื่อไปเอาซูชิมาให้ฉัน ว้าว ของฟรีๆได้กินของฟรีอีกแล้วเราJ