fic reborn หลุดมิติพบเจอ

ในขณะที่ยูกินะกำลังนั่งชมภาพพระอาทิตย์ตกอยู่ริมแม่น้ำนั้น จู่ๆก็มชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

“สวัสดี นึกไม่ถึงว่านายจะตามมาเร็วขนาดนี้นะ เร็กซ์”ยูกินะเป็นฝ่ายเปิดปากพูดเป็นคนแรก

“ผมก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าคุณจะยอมใช้พลังข้ามมิติพาพวกเพื่อนๆและตัวคุณเองมาอยู่ที่นี่ ใช้เวลานานมากเลยนะกว่าผมจะรู้น่ะ”ชายหนุ่มที่มีนามว่าเร็กซ์ตอบกลับ

“แต่มันก็ยังน้อยเกินไปสำหรับฉันอยู่ดี”ยูกินะพูดพลางถอนหายใจ

“เพื่อเหลียกเลี่ยงสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น คุณถึงกับยอมปิดผนึกพลังของตัวเองครึ่งนึงเพื่อให้ฝ่ายของผมสืบหาตัวยากขึ้น อยากรู้จริงๆว่าพวกเพื่อนๆของคุณจะรู้รึเปล่า?”เร็กซ์พูดแล้วยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์เล็กน้อย

“พวกนั้นไม่รู้หรอก ตกลงว่าจะเอายังไงพูดมาเลยดีกว่า”ยูกินะพูดอย่างเกียจคร้าน

“คุณนี่ก็ยังน่าหลงใหลไม่เปลี่ยนเลยนะ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมพวกนั้นถึงอยากได้ตัวคุณนัก เอาเถอะ ที่ผมมาที่นี่เพื่อมาเจรจาโดยการที่จะปล่อยให้คุณและเพื่อนๆของคุณอยู่ที่นี่อย่างสงบเป็นเวลา 2 วันของโลกแห่งความเป็นจริง หลังจากนั้นผมจะมาเอาคำตอบกับคุณอีกครั้ง หวังว่าจะไม่ทำให้ผมผิดหวังนะ องค์หญิงแห่งมิติ”พูดจบเร็กซ์ก็หายตัวไปทันที

หลังจากที่เร็กซ์จากไปแล้วยูกินะก็นั่งลงกับพื้นอย่างเหนื่อยล้า เหลือเวลาอีกสองปีตามที่คาดไว้ อีกสองปีเท่านั้น หากผ่านจากสองปีนี้ไป สงครามจะเริ่มขึ้นทันที ถ้าถึงตอนนั้นแล้วเธอจะทำยังไงกันนะ จะยอมตกลงมอบพลังอันล้ำค่าหรือจะยอมมอบร่างกายของตัวเองแทน ไม่ว่าจะเป็นทางไหนก็ไม่ดีทั้งนั้น แล้วถ้ายัยพวกนั้นรู้จะว่ายังไงนะ คงจะบอกว่าจะสู้สุดชีวิตเพื่อปกป้องเธอไว้ แต่ถึงจะทำแบบนั้นมันก็สูญเปล่าอยู่ดี ในเมื่อคนคนนั้นแข็งแกร่ง แข็งแกร่งถึงขนาดที่ถ้าเธอไม่ทุ่มสุดตัวก็คงจะชนะไม่ได้ ไหนยังจะมีพวกวองโกเล่ที่เธอไม่อยากให้มาเกี่ยวข้องกับสงครามนี้อีก สงครามที่เดิมพันด้วยชีวิต...เอาเถอะกว่าจะถึงตอนนั้นยังมีเวลาอีกมากค่อยคิดอีกทีก็แล้วกัน ยูกินะคิดพลางหลับตาลงแล้วเผลอหลับไป

 “ชิชิชิมาแอบหลับอยู่ที่นี่เอง ปล่อยให้คนอื่นเค้าตามหาให้ทั่ว”เบลเฟกอลพูดขึ้นพลางมองยูกินะที่กำลังหลับอย่างน่ารักน่าเอ็นดู

“เหอะ ทำให้คนอื่นเค้าเป็นห่วงแบบนี้ มันต้องคิดเงินซะให้เข็ด”ตามด้วยมาม่อน

“แต่ว่ายูกิจังตอนนอนเนี่ยก็น่ารักดีนะ”ลุซซูเรีย

“เหอะ!”สคอลโล่

“....”เลวี่

“ยูกิ...”และซันซัสที่พอพูดจบก็อุ้มยูกินะขึ้นทันที แล้วพากลับไปยังโรงแรมที่ตนพักอยู่ ดูท่าว่าจะเหนื่อยมาก ซันซัสคิดพลางมองหน้ายูกินะที่กำลังหลับสนิทอย่างแปลกใจเล็กน้อยเพราะปกติแล้วแค่มีคนมาอยู่ใกล้ๆยูกินะก็จะรู้สึกตัวตื่นทันที แต่นี่ขนาดอุ้มแล้วพากลับมายังโรงแรมยังไม่รู้สึกตัวอีก ครั้นจะถามยูกินะก็คงไม่ยอมตอบแน่นอน แบบนี้คงได้แต่รออย่างเดียวเท่านั้น เหมือนเมื่อ 8 ปีก่อนไม่มีผิด ก่อนที่ยูกินะจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ฉันจะไม่ยอมให้ยูกิหายไปอีกเป็นครั้งที่สอง ฉันจะปกป้องเธอให้ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ซันซัสคิดพลางกระชับกอดคนที่อยู่ในอ้อมกอดมากขึ้น