Love's angle รักสุดวุ่นวายของนายเทพเจ้า

อเล็กซ์ กับ อลิซ เมื่อออกจากห้องของ เซส แล้ว ก็ตรง ไปที่ห้องรองผอ ของเดวิส ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตก และค่อนข้างไกล เมื่อออกจากห้องผอ อเล็กซ์ก็เดินดุ่ม ๆ นำหน้าอลิซไป โดยไม่พูดอะไร "นี่นาย จะไปไหนนะ เราต้องไปหาท่านรอง ผอ ด้วยกันนะ นี่!" แต่อเล็กซ์ก็ไม่สนใจ เขาเดินตรงไปอย่างรวดเร็ว อลิซรู้สึกงง สักพักอเล็กซ์ก็กลับมา พร้อมกับมอเตอร์ไซด์คันโปรด "ขึ้นมา"อเล็กซ์สั่ง "ไม่!" อลิซตอบ เธอไม่ชอบให้ใครมาพูดแบบนี้กับเธอ "นี่ เธอจะเดินไปรึไง มันไกลมากนะ หรือจะใช้เวทย์มนต์ละ ไหนบอกว่าเป็นผู้รักษากฎไง" "ถ้านายพูดไม่ดีแบบนี้ ชั้นยอมเดินไปดีกว่า"อลิซว่า แล้วหล่อนก็เดินไปจริง ๆ

อเล็กซ์รู้สึกขัดใจ โอ๊ย ผู้หญิงอะไรดื้อชะมัด ไม่เหมือนวีนัส คนรักของเขาเลย ยัยนี่ต้องไม่ใช่ผู้หญิงแน่ ๆ วีนัสคนรักของเขานั้นเป็น หญิงสาวผู้งดงาม อ่อนโยน พูดจาไพเราะน่าฟัง ผิดกับยัยนี่ยังกับฟ้ากับเหว เขาบ่นในใจพร้อมลากมอเตอร์ไซด์เดินตามไปอย่างช้า ๆ แล้วก็ดูเหมือนอลิซ จะจงใจเดินช้า ๆ จนเขาทนแทบไม่ไหว ในที่สุดอเล็กซ์ ก็เอ่ยขึ้นว่า "เอาละชั้นยอมเธอแล้ว คุณอลิซ ครับ กรุณาขึ้นรถมอเตอร์ไซด์ไปกับผมเถอะ ครับ" อเล็กซ์ตะโกน แต่อลิซ ก็ยังเฉย

คราวนี้ อเล็กซ์ ทิ้งมอเตอร์ไซด์ เดินไปดักหน้า อลิซแล้วพูดว่า "นี่เธอ ชั้นพูดดีด้วยแล้วนะจะเอาอะไรอีกฮะ" อลิซมองหน้าเขาแล้วบอกว่า "ถ้านายจะชวนใครซักคน แล้วใช้น้ำเสียงแบบนี้ละก็คงไม่มีใครไปกับนายหรอก" อเล็กซ์อึ้งไปเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้น "อลิซ ไปด้วยกันเถอะ" อลิซหันมายิ้มให้อย่างอ่อนโยน อเล็กซ์รู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เขารีบหันกลับไปเอามอเตอร์ไซด์ คราวนี้อลิซก็ยอมนั่งซ้อนท้ายไปกับเขาโดยดี

อเล็กซ์รู้สึกแปลก ๆ เมื่อถูกอลิซ โอบเอว ในขณะที่นั่งซ้อนท้าย เขารู้สึกใจเต้นแปลก ๆ แต่ก็รู้สึกดี เขาแปลกใจกับความรู้สึกของตนเอง หรือว่าเขาจะเริ่มชอบ อลิซเข้าแล้ว ไม่นะ เขามีวีนัสคนรักที่ยังหาไม่พบ จะให้มาชอบยัยตัวแสบนี่นะรึ ไม่มีทาง ไม่ใช่ ไม่ใช่แน่ ๆ อเล็กซ์รู้สึกสับสน จนอลิซ สงสัย "นี่นายเป็นอะไร ไปทำไม ถึงไม่ไปซะทีละ"อลิซยื่นหน้าไปถาม ก็เห็น อเล็กซ์หน้าแดงอยู่ หล่อนเลยพูดไปว่า "เอ๊ะ เขินหรือไง ที่มีผู้หญิงซ้อนท้ายไปด้วย นายนี่ละอ่อนกว่าที่คิดนะ" คราวนี้อเล็กซ์ เลยได้สติ "เชอะ ชั้นก็แค่คิดว่าเคยแต่ให้ผู้หญิงสวย ๆ ซ้อนท้าย เพิ่งมีวันนี้แหละที่ให้ยัยขี้เหร่อย่างเธอมานั่ง"อเล็กซ์ว่า "ว่า ไงนะ"อลิซว่า แต่ยังไม่ทันจะทำอะไร อเล็กซ์ก็รีบเร่งเครื่องสตาร์รถออกตัวไปอย่างรวดเร็ว

อเล็กซ์ขับรถ มาถึงอาคารทิศตะวันตก ในตอนบ่ายสอง เมื่อเขาเข้าจอดรถ เขาก็ได้เห็น รถ BMW สีดำคันหนึงจอดอยู่ก่อน เขารู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นคนที่อยู่บนรถเดินลงมาด้วยกัน คนหนึ่งคือ เดวิส แต่อีกคน คือ เฮเลน พี่สาวของเขานั่นเอง "พี่เฮเลน!" อเล็กซ์รีบวิ่งไปหา เป็นเพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้กลับไปบ้าน และไม่ได้ติดต่อกลับไป พี่คงเป็นห่วงเขา "อเล็กซ์!" เฮเลนรู้สึกตกใจเล็กน้อย เธอรู้ว่าทำไมอเล็กซ์จึงไม่ได้กลับบ้านเมื่อคืนนี้ แต่เธอตกใจมากกว่าที่ อเล็กซ์เห็นเธอมากับเดวิส

"พี่เฮเลน ผมขอโทษที่ไม่ได้ติดต่อไปเมื่อวานนี้ พี่เป็นอะไรหรือเปล่า"อเล็กซ์ถามด้วยความเป็นห่วง "เอ้อ คือ พี่ไม่เป็นไร เดวิสบอกให้พี่ฟังแล้วเรื่องของเธอ"เฮเลนพูดไม่สบตาน้องชาย อเล็กซ์รู้สึกผิดสังเกต พี่ไม่เคยหลบตาเขา มันต้องเกิดอะไรขึ้นกับเธอแน่ ๆ "เดวิส นายทำอะไรพี่สาวชั้นรึเปล่า"อเล็กซ์ถามเขารู้ว่าเดวิสคือ ฮาเดส แต่เพื่อพี่สาวที่เขารักแล้ว แม้ความตายเขาก็ไม่กลัว "ใช่ ชั้นทำ"เดวิสตอบตามตรง เท่านั้นเอง อเล็กซ์ก็ต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของเดวิสทันที "อย่า อเล็กซ์อย่าทำเขา"เฮเลนร้องขึ้นเธอวิ่งเข้าไปประคองเดวิส

"พวกเราคบกันอยู่"เดวิสพูด อเล็กซ์รู้สึกแปลกใจเขา คิดว่าเฮเลนทำงานให้เซสเพราะความรักที่มีต่อเซส แต่เขาไม่เคยรู้ว่าพี่สาวของเขาคบกับเดวิสมาก่อน "พี่เฮเลน" อเล็กซ์มองหน้าพี่สาว "พี่ขอโทษ ที่ไม่เคยบอกเธอมาก่อน เรื่องเดวิสเป็นเพราะเธอไม่ชอบให้พี่คบกับผู้ชายคนไหน" "พี่กลัวเธอโกรธเลยไม่ได้บอก แต่พี่ก็คิดว่าจะบอกเมื่อเธอใจเย็นลงกว่านี้" อเล็กซ์มองหน้า เดวิส และพี่สาวเขา เขารู้สึกผิด เขารู้ดีว่า ถ้าเดวิสจะหลบหมัดของเขาก็หลบได้ แต่เดวิสก็จงใจให้เขาชก อเล็กซ์สบสนมาก เขาตัดสินใจขับมอเตอร์ไซด์และวิ่งหนีไปจากที่ตรงนั้น

"อเล็กซ์!"เฮเลนตะโกนเรียก แต่เขาก็ไม่ฟัง เขาไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้นในตอนนี้ เพียงแต่อยากหนีไปให้ไกลเท่านั้น อลิซได้แต่มอง เธอรู้ดีว่าเป็นคนนอก เธอเข้าใจความรู้สึกของทั้งสองฝ่ายแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากเฝ้ามองอยู่ห่าง ๆ

อเล็กซ์ ขับรถไปเรื่อย ๆ จนค่ำ มันแปลกมากในเวลานี้ เขากลับคิดถึงซุส ซึ่งในเป็นบิดาเขาในอดีต ซุสน้นเป็นจอมเทพเจ้าชู้มากรักหลายใจ เฮเลน ซึ่งก็คือ เทพีเฮร่า แม่ของเขาในอดีตซึ่งเป็นราชินี นั้นต้องชอกช้ำกับความเจ้าชู้ของซุส เขาไม่ชอบซุสเพราะทำให้แม่ของเขาเสียใจ เมื่อมาจุติในชาตินี้ เขาได้เกิดเป็นน้องชายจึงพยายาม กีดกัน พี่สาวของเขาไม่ให้คบกับเซส และ ชายอื่น เขารู้ดีว่าเฮเลนต้องตามใจเขา เขาช่างเห็นแก่ตัวที่กีดกันทั้ง เซส และ เฮเลน

อเล็กซ์ หยุดรถที่หน้าตึกทิศตะวันออก ซึ่งเป็นห้องของ ผอ ไม่รู้ทำไม เขาจึงมาจอดรถที่นี่ แล้วเขาก็ได้ยินเสียงของเซสดังขึ้น "ไง เจ้าลูกชาย" อเล็กซ์หันไปมอง เขารู้สึกอยากจะพูดคุยกับบิดาในอดีต เรื่องของเฮร่าแต่ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร เซสจะรู้เรื่องของ เดวิส กับเฮเลน ไหม เขาคิดอย่างไร เซสนั้นพอจะเดาใจอเล็กซ์ออก จึงพูดขึ้นว่า "นายคงสับสันเรื่อง เฮเลน และ เดวิส ใช่ใหม" "เซส นายรู้อยู่แล้วงั้นรึ"อเล็กซ์แปลกใจ "ใช่ ชั้นรู้อยู่แล้ว"เซสตอบ

"เฮเลนนะ เป็นคนรักในอดีตของนาย ไม่ใช่รึ ทำไม ปล่อยเค้าไปละ ไม่รักนางแล้วรึ"อเล็กซ์ถาม "รักสิ"เซสตอบนิ่ง ๆ "แล้วทำไม ปล่อยให้เค้าไปอยู่กับเดวิสละ ทำไมไม่พยายามรั้งนางเอาไว้ต่อให้ใช้กำลังก็เถอะ ทำไม"อเล็กซ์พูดอย่างไม่พอใจ "หัวใจของเรานั้นเป็นอิสระ ไม่สามารถรั้งไว้ด้วยกำลัง หรือกักขังเอาไว้ได้หรอก อเล็กซ์" "ในอดีตตอนที่ข้าเป็นจอมเทพ ข้าได้ใช้กำลังและอำนาจฝืนหัวใจนางไว้ กักขังนางไว้ด้วยตำแหน่งของราชินีแห่งจอมเทพ" "ในตอนนั้นข้าคิดว่า สามารถจะกุมใจนางไว้ด้วยอำนาจ" "แต่ข้าก็คิดผิดเวลาที่ได้อยู่ร่วมกับนาง เป็นเวลาหลายพันปีนั้น ไม่อาจทำให้นางรักข้าได้เลย แม้ว่าข้าจะรักนางก็ตาม"

"ข้ารู้ดีว่านางไม่ได้รักข้ามาตั้งแต่แรก แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีทางที่จะทำให้นางมารักข้าได้ เพียงแต่ข้าในตอนนั้น มีความหยิ่ง ผยองในศักดิ์ศรีของความเป็นจอมเทพ คิดจะทำอะไรก็ทำ โดยไม่คิดถึงใจใคร ข้าอยากเอาชนะนาง และอยากแสดงความยิ่งใหญ่ โดยการมีคนรักมากมาย แต่ข้าก็คิดผิด เฮร่านั้นเป็นคนที่มีศักดิ์ศรี สิ่งที่นางต้องการอย่างแท้จริงก็คือ การให้เกียรติกับความรักของนาง โดยความซื่อสัตย์มีความรักให้นางเพียงคนเดียว และนั่นก็คือสิ่งที่ข้าไม่สามารถให้กับนางได้" "เมื่อมาจุติใหม่ สิ่งเดียวที่ข้าสามารถให้กับนางได้ก็อิสระ"

"และตอนนี้นางก็ได้พบกับมันแล้ว ความรักที่นางใฝ่หา ความรักของราชินี" เซสพูด น้ำเสียงฟังดูเศร้านิดหน่อย แต่ก็แฝงไว้ด้วยความยินดี อเล็กซ์ได้ฟังแล้วรู้สึกโล่งใจ ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าตัวเองควรทำอย่างไร เมื่อพบกับเฮเลน และ เดวิส อเล็กซ์บอกลา เซส แล้วขับมอเตอร์ไซด์ กลับไปที่บ้าน เซสเฝ้ามองอเล็กซ์ขับรถกลับไปจนสุดสายตา

"ความจริง คุณควรจะอธิบายเรื่องของเดวิสให้เขาฟังด้วยนะ" เสียงกังวาลใส ของหญิงสาวดังมาจากด้านหลัง เซสหันมายิ้มให้ ท่ามกลางพระจันทร์อันงดงาม หญิงสาวในชุดแซกสีขาวก็ได้ปรากฎกายขึ้น เธอใบหน้าเรียวยาว อายุประมาณ 18-19 ปี ผมหยักโศกสีม่วงอ่อนยาวสลวย ดวงตาสีเขียว รูปร่างบอบบาง ราวกับเทพธิดาที่จุติมาจากสวรรค์ "นั่นไม่ใช่ ธุระของข้าที่จะต้องทำเพื่อฮาเดสถึงขนาดนั้น" เซสอมยิ้ม ทำหน้าตากรุ่มกริ่ม "ท่านก็ยังเหมือนเดิน จอมเทพจอมเจ้าเล่ห์"หญิงสาวบ่น เธอหันกลับไปเตรียมเดินไปอีกทาง แต่ยังไม่ทันจะเดินไปไหน

เซสก็เข้ามาโอบหญิงสาวจากทางด้านหลัง "ลูเซียร์ ไม่สิ ดีมิเตอร์ เจ้าเป็นห่วงข้าใช่ไหม" "ใช่ ข้าเป็นห่วงท่าน "หญิงสาวตอบ เซสรู้สึกพึงพอใจ แม้ว่าเขาจะเสีย เฮร่าไป เขาก็ยังมีชายาอีกมากมาย เพียงแต่ มีดีมิเตอร์เท่านั้นที่รักเขาอย่างจริงใจ ไม่ว่าเขาจะมีข้อเสียอย่างไร ทั้งในอดีต และ ปัจจุบัน ดีมิเตอร์ก็ให้อภัยเขาเสมอ นางช่างอ่อนโยน และอ่อนหวาน แม้จะไม่ได้ตำแหน่งราชินี แต่นางก็คือคนที่ซุสรักที่สุด เขาเข้าใจความรู้สึกของเฮร่าก็เพราะ ดีมิเตอร์ แม้จะมีคนรัก เป็นร้อย เป็นพัน แต่ก็สู้รักแท้เพียงคนเดียวไม่ได้

ดีมีเตอร์ หันกลับมา เซสกอดเธอไว้อย่างนุ่มนวล "ข้ารู้ว่าท่านยังรัก เฮร่าอยู่และไม่อยากเสียนางไป แต่ท่านก็รู้ดีว่าใจของนางไม่เคยอยู่กับท่าน ท่านจึงใช้มันทำประโยชน์ ใช้ความรักของฮาเดส และ เฮร่า เพื่อตัวเอง ช่างเป็นจอมเทพที่เจ้าเล่ห์ และร้ายกาจ"ดีมิเตอร์พูด "ใช่แล้ว ข้าเป็นคนเช่นนั้นและคงเป็นแบบนี้ตลอดไป เจ้าจะอยู่เคียงข้างคนเห็นแก่ตัวและ ร้ายกาจเช่นข้าได้ไหม" "ข้า......" ดิมิเตอร์ไม่ตอบ แต่เซสก็รู้ดีว่าหัวใจของนางเป็นของเขาเพียงคนเดียวตลอดมา และมีเพียงดิมิเตอร์คนเดียวเท่านั้นที่เขาจะไม่มีวันยอมเสียให้ใครเด็ดขาด

ดิมิเตอร์ กอดเซสไว้ในอ้อมแขน เธอรู้ดีว่าความจริงแล้ว คนเจ้าเล่ห์ และร้ายกาจนี้ ก็มียามที่อ่อนแอ และโหยหาความรัก เช่นกัน แม้ว่าซุสจะเจ้าชู้หลายใจ แต่ความรักของซุสที่มีให้เธอก็เป็นของจริง แม้จะไม่ใช่เพียงหนึ่งเดียวในใจ แต่เธอก็พอใจที่โอบกอดเอาไว้ ตราบที่เขาต้องการ