Love's angle รักสุดวุ่นวายของนายเทพเจ้า

          เมื่อเช้าวันใหม่เริ่มขึ้น อลิซตื่นแต่เช้า เพื่อเตรียมอาบน้ำแต่งตัว เมื่อมองไปที่เตียงก็อดยิ้มไม่ได้ เมื่อเห็นเจ้าหมาน้อยยังหลับอยู่ เมื่อเธอทำธุระส่วนตัวเสร็จ และกำลังจะแต่งตัว อเล็กซ์ก็ตื่นขึ้นพอดี อลิซเพิ่งอาบน้ำเสร็จ พอเห็นว่าเจ้าหมาน้อยตื่นขึ้นมา เธอก็รีบเอามันมาอุ้มทันที อเล็กซ์หลับตาปี๋ ไม่กล้ามอง ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว โอ๊ย ยัยอลิซ ปล่อยชั้นได้แล้ว ถึงจะร่างจะเป็นหมาน้อย แต่ชั้นก็เป็นผู้ชายนะ เล่นมากอดกันแบบนี้ เดี๋ยวก็คืนร่างกันพอดี อเล็กซ์คิด

          กริ๊ง กริ๊ง เสียงระฆังช่วย อลิซ มองผ่านจอมอนิเตอร์ ไปที่หน้าบ้าน ก็เห็นเมอริส มายืนรออยู่ "ตายจริง! เมอริสมาแต่เช้า มีเรื่องอะไรรึเปล่านะ" อลิซอุทาน แล้วรีบแต่งตัว อเล็กซ์ เห็นท่าไม่ดี รีบกระโดดออกจากห้องลงมาข้างล่างทันที "เจ้าหมาน้อย" อลิซรีบวิ่งตามลงมา เธอพยายามไล่จับมัน อเล็กซ์วิ่งลงมาจนถึงห้องรับแขกด้านล่าง จนเกือบถึงหน้าประตู ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออก แล้ว อเล็กซ์ถูกจับใส่กรงทันที "เฮ้ย! อะไรกันนี่" เขาอุทานขึ้น เมื่อมองไปก็เห็นเมอริสถือกรงอยู่

          "ปล่อยชั้น ออกไปนะ ไอ้บ้าเมอริส" อเล็กซ์ตะโกน แต่เสียงที่ออกมาก็เป็นแค่เสียง "บ็อก ๆ" แบบหมาน้อยนั่นเอง เมอริสหัวเราะจนงอหาย มันยิ่งทำให้อเล็กซ์หัวเสียเข้าไปใหญ่ "ใจเย็น ๆ น่าพวก ชั้นมาช่วยนายนะ อเล็กซ์" เมอริสกระซิบ อเล็กซ์หยุดทันที หนอย ไอ้หมอนี่มันรู้ได้ยังไงนะ แล้วอลิซก็วิ่งตามลงมา "ขอบใจนะ เมอริส ที่ช่วยจับ" "แต่เธอรู้ได้ยังไงละ ว่ามีเจ้าหมาน้อยอยู่ที่บ้านของชั้น"อลิซสงสัย "อ๋อ ก็ชั้นรู้จักกับเจ้าของ ของหมอนี่นะสิ"เมอริสพูดหน้าตาเฉย

          "ว่าไงนะ" อเล็กซ์พูด แต่ก็ไม่มีประโยชน์ "เจ้าของหมอนี่นะ ไม่ว่างที่จะดูแลมันก็เลย ฝากชั้นดูแล แต่ว่ามันนะดื้อแล้วก็ไม่ชอบชั้นด้วย" "นายก็เลยเอามาทิ้งไว้กับชั้นสินะ เมอริส แล้วก็เอาเวลาไปป้อสาว ๆ ละสิ"อลิซเดาเอา เธอกับเมอริส เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก สนิทกันเหมือนพี่น้องเข้าออกบ้านกันเหมือนเป็นบ้านตัวเอง "ใช่แล้ว กลางวันชั้นจะให้แม่บ้าน ที่บ้านชั้นดูแลมันเอง ส่วนกลางคืนเธอก็ช่วยดูมันหน่อยก็แล้วกัน เป็นข้อเสนอที่ไม่เลวเลยใช่ไหมละ"เมอริสว่า "ก็ได้"อลิซ ตอบ เพราะเธอเองก็ชอบมันอยู่ไม่น้อย แล้วมันชื่ออะไรละ "อา........." "เฮ้ย เมอริส แก........" คราวนี้อเล็กซ์ร้องเสียงหลง เมอริสหัวเราะในลำคอ "มันชื่อ เล็กซ์ นะ"

          "หือ เล็กซ์ เหรอ ก็น่ารักดีนะ" อลิซว่า "เอาละ ได้เวลาที่ชั้นจะเอามันไปฝากไว้กับแม่บ้านแล้วละ" เมอริส ถือกรงแล้วเดินออกไป "แล้วเจอกันที่มหาลัยนะ อลิซ" แล้วเมอริสก็หายตัวจากบ้าน อลิซไปอย่างรวดเร็ว "นี่ เมอริส"อลิซตามออกไปก็ไม่เจอเสียแล้ว เมื่อไก้ลถึงมหาลัย เมอริสก็โยนกรงลง อเล็กซ์ก็คืนร่างเดิมทันที "เมอริส แก" อเล็กซ์เตรียมจะกระชากคอมาเค้น ทันใดนั้นเขาก็กลับกลายเป็นหมาน้อยอีกครั้ง "ฮ่า ฮ่า ฮ่า" คราวนี้เมอริสหัวเราะอย่างเต็มเสียง แบบกลั้นไม่อยู่ คราวนี้ อเล็กซ์ต้องสงบสติอารมณ์ของตนเองอย่างมาก จนในที่สุดก็กลับเป็นคนอีกครั้ง

          "เมอริส นายรู้ได้ยังไงว่าชั้นโดนสาป" อเล็กซ์ถาม "นายรู้อะไรบ้าง บอกชั้นมาซะ" เมอริสทำหน้ายียวน "ถึงชั้นจะรู้ แต่ไม่บอกมีอะไรไหม ? เจ้าหมาน้อย" "แก เมอริส" พรึ่บเสียงดังขึ้นมา พร้อมควันสีขาว อเล็กซ์ก็กลายเป็นหมาน้อยอีกครั้ง "อย่าแกล้งเขามากนักเลย เมอริส เธอนี่นิสัยไม่ดีเลยนะ"เจ้าของเสียง เป็นหญิงสาวผมบรอซ์ สีส้ม หยักโศก ดวงตาสีฟ้าใสเป็นประกายสดใส "อลิเซีย!" เมอริสพูดด้วยน้ำเสียงแหยง ๆ แม้ว่าเขาจะมิตร กับสตรีทุกคน แต่ ยกเว้นคนนี้ไม่เคย ญาติดีกันสักครั้ง "เมอริส อเล็กซ์ ท่านผอ ต้้องการพบพวกเธอโดยด่วน" "จงมากับชั้นเดี๋ยวนี้" พอพูดจบ ทั้งสามก็อยู่ในห้อง ของ เซส ทันที

          ตอนนี้ อเล็กซ์กลายร่างเป็นคนเหมือนเดิมแล้ว เขามองเห็น เซส นั่งอยู่ที่เก้าอี้ มี อลิเซีย คอยยืนอยู่ข้าง ๆ ส่วน เมอริส ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก "เอาละ ไม่เจอกันนานเลยนะ อเล็กซ์ เป็นไงบ้างละ" เซสพูดยิ้ม ๆ อเล็กซ์พอจะควบคุมอารมณ์ตนเองได้บ้าง อย่างน้อยเขาก็ไม่อยากกลายเป็นหมาน้อย ต่อหน้าเซส จึงตอบไปว่า "ชั้นรู้ว่าหน้าที่ของชั้นคือ คอยดูแลอลิซ แต่ชั้นไม่เข้าใจว่าทำไมต้อง ทำงานเข้าทีมกับ เจ้ามอริสด้วย" "ชั้นจะเป็นคนอธิบายเอง" อลิเซียว่า

          "เดิมทีนั้น เมอริส กับ อลิซ มีหน้าที่คอยสอดส่องดูแล พฤติกรรมของพวกนักเีรียน นักศึกษาที่ประพฤติตน ไม่ค่อยจะดีนัก เช่น เธอ อเล็กซ์ มาร์คอบ ที่มีชื่ออยู่ใน แบล็ก ลิสต์ อันดับต้น ๆ ของมหาวิทยาลัย" "แต่หากการกระทำนั้น ไม่ได้ก่อให้เกิด ความเสียหายในคนหมู่มาก ก็จะแค่ควบคุม หรือ จับไปดัดนิสัย โดยท่านรองผอ เดวิส" "แต่ทว่า ในระยะนี้ มีเหตุการณ์ แปลก ๆ ได้เกิดขึ้น มีนักศึกษา ทั้งเทพ และ มนุษย์ ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย" "ดังนั้นเราจึง ต้องรวมกลุ่มกัน สืบหา เพื่อช่วยเหลือคนที่หายไป และในกรณีเลวร้าย อาจมีการต่อสู้เกิดขึ้น"อลิเซียพูดยาว

          "แล้วไงล่ะ พวกเราสามคนก็เป็นทีมกันอยู่แล้วนี่" เมอริสพูดขึ้น "ไม่ ชั้นไม่ยอมทำงานกับไอ้เมอริส เด็ดขาด"อเล็กซ์ว่า "อืม ก็แปลว่า ถ้าทำงานกับอลิซละก็ได้สินะ" เซสพูดขึ้นมองตาอเล็กซ์ อย่างรู้ทัน "นายรู้กันกับ เดวิสงั้นรึ" "หี หี จอมเทพอย่างข้าถ้าอยากรู้อะไร ก็ปิดไม่อยู่หรอก เอ แต่ข้าก็ไม่ได้รู้ละเอียดถึงขั้นว่า ใครบางคนถูกอุ้มไปนอนบนเตียงหรอกนะ" เซสพูดอย่างเป็นต่อ คราวนี้อเล็กซ์หน้าแดงถึงใบหูเลยทีเดียว ซักพัก ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น "เข้ามาสิ"เซสบอก อลิซนั่นเอง เธอเปิดประตูเข้ามา ก็เห็น เซส อลิเซียรุ่นพี่ของเธอ เมอริส และ ก็ อเล็กซ์

          อเล็กซ์ หันขวับ ไม่กล้าสบตาอลิซ ภาพของหล่อนในชุดนอนที่กอดเขาไว้เมื่อเช้า ยังคงติดตาอยู่ เขารู้สึกละอายจนไม่กล้าแม้แต่จะหันมามองเธอ "มาพอดีเลย อลิซ ชั้นมีข่าวดีจะแจ้งให้เธอฟังนะ อเล็กซ์ตัดสินใจมาร่วมทีม กับ เธอ และ เมอริสแล้วละ" เซสพูด "ใช่แล้วละ อลิซ ชั้นกับอเล็กซ์นะ คือ เราเข้ากันได้ดีสุด ๆ เลยละ จริงไหม เพื่อน"เมอริสกอดคอ อเล็กซ์ แล้วกระซิบว่า "ถ้าไม่อยากให้อลิซรู้ว่า นายคือเจ้าหมาน้อยนะ" ฮึ่ม นี่มันขู่กันชัด ๆ แต่อเล็กซ์ก็ไม่มีทางเลือก ชายหนุ่มกอดอกแล้วถอนหายใจ "อยากทำอะไร ก็ตามใจเถอะ"

          "ดีมาก ทั้งสามคนจงร่วมมือกันเพื่อความสงบสุข ของ Saint Heaven แห่งนี้กันเถอะ" "อเล็กซ์ กับ อลิซ พวกเธอจงไปพบกับ ท่านรองเดวิส ท่านจะมอบหมายงานให้เธอ สองคนไปทำก่อน ส่วนเมอริสอยู่ที่นี่ก่อน ชั้น และ อลิเซีย มีเรื่องที่จะต้องคุยกับนาย" เซสสั่ง เมื่อทั้งสองคนเดินออกไปจากห้องซักพัก เซสจึงเอ่ยขึ้นว่า "มีอะไรในตัวอลิซ เปลี่ยนแปลงไปไหม ตั้งแต่อเล็กซ์ไปอยู่ด้วย" "ไม่เลย ครับ ท่านซุส เว้นแต่นางจะดูร่าเริงขึ้น ตั้งแต่มีเจ้าหมาน้อยไปอยู่ด้วย"เมอริสเอ่ยแบบยิ้ม ๆ "แล้ว อเล็กซ์ละ" "หมอนั่นนะ หัวปั่นทำตัวไม่ถูกเลยละ แต่ก็น่าอิจฉานะ ถูกอลิซกอดในชุดนอนด้วย ข้าอยากโดนทำแบบนั้นมั่งจัง" เมอริสว่า

          "เมอริส นี่มันเกินไปแล้วนะ การให้เจ้าไปสืบการเปลี่ยนแปลงของอลิซว่านางเป็นเทพ อะไร ไม่ได้ให้เจ้าไปแอบดูเรื่องส่วนตัวของนางนะ"อลิเซียพูดอย่างโกรธ ๆ "ใจเย็น ๆ อธีน่า ข้าเป็นคนให้เมอริสไปสืบเอง" เซสว่า "แต่นี่มันเกินไปนะคะ ท่านซุส การแอบเข้าไปดูถึงห้องส่วนตัวของนาง ข้าในฐานะผู้หญิงคิดว่าเป็นเรื่องไม่ถูกต้องค่ะ"อลิเซียต่อว่า "เอ่อ เมอคิวรี่เจ้าก็ทำเกินไป เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ต่อไปนี้เจ้าจงเฝ้าสังเกตนาง แต่ภายนอกก็แล้วกัน" "เพราะถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลงละก็ เราก็จะรู้จากมาร์นั่นแหละ" เซสว่า

           "แล้วทาง ฮาเดส ละ ว่ายังไงเจ้าไปยมโลกมาไม่ใช่รึ"เซสถาม "คือ ท่านฮาเดส บอกว่าได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับท่าน แล้ว ท่านบอกว่าให้ ท่านเซสรักษาสัญญาที่ให้ไว้ด้วยครับ"เมอริสรายงาน "เข้าใจแล้ว เจ้าทั้งสองคนออกไปได้"เซสบอก เขาคิดถึงสัญญาที่ให้ไว้กับฮาเดส นั่นคือ ถ้าฮาเดสยอมจุติมาช่วยเขา เขาจะยอมยกเฮร่าราชินีของตนให้ ความจริงแล้ว ในตอนที่ยังเป็นจอมเทพนั้น เขาได้ฝืนใจเฮร่า มาจากฮาเดส โดยอ้างเหตุที่ตนเป็นจอมเทพบนท้องฟ้า และใต้พิภพนั้นก็มืดมิดเกินไปสำหรับเฮร่า เพื่อเฮร่า ฮาเดสจึงยอมเสียสละความรักของตน และยอมไปอยู่ที่ยมโลก

           ซุส ได้ยกเฮร่าเป็นราชินี เพราะความมีศักดิ์ศรีของนาง แม้นางจะไม่ได้รักเขา แต่ก็ไม่เคยทำผิดต่อเขา และทำหน้าที่ของราชินีเป็นอย่างดี ต่างจากเขาซึ่งเป็นราชาร้อยรัก บางทีเขาอาจจะเพียงแค่ต้องการให้นางหึงก็ได้ เซส ได้เคยลองใจ ว่าทั้งสองยังคงรักกันเหมือนเดิม หรือไม่ เซสเคยส่ง เพอซิโพเน่ ลูกสาวคนงามของตนที่เกิดจากเทพีดีมีเตอร์ เพื่อไปเป็นชายา ของ ฮาเดส แต่ ฮาเดสก็รับนางไว้ในฐานะลูกสาว และยกให้เป็นราชินีแห่งยมโลก โดยไม่แตะต้องนาง

          ที่ซุสรู้ก็เพราะได้ส่ง เมอคิวรี่ไปสืบ แต่เจ้าลูกชายตัวแสบก็ดันไปจีบ เพอซิโพเน่เข้า และ ถูกฮาเดสจับได้ เจ้าสายลับก็เลยโดนฮาเดสจับแต่งงานกับเพอซิโพเน่เสีย จนไม่กล้าหงอกับ ฮาเดสอีก "เฮร่า ข้าคงต้องปล่อยเจ้าไปจริง ๆ เสียที" ซุสรำพึงขี้น ปล่อยให้ความคิดคำนึงเข้าปกคลุม จนราตรีได้เข้าเยือน