Bakery of love เค้กสื่อรักอันหอมกลุ่น

      "1 2 3 4 5 6 7 8 ตุ๊บๆๆๆๆๆๆๆตั๊บๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงเชียร์ลีดเดอร์ร้องและเสียงตีกลองของมหาวิทยาลัยหนึ่งดังขึ้นมาจากกลางสนาม ซึ่งหนึ่งในเชียร์ลีดเดอร์นั้นก็มี...สโรชา หรือ ฝนอยู่ด้วย
"อ่าวไปพักกันได้....ฝนวันนี้เธอเต้นได้สวยมากและก็ขอให้เต้นได้อย่างนี้ทุกวันนะ" พี่สอนเต้นเชียร์ลีดเดอร์คนหนึ่งพูดขึ้นกับสโรชา
"แหม...พี่ก็ชมหนูเกินไปค่ะหนูต้องให้พี่ฝึกให้อีกเยอะ..."
"จ้าจ้าาาาา!!งั้นเดี๋ยวตอนบ่ายสามมาเจอกันนะเพราะเห็นเธอมีคาบตอนบ่ายหนิ"
"ค่ะ!!!" สโรชารับปากรับคำอย่างหนักแน่่น
       บ่ายโมง...หน้าห้องโภชนาการ
"ไม่นะอีกหนึ่งนาทีเขาก็จะเข้าเรียนกันแล้วไม่นะๆๆ...!!!" สโรชาวิ่งๆๆๆอย่างสุดแรงเพื่อจะได้ไปเข้าเรียนให้ทันเวลา
"โอ๊ย!!!ขอโทษค่ะเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" สาวน้อยสโรชารีบถามคนที่เธอวิ่งชนเข้าอย่างจังจนเธอและเขาล้มทับกัน
"เอ่อ...ไม่เป็นอะไรครับ ไม่เป็นอะไรจริงจริง" 
"เอ่อ...ฉันว่าเสียงคุณคุ้นๆนะคะเอ่อ...อ๋อ!!!พี่ภู พี่ภูจริงๆด้วยแล้วนี่พี่ภูเป็นอะไรหรือปล่าวคะฝนขอโทษฝนไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ..." ภูคินรีบตอบพร้อมยกมือขึ้นมาส่ายไปส่ายมาปฏิเสธว่าไม่เป็นอะไรเลย
"เอ่อ...ถ้าพี่ภูไม่เป็นอะไรแล้วงั้นฝนขอตัวก่อนนะคะ..." สโรชาพูดพร้อมวิ่งเข้าห้องโภชนาการไป...
"อ่าว น้อง!!!" ภูคินมองไปที่พื้นเห็นบัตรอะไรสักอย่างตกอยู่จึงตะโกนเรียกสโรชาให้มาเอาของๆเธอไปแต่เธอได้เข้าห้องโภชนาการ
ไปเสียแล้ว ภูคินอ่านข้อความในบัตร...
"ร้านMarcaresto ขายขนมเค้กอร่อยๆ รับสั่งทำขนมเค้ก วิวร้านชิวๆนั่งสบายๆ ในราคาที่ถูกแสนถูกกกกก เบอร์โทร..."
ภูคินหยุดอ่านแค่นี้แล้วยิ้มที่แสดงออกถึงความ....(อะไรไม่รู้:รุ้งจรัสแสง)