รักร้ายที่ปลายทาง

 
อโรสา
  อโรสาเป็นลูกสาวคนโตของนายคมและนางยาญีเธอเป็นลูกสาวที่ป้าของเธอฝากเลี้ยงเพราะป้าของเธอร่างกายอ่อนแอมากเธอจึงไปหาป้าที่โรงพยาบาลบ่อยครั้งเราะทางบ้านของเธอไม่ค่อยสนใจตัวเธอเท่าไร แต่กลับสนใจเงินที่เธอหามาได้มากกว่า ครอบครัวของเธอมีหนี้สินมากมาย จนเธอตามใช้ไม่ถูกเธอไม่ได้สร้างหนี้หรอกแต่เป็นครอบครัวของเธอมากกว่าที่สร้างหนี้ แต่ อโรสาเธอเป็นคนตามไปใช้หนี้คนเดียว วันนี้ก็เช็นกันเธอตามไปใช้หนี้ถึง พลับเดินเข้าไปในพลับของเฮียสันติ เธอเดินไปเจอลูกน้องของเฮียสันติจึงยื่นเงินไปให้ชายคนนั้น
“ขอโทษนะค่ะ รบกวนช่วยเอาเงินหนี้ให้เฮียสันติหน่อยได้ไม่ค่ะ”
“อ้าว! นึกว่าใครที่ไหนอโรสานี่เอง มาตามใช้หนี้แทนน้องสาวอีกละสิท่า”
“ค่ะ ก็มันเป็นหน้าที่นี่หนา จะไม่ทำก็ไม่ได้นี่ค่ะ”
“แล้วผมจะบอกเฮียให้นะสาวน้อย”
“ค่ะ ขอบคุญนะค่ะ”
หลังจากที่อโรสาได้พูดคุยกับลูกน้องของเฮียสันติเส็จเธอก็เดินออกจากพลับเธอจึงตัดสินใจที่จะกลับบ้านเพื่อเตรียมแต่งตัวออกไปเสริฟอาหารที่ร้านหมู่กะทะหน้าปากซอย เธอทำอย่างนั้นประจำเพื่อให้ได้เงินมาใช้และให้คนในครอบครัว ระหว่าทางเดินกลับบ้านธอก็ได้แวะซื้อกลับข้าวตามปกติเธอหันหลังเตรียมที่จะเดินกลับบ้านเธอเดินไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งออกมาจากรถและเดินมาถามคนข้างหน้าของเธอว่า
“รู้จักบ้านนายคมกับกับภรรยาญาณีไมครับ ไมทราบว่าไปทางไหนค่ะ”
“อ่อ บ้านไอ้คมนะหรอ ตรงไปนะและเลี้ยวเข้าซอย 6 บ้านหลังที่ 3 นะ ว่าแต่คุณมีธุระอะไรกับพวกมันหรือป่าว พวกมันไม่คิอยอยู่บ้านกันหรอกหาตัวพวกมันสองคนอยากมีแต่ลูกสาวของมันที่อยู่บ้าน”
“ครับๆ ขอบคุณมากครับ”
อโรสาเห็นเธอจึงแปลกใจและสงสัยว่าพวกเขาเหลานั้นจะมาหาพ่อแม่ของเธอทำไม อโรสาไม่รอช้าเธอรีบเดินกลับบ้านทันทีเพราะระยะทางไม่ไกลนัก พอไก้ลถึงบ้านเธอก็เห็นรถคันนั้นนำหน้าเธอไปก่อนแล้ว อโรสาเธอจึงรีบเดิรเพื่อให้ถึงบ้านโดยเร็วที่สุด พอเธอมาถึงหน้าบ้านก็สังเกตเห็นผู้ชายตัวสูง ผิวขาว หน้าเหมือนลูกครึ่งจีนกำลังก้าวเท้าลงจากรถตู้สีดำ และเดินเข้าบ้านของเธอไป อโรสาเดินเข้าไปในบ้านหวังที่จะถามผู้ชายคนนั้นแต่ไม่ทันเห้นพ่อแม่ของเธออยู่ในบ้านและท่านทั้งสองกำลังยนกมือสวัสดีผู้ชายแปลกหน้าที่เข้ามาในบ้าน
บ้านอโรสา

ชินยี่
“ สวสดีค่ะคุณชินยี่ มารับของด้วยตัวเองเลยนะค่ะ “ แม่ยาณี
“เปล่าหรอกครับผมแค่มาดูว่าเตรียมตัวพร้อมกันหรอยัง หรือต้องให้ผมจัดการให้”
อโรสายืนงงเพราะเธอไม่เคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้มาก่อน และเธอเองก็สงสัยของที่พ่อแม่ของเธอพูดถึงคืออะไรทำไมเธอไม่เคยรู้มาก่อน
“นั้นไงค่ะลูกอโรสา”แม่ยาญี
“นี่มาอโรสาสวัสดีคูณชนยี่สิลูก”พ่อคม
พ่อคมและแม่ยาญีไม่พูดเปล่าเดินเข้ามาหาอโรสาและเดินมาจับแขนอโรสาดึงแขนอโรสาให้มาหยุดอยู่ที่หน้าของชินยี่และพลางเขย่าแขนของอโรสาเบาๆ
“สวัสดีค่ะคุณชินยี่”อโรสา
ชินยียืนมองอโรสาไม่กระพริบตา และเพอหลุดยิ้มออกมาให้อโรสาเห็น
“สวัสดีครับ คุณอโรสา”
“ค่ะ คุณเป็นใครค่ะมีธุระอะไรกับครอบครัวของฉันหรือเป่ลา”
ชินยี่แปลกใจว่าทำไมอรสาถึงทำเป็นไม่รู้เรื่องแบบนี้ทั้งที่เขาทั้งสองก็เคยเจอกันก่อนหน้านี้มาแล้วเมื่อ20 ปีมาแล้ว
"ผมมาทวงคำสัญญาที่ครอบครัวของคุณเคยสัญญาไว้กับพ่อของผม"
อรสายืนคิดประโยคที่ชินยี่พูดออกมา เธอก็นึกได้ว่าเมื่อ20 ปีที่แล้วได้มีเศรษฐีคนหนึ่มาพร้อมกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งอายุประมาณราวๆ 8 ขวบมาด้วยตอนนั้พ่อแม่ของอรสาเองก็ได้พาอรสามานั่งใกล้ๆ เด็กหนุ่มคนนั้นเดินเข้ามากลับพ่อของเขาสายตาของเขาแปลกใจ แต่พอเศรษฐีคนนั้นนั่งก็มีกระดาษสีขาวยื่นมาให้พอแมของฉันทันที่แล้วเขาก็พูดกับพ่อแม่ของฉันว่า
"นี่คือสัญญาใช้หนี้ของพวกเธอ ในเมือพวกเธอไม่มีเงินมาใช้หนี้ผมก็ต้องใช้สิ่งอื่นทดแทนเพราะฉะนั้นผมจะให้ลูกสาวของพวกคุณใช้หนี้แทน โดยเมื่ออายุ20ปีบริบูรณ์จะต้องแต่งงานกับชินยี่ลูกชายของผมเพื่อใช้หนี้ชินของครอบครัว สัญญานี้จะเป็นโมฆะก็ต่อเมื่ิอใช้หนี้หมดเท่านั้น รีบเซ็นซะ"
พ่อแม่ของอรสามาถามอรสาว่าจะทำหรือไม่แต่ท่านทั้งสองบรรจงเซ็นกระดาษอย่างเร็วไว้ เด็กหนุ่มคนนั้นนั่งมือหน้าอรสาและยิ้มให้เธอด้วยความรัก
 
อรสานึกถึงอดีตก็ได้รู้ว่าชินยี่เป็นใคร แต่เธอก็เขาใจแต่ในใจมีแต่ความหวาดกลัวที่จะต้องจากพ่อแม่ไปไกล
"ฉันขอเวลาอีกสักหน่อย ขอฉันได้เตรียมใจก่อนได้ไม ขอร้องละค่ะ"
ชินยี่เขาใจและยอมอรสาทุกอย่างรอเธอพร้อมแล้วเขาจะพาเธอไปโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยโลกคนรวย