i love you เธอคนสวย

"อ้นเป็นไรหว่ะทำไมมึงหน้าบึ้งแต่เช้าเลยหว่ะ"เพื่อนถามผม
"ก็แม่กูอ่ให้บังคับกูให้เรียนสายวิทย์-คณิต มึงรู้ใช่ป่ะว่ากูไม่อยาดเรียนสายนี้"
"มึงกูว่ามึงอะเรียนสายวิทย์-คณิตอะดีแล้ว เชื่อกู"เพื่อนผมพูด เสร็จแล้วมันก็อมยิ้ม
"ทำไมหว่ะปกติเวลาแม่กูพูดอะไรมึงจะตรงข้ามหมดเลยไม่ใช่เหรอหว่ะ"ผมพูดด้วยหน้าตาที่สงสัย
"ไออ้นมึงนี่โง่จริงๆหว่ะ"
"โง่อะไรหว่ะ"
"นี่มึงไม่รู้จริงๆเหรอหว่ะ ก็แบมบี้หวานใจมึงอะเรียนอยู่สาย วิทย์-คณิต เว้ย"
"เฮ้ยจริงดิ"
"เออดิ แหม่พ่อรูปหล่อยิ้มไม่หุบเลยนะมึง"
"โหยมึงก็คนมันดีใจอะ"
"เออ กูรู้หล่ะ  ปะขึ้นห้องเหอะเค้าเริ่มเรียนคาบแรกกันหล่ะป่"
 
 
ณ ห้อง ม.4/1
"ขออนุญาติเข้าห้องครับ"
"มาสายตั้งแต่เปิดเทอมเลยนะเธอ ไปเหลืออยู่ที่เดียวแล้ว"
"ครับ"
โหย เปิดเทอมมาไม่กี่ชั่วโมงก็ได้รับพรหล่ะ fail  จริง แต่เมื่อผมมองไปที่โต๊ะที่ครูให้ไปนั่งผมก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะว่าคนที่ผมได้นั่งคู่ด้วยคือแบมบี้ มันทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก
"อ่าวอ้นมานั่งเร็วสิ เดี๋ยวเรียนไม่ทันนะ"แบมบี้เค้าคุยกับผมแค่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร
ผมรู้สึกว่าหัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหว่ะเลย มันผิดกับแต่ก่อนมาก ที่เวลาผมชอบใครหัวใจของผมก็เต้นไม่แรงขนาดนี้ ผมก็เริ่มจะสงสัยแล้วซิว่าเธอเป็นใครกันแน่ที่ทำให้ผมเป็ได้ถึงขนาดนี้