i love you เธอคนสวย

"อ้นเป็นไรหว่ะทำไมมึงหน้าบึ้งแต่เช้าเลยหว่ะ"เพื่อนถามผม

"ก็แม่กูอ่ให้บังคับกูให้เรียนสายวิทย์-คณิต มึงรู้ใช่ป่ะว่ากูไม่อยาดเรียนสายนี้"

"มึงกูว่ามึงอะเรียนสายวิทย์-คณิตอะดีแล้ว เชื่อกู"เพื่อนผมพูด เสร็จแล้วมันก็อมยิ้ม

"ทำไมหว่ะปกติเวลาแม่กูพูดอะไรมึงจะตรงข้ามหมดเลยไม่ใช่เหรอหว่ะ"ผมพูดด้วยหน้าตาที่สงสัย

"ไออ้นมึงนี่โง่จริงๆหว่ะ"

"โง่อะไรหว่ะ"

"นี่มึงไม่รู้จริงๆเหรอหว่ะ ก็แบมบี้หวานใจมึงอะเรียนอยู่สาย วิทย์-คณิต เว้ย"

"เฮ้ยจริงดิ"

"เออดิ แหม่พ่อรูปหล่อยิ้มไม่หุบเลยนะมึง"

"โหยมึงก็คนมันดีใจอะ"

"เออ กูรู้หล่ะ  ปะขึ้นห้องเหอะเค้าเริ่มเรียนคาบแรกกันหล่ะป่"

ณ ห้อง ม.4/1

"ขออนุญาติเข้าห้องครับ"

"มาสายตั้งแต่เปิดเทอมเลยนะเธอ ไปเหลืออยู่ที่เดียวแล้ว"

"ครับ"

โหย เปิดเทอมมาไม่กี่ชั่วโมงก็ได้รับพรหล่ะ fail  จริง แต่เมื่อผมมองไปที่โต๊ะที่ครูให้ไปนั่งผมก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะว่าคนที่ผมได้นั่งคู่ด้วยคือแบมบี้ มันทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก

"อ่าวอ้นมานั่งเร็วสิ เดี๋ยวเรียนไม่ทันนะ"แบมบี้เค้าคุยกับผมแค่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร

ผมรู้สึกว่าหัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหว่ะเลย มันผิดกับแต่ก่อนมาก ที่เวลาผมชอบใครหัวใจของผมก็เต้นไม่แรงขนาดนี้ ผมก็เริ่มจะสงสัยแล้วซิว่าเธอเป็นใครกันแน่ที่ทำให้ผมเป็ได้ถึงขนาดนี้