[WereWolf Boy!] หลงรักนายเข้าแล้วคุณชายหมาป่า

:โซลซิส Part:
ไม่ผิดหวังจริงๆที่ให้เจ้าไลคอนไปพาเจ้ามนุษย์โลกดื้อดึงคนนั้นมา ใช้เวลาแค่วันเดียวก็สามารถหาเจอและพามาที่นี่ได้ หึ! น่าพอใจจริงๆ
"ท่านโซลซิส ขอรับ!" เสียงองครักษ์หมาป่า
"มีอะไรรึ เลเวน"
"กระผมว่าท่านควรจะออกไปด้านนอกได้แล้วนะขอรับ นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาแล้ว"
"นั่นน่ะสิ...งั้นไปกันเถอะ" ผมพูด แล้วเดินออกจากวังไป
ออกมาด้านนอกผมก็พบปะกับแสงจันทร์ซึ่งมันทำให้ผมทรมานมากในการเปลี่ยนร่าง อาจจะสงสัยกันว่า ถ้าผมทรมานแล้วผมจะออกมาพบปะกัยแสงจันทร์เพื่อเปลี่ยนร่างทำไม นั่นก็เพราะถ้าผมไม่ออกมาพบปะกับแสงจันทร์ในคืนพระจันทร์เต็มดวงผมก็จะไม่มีวันได้กลับมาเป็นมนุษย์อีกเลยน่ะสิ ผมจะต้องเป็นหมาป่า หรือที่เรียกกันว่า 'ไฟท์'** ตลอดกาล ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่ต้องการ ผมเลยออกมาพบปะกับแสงจันทร์ในคืนพระจันทร์เต็มดวงทุกครั้งยังไงล่ะครับ
~แคว่ก~
เอาล่ะ ความทรมานของผมเริ่มขึ้นแล้ว เมื่อมือของผมกลายเป็นอุ้งเท้าของหมาป่าและร่างกายของผมก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...จนกระทั่งผม...กลายเป็น 'ไฟท์' เต็มตัว ถึงผมจะกลายเป็นหมาป่าแต่ผมก็สามารถควบคุมตัวเองได้ นอกจากเจออาหาร ผมจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย ร่างกายมันจะขยับไปเองและเขมือบเหยื่อตรงหน้าในที่สุด ไม่ว่าจะเป็นคนที่รัก หรือ คนไม่รู้จักถ้าบังเอิญมาเจอผมในร่างของไฟท์แล้วล่ะก็ ผมบอกได้เลยว่า ไม่มีทางรอดไปได้แน่ เหยื่อทุกรายจะโดนผม[ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้] เขมือบและเหยื่อก็จะตายในที่สุด
"บรู๋วววววว~" ในที่สุดความทรมานสำหรับวันนี้ก็ผ่านพ้นไป ผมกลายเป็นหมาป่าในที่สุด ผมออกวิ่งไปให้ไกลจากวัง ผมวิ่ง...วิ่ง...และวิ่ง จนไปเจอเหยื่อผู้โชคร้าย นั่นคือหญิงสาวนักเรียนที่กำลังนั่งคุยกับแฟนหนุ่มอยู่ที่โคนต้นไม้ ทันทีที่ผมเห็น ผมก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีก ร่างกายของผมมันกระโจนเข้าไปหาสองคนนั้นซะแล้ว
"กรี๊ดดดดดดดดดด!!! ชาโดว์ ชาโดว์ ช่วยฉันด้วย กรี๊ดดดดด!!"
ผมงับผู้หญิงเอาไว้ได้
"เฮ้ย!!! ฉันไปล่ะ ลาโลกล่ะนะ เบบี๋" ส่วนผู้ชายผมคิดว่าคงจะหนีผมพ้น เพราะผมคงต้องจัดการกับเหยื่อตรงหน้าซะก่อน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!" แล้วเหยื่อก็สิ้นลมในที่สุด 
►To Be Continued◄

**ไฟท์ = หมาป่าพันธุ์ดุร้าย [พันธุ์ สมมตื ไม่มีอยู่จริง]