Help me please! ช่วยบอกได้มั้ยว่า รัก รัก

"จะอะไรนักหนาเนี่ยเขาก็แค่คุยด้วยมันจะมีอะไร"

"มันอันตราย!!"

"อันตรายอะไรคุยโทรศัพท์นะไม่ได้นัดเจอ"

"นี่!!!"สปายก้าวเท้าไม่กี่ก้าวมาจับข้อแขนของฉันและบีบมัน

"โอ้ยยย"

"อย่ายุ่งกับมัน"

"กก..ก็ได้ นี่แล้วทำไมต้องไปบอกว่าเราเป็นแฟนกัน ไม่เห็นเข้าท่าเลย"

"รังเกียจขนาดนั้นเลยรึไง?"

"ก็..ป่าว"

"รึว่าอยากจะเป็นแฟนกับมัน?"

"ก็..ป่าว"

"รึอยากไปบ้านมัน?"

"โอ้ยยยถามอยู่นั่นแหละ ออกไปได้แล้วไป"

"นี่บ้านใคร"ถามอยู่นั่นแหละโว้ยยย

"ก็ได้ สปายไม่ออกเราออกเอง"

ฉันพูดทิ้งท้ายแล้วดึงโทรศัพท์มาจากมือเขา

ปัง

อะไรกัน นี่เขาไม่คิดจะยื้อเลยใช่มั้ย เชื่อเลยว่าเขาต้องโกรธมากแน่ๆ ...แล้วทำไมฉันต้องอยากให้เขายื้อด้วยเนี่ยยย

"จะไปไหนครับ"

ยามหน้าบ้านถามฉันขึ้นมา

"เรื่องของฉัน!"

ฉันเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น โชคดีที่พอมีเงินติดตัวบ้างเลยขึ้นแท็คซี่ได้

แต่ทว่า...

"พี่คะนี่จะพาฉันไปไหนคะเนี่ย มันไม่ใช่ทางไปคอนโดฉันนะ"

"แล้วใครบอกว่าฉันจะพาไปคอนโดเธอ"

เอี๊ยด

เขาจอดรถแล้วหันหน้ามาให้ฉันเห็นชัดๆ

"พรีเวล!!"

เขายิ้มมุมปากแล้วขับรถต่อไป

"พรีเวลนี่จะพาเราไปไหนคะเนี่ย"

เขาไม่ตอบอีกแล้วววว

แต่เขาก็มาจอดอยู่ที่หน้าคฤหาสต์หลังหนึ่ง ถ้าให้เดานี่ก็คือที่อยู่อาศัยเขานั่นแหละ โอ้ยยยเจอแต่คนรวยๆ

"พรีเวล พาเรามาที่นี่ทำไม"

เขาลงจากรถแล้วมาเปิดประตูรถข้างที่ฉันนั่ง 

"ฉันว่าเรามีเรื่องสนุกๆ ต้องทำ อย่ามาเสียเวลาเลยนะ เบบี้"

เขาพูดจบก็กระชากตัวฉันออกจากรถ

"นี่จะทำอะไรอ่ะ พรีเวล ปล่อยนะะ"

 เขาฉุดกระชากลากดึงฉันจนมาถึงในห้องโถงอันกว้างใหญ่ในบ้านเขา

"เนี่ยนะเหรอ เด็กไอสปายมัน"ตาแก่คนหนึ่งพูดขึ้นพลางสบตาฉัน

"นี่พาเราออกไปซักทีสิ"ฉันหันไปอ้อนวอนพรีเวล

"หึ!! ก็ไม่เลว สปายมันเลือกคนไม่ผิดเหมือนกันนี่หว่า"ตาแก่คนนั้นพูดขึ้นอีกรอบ"พาไปห้อง204"

อะไรกันแค่นี้ก็ต้องมีเลขห้องแล้วนี่เขาจะพาฉันไปทำอะไร

แต่ที่รู้ๆความไว้วางใจที่มีต่อพรีเวลมันหายไปแล้ว...

"ปล่อยนะ! บอกว่าไม่ไปไงเล่า"

เอ๊ะ?! รึว่าจะเป็นพวกมาเฟีย ที่เป็นศัตรูกับพวกพ่อสปาย ใช่แน่เลย!!!เพราะไม่งั้นสปายคงไม่ห้ามและโกรธฉันขนาดนั้น ฮือๆไม่น่าเลยยยยฉันน่าจะเชื่อสปายตั้งแต่แรก สปายยเราขอโทษ

 

ทีนี้จากที่พรีเวลลากฉันเขาก็เปลี่ยนมายกตัวฉันไปพาดบ่าเขา

"ปล่อยสิ มีไรคุยกันก่อนก็ได้ไม่เห็นต้องมารุนแรงเลย"

เขาหยุดเดินแล้วเปิดประตูห้อง204

"นั่งก่อนสิ"

"ไม่! จนกว่าจะพาออกจากที่นี่!!"

"สปายมันอยู่ไหน"

"ไม่รู้ไม่เห็นไม่บอก"

"นี่เจนนี่ ฉันอารมณ์เสียแล้วนะ"

"บอกไม"

เขาทำท่าหยิบอะไรสักอย่างขึ้นมา

เฮือก o_O

ปืน!!!

"พพ..พรีเวล!"

"ทีนี้จะบอกได้รึยัง ฮึ?"

"มม..ไม่ ยังไงก็ไม่"ฉันคงไม่เลวหรอกนะที่จะบอกที่ซ่อนของสปาย เป็นตายยังไงก็ห้ามบอก!!

"แน่ใจ??"

"แน่!"ฉันยืนยันเสียงหนักแน่น

"ไอ้สปายนี่มันเลือกคนไม่ผิดจริงๆ"

"เลือกคนไม่ผิดอะไรกัน สปายไม่ได้เลือกเราเป็นเพื่อนกันเท่านั้น!"

"นี่เธอยยังคงไม่รู้สินะ ว่าพวกมันเป็นพวกเก็บตัวโดยเฉพาะช่วงปิดเทอมเนี่ย ถึงแม้มันจะเป็นเด็กก็เถอะ แต่แปลกที่เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้คุยกับมัน ปกติมีผู้หญิงมาคุยกับมันมากมายแต่มันก็เมิน ถ้ามันไม่เลือกเธอแล้วจะให้เข้าใจยังไง"

"นี่ฟังนะพรีเวล ที่สปายมาอยู่กับเรานี่ก็ไม่ใช่เพราะพวกนายตามล่าเขาหรอไง แล้วอีกอย่างสปายน่ะไม่ได้เก็บตัวอย่างที่นายคิดกันหรอกเพราะเพื่อนเราเคยเป็นแฟนกับสปายมาแล้วแล้วสปายก็เป็นคนขอคบเองด้วยนะ"

"เธอก็คงยังไม่รู้เหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นที่ไอ้สปายมันขอคบเนี่ยมันเป็นความหลงสเหน่ห์ชั่ววูบเท่่นั้น"

"รู้ได้ยังไงกัน"

"คนอย่างมันต้องพาไปให้พ่อและครอบครัวรู้จักเพื่อที่จะได้รู้ว่ามีเชื้อสายมาเฟียรึป่าว"

"แต่เขาไม่ได้พาฉันไปหาครอบครัวเขาเลย ไม่มีทางชัวเลิกคิดเหอะเรื่องที่เขาจะเลือกเรา"

"ใครบอกกันล่ะคนสวย มันน่ะบอกพ่อแม่มันตั้งแต่วันแรกที่วิ่งไปชนเธอแล้ว แล้ววันต่อมาฉันเห็นมันแอบด้อมๆมองๆเธอกับฉันนั่งกินข้าวด้วยกัน ฉันก็เลยยั่วโมโหมันจนสุดท้ายมันก็วิ่งมาจนได้....มันทำให้ฉันรู้ว่าจุดอ่อนของมันคือเธอนั่นเอง!"