ยัยเปียกสุดแสบVSนายประธานสุดโหด

หลังจากที่อาบน้ำทำอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันอามิจึงมานั่งสำรวจความสวยของตัวเองอยู่หน้ากระจกบานไม่ใหญ่มาก โฮ๊ะๆๆๆ ภูมิใจตัวเองแปปแม่ให้มาเยอะทั้งหน้าตาและรูปร่าง  พอสำรวจหนังหน้าตัวเองเสร็จฉันจึงเอนตัวลงนอนบนเตียงอันนุ่มๆฉันชักอยากรู้สะแล้วสิว่าพรุ่งนี้โรงเรียนใหม่จะเป็นยังไงน่าฉันจะมีเพื่อนไหมนะเหอะๆใครจะไปคิดอะนะว่าสาวสวยเพอร์เฟคอย่างฉันจะไม่มีเพื่อนเลย(= ='')ทำไงได้วันๆๆทำงานกับเรียนเลยไม่ค่อยได้ยุ้งกับใครเท่าไหร่แต่ฉันว่าไม่มีใครอยากยุ้งกับฉันมากกว่าเนื่องจากฉันสวยกว่า(0..0!)ฮ่าๆๆขอหลงตัวเองอีกแปปพอๆนอนคะนอน...Zzz....

 ติ๊ด..ติ๊ด..อ๊ากกก7.09  ไปอาบน้ำดีกว่าไปโรงเรียนวันแรกไม่อยากไปสายแฮ่ๆๆฉันอาบน้ำไม่นานนักเพราะรีบอาบเสร็จก็มานั่งแต่งตัวใส่ชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนเสร็จก็มองสำรวจตัวเองแปปว่าเหมาะกับชุดไหมเอิ่ม...อึ้งไป3วิคนอาร๊ายยยยสวยได้ขนาดเน้(เอาเข้าไป- -*)ก็ดูดีอิอิพี่ชายฉันตื่นหรือยังน่า  ฉันแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเดินลงมาชั้นล่างเดินไปยังห้องรับประทานอาหารมาถึงก็ต้องอึ้งไปอีก10วิโอ๊วววพระเจ้าพี่ชายฉันกำลังนั่งกินข้าวต้มกุ้งรออยู่แล้วไม่น่าเชื่อสายตาตัวเอง(= ='')

''โหโลกจะแตกไหมเนียพี่ชายฉันตื่นเช้ามากินข้าวไปโรงเรียนเองฮ่าๆๆ''

''พี่ไม่ได้ขนาดนั้นสักหน่อยแกก็พูดเกินไป หึ ? ''

''ก็ป้านิ้มเล่าให้เค้าฟังอะนะว่าพี่กลับดึกตื่นสายไม่ขึ้นไปปลุกเป็นไม่ตื่น''

''เฮ้อออแต่นี่อามิมาอยู่กับพี่ พี่ก็ต้องอยากเปลียนตัวเองบ้างเพื่อน้อง''

''อุ้ยภูมิใจพี่จัง คุณพี่จ๋างั้นขอคุณน้องติดรถไปโรงเรียนด้วยนะเจ้าค่ะ''

''ได้อยู่แล้วครับคุณผู้หญิงแห่ง มิซูคิ ''

อร๊ายยยยดูเขาพูดน่าจับทุบจริงๆๆ หลังจากเราสองคนพี่น้องทานอาหารเสร็จก็พากันไปโรงเรียน ฮี่ๆๆ ตื่นเต้นจังฉันนั่งรถของพี่ชายมาได้สักพักก็มาถึงโรงเรียนST.Andrew School ฉันมองดูโรงเรียนพอรอบๆๆแล้วเอิ่มดูดี(= ='')สงสัยว่าคนรวยจะเยอะดูจากการแต่งตัวของแต่ละคนรถแต่ละคุนนเริสคะเริส ฉันเดินตามหลังพี่ชายมาติดๆแต่เอิ่มทำไมพวกผู้หญิงมองมาทางฉันแปลกๆหว่า(*-*?)อ้อรู้แล้วคงมองว่าฉันเป็นคน(หน้าแปลก)แปลกหน้าละมั้ง^^''

''พี่ไนท์ขาเมื่อวานไม่ไปหาเค้าที่ผับเลยนะรู้ปะเค้าคิดถึ๊งงคิดถึงง''ขออึ้ง5วิ 

''พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปหาอะคือพี่ติดธุระนิดหน่อย''โหโกหกได้ใจพี่ใครฟะ

''ไม่เป็นไรค่ะน้ำหวานเข้าใจคนทำงานแบบพี่นะคะยังไงว่างๆก็ไปหาน้ำหวานบ้างนะคะพี่ไนท์''

อยากจะบอกว่าตอนนี้ฉันเหมือนคนไร้ตัวตนไม่คิดจะถามฉันกันเลยเหรอว่าฉันเป็นใครอะ คิดแล้วเซ็ง ชิชิชิ พอยัยน้ำเน่าเดินออกไปฉันกับพี่เดินมาได้ไม่กี่ก้าวก็มีคนขัดขาไม่ให้เดินต่อ(= ='')

''เห้ยยยไนท์พาสาวน้อยที่ไหนมาวะน่ารักสะ*-*''

โอ๊วววพระเจ้าในที่สุดก็มีคนมองเห็นรัศมีความสวยของฉันแล้ว เอิ่มแต่ไอ้คนที่เดินตามมาหลังสุดนั้นมันคุ้นๆนะเหมือนเคยเจอที่ไหนขอคิดแปป

 ''สวัสดีคะ...อามิคะ'' พี่ชายฉันยืนเงียบฉันเลยตอบเองสะเลยเหอะๆ

 ''อามิ นี่ บอม ชุน ฟราน รู้จักกันไว้สิ'' ฉันยิ้มให้เพื่อนพี่ไนท์อย่างเป็นมิตร

 ''ยินดีที่ได้รู้จักคะ อามิพึ่งย้ายมาเรียนวันนี้วันแรกขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ''

''ฝากแต่เนื้อกับตัวไม่ฝากหัวใจด้วยเหรอค่ะน้องอามิ ฮิ้วววว''เพื่อนๆพี่ไนท์แซว

''ไม่ดีกว่าคะ^^'' หล่อดีนะแต่มุกเสียวไปนิด (= =*)

''อามิไปหาห้องเองต่อได้นะพอดีพี่มีธุระต้องไปทำต่อนะ''

 ฉันพยักหน้ารับเอิ่มชั่งเป็นพี่ชายที่ดีทิ้งน้องไว้ลำพังแล้วพวกนั้นก็เดินหางออกไปเอิ่ม= =''แล้วฉันจะหาห้องยังไงหว่ารู้งี้น่าจะถามว่าห้องอยู่ตึกไหนสมองคิดช้าไปนิด(- -*) ครืดดด ครืดดด หืม ข้อความเข้าใครหว่าอุ๊บพี่ไนท์  

 

อย่าก่อเรื่องละตอนเย็นเรียนเสร็จก็ออกมารอหน้าโรงเรียนเดี๋ยวพี่ไปส่งอย่าก่อเรื่องนะจำไว้ที่นี่ประเทศไทยไม่ใช่เกาหลีพี่ไม่อยากเห็นน้องอยู่ในห้องขัง   

 

อะร๊ายยยยฉ๊านนนไม่เคยก่อเรื่องนะออกจะเป็นเด็กดีน่ารักขนาดนี้โหดได้ไง(><*)บ๊องแบ๊วขนาดเน้มีตรงไหนย๊ะที่เรียกว่าโหด(ไม่ตรงสักนิดน่ารักบ๊องแบ๊วเหอะชั่งจะกล้านะแก) ชิชิเอิ่มแล้วห้องเรียนฉันมันอยู่ตึกไหนอะ(?_?)พระเจ้าจงนำทางให้สาวน้อยผู้น่ารักที(พระจะไม่ช่วยก็ตรงที่หลงตัวเองนี่แหละ)ฉัน(แพร่ม)อธิษฐานในใจ ปึกกกก กริ้สสสสใครชนฉันเจ็บๆก้นนิดๆของ ของฉันไม่เป็นอะไรไม่มีอะไรตกแต่คนที่วิ่งมาชนฉันนี่สิของตกหมดเลยอะฉันเลยก้มลงไปช่วยเขาเก็บของ

''ขอโทษด้วยนะครับคือว่าผมรีบไปส่งรายงานให้อาจารย์ขอโทษทีนะที่ชนเธอ''

''ไม่เป็นไรคะฉันเองก็ซุ่มซ่ามเหมือนกันอะคะขอโทษด้วยนะคะ^^''

 ฉันยิ้มให้เขาและเขาก็ยิ้มตอบกลับอุ้ยยย(><*)หน้าฉันมันรู้สึกร้อนๆ(0..0)พึ่งสังเกตว่าเขาหล่อเรื่อนผมสีดำดวงตาคมกลมโตน่ามองหน้าขาวใสไร้ที่ติเลยละพอๆๆเดี๋ยวผีสัตว์ป่าสงวนมีนอมันจะมาเข้าสิง

''เธอเด็กใหม่เหรอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย''

''คะพึ่งมาวันนี้วันแรกเอิ่มขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ''

''ได้สิครับอะไรเหรอ''อุ้ยใจดี

''คือว่าม.5 A อยู่ตึกไหนเหรอคะ''

 ''อ้อห้องเดียวกับผมเลยเดินไปด้วยกันก็ได้ครับ(^^'')''โอ๊ววววพระเจ้าท่านชั่งส่งคนมาช่วยไวได้ใจจิงๆอิอิฉันพยักหน้าแล้วเดินตามเขาแบบเงียบๆมองข้างหลังก็หล่อตัวสูงๆฉันเดินตามเขามาสักแปปก็มาถึงหน้าห้องม.5Aที่ฉันมองๆตอนเดินมารู้สึกว่าแต่ละชั้นจะมีA B C D เอิ่ม Aน่าจะพวกรวยเริสหรือไม่ก็สมองขั้นเทพBน่าจะคนสมองต่ำลงมานิดCนี่ด้านกีฬาขั้นเทพ ส่วนDน่าจะพวกไม่ค่อยเรียนเกเรที่ฉันอยู่ห้องAได้ไม่ใช่เพราะสมองขั้นเทพอะไรหรอกนะเอิ่มพี่ชายฉันยัดให้อะฮ่าๆๆเส้นใหญ่ก็งี้เลือกห้องได้ถูกใจมากได้มาอยู่กับคนหล่อใจดีคนนี้(>0<'')

''เธอนั่งข้างเราก็ได้นะคือข้างๆเรามันว่างอะ''กริ้สสสข้างด้วย

''อ้อคะนั่งไหนก็ได้คะฉันขอติดริมหน้าต่างได้ไหมคะ''ได้คืบจะเอาศก(= ='')

''ได้สิตามสบายเลยครับ''ฉันยิ้มให้เขา เขานี่ชั่งน่ารักเนอะอิอิ

''เธอชื่ออะไรเหรอ เราชื่อคุโชว์นะ''ชื่อเท่สะ(>.,<*)

''เราชื่ออามิ คะยินดีที่รู้จักนะคุโชว์''เขาพยักหน้าและยิ้มฮี่ๆๆ

''คุโชว์นายรู้ปะนายคือเพื่อนคนแรกเลยนะเนีย555''

เขาส่ายหน้าพร้อมยิ้มให้ฉัน รู้สึกอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้สิรอยยิ้มที่เขาให้ฉันมาเขาได้ไปให้ใครบ้างนะอยากรู้จังว่าเขามีแฟนหรือปล่าว

''อามิไปรายงานตัวกับประธานนักเรียนหรือยังละ''เออลืมแล้วประธานอยู่ไหนหว่า

''คุโชว์ห้องประธานอยู่ตึกไหนเหรอ''

 ''ตึกนี้แหละครับแต่ชั้นบนสุดหน้าห้องจะเขียนตัวใหญ่ๆว่าห้องประธานนักเรียนอามิลองขึ้นไปสิ''

''อ้อคะขอบคุนนะที่บอกงั้นเดี๋ยวเรามานะไปรายงานตัวแปป^^''

 พอฉันบอกคุโชว์เสร็จฉันก็เดินออกนอกห้องไปขึ้นบรรไดไปยังชั้นบนสุดและมุ้งหน้าไปยังห้องของประธานนักเรียนฉันเดินมองหาห้องประธานอยู่แปปนึงก็เจอ ฮี่ๆๆ ฉันเคาะประตูและขออนุญาตไม่มีเสียงตอบรับไดๆๆฉันจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปก็เจอ (0.0)โอ้วววคนหล่อ แต่หมดอารมณ์เพราะคนหล่อที่ว่าคือเพื่อนพี่ชายฉันนายชุนหรือนายซาตาลในคราบเทพพระบุตรนั้นเอง ชิชะ จำได้ว่านายนี่เคยว่าฉันว่าอะไร ชิชิ เฮือกกกเขามองฉันเอาไงดีอะทำตัวไม่ถูกเอาไงดี

''เอิ่มคือว่า ฉัน มิซูคิ อามิ คะมารายงานตัวคะ''อยากจะโดดกัดนายนี่จังดูทำหนังหน้าไม่สนใจคนตรงหน้าเลยสักนิด ชิชะ

''อืม รู้แล้ว เจอแล้ว ออกไปได้แล้ว''จึกกกกจึกกกกบอกตรงๆๆคำพูดกับหนังหน้ามันชั่งไม่เหมาะกัน

''นี่ยัยเฉิ่มไม่ได้ยินรึไงฉันบอกให้ออกไปได้แล้วยืนเฉิ่มอะไรตรงนี้''โหดูมันไล่ฉันนักเรียนใหม่นะย๊ะไม่คิดจะอธิบายกฏให้ฉันเข้าใจเลยรึไงฟะ

''ฉันได้ยินและก็เข้าใจแต่นายจะไม่คิดพูดกฏของโรงเรียนให้ฉันฟังเลยเหรอถ้าฉันทำผิดกฏขึ้นมามันคือความผิดของนาย''

''เป็นประธานประสาอะไรไม่สนใจนักเรียนใหม่เอาสะเลย เหอะ''ฉันยังคงบ่นเขา= =''นี่ไม่คิดจะเถียงหน่อยเหรอนายซาตาลความเงียบเข้าปลกคลุมฉันเลยทำลายความเงียบนั้นสะ

''แล้วฉันจะรู้กฏของที่นี่ได้ยังไงห๊ะ''เขายังคงเงียบแถมหลับตาเหมือนไม่สนใจคำพูดของฉันเลยสักนิด

''ไม่ไปถามนายไนท์คนรักของเธอละเขาน่าจะบอกกฏได้ดีเพราะเขาก็อยู่ที่นี่นานแล้วไปถามเขาสิฉันจะนอน''  หืมมมมคนรักงั้นเหรอ(0.,0?)ชั่งมันก่อนแล้วค่อยไปถามพี่ไนท์เอาหึหึ

''แต่นี่มันหน้าที่นาย''ฉันยังคงตื่อให้เขาบอกกฏของโรงเรียนต่อไป

''หึหึ ไม่ใช่ว่าฉันไม่สนในตัวนักเรียนใหม่ฉันสนใจในตัวนักเรียนใหม่สวยๆน่ารักๆไม่ใช่หน้าเฉิ่มๆอย่างเธอ แบบเธอฉันไม่สนออกไปได้แล้วไป''

โหยยยยยยคำแต่ละคำที่ออกจากปากอยากจะถามเอาอะไรคิดฟะมันชั่งแทงใจดำได้ดีจิงๆปากจัดจิงๆใครได้ไปทำพันธ์คงจะปวดหัวตาย ชิชะ หมาที่บ้านฉันยังกัดไม่เจ็บเท่านายนี่เลยนะเนีย

''คำก็เฉิ่มสองคำก็เฉิ่มเหอะเดี๋ยวได้รู้กันว่าเฉิ่มๆๆอย่างฉันมันทำอะไรได้บ้าง'' อารมณ์เริ่มเดือด (- -*)

 ''คอยดูอาจารย์ใหญ่มาฉันจะบอกท่านว่านายไม่สนใจในหน้าที่ของตัวเองอยู่บ้านไม่เคยนอนรึไงย๊ะต้องมานอนที่โรงเรียนเนีย'' อุ้ยยไปสกิตต่อมอะไรป่าวหว่าเขามองฉันแปลกๆ

 ''อยากให้ฉันสนใจนักเรียนใหม่หรืออยากให้ฉันสนใจเธอ...ชอบฉันก็บอกมาเถอะอย่าเอาเรื่องนักเรียนใหม่มาอ้าง'' โอ๊วววมันหลงตังเองอย่างแรง(นึกว่าจะมีแต่นางเอกที่หลงตัวเองพระเอกก็หลงตัวเองไม่แพ้นางเอกมันชั่งเหมาะสมกันจิงๆ ฮ่าๆ)

 ''หน้าอย่างนายฉันไม่สนหรอกแต่แค่อยากรู้กฏและนั้นคือหน้าที่นายที่ต้องบอกกฏมาแค่นั้นเพราะนายคือประธาน''

 ''เหรอเห็นอยากให้สนใจ นึกว่าชอบ หึหึ''

 ''อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยหน้าอย่างนายฉันไม่เอามาทำพันธ์หรอก''  เอ้ยยยเขาเดินมาหาฉันเข้ามาใกล้เรื่อยๆๆฉันถอยจนติดมุมแล้วนะแล้วเขาก็โน้มหน้าลงมาจนหน้าเขาใกล้หน้าฉันมากอะ

 ''ฉันจะนอนเธอจะไปดีๆหรืออยากทำอะไรก่อนไปห๊ะยัยเฉิ่ม''กริ้สสสฉันรีบผลักนายนั้นออกแล้ววิ่งออกมาหนอยยย ฝากไว้ก่อนเหอะนายซาตาลหน้าหล่อ หึหึ ฉันเดินกลับห้องเรียนมาเพราะมันใกล้ได้เวลาเรียนแล้วนะสิมาถึงห้องฉันก็เต็มไปด้วยนักเรียนเต็มห้องเลยฉันเดินเข้าไปไม่สนใจรอบข้างสนใจแค่คนที่นั่งอยู่โต๊ะหลังสุดที่ตอนนี้เขากำลังพักสายตาฉันได้แต่นั่งลงข้างๆแล้วมองความหล่อของเขา ไม่กล้าปลุกอาจารย์มาค่อยปลุกละกันขอมองแบบนี้ไปก่อน(>.,<*)ขนาดหลับยังหล่อ (0..0) อุ้ยยยเหมือนเขาจะรู้ตัวว่าโดนมองเขาลืมตาขึ้นมาแล้วยิ้มให้ฉัน ฉันหลบสายตาคู่นั้นแทบไม่ทันเขาจะหาว่าฉันหื่นไหมนะแอบมองตอนหลับเนียยย

 ''เอาละนักเรียนเตรียมตัวเรียนกันได้แล้ว แต่เหมือนห้องเราจะมีนักเรียนใหม่เพิ่มขึ้นมานะคะนักเรียนใหม่คะแนะนำตัวกับเพื่อนๆทีสิจ๊ะ''ฉันยืนขึ้นตามคำของอาจารย์ทุกคนมองมาทางฉันอุ้ยยยตื่นเต้น

 ''สวัสดีคะ มิซูคิ อามิ คะ พึ่งมาวันนี้วันแรกยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อนๆด้วยนะคะ^^''

ฉันเอยพร้อมยิ้มและนั่งลงหันไปมองหน้าคุโชว์เขาชูนิ้วโป้งให้ฉันอิอิฉันมองไปรอบๆตัวเอิ่มพวกผู้ชายมองกันใหญ่เลยอะ0..0มีขี้ติดหน้าฉันเหรอมองกันอยู่ได้เอ้ยยไม่สิฉันสวยคนเลยมอง ฮี่ๆๆ(เอาเข้าไป)

''อามิไปรายงานตัวมาเป็นยังไงบ้างครับ''คุโชว์ถามแบบใส่ใจ

''อ้อก็ดีคะ ไป(เถียง)คุยกับประธานมานิดหน่อยนะฮ่าๆ''

 อยากถามคุโชว์จังว่าใครเป็นคนแต่งตั้งให้นายซาตาลนั้นเป็นประธาน- -*   ฉันนั่งเรียนกับคุโชว์เรื่อยๆๆจนหมดชัวโมงสุดท้ายของช่วงเช้า ฮี่ๆๆได้เวลาไปหม่ำแล้ววววหิวววว

 ''อามิ ไปกินข้าวด้วยกันไหมเดี๋ยวคุโชว์พาไปอามีคงยังไม่รู้ว่าห้องอาหารอยู่ตรงไหน^^''  อัยย๊ะเขาชวนฉันไปกินข้าวอิอิเริสคะเริส

 ''อ่อได้สิงั้นไปกันเลย(^^*)''  ชวนมาใครจะกล้าปฏิเสธอิอิโอกาสทองฮี่ๆๆ  ฉันเดินตามคุโชว์มาพร้อมกับกดดูโทรศัพท์ว่ามีใครโทรมาไหมนะเพราะเข้าเรียนเลยปิดเสียงไว้ หืมมมพี่ไนท์ส่งข้อความมา

 

อามิอย่าให้คนอืนรู้นะว่าเราเป็นพี่น้องกันอะคือจะแกล้งเล่นนิดหน่อยฮ่าๆๆถ้ามีใครถามว่าทำไมนามสกุลเหมือนกันก็บอกว่าหมั้นกันไว้แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ได้ทำการเปลียนให้ตั้งแต่เล็กๆอะอย่าลืมนะอย่าให้ใครรู้ว่าเราเป็นพี่น้องกัน จุ๊บบบน้องรักกก^^''

 

เล่นอะไรของเขาน่าแล้วแกล้งนี่แกล้งใครงงคะงงแต่ก็ทำตามเขาไปเถอะ(= ='')สรุปฉันต้องรับบทเป็นคู่หมั้นพี่ชายของตัวเองใช่มะเนีย เฮ้ออออทำใจ

''อามิ กินอะไรดีเดี๋ยวคุโชว์ไปชื้อให้อามิไปชื้อน้ำนะ''  โอ๊ววสุภาพบุรุษจิงๆ

'' เอาคะน้าหมูกรอบละกันคะ เอิ่มคือชื้อน้ำตรงไหนเหรอคะ'' เดี๋ยวหลงอีกต้องถามไว้ก่อนฮี่ๆๆๆ

''นั้นไงร้านที่มีป้ายไอศครีมอยู่ข้างหน้าอะชื้อมาสองขวดนะแล้วเราก็มาเจอกันที่โต๊ะนี่นะอย่าหลงนะอามิตัวเล็กคุโชว์กลัวตามหาไม่เจอถ้าอามิหลงอะฮ่าๆๆ''  

165ก็ไม่เล็กนะแต่ถ้าเทียบกับนายคุโชว์แล้วก็น่าจะเล็กมากอยู่เหอะๆๆทำใจแม่ให้ส่วนสูงมาแค่นี้ทำไงได้อิอิ

 ''อ่าจะพยายามไม่หลง นะจะได้ไม่ลำบากคุโชว์ให้ตามหาอิอิ''

ว่าแล้วเขาก็ยิ้มแล้วเดินไปทางร้านอาหารส่วนฉันก็เดินมาร้านน้ำฉันมาถึงร้านแล้วก็บอกป้าที่ขายว่าเอาน้ำสองขวดได้แล้วก็ไปที่โต๊ะที่คุโชว์นัดไว้  มองหาเขาไม่เจอเลยงะคนมันเยอะฉันมองไปรอบๆสอดสายตาหานายคุโชว์และแล้วเขาก็เดิมมาทางฉันพร้อมจานข้าว2จาน

''คิวเยอะเหรอคุโชว์เห็นไปนานจัง^^''ฉันถามเขาพร้อมยิ้มให้

''อืมคิวเยอะมาก555มากินกัน''ฉันพยักหน้าพร้อมรับจานข้าวจากเขา

''คุโชว์มีเพื่อนกี่คนเนียฉันไม่เห็นนายไปคุยกับใครเลย''สงสัยนิดๆ

''อ่อเพื่อนไปแข่งกีฬากับโรงเรียนอืนนะอีก3-4วันอามิก็จะเห็นเองแหละ''

ฉันพยักหน้ารับคำตอบจากเขาแล้วกินต่อกำลังอร่อย(>.,<)คนหล่อชื้อให้อร่อยจิงๆๆฮี่ๆๆ  ฉันกับคุโชว์กินฅเสร็จก็มานั่งที่สวนหลังโรงเรียนเขาบอกว่าที่นี่คือที่ ที่เขามาพักผ่อน(แอบหลับ)ส่วงเทียงเขาเลยพาฉันมาที่นี่อากาศดีมากเย็นดีต้นไม้เยอะ คุโชว์หลับส่วนฉันทำหน้าที่โรคจิตแอบมองผู้ชายตอนหลับต่อไป(-.,-*) เหอะๆก็ได้แค่มองอะนะ  กริ้งงงงง กริ้งงงงง กริ้งงงง เสียงขัดความสุขดังขึ้นเหอะๆ

''คุโชว์ปะเข้าห้องเรียนกัน''เขาพยักหน้ารับแล้วลุกขึ้นเดินนำกลับห้องเรียนเราสองคนเรียนไปเรื่อยๆโดยไม่ได้คุยกันเลยสักนิดเราสองคนเงียบจนถึงเวลาเลิกเรียน

''อามิกลับบ้านยังไงเหรอให้คุโชว์ไปส่งไหม'' (0.,0)อยากตอบว่าเอาสิได้แต่ไม่ได้เพราะพี่ชายบอกให้รอ(= ='')

''เอิ่มเรามีคนมารับแล้วอะจ๊ะไว้วันหลังนะ^^ขับรถกลับบ้านดีๆนะคุโชว์ไว้เจอกันพรุ่งนี้บายยยย'' ฉันบอกเขาพร้อมลาเขาก็พยักหน้าเข้าใจแล้วก็โบกมือบ๊ายบายฉันแล้วก็เดินจากไปฉันก็ยืนรอพี่จอมห่วยต่อไป

''อามิ...'' หืมมมใครเรียก(- -?) ฉันหันไปตามเสียงที่เรียกก็เจอกับ

''มาได้ไงอะแล้วรู้ได้ไงฉันอยู่นี่''  งงแปปนึง

''บิน มา อะ พี่ชายแกบอกฉันฮี่ๆๆคิดถึงเค้าปะตะเอง''ไอ้พี่ไนท์เดี๋ยวเจอจะทุบให้ ชิชะ

''แล้วพี่ไนท์ได้บอกไหมว่าไปไหนทำอะไรถึงมารับฉันไม่ได้อะ''

''ไม่ได้บอกย๊ะเขาบอกให้ฉันบินมาเรียนที่นี่เป็นเพื่อนแกพอฉันมาถึงเมือวานแต่พักที่โรงแรมอะแล้วเมือไม่นานนี้พี่แกก็โทรมาบอกว่าให้มารับที่หน้าโรงเรียนนี้อะฉันเลยใช้GPSนำทางมาละก็เจอแก''

- -*พี่ฉันมันคิดอะไรอยู่ฟะถึงส่งยัยนี่มาเรียนกับฉันเจอก่อนเดี๋ยวค่อยถามอ้อคนที่มารับฉันก็คือยัยฮารุผู้มีเสียงแสบแก้วหูเพื่อนฉันตั้งแต่เข้าเรียนทั้งชีวิตมีคนคบฉันเป็นเพื่อนอยู่คนเดียวละมั้งดูแล้วเหอะๆอนาจตัวเองแปป

 ''นี่ยัยอามิแกเห็นหน้าฉันแล้วไม่ดีใจเหรอย๊ะกล้ามากนะแกทิ้งฉันให้เรียนอยู่โรงเรียนเดิมส่วนตัวเองมาโรงเรียนใหม่มาอยู่กับพี่ชายไม่บอกฉันสักคำชิชิ'' ทำไมฉันต้องรายงานแกทุกเรื่องด้วยย๊ะ

''ขอโทษด้วยละกันแล้วมานี่พ่อกับแม่แกไม่ว่าเหรอฮารุ'' 

''ไม่อะเพราะฉันบอกว่ามาอยู่กับแก555แกก็รู้ฉันไปไหนก็ได้ตามใจชอบถ้ามีแก'' นี่สินะเหตุผลที่แกอยากอยู่กับฉันเพราะจะได้เป็นไม้กันหมาให้แกสินะหึหึรู้ทันหรอกย๊ะ

''พี่แกไม่เจอกันไม่เท่าไหร่เขาหล่อขึ้นเยอะเลยเนอะแกว่าไหม'' - -*ตรงไหนที่เรียกว่าหล่อย๊ะ

''เหรอไม่รู้สิฉันว่าพี่ฉันก็หน้าตาแบบเดิมแต่แค่สูงขึ้นก็แค่นั้นเอง'' อาจเพราะเราสองคนคุ้นหน้ากันอยู่แล้วละมั้งเลยไม่รู้สึกถึงการเปลียนแปลง

''ฮารุแล้วนี่แกพักอยู่ที่ไหนอะ''ฉันถามเพราะอยากรู้

''ตอนแรกก็อยู่ที่โรงแรมอะแต่พี่แกให้ฉนมาอยู่บ้านแกอะฉันเลยขนของมาไว้ข้างห้องแกเรียบร้อยละฮี่ๆๆ''  - -*ข้างห้องเลยเหรอ

'' อืมดีแล้วมาอยู่ใกล้ๆฉันเอาไว้เวลาฉันโมโหจะได้ลงกับแกเหอะๆ''

'' อ๊ายยยยฉันไม่ใช่ที่ระบายของใครนะอามิ'' ก็อยากมาอยู่ใกล้เองนี่หว่าหึหึ

'' อืมหยอกเล่นแล้วจะไปไหนเนียทางนี้ไม่ใช่ทางกลับบ้านฉันนะย๊ะ''

''เอ้าเหรอ0..0'' ท่าทางแบบเน้หลงชัว = =*

และแล้วกว่าฉันจะมาถึงบ้านก็ใช่เวลาไปประมานเกือบชัวโมงเพราะยัยฮารุพาฉันหลงหึหึแต่ก็ช่วยไม่ได้ยัยนี้ไม่คุ้นกับที่นี่ฉันก็พึ่งมาเลยจำทางไม่ค่อยได้ ฉันเอนตัวลงนอนกับเตียงได้ไม่นานก็มีมารมาเคาะประตู

 ''นี่ยัยอามิไม่คิดจะเล่าให้ฉันฟังเลยใช่ปะว่าวันแรกของการเรียนเป็นยังไงบ้างอะได้เพื่อนใหม่บ้างไหมแล้วมีใครมาหาเรื่องแกไหมบอกฉันทียัยอามิ'' ปวดหัวจังสรุปฉันต้องไปเปิดประตูแล้วก็ต้องรายงานยัยนี่สินะ

 ''ก็ดีเจอหนุ่มหล่อน่ารักคนนึงมาเป็นเพื่อนชื่อว่าคุโชว์เจอไอ้ประธานนักเรียนสุดกวนทีนที่เป็นเพื่อนพี่ชายฉันที่ชื่อว่าชุนเจอเพื่อนๆพี่ชานฉันทุกคนแต่ไม่มีเรื่องไรหรอกนะ''  ฉันบอกยัยนี่พร้อมอาการเซ็งๆ

 ''อ่ออยากเห็นหน้าคนที่ชื่อคุโชว์จังแล้วนายประธานอะไรนั้นหล่อมะแก'' - -*

 ''ก็ดีแต่ไม่รู้ว่าตอนเด็กนายนั้นหลงไปกินเนื้อหมารึป่าวนะสิปากจัดกัดเจ็บ สงสัยติดเชื้อมาอะ'' ก็มันจริงนี่น่ากัดเจ็บทุกถ้อยคำเหอะ

 ''อยากรู้จังว่าจะกัดเจ็บจริงป่าวเหอะๆๆ'' ก็ไปลองสิย๊ะแล้วจะรู้สึก

''แล้วนี่พี่ไนท์จะกลับบ้านตอนไหนเนีย'' ฉันจะไปรู้ไหมเนีย

'' ฉันก็ไม่รู้อะคงจะดึกๆละมั้งทำมัยเหรอฮารุ''

 ''อ้อฉันจะถามว่าทำไมถึงไม่อยากให้คนอืนรู้ว่าแกกับพี่ไนท์เป็นพี่น้องกันอะแกพอรู้ไหม'' นั้นสิทำไมกันนะมันข้องใจ

'' รอพี่เขากลับมาก่อนละกันฉันก็อยากรู้- -*'' 

'' ฮารุฉันอยากพักผ่อนแกจะไปเทียวไหนก็ไปเหอะฉันขอนอนพักละเหนือยยังไงก็ไม่รู้สิฝากบอกป้านิ้มด้วยนะว่าให้ทำของกินให้ด้วย2ทุ่มฉันจะไปกินแกออกไปได้แล้วขอนอนนะ'' ฉันพูดพร้อมลากยัยเพื่อนตัวดีให้ออกไปข้างนอกก็มันไม่ไหวจะเคลียร์ง่วงนอนชิบเลย= =''

''อืมๆเดี๋ยวบอกให้งั้นฉันไปห้างละฝากชื้ออะไรไหม'' ฉันส่ายหัวแล้วก็ปิดประตูเอนตัวลงนอน....Zzz

ติ๊ด..ติ๊ด..(= ='') 2ทุ่มแล้วเหรอเนียยังง่วงอยู่เลยแต่คงหลับต่อไม่ได้แล้วบอกป้านิ้มให้ทำอาหารให้แล้วอะ  ฉันจึงลุกแล้วเดินลงไปชั้นล่างห้องกินข้าวก็เห็นอาหารวางอยู่2-3อย่าง*-*น่ากิน

''คุณหนูคะสักครู่นะคะคือว่าคุณหนูฮารุกับคุณไนท์จะลงมาทานด้วยนะคะสั่งป้าไว้ถ้าคุณหนูตื่นให้ไปเรียกที่ห้องเกมส์นะคะป้าวานคุณหนูให้ไปเรียกให้หน่อยได้ไหมคะคือว่ายังจัดโต๊ะไม่เสร็จ'' สองคนนั้นจะกินข้าวกับฉันงั้นเหรอเหอะมันชั่งน่าแปลก(= ='')

''คะเดี๋ยวหนูไปเรียกให้คะ ป้านิ้มก็จัดโต๊ะอาหารให้เสร็จเรียบร้อยเลยนะคะเดี๋ยวลงมาคะ^^''

''คะคุณหนู*--*'' ฮึยยยป้านิ้มแกยิ้มแล้วสยอง- -*ไปเรียกสองคนนั้นดีกว่า  ฉันเดินไปที่ห้องเกมส์ซึ้งห้องนั้นคงไม่ต้องอธิบายมากมันคือห้องสำหรับเล่นเกมมีแทบทุกประเพศของเกมส์คอมมีประมาน4เครื่องได้อะไม่รู้จะเอาไว้ทำไมนักหนาเกมเพลย์อีกเยอะแยะ ฉันเข้ามาในห้องก็เจอสองคน(ตัว)นั้นกำลังกัดกันเรื่องเกมคนไม่ต้องสงสัยยัยฮารุชอบแพ้แล้วพาล- -*

''นี่ป้านิ้มจัดโต๊ะเสร็จแล้วจะลงไปทานด้วยกันไหมคะหรือจะแทะเกมส์อยู่นี่''

'' ไปสิย๊ะนี่อามิพี่แกอะขี้โกงฉันแพ้ทุกตาเลยดูเหอะ ชิชะ''

''พี่ฉันคงไม่ได้โกงหรอกฮารุแต่แกกากเองมากกว่า- -*''

''พอๆปะๆไปกินข้าวกันพี่หิวละ55เดี๋ยวไม่จบง่ายๆอามิแล้วเรียนเป็นยังไงบ้างละ'' ฉันกับพี่ไนท์และฮารุพากันเดินออกมาจากห้องเกมส์แล้วลงไปห้องอาหาร

''ก็ดี- -*'' พึ่งตื่นอารมณ์เลยไม่ค่อยเข้าที่เท่าไหร่

''อามิไปมีเรื่องกับประธานมาเหรอ....?'' รู้ได้ไงฟะ- -*

'' ทำไมเหรอใครมันไปฟ้องอะ'' ยัยฮารุคงไม่เพราะทุกเรื่องที่ฉันเล่าให้มันฟังไม่เคยมีเรื่องไหนเลยที่ไปถึงหูพี่ไนท์

''ก็อามิลืมเหรอว่าประธานหรือชุนอะเป็นเพื่อนพี่นะเขาบอกว่ามีเด็กใหม่คนนึงไปกวนประสาทเขาอะ'' ปากจัดกัดเจ็บยังไม่พอสำหรับนายนี่ต้องเพิ่มขี้ฟ้องไปด้วยเหอะ

''ป่าวก็แค่ถามเรื่องกฏของที่นั้นแต่นายนั้นจะนอนอย่างเดียวเลยแล้วเค้าจะไปถามกับใครอะ''

''อ้อแล้วนายนั้นก็บอกว่าให้ไปถามคนรัก- -*พี่ไปทำอะไรไว้ห๊ะนายนั้นถึงบอกว่าพี่เป็นคนรักแล้วทำไมถึงไม่อยากให้คนอืนรู้ละว่าพี่เป็นพี่ชายแท้ๆของเค้าอะ'' มันสงสัยนานละในที่สุดฉันก็ได้ถามเหอะ

''ก็แค่ไม่อยากให้ใครมายุ้งกับอามิอะอีกอย่างพี่เบื่อพวกผู้หญิงพวกนั้นเต็มทนแล้วเลยจะประกาศให้พวกนั้นรู้ว่าพี่มีคู่หมั้นแล้วพวกนั้นจะได้ไม่ต้องมายุ้งกับพี่อีกอามิก็เช่นกันพวกผู้ชายจะได้ไม่กล้ามาจีบพี่กลัวมันทำให้เราเจ็บนะอามิ'' เหตุผลมันชั่งไร้สาระแต่ก็เอาเหอะ- -*

''อืมจะทำอะไรก็ตามใจนะแต่บอกไว้ก่อนถ้าบรรดากิ๊กกกพี่มาก่อกวนอามิเมือไหร่ อามิใส่ไม่ยั้งนะขอบอก- -*'' 

''ครับจะไม่ให้ใครไปยุ้งกับคุณน้องเลยแม้แต่ปลายเล็บขบ= =''  หืมมมพี่เป็นเหรอเล็บขบ(0..0)หยี๋ๆๆๆ

''อย่ามองแบบนั้นพี่ไม่ได้เป็นแต่แค่พูดเฉยๆเฮ้ออคิดไปไกลนะเราอะ''

เราสามคนกินเสร็จก็แยกย้ายกันไปคนละทิศแน่นอนพี่ไนท์ออกไปข้างนอกยัยฮารุคุยกับหวานใจเหอะนายลาฟาแอลชินะอยากจะถามว่าชอบยัยนี่ตรงไหน(= ='')ชอบของแปลกก็ไม่บอกเหอะส่วนฉันอาบน้ำเสร็จก็ขึ้นมานอนขึ้นอืดอยู่บนเตียงไม่มีอะไรทำ้เลยหยิบการบ้านขึ้นมาทำอะทำไปทำมาเผลอหลับ....Zzz ซะงั้น