เพอร์เฟกต์school1 รักนี้ ที่อังกฤษ

หลังจากเลิกเรียน

"ธีเดินกลับหอด้วยกันไหม"ฉันโบกมือเรียกธีที่เดินมาคนเดียว

"อืมได้สิ"

"อิสเดินกลับหอด้วยกันเถอะ"ฉันจับมืออิส

"จะจ้า"อิสหน้าเเดงเเปร๊ด

"นี่เราเดินไปทางนู้นกันเถอะทางนู้นมีวิวสวยๆให้ชมด้วยอาจจะกินเค้กที่ร้าน เบเกอร์รี่ก็ด้ายน้ะ"ธีชวน

"เค้กเหรอ"เค้ก เค้ก

"อะอืม"

"น่ะนี่ใบเตยเดินระวังๆน่ะ"อิสพูด

"ไม่เปงไรหรอก เค้ก เค้ก"อึก เดินสะดุดอะไรเข้าเนี่ย

"ว้ายๆช่วยด้วย"เเย่เเล้วๆนิสัยซุ่มซ่ามของเรายังมิหายเลยอ่ะ

โครม!!

อุ๊ยทำไมไม่เจ็บน่ะเเถมยังรู้สึกว่าตัวเอง.....ลอย!!!!!

"นี่เป็นไรมากไหม"เสียงของธีพูดขึ้น

"มะไม่เปงไรฉันเเค่ซุ่มซ่ามนิดหน่อย"ธีกำลังอุ้มฉันอยุ่ตายเเล้วๆ

"ขะขอโทษน่ะ"ฉันรีบลงจากตัวของธีเเล้วปัดกระโปรงออกส่วนอิสจัง

"ไม่เป็นไรหรอก"ธีพูด

"อิสจังโทษทีน่ะ"อะอึ้งไปเเล้ว!!!

"อิสจังๆ"ฉันเขย่าตัวอิส

"คะค้ะ"อิสจังสะดุ้ง

"เป็รไรมากไหมไปหาหมอดีกว่าน่ะ"ฉันรู้สึกว่าอิสจังดูไม่สบายใจยังไงๆก็ไม่รู้

"ไม่ต้องหรอกค้ะ"อิสจังเสียงสูง

"อะอืม"อิสจัง

"เอ่องั้นเดินต่อันเถอะ"ฉันทำบ้าอะไรเนี่ยวันเเรกก็

ทุกๆคนดูเครียดไม่มีใครคุยกับใคร

"นี่เรามาคุยเรื่องความฝันสูงสุดกันเถอะ"ธีพูดคลายความเครียด

"ฉันอยากเป็นหมอที่องค์การณ์นาซ่า"ฉันเเละธีพูดพร้อมกัน

"เอิ่ม...ส่วนฉันอยากจะหายจากโรคขี้อาย"อิสพูดขึ้น

"เเล้วก็สารภาพรักกับคนที่ชอบ"อิสพูดต่อ

"นี่คนที่ชอบของเธอคือใครเหรอ..."

"ไม่บอกหรอก"อิสพูดพร้อมสะบัดหน้า

"เเหมอิสล่ะก็"

"เดี๋ยวฉันค่อยบอกเธอเองคนเเรกเลยเเละนายด้วยธี"ทำไมสายตาที่อิสมองธีมันรู้สึกมีอะไรบางอย่างเเฝงยู่ความเศร้า?ดีใจ?ตื่นเต้น?อิสมีความรู้สึกอน่างนั้นเเฝงในดวงตาฉันรู้สึกเจ็บปวดทำไมกันน่ะ?