เพอร์เฟกต์school1 รักนี้ ที่อังกฤษ

เเว้ก!!!ทำไมฉันต้องอยากร้องไห้ด้วยน่ะกะอีเเค่....ธีกะอิสสนิทกันกว่าเคยเท่านั้นเองบ้าเอ้ยบ้าๆฉันทุบระเบียงเสียงดัง บ้าๆเเย่ที่สุดนี่ฉันคิดอะไรอยุ่เนี่ย ฉันรีบสะบัดความคิดเเละความเจ็บปวดพวกนั้นออก
"บ้าที่สุด"ฉันเเหกปากออกมาาา
 
"ใบเตยเป็นไรอ่ะ"อิสรีบเข้ามาจับตัวฉัน เเว้กอิส
 
"มะไม่เป็นไรจ้ะเเค่เพลียๆนิดหน่อย"ฉันเเก้ตัว
 
"เหรอเห็นเธอเดินออกจากห้องมาเเบบนั้นก็เลยรู้สึกกังวลใจน่ะสิปกติเธอไม่เคยทำเเบบนั้นเลยน่ะ"
 
"เเหะๆพอดีไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงน่ะก็เลย....."
 
"เดินออกมา"อิสพูดเเทน
 
"ชะใช่เเล้วล่ะเพลียสุดๆเลย"ฉันเเก้ตัวบ้าๆบอๆ
 
".....เธอโกหกใช่ไหม"เมสพูดอย่างเเผ่วเบา
 
"ธะเธอว่าไงน่ะ"ฉันสะดุงเล็กน้อย
"เธอโกหกหากเธอไม่สบายจริงๆเธอจะต้องเก็บอาการไว้สิเเล้วทำไมเธอถึงต้องพูดว่า'บ้าที่สุด'ด้วยล่ะ เธอหนีใครมางั้นเหรอ"ว้าก!!!ละเอียดยิบที่สำคัญเเทงใจดำอ่ะ
 
"คะคือว่า"เเย่เเละอิสจับพิรุธเราได้เเว้ว
 
"หิวล่ะสิอยากกินหนมหวานชิมิล่ะ"คิดได้ไงฟะเนี่ย!!!
 
"ชะใช่"อย่างน้อยก็ดีที่มิรู้ความจริง
 
"งั้นฉันไปเอาหนมหวานมาให้น่ะ"
 
"จ่ะ"เกือบไปๆ
 
"ใบเตย"เสียงของคนที่3พูดออกมาขณะที่อิสเดินออกไปเรียบร้อยเเล้ว
 
"ใครน่ะ"
 
"ฉันธีเองคือวันนี้...."
 
"ทำไมเหรอ"ฉันตอบอย่างไม่เเยเเส
 
"ขอเต้นรำกับเธอใต้เเสงจัทร์สักครั้งนึงได้ไหม"

 
"ทำไมนายต้องเต้นกับฉันด้วยในเมื่อมีอิ...."อยู่ๆฉันก็ถูกอุดปาก"อำอะไออองอายอ่ะ"(ทำอะไรของนายน่ะ"
 
"ฉันอายกเต้นกับเธอน่ะขอร้องล่ะ"เสียงของเขาดูซึม
 
"ก็ได้เเต่เค่ครั้งนี้ครั้งเดียวน่ะ"
 
"ได้สิครับ"เเล้วพวกเราก็เต้นกันตอนนี้ฉันรู้สึกเเปลกๆทั้งดีใจทั้งเสียใจ
ทางด้านอิส
"ใบเตยๆน้ำกะขะ..!!!"อิสตกใจมากรีบปิดปากตัวเองเเล้วหลบอยู่ข้างหลัง"ฮึกๆฮืออ"อิสเเอบร้องไห้ออกมาเบาๆนเเท้ที่จริงเเล้วหล่อนเองก็เเอบชอบธีเช่นเดียวกัน