โรงเรียนเวทย์มนต์1 กฎใหม่ที่ทำให้เจอรัก
เขียนโดย น้องแอมมี่จัง
วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 15.13 น.
แก้ไขเมื่อ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2556 13.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) ทำไมกันนะ ใจฉันครั้งเเรกที่เป็น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ซาลีน่าอย่ากอดเเรงสิฉันก็เจ็บเป็นนะ" จูเนียหน้าแดงนิดๆ ก็ฉันกลัวนี่น่า
"ก็ได้ แต่...... ก็กลัวอยู่ดีอ่ะ " เฮ้อ... ผมคงต้องจำยอม
"ผู้โดยสารทุกท่านตอนนี้เราได้ผ่านลุมอากาศมาแล้วและใกล้ถึงประเทศไทยแล้วค่า~"
"หู่!~ค่อยยังชั่ว" แล้วฉันก็เอามือออกจากจูเนีย
"ผู้โดยสารทุกท่านกรุณา... บราๆๆ" 3 นาทีผ่านไป
"เย้! ถึงแล้ว" เนอล่าพูด
" it.. so beautiful.... "
"กะกะเย็นชาสุดจะทนอะ" ฉันพูดออกมา
"ไป..กันเหอะ"เย็นชาเหมือนเดิม
แล้วพวกเราก็เดินต่อ
"อ๊าย!!!" เนอล่าตโกนดังลัน
"นี้ชนแล้วไม่ขอโทษอีกเหรอย่ะ เจ้าเป็นใคร" เนอล่าตโกนด้วยความโกรธ แต่พอหันหน้าไปก็หน้าแดงและอายแต่ต้องทำเนียนก็ต้องเเสดงท่าทางโกรธ (นักเขียน : ดูในตัวละครด้วยนะคะมีคนใหม่)
"ขอโทษครับ" ธั้งพูดออกมาโดยความที่... (ไม่บอกครับ) แต่ผมเริ่มรู้สึกเเปรกๆอะครับ
"ฮึ ก็ได้คะฉันให้อภัยฉันต้องเป็น lady number 1 " ฉันแก้ตัว
"ผมต้องไปแล้วนะครับสวัสดีครับ" แล้วเขาก็จากไป
เหอ.. เขาไปแล้วเรายังไม่รู้ชื่อเขาเลย.. ฉันเริ่มมีอาการออกทางหน้าตา
เเล้วพวกเราก็ไปโรงแรมแห่งหนึ่งที่จองไว้เพื่อที่จะไปพัก โรงแรมชื่อว่า naras
" ว้าว! สวยกว่าโรงแรมอีก " ซาลีน่าทำตาแป๋ว
" 55 ใช่แล้วมันสวย" กะกะเยงชาเหมือนเดิมฉันเซ็ง (นักเขียน : มีให้ลุ่นไว้ก่อนน่ะว่าเดียวเวอร์จิเนียจะเปลี่ยนนิสัยในอีกไม่กี่ตอนนะคะหรืออาจจะเล่มหน้าคะ มาอ่านต่อเลยค่าาาาา )
"โอ้โห้เขาไปด้านในก็มีสระว่ายน้ำ" สวยจริงๆ
"เอางี้นะเราไปเอากุญแจห้องกันก่อนดีไหม" ฉันเสนอ
"โอเค" ซาลีน่า จูเนีย และ เวอร์จิเนียพูด
แล้วพวกเราก็ขึ้นห้องกันอยู่กันคนละห้องฉันห้อง 213 ซา ห้อง 215 จู ห้อง 216 เวอร์ ห้อง 217
เอ่อ ห้อง 214 ใครนะ อือไม่รู้สิชั้งเหอะ
" ทุกคนเรารู้สึกปวดหัวนิดหน่อยขอไม่ไปไหนน่ะ" จริงๆแล้วฉันอยากรู้ห้อง 214 ใคร อิอิ
"จ๊ะ/โอเค" พวกเรารู้ทันนะแต่เราจะไปด้านนอกอิอิ
"ได้งั้นพวกเราไป shopping นะ ไปละ "
"ไปดีมาดีน่า" ฉันทำเสียงอ่อนเพลีย
พอทุกคนไปหมดแล้วฉันก็ค่อยๆเดินลงไปด้านล้างที่เค้าเตอร์แล้วถามเขา
" พี่คะห้อง 214 ใครเหรอคะ "
"บอกไม่ได้คะเป็นความลับของทางโรงแรมคะ " ชิโรงเลิกโรงแรมบูบูบราบรา
" อ๋อไม่เป็นไรคะ" lady number 1 ต้องเก็บอารมณ์
(ชิฉันคงต้องไปถึงห้อง 214ด้วยมือของฉันเองแล้วละ)
แล้วฉันก็เดินขึ้นบันไดไปห้องแต่ก้าวสุดท้าย! สดุดบันได
" โครม " โอ๊ยเจ็บจังเลย lady number 1 ต้องอดทน
"ก๊อกๆ " ฉันเคาะประตู
" แอดๆ " เสียงเปิดประตูออก
กรี๊ดดดดด มายกอด เขา...
อยากรู้ว่าเปงใครกรุณาอ่านบทต่อไป(ถ้าไม่อยากรู้ก็ต้องอ่านจ๊าบังคับ)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ