Dark Blood กระชากหัวใจนายซาตาน

 
ฉันไม่รู้..ว่าที่นี่คือที่ไหน
ฉันไม่รู้ว่า..ฉันมายืนอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร
แต่ที่รู้แน่ๆ ที่ ที่ฉันยืนอยู่ตรงนี้ มันไม่ใช่ความจริงแน่นอน
ฉันอาจจะแค่ฝันไป..แต่มันเป็นฝันร้ายหรือฝันดีกันล่ะ
เพราะที่ที่ฉันยืนอยู่ตรงนี้ มันช่างว่างเปล่า
ผืนดินไม่มีแม้กระทั่งต้นหญ้าหรือสิ่งมีชีวิตใดๆ
บนท้องฟ้าก็ไม่ได้เป็นสีฟ้าอย่างที่ควรจะเป็น มันถูกบดบังด้วยกลุ่มหมอกควัน
ยิ่งทำให้บรรยากาศดูน่าหดหู่ยิ่งนักเหมือนอยู่ในหนังสงครามเรื่องไหนสักเรื่อง..
อยู่ๆก็มีใครบางคน ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางกลุ่มหมอกควัน
เขาสวมชุดคลุมสีแดงสะดุดตา แต่ด้วยระยะทางบวกกับสภาพกาศที่ไม่เต็มใจนัก
ทำให้ฉันมองไม่เห็นใบหน้าของเขา
ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใครหรือแม้กระทั่งมาจากไหน
แต่ทำไม..ทำไม..ดวงตาที่เคยแห้งพร่าของฉันตอนนี้มันได้มีน้ำใสๆเอ่อขึ้นมาจนล้นขอบตา
ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่น้ำตาแ่ห่งความเสียใจ..หรือความหวาดกลัว
มันเหมือนกลับว่าฉันได้เจอสิ่งสำคัญที่ตามหามันมานานแสนนาน
ทำไมกันนะ...ทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนั้น
 
กริ๊งง..กริ๊งง..
ฉันถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงนาฬิกาปลุก ฉันไม่แน่ใจว่าฉันฝันแบบนี้ซ้ำกันมากี่รอบแล้ว
น่าจะ4-5วันแล้วเห็นจะได้ บางที่ฉันอาจจะเครียดเกินไป
ก็คิดคิดอยู่เหมือนกันว่าน่าจะลองไปพบหมอจิตแพทย์ดูสักครั้ง
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ฉันพาตัวเองมาถึงที่มหาวิทยาลัยด้วยรถประจำทาง
มันอาจจะลำบากนิดหน่อย แต่มันก็เป็นวิธีหนึ่งที่ฉันจะประหยัดเงินในกระเป๋าได้ ฉันก็จะทำ
ทุกชีวิตในมหาลัยดำเนินไปอย่างปกติ
ตอนนี้ฉันนั่งกินข้าวอยู่ในโรงอาหาร ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันถึงนั่งคนเดียว
เนื่องจากฉันเป็นคนที่ค่อนข้างเข้ากับคนอื่นได้ยาก มันก็เลยทำให้ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่
แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีนะ 
"ขอนั่งด้วยคนนะครับ"
ฉันเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียง ยังไม่ทันจะอนุญาตผู้ชายตรงหน้าก็นั่งลงในฝั่งตรงข้ามฉัน
เอ๋!!
ฉันจำไม่ได้เลยว่ามีผู้ชายหน้าตาดีขนาดนี้อยู่ในโรงเรียนนี้ด้วย 
ผู้ชายหน้าตาหล่อคมปนเจ้าเล่ห์ ปากของเขาเป็นสีแดงสด เรียวเล็กได้รูป
นัยน์ตาสีดำสนิทราวกับแก้วเจียระไนเม็ดงาม รับกับผมสีดำเงา
ใบหน้าของเขาทำให้ผู้ที่พึ่งพบเห็นเป็นครั้งแรกอย่างฉันรู้สึกได้ถึงอันตรายถ้าเข้าไปใกล้เขา
แต่ในทางกลับกันก็รู้สึกลุ่มหลงเขาจนยากที่จะถอนตัว
"มีอะไรรึครับ"
ผู้ชายเจ้าเสน่ห์ตรงหน้าเอ่ยถามเมื่อจับได้ว่าฉันลอบมองเขาอยู่
"ไม่เคยเห็นหน้าเลย"
เขาละความสนใจจากจานข้าวมาสนใจฉันแทน นัยน์ตาสีดำของเขาจ้องมาที่ฉัน
ราวกับว่ากำลังประเมินอะไรสักอย่าง อยู่ดีๆหัวใจของฉันก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
เกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันกันเนี่ย