ฉันรักเธอ...ยัยปีศาจ

อีกด้านหนึ่งของเนินเขา
"ชักสนุกแล้วสิปีศาจทั้งหลายเอ๋ยพวกเจ้าจะต้องตายด้วยฝีมือของข้าคนนี้!"เคลพูดก่อนจะหันหลังเดินหนีไปจากเหตุการณ์ตรงหน้าที่สงบลงแล้ว
"คิลล่า..."เอกิลนั่งสำนึกผิดกับสิ่งที่เค้าทำกับคิลล่าด้วยสายตาเหม่อลอย
"อาการหนักจังเลยนะรุ่นพี่เอกิลเนี่ย"มิลพูดขณะมองไปที่เอกิล
"นั่นสิไม่รู้ว่าจะหายรึเปล่า"เซลพูด
"ข้าได้ยินนะ..."เอกิลพูดขึ้นก่อนจะมองเซลและมิลด้วยหางตา
"ไม่เอาน่ารุ่นพี่เอกิลอย่าเศร้าไปเลย"มิลพูดพลางเดินไปปลอบใจ
"จะให้ข้าทำอะไรได้ล่ะมิลเจ้าก็เห็นสิ่งที่นางเป็นสิ่งที่นางทำกับข้าคิลล่าน่ะ!..."เอกิลตะวาดใส่มิลจนมิลสะดุ้ง
"คิลล่าน่ะ...คงไม่มีวันกลับมาหาข้าอีกแล้ว"เอกิลพูดขึ้นเสียงเบาก่อนจะฟุบหน้าลงกับเข่า
"นี่รุ่นพี่เอกิล...จำตอนที่ีข้าเข้ากลุ่มแรกๆได้มั้ยที่ข้าเคยบอกว่าสามารถอ่านใจปีศาจได้น่ะ"
"อืม"เอกิลตอบทั้งๆที่หน้ายังคงฟุบอยู่ที่หัวเข่า
"ข้าได้ยินเสียงคิลล่านะได้ยินชัดเเจ๋วเลย"
"ว่าไงนะ"เอกิลค่อยๆเงยหน้าขึ้นก่อนจะส่งสายตาเป็นประกาย
"นางยังคงรักเจ้าอยู่นะ"มิลพูดขึ้นก่อนจะยิ้ม
"จะ...จริงหรอ"
"จริงสิข้าสาบานได้"
"แล้วไงล่ะดูนางมีความสุขกับปีศาจตัวนั้นนักนี่"เอกิลพูดแกมประชด
"นางทำเพื่อเจ้าต่างหากถ้านางไม่ทำอย่างงั้นเจ้าคงจะได้กลับไปบ้านเก่าเร็วขึ้น"มิลพูด
"นะ...นางคิดอย่างงั้นหรอ"
"ข้าไม่เคยโกหกเจ้าก็รู้"มิลยืนยันคำเดิม
"ถ้าอย่างงั้น..."เอกิลพูดก่อนจะยืนขึ้น
"ต้องอย่างงี้สิ"เซลพูดก่อนจะกอดอกอย่างมาด
"รุ่นพี่เอกิลกลับมาเเล้ว"มิลพูดอย่างดีใจ
"เราจะไปบุกวังของพวกมัน!"เอกิลประกาศลั่นก่อนจะเดินนำกลุ่มไปตามเส้นทางที่เค้าเห็นคิลล่าบินไป
ณ วังเมืองปีศาจ
"ทำไมเจ้าไม่ทำตามคำสั่งข้าคิลล่า!"องค์ราชินีตวาดลั่นห้องจนทำเอาคิลล่าสะดุ้ง
"คือข้าความทรงจำหายไประหว่างภารกิจเลยทำให้งานผิดพลาดข้าสมควรตาย..."คิลล่าเืลือกที่จะไม่พูดว่าเธอรักมนุษย์คนหนึ่งเพื่อไม่ให้อะไรๆแย่ลงไปมากกว่านี้
"สมควรตาย!แล้วนี่เจ้าพาราชาปีศาจมาที่วังของข้าทำไมไหนจะเด็กมนุษย์คนนี้อีก!"องค์ราชินีพูดขึ้่นก่อนจะชี้ไปที่จิล
"ข้าแต่องค์ราชินีผู้งดงามข้ามีชื่อว่าจิลมีความใฝ่ฝันที่จะเป็นปีศาจตั้งแต่เล็กจนถึงวันนี้ที่ข้าได้มาอยู่ต่อหน้าท่านและข้ารอคอยวันพระจันทร์สีเลือดซึ่งจะทำให้ฝันข้ากลายเป็นจริง"
"เด็กคนนี้พูดจาถูกใจข้าเหลือเกินนางรับใช้!พาจิลไปที่ห้องรับรองแขก!"องค์ราชินีพูดก่อนจะยิ้มหวานให้กับจิล
"กิลเราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"โซ่น่าพูดหลังจากที่จิลไปแล้ว
"ใช่นานมากก่อนที่ข้าจะขึ้นเป็นราชินี"
"และข้าขึ้นเป็นราชา"โซน่าพูดก่อนจะยืนขึ้นกอดอก
"เจ้าไม่ต้องมาตีตนเสมอข้าโซน่าตำแหน่งที่เจ้าพูดขึ้นนั้นเป็นเพียงตำแหน่งที่เจ้าตั้งขึ้นเองและปีศาจต่างๆขนานนามถึงเจ้าแต่เจ้าก็ไม่ได้เข้าพิธีอย่างถูกต้องโซน่า"
"ราชินีข้ามาวันนี้ไม่ได้มาเพื่อทเลาะกับเจ้าแต่ข้ามาเพื่อสมรสกับคิลล่าดังที่จิลเคยพูดกับข้าว่าถ้าหากข้ายอมทำให้นางมาเจอราชินีปีศาจได้นางจะให้ข้าแต่งกับคิลล่าพี่สาวนาง"
"พี่สาว?"คิลล่าและองค์ราชินีพูดขึ้นพร้อมกัน
"ข้าไม่ใช่พี่สาวจิล!"คิลล่าพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
"คิลล่าอยู่กับข้ามาตั้งแต่เล็กๆนางไม่เคยมีน้องสาว"องค์ราชินียืนยันคำพูดของคิลล่า
"แต่ถึงยังไงคิลล่าก็ต้องสมรสกับข้าเพราะข้าเริ่มถูกชะตากับนางแล้ว"โซน่าพูดก่อนจะมองหน้าคิลล่า
"หากเจ้าว่าอย่างงั้นก็ตามใจเจ้าแล้วกัน"
"องค์ราชินี..."
"นี่เป็นโทษของเจ้าคิลล่าโทษที่เจ้าทำงานพลาด!"องค์ราชินีตวาดขึ้นก่อนจะยืนขึ้นจากที่นั่งพร้อมๆกับเอานิ้วชี้ฟ้า
"งานสมรสจะมีขึ้นในวันพระจันทร์สีเลือดเต็มดวงในนามของข้าราชินีกิลขอประกาศอย่างเป็นทางการ!"องค์ราชีนีประกาศก่อนจะชี้นิ้วไปที่คิลล่าพร้อมๆกับแสงสีดำที่พวยพุ่งออกมาจากนิ้วขององค์ราชินี
"สายใยแห่งความตายนี่จะผูกกับหัวใจของพวกเจ้าหากใครคนใดคนหนึ่งตายอีกคนจะต้องตายไปด้วยจำเอาไว้!"องค์ราชินีพูดพร้อมๆกับคิลล่าที่สติเริ่มหลุดรอยหายไป
เวลาผ่านไป
"อืม~"คิลล่าที่ค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้นก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง
"...อยู่ในคุกใต้ดินสินะ"คิลล่าพึมพัมหลังจากมองไปรอบๆ
"เจ้าหลับไปสี่วันติลเลยนะ"ปีศาจที่นั่งเฝ้าหน้าคุกพูดขึ้น
"งั้นหรอแล้วพระจันทร์สีเลือดล่ะ!ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง"
"ตอนนี้หรอใกล้จะเต็มดวงแล้วอีกไม่นานนัก"ปีศาจหน้าคุกพูดขึ้นก่อนจะมองไปบนฟ้า
"องค์ราชินีให้มารับตัวนางไปเปลี่ยนชุด..."ปีศาจรับใช้เดินมาคุยกับปีศาจหน้าคุกก่อนที่ปีศาจหน้าคุกจะค่อยๆเปิดกรงขังให้
"อืม...เจ้าออกมาได้แล้ว"
"ขะ...ข้า..."คิลล่าค่อยๆเดินออกมาจากคุกพร้อมๆกับหนังตาที่ร้อนผ่าวเหมือนจะร้องไห้
'คิลล่าเจ้าจะแผลงฤทธิ์อีกแล้วนะ'คิลล่าคิดในใจ
"ข้าขอโทษนะ"ปีศาจรับใช้พูดขอโทษขณะเอาชุดแต่งงานมาให้
"เจ้าคงไมาอยากทำแบบนี้สินะ"
"ข้าสงสารท่านเหลือเกินท่านผู้นำทัพ"ปีศาจรับใช้พูดขึ้นก่อนจะเช็ดน้ำตาออกจากตาทั้งสามดวง
"ไม่เอาน่าเจ้าอย่าร้องสิ"คิลล่าปลอบโยนก่อนจะเช็ดน้ำตาออกให้
"ทะ...ท่านผู้นำทัพ"ปีศาจรับใช้ทำน้ำเสียงตกใจเล็กน้อยกับท่าทีที่อ่อนโยนของคิลล่า
"อย่าร้องนะ"คิลล่าพูดก่อนจะยิ้ม หลังจากนั้นปีศาจรับใช้ก็แต่งตัวให้คิลล่าทั้งน้ำตาก่อนจะเกล้าผมให้คิลล่าและใส่มงกุฏสีขาวบนหัวคิลล่า
"โชคดีนะคะท่านผู้นำทัพ..."ปีศาจรับใช้โบกมือให้คิลล่าหลังจากที่มีคนมารับตัวเธอไปเข้าพิธี
"พระจัทร์สีเลือดเต็มดวงสวยจังเลย"ลูกปีศาจตามข้างทางพูดขึ้นก่อนจะอ้าแขนรับแสงจันทร์สีเลือดที่เข้ามาทดแทนพระอาทิตย์
'ใช่แล้วข้าควรจะยิ้มแย้มกับวันแห่งความปิตินี่สิข้าไม่ควรโศกเศร้าอย่างนี้'คิลล่าคิดพอลงจากรถม้าปีศาจคิลล่าก็ค่อยๆกลายร่างเป็นปีศาจและบินไปตามทางเดินท่ามกลางความปลื้มปิติของพ่อและแม่เธอเอง
"..."คิลล่าฉีกยิ้มแห้งๆให้กับโซน่าในคราบปีศาจตัวยักษ์
"หยุดนะ!"เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่พิธีจะชะงักลงไป
"เอกิล..."คิลล่ามองไปตามเสียงก่อนจะพึมพัมขึ้นเมื่อเจอเอกิลที่บุกเข้ามาถึงในวังและเพื่อนในกลุ่มของเค้าที่ตามมาอย่างกล้าหาญ
"คิลล่าเป็นคนรักของข้า!"เอกิลตะโกนลั่นไม่หยุดทำเอาน้ำตาที่คิลล่าสู้อุตส่าห์กลั้นมันไว้หลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย
"เอกิล..."คิลล่าเรียกชื่อเอกิลพลางร้องไห้
"คิลล่าน่ะ...เป็นของข้าคนเดียวเท่านั้น!"