ฉันรักเธอ...ยัยปีศาจ

"พวกเจ้าเป็นใครกันน่ะ!"คิลล่าตวาดก่อนจะถอยหนีให้ห่างออกอีก
"เราเป็นเพื่อนร่วมทีมของเจ้านะคิลล่า"มิลพูดก่อนจะขมวดคิ้ว
"เจ้าจำเราได้รึเปล่า"เซลพูดก่อนจะมองไปที่คิลล่าอย่างสงสารจับใจ
"ไม่ข้าไม่เคยรู้จักพวกเจ้า!แล้วข้าเป็นใคร...ข้าเป็นอะไรไปทำไมข้าถึงจำตัวเองไม่ได้"คิลล่าพูดก่อนจะเอามือกำขมับตัวเอง
"เจ้าคือคิลล่าเพื่อนของเราไง"มิลพูดก่อนจะยิ้ม
"อย่าได้เอารอยยิ้มจอมปลอมของเจ้ามาหลอกข้า"คิลล่าพูดทำเอามิลทำหน้าหง็อยทันที
"มิลไม่เป็นไรนะ"เซลปลอบใจก่อนจะพยุงมิลออกไปจากที่นี่
"เจ้าเห็นสิ่งที่เจ้าเพิ่งทำไปรึเปล่ามิลจะเสียใจแค่ไหนเจ้าไม่รู้เลยหรอ!"เอกิลพูดขณะทำสายตาอำมหิต
"ข้าไม่รู้จักนางและข้าไม่รู้จักเจ้า"คิลล่าพูดขึ้นหน้าตาเฉย
"แล้วเจ้าก็ไม่รู้จักตัวเองเฮอะ!ให้มันได้อย่างงี้สิ"เอกิลพ่นลมหายใจก่อนจะเตะก้อนหินขนาดเท่ากำปั้นให้มันกลิ้งไปอีกทางอย่างหงุดหงิด
"เจ้าจะเตะมันให้มันได้อะไรขึ้นมายังไงข้าก็ยังไม่รู้จักพวกเจ้าเหมือนเดิมแม้แต่ตัวข้าเองยังไม่รู้จักตัวเอง!"คิลล่าตวาดใส่ก่อนที่จะเดินหนีไปจากตรงนั้นอีกคน
"เจ้ามันบ้าดีเดือดแท้ๆเลยคิลล่า"เอกิลพูดก่อนจะนึกถึงภาพที่คิลล่ายืนอยู่ใกล้ๆกับปีศาจตัวนั้นไม่ถึงสิบเก้า
"ข้าชื่อจิลเจ้าชื่อว่าอะไร"เอกิลชะงักก่อนจะมองไปที่คิลล่าที่ยืนอยู่กับเด็กผู้หญิงอายุราวๆสิบสี่สิบห้าได้
"ข้าไม่รู้ว่าข้าชื่อว่าอะไรเจ้าพอจะรู้ชื่อข้ารึเปล่า"คิลล่าถามเด็กคนนั้น
"ข้าจะรู้ได้ยังไงว่าเจ้าชื่ออะไรขนาดตัวเจ้าเองยังไม่รู้ชื่อตัวเองเลย"
"คิลล่า...ชื่อของเจ้าคือคิลล่ายังไงล่ะ"เอกิลเดินมายืนข้างๆคิลล่าก่อนจะพูดขึ้นและหันไปมองคิลล่า
"คิลล่าหรอ?"
"คิลล่างั้นหรอข้าชอบชื่อเจ้าจังขอข้าเดินทางไปด้วยได้รึเปล่าท่านพี่ทั้งสอง"จิลพูดก่อนจะทำสายตาบ๊องแบ๊ว
"ไม่..."
"ไม่ปฎิเสธจ๊ะสาวน้อยเจ้าไปกับเราได้"คิลล่าพูดตัดบทเอกิลก่อนจะเดินจูงมือจิลไปหามิลกับเซล
"เจ้า...คนนั้นน่ะนี่คือจิลเพื่อนของข้านางอยากเดินทางไปด้วย"คิลล่าพูดกับเซล
"ได้สิสาวน้อยแต่คิลล่าเจ้าเรียกข้าว่าเซลก็ได้นะส่วนนี่คือมิล"เซลพูดก่อนจะบอกชื่อมิลที่นั่งหง็อยอยู่คนเดียว
"ข้าไม่ได้อยากรู้จักกับคนที่มีรอยยิ้มจอมปลอมนั่นหรอกข้ามีเพื่อนแค่คนเดียวคือจิลแค่นั้นจนกว่าจะเจอเมืองข้าจะยอมเดินทางไปกับพวกเจ้าก็ได้"
"..."มิลไม่พูดอะไรเอาแต่ก้มหน้าก่อนจะร้องไห้ออกมา
"คิลล่าอย่าพูดแบบนั้นสิ"เซลเมื่อเห็นจิลร้องไห้ก็พูดเตือนคิลล่าทันที
"แล้วไงล่ะข้าไม่สนใจหรอก"
"ไม่สนใจงั้นหรอคิลล่าเจ้าต้องไปคุยกับข้าเดี๋ยวนี้!"เอกิลที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดพูดขึ้นก่อนที่จะเดินนำคิลล่าไปก่อนที่คิลล่าจะพาจิลเดินตามไปด้วย
"แค่สองคน!"เอกิลพูดก่อนจะใช้หางตามองไปที่จิลทำให้จิลปล่อยมือออกจากคิลล่าก่อนจะไปนั่งรอที่ข้างๆมิล
"เจ้าทำไมไม่เห็นใจคนอื่นอย่างนี้นะคิลล่าคนเดิมหายไปไหนกัน!"
"ข้าจะรู้มั้ยเล่าถามมาได้"
"คิลล่าคนที่คอยห่วงคนอื่นน่ะตายไปแล้วใช่มั้ยเหลือแต่คิลล่ายัยปีศาจแบบนี้!"เอกิลพูดขึ้นเสียงดัง
"ข้าเนี่ยนะปีศาจ!เฮือก..."คิลล่าเถียงกลับไม่ทันไรก็ทรุดลงไปกับพื้นเอามือกุมที่หัวแน่น
"คิลล่าเจ้าเป็นอะไรไปน่ะ"
"ข้า...ข้าปวดหัวเหมือนมันจะระเบิด!"
"ค่อยๆยืนนะเจ้าจะต้องไม่เป็นอะไร"
"ไม่ข้ายืนไม่ไหว..."คิลล่ากัดฟันแน่นด้วยความเจ็บปวด
"คิลล่า..."
"โอ๊ย!"
'...เจ้าต้องกำจัดพวกนักล่าปีศาจให้หมด'
"คิลล่าเจ้าเป็นอะไรรึเปล่า"เอกิลถามด้วยความเป็นห่วง
"กะ...กำจัด..."
"กำจัดอะไรคิลล่า"
"ข้าไม่รู้!โอ๊ย!"คิลล่าหลับตาแน่นด้วยความเจ็บปวด
"คิลล่าเจ้ามองข้าสิลืมตาขึ้น"
"ไม่เอา"
"ลืมตาขึ้นสิคิลล่าเชื่อข้า"
"ฉันบอกว่าไม่..."จังหวะที่คิลล่าเงยหน้าขึ้นมาหาเอกิลเค้าก็จูบเธออย่างรวดเร็วแต่อ่อนโยนคิลล่าลืมตาขึ้นด้วยความตกใจก่อนจะค่อยๆคลายมือออกจากหัวของตัวเองเมื่อรู้สึกผ่อนคลาย
"ไม่เป็นไรแล้ว..."เอกิลถอนริมฝีปากออกก่อนจะกระซิบแผ่วเบาใกล้ๆปากของคิลล่า
"ขอบคุณ..."คิลล่าพูดขอบคุณก่อนจะยืนขึ้นพร้อมๆกับเอกิลที่พยุงเธอขึ้นคิลล่าหลบสายตาเอกิลด้วยความเขินอาย
"ข้าก็ไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าจะปวดหัวมากขนาดไหนแต่ยิ่งเจ้าเกรงมันก็จะยิ่งปวด"
'เลยช่วยข้าให้ผ่อนคลายด้วยการจูบข้าเนี่ยนะ'คิลล่าคิดในใจก่อนจะหลบสายตาเอกิลอีกครั้ง
"ขี้อายเหมือนกันนะเจ้าเนี่ย"
"คนบ้า"คิลล่าหันหลังใส่เอกิลก่อนจะเดินหนีจากคนที่เริ่มพูดแซว
"เฮ้นั่นเจ้าจะไปไหนนะนั่นมันทางลงเขานะถ้าจะไปหาจิลน่ะไปทางโน้น"เอกิลพูดคิลล่าจึงรีบเดินหนีไปหาจิลด้วยความอาย
"แอบน่ารักเหมือนกันนะเจ้าเนี่ย"เอกิลพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะยิ้มอย่างสดใสก่อนจะรู้สึกตัวว่ามากเกินไปแล้วที่ตัวเองเป็นแบบนี้โชคดีไม่มีใครอยู่แถวนี้เอกิลถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะเดินออกไปจากจุดเกิดเหตุ
"ข้าเห็นหมดทุกอย่างท่านพี่เอกิล...อย่าหวังว่าเจ้าจะรักนางได้เพราะปีศาจนางนั้นจะต้องทำให้ข้ากลายเป็นปีศาจซะก่อนและหลังจากที่ข้าเป็นปีศาจแล้วเจ้าก็คงไม่อาจรับนางได้เพราะนางเป็นถึงผู้นำทัพปีศาจของวังหลวงเชียวนะเอกิลหึๆๆๆ"จิลที่แอบอยู่หลังต้นไม้หัวเราะขึ้นก่อนจะเดินไปรวมตัวที่จุดก่อกองไฟ