ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

36

เมืองวามารีน

แง่ม ๆ ขนมวาฟเฟิลไส้ค้างคาวนี่มันอร่อยจริง จริ๊งง ทั้งหอมหวาน ปนคาวนิด ๆ แหม ชื่นจายยยย >O<

“เกือบจะถึงทางเข้าเมืองวามารีนแล้วนะ  ทำตัวให้มันกลมกลืนหน่อยสิยัยเพี้ยน - -+ ”

“แหม นายลองชิมดูไหมล้า จะบอกอะไรให้นะ ฉันกัดเข้าไปคำนึงเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยแหละ ^^”ฉันพูดพร้อมยื่นวาฟเฟิลให้เอรอส  แต่เขากลับทำหน้าเหมือนปวดอึซะงั้น ชิ! ของดีจะตายดันไม่กินซะงั้น ดีจะได้ไม่เปลือง 555555555555+

“ทำหน้าแบบนั้นคงดีใจที่ฉันไม่กินของ ๆ เธอสินะ - -”

“แหน่ะ ! ดันรู้อีก -0-”

“แล้วนี่เธอแน่ใจหรอยัยเพี้ยนว่าพ่อมดพอตเตอร์ไว้ใจได้น่ะ นี่เราก็เดินมาตั้งนานแล้วไม่เห็นเจอเมืองที่ว่านั่นซักที”

“นิ่  นายอย่ามาว่าพ่อมดสุดหล่อของฉันนะยะ - -+ พ่อมดพอตเตอร์น่ะมาส่งเราถึงปากทางป่าต้องห้ามแถมยังบอกทางมาซะขนาดนี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดว่าเรามาถูกทางหรือป่าวแต่เราควรจะคิดว่าดุ๊กกับไม้กวาดของฉันน่ะตอนนี้ไปอยู่ไหนนนนนน !! TOT ฮือ ๆ ฉันไม่อยากเดินแล้วอ่ะ ฉันปวดขา -0- ”

“เธอนี่เหมือนเด็กจริง ๆ ดูสิ ขนมวาฟเฟิลหกหมดแล้ว ”

“O_o เออแฮะจริงด้วย  ปล่อยทิ้งตอนไหนเนี่ยยยย  เพิ่งได้กัดไปคำเดียวเองด้วย แล้วพ่อมดก็ให้มาแค่อันเดียวด้วยง่ะ TOT แมรี่อยากตาย Y_Y ”

“เอาน่า  มากับฉันไม่ต้องกลัวอดหรอก ขึ้นมานี่สิ J ”เอรอสเดินมายืนข้างหน้าฉันแล้วนั่งลง

“ทำอะไรของนายเนี่ย  ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ -0- ”ฉันโวย

“ขึ้นมาเถอะน่ะยัยเพี้ยน  ฉันรู้ว่าขาทั้งสองข้างของเธอน่ะมันไม่ไหวแล้ว ผอมแห้งแรงน้อยอย่างธอเดินนิดหน่อยก็ลมพัดปลิวไปกับลมแล้ว ”

“หนอยยยย  ! ฉันเดินได้ ฉันจะเดินคอยดูเส้ - -^”ฉันผลักเอรอสออกแล้วเดินจ้ำอ้าวโชว์ทันที  คนอย่างฉันเนี่ยนะ แข็งแรงดุจช้างสารนะจะบอกให้ เอาช้างมาฉุด เอางูมาไล่ ยังไวกว่าอีก  โฮะ ๆ ^O^

ปึ้ก ! โครม !

ไม่ต้องมีคำบรรยายใด ๆ ซักคำให้ลึกซึ้ง...

กรี๊ดดดดดดดดด  !! เจ็บโว้ยยยยยยยย   ไอ้หินบ้า ไอ้หินเวรตะไล ไอ้หินไม่มีจรรยาบรรณ ไอ้หินโสโครกฉันจะทุบให้เละแหลกละเอียดเลยคอยดู๊ !!

ฉันถลาตัวลุกขึ้นหมายจะเอาหินอีกก้อนทุบไอ้หินบ้าที่บังอาจมาขวางทางนางงามอย่างฉันทำให้ฉันเดินสะดุดล้มก้นกระแทกพื้น แต่ขาเจ้ากรรมดันเกิดไม่ยอมร่วมงานด้วยซะนี่ โอ้ย ! >_< ฟึ่บ ! เอ๊ะ ทำไมไม่ รู้สึกเจ็บเลยอ่ะ  

“ก็ลืมตาสัยเพี้ยน ! ”O_O เมื่อฉันลืมตาก็เห็นเอรอสที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เข้ามากระชากแขนฉันไว้ทัน ทำให้ตอนนี้ฉันเข้าไปซบอกเอรอสไปโดยปริยาย อร้าย >//< อีกแล้วหรอเนี่ย -0-

“ปล่อย ! ฉันเดินไหวน่า ” ฟึ่บ ! โอ้ย ! “ใครใช้ให้นายปล่อยฉันห้ะ !! เจ็บนะเว้ย TOT ”ฉันคลำก้นต้อย ๆ ด้วยความเจ็บปวด เอรอสก้มหัวลงมา

“55555555 เธอน่าจะได้เห็นหน้าตัวเองนะ ตลกเป็นบ้า >O< ”

“หนอยแหน่ะ ! ตลกหรอ -0- ”

อุ้บส์ :X

“เธอเอาไรโยนใส่ปากฉันน่ะยัยเพี้ยน ! ”

“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ขี้ช้างป่าหน่ะ 5555555555555555555555 ”

“ยัยตัวแสบ ! โฮกกกกกกกกกก  >[]< ”

“555555  สมน้ำหน้ามาเล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับฉัน รู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว กิ้กิ้ววววว ^[]^ ”

(-    -+)

“นิ่  เลิกมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นซักทีเถอะน่า  ฉันแค่ล้อเล่นนิด ๆ หน่อยเองน้า ”ฉันพูดพร้อมกับกระชับข้อมือที่โอบรอคอเอรอสไว้ เพราะเนื่องจากขาฉันไม่สามารถไปต่อเองได้ก็เลยต้องมาก๋องลังเอรอสไปโดยปริยาย

“เธอมาลองเป็นฉันดูไหมห้ะ ยัยเพี้ยน - -^”

“โอ๋ ๆ ฉันขอโทษน้า ไม่โกดกันน้า ล่อแล่ ๆ เอ๊ะ ! นั่น O_O ”

“อะไรของเธออีกล่ะยัยเพี้ยนทำตัวให้มันเบา ๆ หน่อยจะได้ไหม ทำตัวเหมือนกินควายเข้าไปทั้งตัวแบบนี้ใครจะไปแบกไหวเล่า -0-”

“นายช่วยยหุบปากแล้วเงยหน้าแหกตาดูหน่อยเส้ -0- ”

อุ้ต้ะ ! O[]O

เมืองวามารีน.