ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

ตอนที่ 34
พ่อมดพอตเตอร์
 
       Aros past //
“ในที่สุดก็ผ่านบททดสอบทั้ง 3 ของข้าจนได้นะ J ”ผมหันไปยังต้นเสียงที่อยู่ทางด้านหลังของผม แต่ตอนนี้ในตาของผมพร่าเลือนเกินกว่าจะมองว่าอะไรเป็นอะไร  เธอจากผมไปแล้ว  ผู้หญิงที่ผมรักที่สุด จากไปแล้วจริง ๆ T_T
“อะ..อ้าว  O_O นี่ข้าไม่ได้พูดกับต้นไม้นะ”
“หนวกหูน่า ! ”ผมตวาดเสียงดัง จนเสียงสะท้อนดังก้องไปทั่วถ้ำ แมรี่ไม่มีเธอฉันจะอยู่ยังไง T_T
“อย่าทำท่าทางหมดอาลัยตายอยากอย่างงั้นสิ  ไม่เหมาะสมกับเป็นเจ้าเลยนี่  ‘เอรอส ’ ” O_O ห้ะ  ใครกัน บนโลกแม่มดนี่ไม่น่ามีใครรู้จักเรานอกจากดุ๊กกับแมรี่นี่  แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว T_T ไม่อยู่แล้วจริงๆ ผมค่อย ๆ ปาดน้ำตาออก แล้วเงยหน้ามองคนที่เพิ่งเอ่ยชื่อของผม =_=
“นายเป็นใคร ? แล้วรู้จักชื่อฉันได้ยังไง ? ”ผมค่อยยันตัวลุกขึ้น แต่ให้ตายเถอะเรี่ยวแรงของผมมันหายไปไหนหมดนะ
“ให้ตายสิ  เจ้าไม่รู้จักชื่อของข้าอย่างงั้นน่ะหรอ”ชายแปลกหน้าซึ่งผมคิดว่าเค้าน่าจะอายุรุ่น ๆ คราวเดียวกับผม เสยผมสีน้ำเงินครามขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าเรียวยาว  จมูกโด่งเป็นสัน ปากกระตุกยิ้มนิด ๆ ฉายแววเจ้าเล่ห์ ผมไม่ควรมาเสียเวลากับหมอนี่จริง ๆ
“เห้ ๆ จะรีบไหนน่ะ  ข้ายังไม่ได้บอกชื่อของข้าเลยนะ ! ”ผมไม่สนคำพูดเหล่านั้น ขาของผมพยายามเดินต่อไปโดยพยายามพยุงร่างกายของผมที่หมดแรงอย่างทุลักทุเล T^T
“ข้าคือพ่อมดพอตเตอร์ แห่งเซเลเวียร์ ! ”
O_O พ่อมดพอตเตอร์ที่ยัยแมรี่พูดถึงยังงั้นหรอ ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่ายัยแมรี่ตามหาคน ๆ นี้ทำไม แต่มันต้องเกี่ยวกับการที่แมรี่หายตัวไปแน่ ๆ บางทีหมอนี่อาจช่วยได้
“ถ้านายคือพ่อมดพอตเตอร์จริง  แสดงว่านายสามารถช่วยแมรี่ให้กลับมาหาฉันได้ใช่ไหม ?! ”ผมถามด้วยสีหน้าจริงจัง ร่างกายกลับมามีความหวังอีกครั้งเมื่อรู้ว่าอาจมีทางช่วยแมรี่ได้
“ทำไมข้าต้องช่วยเจ้าด้วย J ”หนอยยย ! ผมถลาเข้าไปกุมคอเสื้อหมอนี่ไว้ พ่อมดก็พ่อมดเถอะลองชิมหมัดมนุษย์ดูสักตั้งไหมล่ะ ผมง้างหมัดเต็มที่เตรียมนัดมันเข้าหน้าหล่อ ๆ ของพ่อมดพอตเตอร์แต่ก็ต้องชะงักซะก่อน
“ที่ข้าบอกว่าทำไมข้าต้องช่วย ก็เพราะว่าข้าไม่จำเป็นต้องช่วยน่ะสิ.”
“พูดอะไรของแกน่ะห้ะ !! อธิบายให้มันชัด ๆ หน่อยเส้เว้ย !! แกรู้ไหมวาแมรี่สำคัญกับฉันแค่ไหน  ถ้าขาดยัยเพี้ยนนั่นไปแล้วฉันจะอยู่ยังไงล่ะเว้ย ! ”ขอบตาที่เกือบจะแห้งตอนนี้น้ำใส ๆ เริ่มไหลออกมาตอกย้ำความเจ็บปวดอีกครั้ง”ฉันน่ะ..อยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีเธอน่ะแม่รี่..”ผมทรุดตัวลงกับพื้นอีกครั้ง ผมอยู่ไม่ได้จริง ๆ ..
ฟึ่บ ! เห้ย ! อยู่ดีๆ  ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างเข้ามารัดผมเอาไว้ทางด้านหลัง กลิ่นนี้มัน..ควับ ((- -   )
“แมรี่ ! ”
End Aros past //
“ฮือ ๆ ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอนายแล้วซะอีกเอรอส T^T ”ฉันกอดเอรอสแน่น
“แมรี่เธอกลับมาแล้ว  ใช่เธอจริง ๆ ด้วย T^T”เอรอสกระชับกอดจนฉันเองแทบหายใจไม่ออก อ่อก !
“เบาๆ สิ ฉันจะตายก็ตอนนี้นี่แหละ  แล้วดูสิน้ำตาไหลซะขนาดนี้  ไม่สมกับเป็นนายเลยนะ ^^ ”ฉันยิ้มแล้วเอื้อมมือไปปาดน้ำตาให้เอรอส
“อะแฮ่ม ! ลืมอะไรไปรึเปล่า - -+++ ”
ชะอุ้ย ! ลืมไปจริงๆด้วย เป็นเพราะพ่อมดพอตเตอร์แท้ ๆ ฉันถึงหลุดรอดออกมาจากพลังของ POWER HEART ได้ ถ้าไม่ได้พ่อมดพอตเตอร์ที่ร่ายมนต์กำกับร่างของฉันไว้ตอนที่ร่างกายของฉันกำลังจะถูกส่งไปยังสภาพิพากษาล่ะก็ป่านนี้ฉันคงไม่รอดแล้ว
“ต้องขอบคุณท่านมากจริงๆ ข้าไม่รู้จะตอบแทนท่านยังไงดี  บุญคุณครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก”
“เจ้าพูดอะไรน่ะแมรี่  ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ”ห้ะ ..ไม่จริงน่า  ถ้าไม่เพราะพ่อมดช่วยฉันไว้แล้วใครกันล่ะที่ช่วยฉันน่ะ
“อย่าอำข้าเล่นเลยดีกว่า  ถึงข้าจะคิดไว้ว่าพ่อมดพอตเตอร์จะแก่หงำเหงือกแต่ดันกลายเป็นเทพบุตรสุดหล่อข้าก็ไม่คิดว่าท่านจะเป็นคนขี้แกล้งหรอกน้า  โฮะ ๆ >O< ”
“ที่เจ้ารอดมาได้น่ะ  ไม่ใช่เพราะข้าหรอกแมรี่  แต่เป็นเพราะเอรอสต่างหาก”พ่อมดพอตเตอร์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง  ทำให้ฉันต้องรีบหุบปากโดยบัดดล
“จะเป็นไปได้ยังไงกัน ? ”ฉันหันไปทางเอรอสที่ตอนนี้ก็ยืนงงอยู่กับตัวเองเหมือนกัน
“มันเป็นไปแล้วล่ะแมรี่  เจ้าไม่สงสัยหรอว่าทำไมเอรอสร่ายคาถาชั้นสูงได้ ก็เพราะเอรอสน่ะไม่ใช่มนุษย์เต็มตัวน่ะสิ่”
“ปะ..เป็นไปไม่ได้ ! ”ฉันกับเอรอสตะโกนออกมาพร้อมกันอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“เป็นไปแล้วล่ะ เอรอสเป็นลูกครึ่งแม่มด-มนุษย์”พ่อมมดพอตเตอร์ชี้นิ้วไปยังเอรอส”เจ้าเป็นลูกที่เกิดกับเอเดรียกับท่านเอกราช”
ไม่จริงอ่ะ O[]O
“นี่ท่านคงไม่ได้หมายถึงเจ้าหญิงเอเดรียแห่งวามารีนหรอกนะ -0- ”ก็เจ้าหญิงเอเดรียท่านสวยมาก แถมยังเป็นเจ้าแห่งดอกไม้อีกต่างหาก
“ใช่แล้วแมรี่เป็นเอเดรียจริงๆ( -  -  )(  _  _ )”พ่อมดพอตเตอร์พยักหน้า ” เจ้าอยากรู้ไหมเอรอสทำไมนางถึงต้องพูดกับเจ้าแบบนั้น  เพราะนางถูกจับได้ว่ามีความรักกับมนุษย์โลกแต่เพราะเป็นเจ้าหญิงและยังเป็นเทพแห่งดอกไม้ถ้าโลกแม่มดขาดนางล่ะก็โลกนี่ก็จะมีแต่สีม่วงเท่านั้น ราชากับราชินีจึงลงไปตามเอเดรียด้วยตัวของท่านเอง เอเดรียจำต้องจากมาแต่ถ้าท่านเอกราชรู้ความลับนี้เข้าเอเดรียเองก็จะถูกลงโทษอย่างหนัก นางจึงต้องพูดจาทำร้ายจิตใจของเจ้ากับพ่อเพื่อที่จะทำให้เจ้ากับพ่อของเจ้าลืมนางได้เร็วๆ ไงล่ะ ส่วนเจ้าแมรี่ที่ POWERHEART ทำงานก็เพราะเอรอสเป็นมนุษย์แต่ก็ไม่ใช่มนุษย์เต็มตัวเจ้าถึงสามารถรอดออกมาได้ยังไงล่ะ ”
แล้วอดีตที่ฉันเห็นในความทรงจำของเอรอสล่ะ แต่ก็จริงนี่นาตอนนั้นแววตาของเอเดรียฉ่ายแววเศร้าแว้บนึง ฉันน่าจะเอะใจให้เร็วกว่านี้นะเนี่ย เอรอสหน้าซีดเผือก ดวงตาแดงก่ำ บ่งบอกได้ว่าเค้ากำลังสับสนกับตัวเองอย่างหนัก
 
**********************************************************
 
ขอโทษที่มาอัพช้าน้า  ตอนนี้งานยุ่งจริง ๆ คอยติดตามตอนต่อไปนะ ลีเวลล์ของเราจะออกมาแล้ว ><