ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

 
29
เทพบุตรสุดหล่อ.
 
“เขินหรอ ^^ ”เอรอสที่เดินตามมาถามด้วยท่าทีทะเล้น นายอยากตายรึไงห้ะ - -
 
“จะบ้าหรอ ! ฉันก็แค่โกรธที่นายหาว่าฉันจะแต่งงานกับนายใครบอกนายมิทราบ ! ”ฉันตะคอกเอรอสเสียงดังทำให้คนแถวนั้นหันมามองกันหมด เหมือนผัวทะเลาะกับเมียก็ไม่ปาน
(. . )
 
“โกรธจนหน้าแดงจริง ๆ ด้วย โฮะ ๆ ^O^ ”นี่นายอย่ามาหัวเราะน่าเกลียดแบบนั้นนะ -0- (ตัวเองก็ทำ)
 
“นายอยากโดนฉันแสกเป็นค้างคาวรึไงฮ้ะ !”
 
“ก็ดีนะ ฉันจะได้บินมากัดคอสวย ๆ ของเธอ ^^ ”เอรอสไม่พูดเปล่าเขาเดินเข้ามารวบผมฉันไว้ด้านหลังแล้วเอามือลูบต้นคอของฉัน ฉันซึ่งอึ้งทำไรไม่ถูกได้แต่ขนลุกเกรียว >///<
 
พลั่ก !
 
“นายโดนดีแน่ ! ”แล้วฉันก็วิ่งไล่ตีเอรอสไปทั่วเซนทรัลถึงจะไม่ใช่เซนทรัลแบบมนุษย์ก็เถอะ นายตายแน่ ! กล้าดียังไงมาทำฉันหน้าแดงห้ะ !! วันนี้ฉันจะเอาให้นายเจ็บลืมไม่ลงไปเล้ย ย ย !!
 
จว้าย ! เคร้ง ! โครม ! วิ้ง ! แอ้ก !
 
“โอ๊ ยยย ย ย ย TOT ”ฉันวิ่งสะดุดไม้กวาดอ่ะ ! ใครเอาไม้กวาดมาขวางทางฉันเนี่ย ! ฮือ ๆ เจ็บ !TTOTT
 
“ข้าขอโทษ ! คือข้าไม่ได้ตั้งใจเอาไม้กวาดวางไว้ คือข้ารีบไปหน่อยเจ้าเจ็บตรงไหนรึเปล่า ? ”ก็มาลองดูไม่เล่า !! อุดส่าห์พุ่งมาด้วยความเร็วดุจพญาแต่ดันสะดุดไม้กวาดเหมือนหมาซะงั้น แง ๆ เสียฟอร์มไม่ยอม ๆ หนอ ย ย ย!! ฉันจะเอาเรื่องนายให้ถึงที่สุด T^T
 
O[]O
 
แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ต้องพบกับเทพบุตรสุดหล่อในชุดดำ อร๊ายย ย ย >//< ผมสีดำประกายวิ้ง จมูกโด่งเป็นสัน ใบหน้าเนียนใส ปากรูปกระจับลับกับหน้าคม ๆ นี่มันเทพบุตรชัด ๆ แมรี่ขอถอนคำพูด
 
“โอ้ย ยย ! เจ็บ TOT ”ฉันร้องเสียงหลงพร้อมกับยันตัวลุกขึ้นแต่แกล้งลุกไม่ไหว แต่จริง ๆ ก็ไม่ไหวนะ และมันได้ผลเทพบุตรรีบพยุงฉันขึ้นทันที
 
“ข้าขอโทษนะ โอ๊ะ ! นี่เจ้า ? ”
 
“หน้าข้ามีขี้ดินติดอยู่รึไงถึงจ้องข้าขนาดนั้น O_O ”ฉันรีบเอามือลูบหน้าตัวเอง ไหนอ่ะมองไม่เห็น -0-
 
“นี่เจ้าคือ แมรี่สาวที่ได้ฉายาแม่มดสุดแสบซ่าส์สวยของโลกแม่มดนิ่ ”อร๊าย >//< เขิน มีคนจำฉันได้ด้วยอ่ะ ก็ตั้งแต่สภามีฉายาบ้า ๆ นั่น  ฉันก็มีคนรู้จักไปทั่ว ไม่เว้นแม่แต่เทพบุตรของฉันก็รู้จักด้วย เขินๆ >///<
 
“ดีใจที่รู้จักข้า -///- ”ฉันเงยหน้าสบตากับเทพบุตรที่ตอนนี้กำลังพยุงฉันในอ้อมอกทำไมถึงรู้สึกรักขนาดนี้นะ -0-
 
“ข้าไททัน ยินดีที่ได้พบ ^^ ”เทพบุตรส่งยิ้มหวานหยดย้อยมาให้ฉัน ไม่นะ ! นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ยไม่มีสติเลย T^T
 
“ไหน ๆ ใครอยากกินน้ำปลากตราไส้ตัน ”เอรอสที่อยู่ ๆ ก็มาจากไหนไม่รู้ รีบเข้ามากระชากฉันออกจากไททัน
 
“โอ้ย ! ”ส่งผลให้ร่างของฉันร่วงลงพื้นทันที
 
“นี่เจ้าเป็นใคร ! ไม่เห็นหรอว่าแมรี่กำลังบาดเจ็บอยู่น่ะ !”ไททันรีบเข้ามาประคองฉันขึ้นทันที เทพบุตรของฉัน น นน >O<
 
“ยัยนี่เป็นผู้หญิงของฉัน ! ”พูดจบเอรอสก็เข้ามากระชากฉันเข้าหาตัวอีกครั้ง แต่คราวนี้ฉันหมุนไปอยู่ในอกของเค้าอย่างสวยงามจ้า อย่ามาพรากสุดหล่อของฉันไปน้า TOT
 
“เจ้าอย่ามาหยาบคายกับแมรี่นะ ข้ารู้ดีแมรี่ยังโสด ! ”แล้วไททันก็เข้ามาดึงฉันออกจากเอรอส ฉันจึงกระเด็นไปอยู่ในอ้อมอกของไททัน อร๊าย >///< อุ่น ! โอ้ย ! รู้สึกเหมือนรัก ๆ ๆ หลง ๆ ๆ ไททัน *O*
 
“แมรี่บอกมันไปว่าเราเป็นอะไรกัน ! ”เอรอสกระชากตัวฉันกลับอีกครั้ง โอ้ย ! มึน @_@
 
“เจ้าอย่ามาเพ้อเจ้อ ! “ฉันสะบัดแขนเอรอสออกแล้ววิ่งไปอยู่ข้างหลังไททัน “ข้าซิงเกิ้ล *O* ”นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย !!
 
“ยัย...”
 
ฟุดฟิด ๆ -..-
 
“ได้กลิ่นของน้ำยา เลิฟ ๆ จุ๊บุ้ ๆ ด้วยล่ะเคโระ ! ”นั่นมันน้ำยาที่ทำให้คนรักคนหลงนิ่ ฟุดฟิด ๆ ไหนอ่ะ (‘ ‘   )(   ‘ ‘ )ใครใช้กับใครอ่ะเลวจริง -0-
 
“แมรี่คงโดนมนต์ตอนที่วิ่งล้มเมื่อกี๊แน่เคโระ ! ดูนั่นสิเคโระ ! ”แล้วดุ๊กก็ชี้ไปยังซากขวดสีฟ้าที่ตอนนี้มันเละแหลกละเอียด ไม่จริงน่า ฉันรักเทพบุตรของฉันอย่างแท้จริงนะ >//<
 
“เจ้าอย่ามาพูดมั่วนะ เจ้ากบประหลาด ข้าจะไปอยู่กับไททัน แล้วเราก็จะแต่งงานกันแลกใจกันอยู่ด้วยกันไปตลอดชีพวาย ถือไม้กายสิทธิ์ยอดพอง ถ้าไม้ตะบองยอดเพชร ! >O<”ฉันพูดอะไรเนี่ยเขิน น น >//<
 
“หนอย ยย ย !! ยัยเพี้ยน ! ทีกับฉันบอกว่าไม่อยากแต่งทีกับไอ้ไส้ตันทำลิ้นปลิ้นตา คืนนี้เธอโดนจัดหนักแน่ ! ”ว้าย ! เอรอสสีหน้าแดงมากอ่ะ เขินหรอ ? ไม่ใช่ ! โกรธฉันหรอน่ากลัวอ่ะ แง ๆ บางทีฉันอาจจะต้องกลับไป ฉันจึงเดินออกมาจากหลังของไททันแล้วเดินออกไปหาเอรอส แต่ไททันรั้งมือฉันไว้
 
“เจ้าไม่ต้องกลัวข้าจะปกป้องเจ้าเอง ! ”ไททันดึงฉันให้ไปอยู่ข้าหลังงเขาเหมือนเดิม หล่อแล้วยังกล้าหาญ อร๊าย ย >///<
 
“อิกเพนโซ่ ! ”ไททันฟักไม้กายสิทธิ์ออกมาแล้วร่ายมนต์ใส่เอรอส แสงสีเหลืองพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ของเขาและมันพุ่งตรงไปยังเอรอสอย่างแม่นยำ ไม่นะ !
 
“วอลาช็อกโก้ ! ”O_O นี่ฉันทำอะไรของฉันเนี่ย ฉันหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาร่ายมนต์เป็นกำแพงให้เอรอส ส่งผลให้คาถาของไททันชนกับกำแพงที่ทำจากช็อกโกแลตสลายไปทันที ฉันร่ายมนต์โดยไม่มีใครบอกและไม่ผิดในรอบร้อยปี โอ้มายก็อด !! ฉันต้องอยู่ข้างเทพบุตรสิแต่รู้สึกหัวใจมัน... ปวดหัว ! นี่ฉันเป็นอะไรของฉันเนี่ยเหมือนกำลังสู้กับตัวเองอยู่เลย ฉันทรุดตัวลงกับพื้นทันที
 
“เจ้าปกป้องมัน ? ”ไททันเข้ามาประคองฉันแต่คราวนี้ร้สึกเหมือนจะลุกไม่ไหวจริง ๆ ไททันจึงปล่อยให้ฉันนั่งเฉย ๆ แล้วหันหน้ากลับไปประจันหน้ากับเอรอสอีกครั้ง ! นายจะทำร้ายเอรอสไม่ได้นะ ! เทพบุตรสู้ ๆ ค่า ! เอรอสหนีไป ! อย่าหนีนะยอมให้ฆ่าซะดี ๆ ! โอ้ย ! จิตตีกันไม่น้า >O<
 
“อิกเพนโซ่ ! ”O_O เอรอสหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาจากถุงแล้วท่องคาถาชี้ไม้ไปทางไททัน แสงสีดำพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ทันที แสงสีดำ ! แต่นายเป็นมนุษย์ร่ายคาถาได้หรอ !
 
“โอ้ย ! ”แสงสีดำโดนที่ส่วนท้องของไททัน ไททันถึงกับฟุบทันที นี่แสดงว่าเอรอสท่องคาถาได้ถูกต้อง แถมเก่งกว่าฉันอีก ! พลังของเขาก็ยังแกร่งมากน่าจะพอ ๆ กับลีเวลล์ด้วยซ้ำ แต่ทำไมเอรอสถึงร่ายคาถาได้อ่ะ -0- ยังไม่ทันที่ฉันจะได้คิดไรไปมากกว่านี้สติก็หายไป(อีกแล้ว) คร่อก !