ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

21

ฉันจะไม่รักนายอีกต่อไป !

หลังจากที่กลับมาจากป่าช้าแถบอะเมซอนอันอัปยศนั่น - -* ฉันก็หลับเป็นตายอยู่ในห้องของตัวเองอย่างไม่เห็นดินเห็นตะวันอีกเลย -0- ฉันถ่างตาตื่นมาในตอน เอ่อ..ฉันยกข้อมือขึ้นมาดูแล้วก็พบกับนาฬิกาอันอัปยศ ฮึ่ย ! L ฉันถอดนาฬิกาออกแล้วปามันใส่กำแพงอย่างไม่แยแสทันที เห็นแล้วอยากจะกระทืบยิ่งนัก - -+ แล้วที่นี้ฉันจะติดต่อกับลีเวลล์ทางไหนเนี่ย -0- อ๊ะ !

O_O กบบินได้ !! แม่เจ้าผีหลอกตอนกลางวัน >Oช่วยด้วยผีประเทศไทยหลอกอีกแล้ว แง ๆ พุธถังชัมจั๋งกิมหลังไต่ซื่อแต่เมื่อสังเกตดี ๆ ที่หลังของกบตัวนั้นมีกล่องสีดำติดอยู่ที่หลังและมันมีรูปดาวห้าแฉกพร้อมกับไม้กวาดที่อยู่ตรงกลางนี่มันตราสัญญาลักษณ์ของโลกแม่มดนี่นา หรือว่า

O_O

พลั่ก !

ฉันรีบผลักประตูกระจกออกไป กบไม่ใช่สิ ! นกต่างหาก แต่ว่านี่มันกบชัด ๆ แล้วนี่ฉันจะเถียงกับตัวเองทำไมเนี่ย จะอะไรก็ช่างเถอะ >O< ตอนแรกมันเกาะอยู่ที่ขอบระเบียงแต่เมื่อมันเห็นฉันเปิดประตูกระจกมันก็รีบบินพร้อมกับกระโดด - -* เข้าหาฉันทันที มันกระโดดเข้ามาเกาะที่หน้าฉัน ยังไม่ทันที่ฉันจะอ้าปากกรี๊ด มันก็หายแว๊บไปทันทีเหลือแต่เพียงกล่องสีดำที่หล่นอยู่ในมือฉันเท่านั้น นี่คงเป็นของขวัญจากโลกแม่มดสินะ ฉันรีบเปิดมันออกทันที O_O

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >O<

                นี่มันนาฬิกายี่ห้อหลุยส์ใบตองรุ่นทศวรรษที่ 302 นี่มันรุ่นล่าสุดเลยนี่ !! ว้าว >O< นาฬิการุ่นนี้สามารถติดต่อกับโลกเวทมนต์ได้ ถ่านก็ไม่มีวันหมด ไม่มีวันพัง กันน้ำ แดด ลม ฝน ไฟ ไม่ว่าพื้นดินจะถล่ม ท้องฟ้าจะทลายนาฬิการุ่นนี้ก็จะไม่บุบสลายและไม่มีแม้แต่แรงขีดข่วน แถมยังเป็นสีดำสีที่ฉันโปรดปรานอีกด้วย เริ่ดที่สู๊ด ด ด ด ~ ทีนี้ฉันก็ติดต่อลีเวลล์ได้ซะที (o_O ) ( O_o ) เอ.. ?? แล้วใครเป็นคนส่งมาอ่ะ ไม่มีชื่อผู้ส่งซะด้วยสิ แต่ช่างเหอะติดต่อลีเวลล์ก่อนแล้วกัน ^^

                ฉันหยิบนาฬิกาขึ้นมาใส่ข้อมือตัวเองอย่างบรรจง ^^ ต่างกับนาฬิกาอันเก่าอย่างชิ้นเชิงที่ตอนนี้ลงไปชักกะแด่วข้างผนังห้องแล้ว ^O^ เมื่อฉันสวมเสร็จฉันก็จัดการหมุนวงล้อที่มันครอบตัวนาฬิกาให้มันตรงกับรหัสนาฬิกาของลีเวลล์ทันที หมุนซ้าย 1 ครั้ง ขวา 2 ครั้ง ซ้ายอีก 2 ครั้ง ขวาอีก 1 ครั้ง

ตู๊ดดดดดด.. ตู๊ด.... อ๊ะ ! ติดแล้ว >O< มันดังได้ 2 ครั้งหน้าของลีเวลล์ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าฉัน ลีเวลล์อยู่ในชุดเสื้อสูทสีขาวไพรเวทธรรดาแต่มีผ้าคลุมคลุมอยู่ข้างหลัง เขาใส่กางเกงขายาวสีดำแล้วคลุมด้วยหมวกพ่อมด ผมสีทองของเขาปรกลงมาบดบังหน้าตาอันหล่อเหลา แต่ก็บังไม่มิด หล่อเหลือนั่นเอง >///<

“นี่นายถอยตัวนายออกไปหน่อยก็ได้ย่ะ ยืนใกล้ฉันมากเกินไปแล้ว >O<”ลีเวลล์ขยับถอยออกไปสามก้าว ถึงจะเป็นภาพแบบโปร่งแสงที่ฉายเป็นภาพสามมิติแต่นั่นมันก็นายจริง ๆ แหละน่า

“นี่เธอเพิ่งตื่นหรือไงห้ะ ยัยเปิ่นจอมนอนตึ หัวนี่ก็ยุ่งเหมือนขนมมินเชี่ยนเชียว -^- ”ผีเจาะปากมาพูดหรือไงห้ะ ! ขนมมินเชี่ยนงั้นหรอ !! นั่นมันขนมที่เอาตัวชะมดมาปั่น ๆ แล้วก็พันในไม้ นี่หัวฉันคงยุ่งมากสินะ - O –

“อย่ามากวนประสาทฉันแต่เช้าจะได้ไหมย่ะ - - * ที่ฉันเรียกนายก็เพราะมีธุระไม่งั้นฉันมีทางติดต่อนายหรอกย่ะ ไอ้หัวสีขี้ ! ”ฉันยืนกอดอกทำหน้าเชิดใส่ - *- ลีเวลล์เลือดขึ้นสมองทันที

“ยัย....มีอะไรก็ว่ามา ”แต่จู่ ๆ เขาก็ชะงักแล้วปรับสีหน้านิ่งทันที สงสัยวันนี้จะไม่ได้กินลูกอมค้างคาวรสช็อกโกแลตแฮะ -0- แปลกเกินพ่อมด >O<

“ฉันอยากจะรู้ว่าใครส่งนาฬิกาหลุยส์ใบตองมาให้ฉัน ราคาก็คงจะไม่ใช่น้อยน่าจะซักประมาณ 50,000 โดเวลได้มั้ง นายพอจะรู้บ้างหรือเปล่า ”

“อ๋อ ฉันส่งให้เธอเอง จบมั้ย ? ”ห้ะ O_O นายน่ะหรอซื้อให้ฉัน ก็พอจะรู้หรอกนะว่าบ้านของลีเวลลล์อ่ะรวย แต่ 50,000 โดเวลก็ไม่ใช่น้อย ๆค่าขนมฉันตั้งปีนึงเลยน้า >O<

“นายจะบ้าหรอมาซื้อให้ฉันทำไม ! ”ถึงจะดีใจแต่ถ้าได้มาฟรี ๆ แบบนี้ฉันก็ไม่ดีใจหรอกนะ:(

“ก็ฉันเป็นห่วงเธอนี่ (. . ) ฉันติดต่อเอเท่าไรก็ติดต่อไม่ได้ ก็คิดไว้อยู่แล้วล่ะว่าพลูม่าของเธอคงจะเจ๊งเพราะฝีมือเธอแน่ ๆ ทีนี้จะได้ติดต่อกันได้ยังไงเล่า ^^” นายนี่มัน...นี่นายมาทำดีกับฉันเพราะต้องการอะไรกันแน่

“ฉันไม่มีของมีค่าไปตอบแทนนายหรอกนะ หรือว่านายจะ..หวังชีวิตหรอ O_O นายจะหลอกให้ฉันตายใจแล้วเอาฉันไปเป็นทาสใช่มั้ย >O<”

“เธอนี่มัน..เอาเถอะน่าฉันหวังดีรู้แค่นี้ก็พอ - -+”ทำไมต้องทำสายตาแบบนั้นด้วยเล่าฉันเดาอะไรผิดไปงั้นหรอ o_O

“เห้อ ~ แล้วฉันยังเหลือเวลาที่จะต้องทำให้เอรอสรักอีกเท่าไรกันเนี่ย U_U ”เอรอสหยิบไอแป้ดขึ้นมาดูแล้วจิ้ม ๆ พลางทำสีหน้าเคร่งขรึมเหมือนพ่อมดที่ไม่เคยอึมาร้อยทศวรรษ - -+

“เธอเหลือเวลาอีกสองอาทิตย์”ห้ะ !! อีกแค่สองอาทิตย์ ไม่น้า >O< ฉันจะทำให้เอรอสมารักฉันภายในเวลาสองอาทิตย์ได้ยังง้าย ยย ยยย -0- ฉันยกมือขึ้นมากุมขมับตัวเองแล้วบีบอย่างแรงเผื่อเลือดในกายฉันมันจะไหลไปหล่อเลี้ยงสมองที่มีแต่หนอนแทะบ้าง Y_Yแต่ฉันจำได้ว่าเพิ่งมาแค่อาทิตย์เดียวเองนะมันก็ต้องเหลือสองเดือนกับอีกสามอาทิตย์เส้ >O<(เพิ่งมีสติ - - *)

“จะบ้าหรอลีเวลล์ !! ฉันเพิ่งมาอยู่ได้แค่อาทิตย์เดียวเองนะ >O< ”ฉันโวยวายใส่ลีเวลล์ทันที นี่กะจะให้ฉันไปเกิดเป็นหมาไม่มีรูฉี่จริง ๆ ใช่ม้าย ยย ยย TOT

“ก็เธอหน่ะใช้พลังเวทมนต์ไม่บันยะบันยัง แถมวัน ๆ ก็ไม่ทำอะไรเอาแต่ไปเรียนแล้วก็ไปเที่ยวพักผ่อนอย่างเดียวท่านพรีมีอุสเห็นอย่างนั้นก็เลยลดให้เหลือแค่สองอาทิตย์หน่ะสิ ^^” ถ้าจะสั่งให้ลดเหลือเวลาแค่นี้ไม่เสกให้ฉันไปเกิดเป็นหมาไม่มีรูฉี่ซะตอนนี้เลยเล่า TOT ฉันเอามือปิดหน้าแล้วปล่อยโฮทันที ฮือ ๆ แล้วที่ฉันไปโรงเรียนก็เพื่อที่จะชนะใจเอรอสท่านพรีมีอุสนี่ไม่เข้าใจโลกมนุษย์เอาซะเลย ฮือ ๆ แล้วที่ไปป่าก็เพราะถูกลงโทษตั้งหากเล่า ฮือ ๆ นี่แสดงว่าท่านพรีมีอุสคงจะดูแค่ผ่าน ๆ เท่านั้นถึงไม่รู้ลึก ตื้น หนา บาง ฮือ ๆ แง ๆ ฉันมาร้องไห้ต่อหน้าลีเวลล์หรอเนี่ย แต่ช่างเถอะฉันไม่สนอะไรแล้ว ฮือ ๆ ฉันจะต้องไปเกิดเป็นหมา ฮือ ๆ ไม่มีรูฉี่ด้วย TTOTT

“ฉันจะต้องหาวิธีช่วยเธอเองแมรี่ อย่ามาขี้แยต่อหน้าฉันสิ ฉันจะต้องช่วย...”จู่ ๆ ลีเวลล์ก็หยุดพูดฉันจึงปาดน้ำตาแล้วเงยหน้าขึ้นมองลีเวลล์ ตอนนี้สายตาของลีเวลล์จับต้องไปที่ O_o ชึ่บ ! ฉันรีบเอามือไปซ่อนไว้ข้างหลัง -__-“

“นี่เธอไปตกหลุมรักมันอย่างงั้นหรอแมรี่ !! ทั้ง ๆ ที่เธอก็รู้ว่าถ้าเธอรักมันเธอต้องตายแต่เธอก็ยังไปรักมัน !! ฉันจะรายงานเรื่องนี้ให้ท่านพรีมีอุสรู้แล้วรีบดึงตัวเธอกลับมาซะ !! แล้วถ้าเธอจะโดนสาปให้กลายเป็นหมาไม่มีรูฉี่ล่ะก็ !! ฉันจะยอมเป็นคนที่ถูกสาปเอง !! ”ลีเวลล์ตอนนี้เขาดูหน้ากลัวมาก ใบหน้าแดงก่ำอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนนี่ถ้าลีเวลล์อยู่ตรงหน้าฉันจริง ๆ ลีเวลล์คงพุ่งตรงมาบีบคอฉันแน่ ๆ แต่ฉันจะยอมให้นายทำแบบนั้นไม่ได้นะ !! ฉันจะไม่ยอมให้นายมารับโทษแทนฉัน !! และฉันก็จะเป็นคนหยุดมันเอง

“ไม่นะ !! ถ้านายเอาเรื่องนี้ไปบอกท่านพรีมีอุสล่ะก็ฉันจะรักเอรอสและให้ใจของฉันไปทั้งหมด !! ขอร้องล่ะนะอีกแค่อาทิตย์เดียวฉันจะทำให้สำเร็จ ได้โปรดเถอะลีเวลล์  -/\-ฉันจะไม่รักหมอนั่น ! จะไม่รักอีกแล้ว Y_Y ”ลีเวลล์เห็นฉันทำท่าทีลนลานด้วยความรู้สึกที่สับสนฉันก็รู้สึกว่าเค้าลดอารมณ์โกรธของตัวเองลงบ้างแล้ว

“ก็ได้ธอตองสัญญา..”

ก๊อก ก๊อก ! ฉันได้ยินเสียงเคาะประตูจึงรีบกดปุ่ม Close บนหน้าจอนาฬิกาทันทีแล้วร่างลีเวลล์ก็หายไปแล้วเมื่อกี๊เค้าจะพูดอะไรกับฉันนะ ?

“ใครหน่ะ ? ” ฉันตะโกนออกไปพร้อมกับวิ่งไปหาผ้ามาซับน้ำตา “ฉันเอง”เสียงนี่มัน...เอรอส ยิ่งไม่อยากเจอแต่ก็ต้องเจอสินะ เอาล่ะแมรี่ ! สู้ตายค่า >O< ฉันยกข้อมือของตัวเองขึ้นดู ยังคงเป็นสีชมพูกับสีส้มสินะ (. . ) ฉันต้องทำให้นายรักฉันให้ได้ พรึ่บ ! ฉันถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดแล้ววิ่งไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำที่อยู่ตรงตู้เสื้อผ้ามาคลุม คงต้องใช้วิธีนี้แล้วสินะ T___T

แอดดดดด ดด ด ดด (เสียงเปิดประตู)

“ช้าจังเลยนะขี้อยู่หรอ - -*”

“มีธุระอะไรไม่ทราบ - -+”ฉันกอดอกยืนพิงประตูแล้วยกมือขึ้นเสยผมให้สะบัดไปโดนหน้าเอรอส เอรอสชะงักเล็กน้อยคงจะเพราะสะดุดกับกลิ่นของผมฉันสินะ ^O^

“วันนี้เราจะไปเดตกัน ^^ ”

O_O

“ดะ...เดตหรอ ? ”

“ใช่ และเธอห้ามปฏิเสธเพราะเราเป็นแฟนกันเธอจำได้ไหม ^^ แล้วเธอก็จะต้องทำให้ฉันรักให้ได้เธอเคยบอกไว้นี่ ”เออแฮะ  - -|||| ลืมซะสนิทไปเลยเรื่องที่ฉันท้าเอรอสให้มาเป็นแฟนมัวแต่หมกมุ่นเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปซะได้ - O –

“แล้วนายตกหลุมรักฉันบ้างรึยังล่ะ ;) ”ฉันหรี่ตาลงจ้องตาเอรอสอย่างต้องการคำตอบที่น่าพอใจ

“ก็อาจจะ ถ้าเธอยอมไปเดตกับฉัน >_O”เอรอสขยิบตาให้ฉัน อย่าทำแบบนั้นสิหัวใจฉันมันเต้นแรงนะโว้ย >O< กะจะอ่อยเค้าแต่ดันโดนเค้าอ่อยซะเอง TOT

“แน่นอนฉันต้องไปเดตกับนายอยู่แล้ว ! ว่าแต่เดตมันคืออะไร O_O ”

“นี่เธอไม่เคยออกเดตหรอ !! ”ทำไมต้องทำหน้าเหมือนเจอไข่ไดโนเสาร์ยักษ์อีกละยะ -3- แล้วเดตมันจำเป็นมากนักรึไงฉันถึงจะต้องเคยหน่ะ “ก็..ก็ใช่อ่ะ ( -__-” ) ”เอรอสทำสีหน้าแบบไม่ค่อยเชื่อแล้วก็บอกให้ฉันไปอาบน้ำแต่งตัวสวย ๆ แล้วเมื่อถึงเวลาก็จะรู้เองว่าเดตคืออะไร ? ให้ตายสิบอกซะแต่ตอนนี้ก็สิ้นเรื่องลีลาชะมัด ชิส์ ! -3- แต่ยังไงก็ตามครั้งนี้แหละ !! นายจะต้องรักฉันให้ได้ !! ฉันจะได้ไปจากโลกมนุษย์นี่ซะที !!