หัวใจฉัน อยู่ที่เธอ

       หลังจากนั้นไม่นานเกิน.....15 นาที
           ฉันปิดประตูรถและเข้าไปในผับหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งเจ๊เอยเป็นลูกค้าขาประจำเชียวละ!
 "ขอโทษนะคะ" ฉันกล่าวกับบาร์เทนเดอร์
"ว่าไงครับ" เขาหันมายิ้มกับฉันอย่างสุภาพ จริงๆแล้วตั้งแต่กลับมาจากอเมริกา ฉันก็แทบไม่ได้มาเที่ยวเลยเหมือนกัน
"เจ๊เอยอยู่มั้ยคะ ฉันว่าคุณน่าจะรู้จักดี" แน่นอน ที่ฉันพูดไปแบบนั้นฉันอยู่แล้ว เจ๊เอยน่ะ แอบกิ๊กกับหมอนี่อยู่ เขาก็หน้าตาดีใช่เล่นนะเนี่ย
"อยู่ครับ แถวโซน C นะ" ฉันเดินไปยังโซน C ตามที่บาร์เทนเดอร์บอก
"โอ๊ะ" แว้กก ยัยปลายฟ้า เธอจะมาซุ่มซ่ามตอนนี้ไม่ได้นะ ยังไม่เจอยัยเจ๊เอยเลยง่าา T^T ด้วยความที่ฉันก็มัวร์แต่หายัยเจ๊เอยอยู่ก็เลยไม่ได้หันกลับไปขอโทษคนที่ฉันเดินชน
"นี่คุณ! คิดจะชนแล้วหนีไปง่ายๆเหรอ" โหยอะไรอ่ะ แค่ชนนิดๆหน่อยๆเอง ดูท่าเขาจะอารมณ์เสียมากเลยนะเนี่ย
"ขอโทษค่ะ"
"อืม" อยู่ดีๆ ก็มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของคนที่ฉันเดินชน
"ขอโทษจริงๆนะค่ะ พอดีเ่่อ่อ.. ฉันเป็นคนซุ่มซ่ามไปหน่อยน่ะค่ะ เเหะๆ" ฉันยิ้มแก้เก้อ เอ๋o.o เขาไปอะไรไปเนี่ย ยิ้มอยู่ได้
"คุณ เป็นอะไร...รึเปล่าคะ?" ฉันเอียงคอถาม น่ารักเข้าไว้ เขาจะได้หายโกรธ!
"อ่ะ..เอ่อ เปล่า" เขาตอบติดๆขัดๆ ซึ่งฉันเองก็ไม่แน่ใจว่านั้นอาการอะไร อาจจะโกรธฉันมากแล้วก็ได้
"อ๋อค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ ฉันไปละ" ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้นโดยเร็ว ยัยเจ๊เอยนะ คอยดูฉันจะคิดบัญชีเเน่ นอกจาจะทำให้ฉันเป็นห่วง ยังจะ! ฮึ่ยย คิดแล้ว ค่อยแค้นดีกว่า
"เดี๋ยว"คนที่ฉันเดินชนไว้เมื่อครู่ เข้ามาจับแขนฉัน
"เอ่อ มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"เห้อ...ช่างเถอะ ขอโทษ ผมไปละ" เอ๊ะอะไรของเขาเนี่ย เหมือนสวรรค์จะเลิกกลั่นแกล้งฉันเสียที เพราะฉันเหลือบไปเห็นเจ๊เอย กำลังนอนเเบ๊บ อยู่กับโซฟา ถัดไปสองสามบล็อกมีพวกเพื่อนของเจ๊เอยเต็มไปหมด เหมือนกำลังสนุกกันอยู่เลย
"เจ๊เอยๆ ลุกขึ้นได้แล้วหน่า นี่ไม่ใช่เวลานอนนะ ลุกกกกกก~" ฉันเรียกเสียงยาว เพื่อให้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟของฉันตื่นเสียที - -''
"อ้าว เธอ.... ปลายฟ้า ใช่ป่ะ" เพื่อนของเจ๊เอยเข้ามาทักฉัน เขาเป็นหนุ่มลูกครึ่ง ถ้าจำไม่ผิด คิดว่าน่าจะชื่อ เเม๊ก (ปาร์ตี้เมื่อสามชาตินานมาแล้วนะ เอยเคยแนะนำให้รู้จัก) ถ้าจำไม่ผิดอะนะ
"เ่่อ่อ เห้ โย่ว โอ้ว เ่อ่อ นาย หล่อ ขึ้นนะ " ด้วยความที่ไม่สนิทและฉันก็ไม่ได้ตั้งใจเพื่อมาเจอเพื่อนเอยด้วย ทำให้ฉันติดขัดอย่างมากๆ
"ฮ่าๆ เธอทักไม่เป็นภาษาแล้ว มาสนุกกันดีกว่า เดี๋ยวฉันจะเเนะนำให้เธอเอง ได้ข่าวจากเอยว่าเธอเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน?"  แม๊กคุยกับฉันอย่างเป็นกันเองมาก ต่างกับฉันสุดขั้ว ทำตัวไม่ถูกเลยอ่ะ
"เ่อ่อ ช่ายๆ ฉันเพิ่งกลับมาน่ะ"
"อืมๆ ไปสนุกกับเพื่อนคนอื่นดีกว่า" แม๊กลากมืออีกข้างที่ไม่ได้ถือแก้วไวน์ ถือโอกาสโอบเอวฉันโดยไม่ได้รับอณุญาต
"เอ่อ นะ..นายโอบเอวฉันอยู่นะ"
"เห้ อย่าคิดมากหน่า เราแค่กำลังจะสนุกด้วยกัน" แม๊กหันมายิ้มให้ฉันอย่างเจ้าเล่ห์ 
"เห้ย ไอเเม๊ก ไปหิ้วมาจากไหนวะเนี่ย หายไปแป๊ปเดียวเอง แล้วยัยเอยละ มึงทิ้งไม่ได้นะเว้ย คนนี้แม่กูขอหว่ะ ฮ่าๆ " นี้พวกเขาพูดถึงเรื่องอะไรเนี่ย แม่ขออะไรกัน
"เออหน่า คนนี้กูไม่ให้หว่ะ มึึงไม่ต้องหาเรื่องมาขอกูเลย"
"เดี๋ยว พวกคุณเรื่องอะไรกันคะเนี่ย" ฉันเหมือนคนที่มาจากยุดพันปีที่เเล้ว ซึ่งฟังพวกเขาพูดกันอย่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"หึๆ ก็หมายความว่า นี่ไง" แม๊กไม่ทันจะพูดจบ เขาก็ประกบริมฝีปากสวย มาอย่างช้าๆ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะมอบรสจูบให้ฉัน ก็มีชายนิรนาม มาขัดขวางสะก่อน
"โอ๊ย" เสียงของเเม๊ก ร้องหลังจากที่ชายคนนั้นใส่หมัดมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
"หนีเร็ว!" ชายนิรนาม ถือวิสาสะ เอื้อมมาจับข้อมือฉันและออกวิ่งโดยทันใด
 
               เราิวิ่งกันมาได้ซักพัก แม๊กและพวกเพื่อนๆก็ไม่ได้ตามมาอีก
เดี๋ยวนะ ฉันว่าฉันคุ้นๆหน้าผู้ชายคนนี้แหละ เอ๋.... ฉันเคยเห็นที่ไหนน้า
"นี่คุณ จะจ้องหน้าผมอีกนานมั้ยเนี่ย" เขามองฉันอย่างอารมณ์เสีย
"คุณ อ้อ!! ฉันนึกออกละ คุณคือคนที่ฉันชนในผับใช่ไหมคะ!" ใช่เลย น้ำเสียง ท่าทางและรูปร่าง หน้าตา ฉันจำได้แล้วละ
"อือใช่ ผมว่าคุณก็คงไม่ลืมง่ายหรอกใช่มั้ย"
" คุณพาฉันออกมาทำไม" ฉันถามอย่างงงๆ แม้ว่ามันจะดีมากก็ตามเถอะ ที่ขัดขวางไม่ให้แม๊กจุ๊บฉัน >o<
"แล้วไม่ดีหรือไงคุณ ผมอุส่าห์เป็นพลเมืองดีเลยนะ!" เขาพูดอย่างภูมิใจ