โลกใบใหม่กับนายแมวบ้า

ฉันนั่งมองร่างสูงนอนอย่างสงบแล้วนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่

''.......แมว?''ว่าพร้อมมองหูกับหางเขา ฉันลืมบอกไปฉันน่ะชอบแมวมากๆเลยล่ะนี่ก็พยายามเก็บอารมณ์

อยู่ หูเขากระดิก น่ารักจังเลย

หมับ!

ฉันจับหูเขาเล่นมันนิ่มๆอุ่นๆน่ารักจังเล้ยย!!!>_<

''.......น่ารักจังเลยนะ.....''ฉันร้องเอามือไปเกาหัวเขาดู เขาทำหน้าเหมือนสบายมากๆเลยล่ะ

ฉันก้มหน้าไปดูเขาใกล้ๆขนตาเขายาวจังเลย ผิวเนียนจนหน้าอิจฉา ผมสีน้ำตาลยาวประบ่าเล็กน้อยตอนหลับเขาเหมือนเด็กไร้เดียงสาเลยนะ 

''........อังเดรียน.....''เขาละเมอพูดออกมา

''อังเดรียน?''ใครกันน่ะ

''กลับมา........ผม......รักคุณ''เขาว่าพร้อมน้ำตาค่อยๆไหลออกมาช้าๆ ทำให้ฉันเศร้าไปด้วย

''ผมรัก...คุณ...อังเดรียน''เขากำมือแน่น

''รักเขามากสินะ''ฉันว่าพร้อมลูบหัวเขาเบาๆ

''น่าสงสารจังนะ นายน่ะ''ฉันห่มผ้าให้เขาแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ

''เอ๊ะ!?''ฉันมองกระดาษที่อยู่บนโต๊ะ มันเป็นรูปภาพผู้หญิงคนหนึ่ง

''นะ นี่มัน''ในรูปคือผู้หญิงผมบ็อบสีทองเป็นประกาย ดวงตาสีเขียวมรกต ปากของเธอยิ้มอย่างอ่อนโยนอยู่ในชุดเดรสสีชมพูอ่อน หน้าเธอคล้ายฉันมาก

''นี่สินะอังเดรียนของนาย?''มันไม่ใช่ฉันแน่นอน เพราะผมฉันยาว และฉันไม่ชอบสีชมพูเลยไม่มีเสื้อสีนั้นและฉันไม่เคยใส่กระโปรง แต่หน้าของเธอดูกี่รอบๆก็ฉันผิดแค่ผมฉันออกสีเหลืองมากกว่า

''เงียบแล้วสินะ''ฉันมองวีเนียที่นอนขดอยู่บนเตียง เขาถูกทิ้งเหรอ? อยากรู้จัง

''นั้น!!หนังสือฉันนี่!!"ฉันรีบวิ่งไปหยิบสมุดเล่มนั้นแล้วเปิดออกแต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

''ทำไมล่ะ.....กลับไม่ได้......''ฉันนั่งเปิดหนังสือไปมาว่างๆเลยเขียนเลขลงไปบนกระดาษทุกหน้าจนหมด

''50 หน้า....งั้นเหรอ''ฉันเขียนจนถึงหน้าสุดท้าย พลางคิดว่ามาได้ไงอ้อจริง ลองวิธีนี่ดู

''อะแฮ่ม!!...ทายาทแห่งจันทราจงกลับไปในที่ๆเจ้าจากมา......ว่าไปนั่น''ฉันหัวเราะเยาะตัวเอง จะทำได้ไงเล่า

วิ้ง~ วิ้ง~

''เอ๋?''ฉันมองหนังสือที่ถืออยู่แสงแบบนี้มัน

วูบ!!!!!

''ว้ายยย!!!''แสงนั่นดูดฉันเข้าไป

''ลูน่า!!!!!''นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนจะหายไปกับแสง