Revolutionary !!!

"นี้คือเมืองหลวง!"ชายหนุ่มคนนึ่งพูดไปพร่างชี้ไปที่แผนที่"มีพื้นที่ทั้งสิ้นประมาณ30,000ตารางกิโลเมตร"
"เมืองหลวงนั้นรายล้อมด้วยกำแพงที่ยาวเหยียดเป็นพันๆกิโล มีท่าเรือขนาดใหญ่ที่ใช้การค้าขายและคมนาคม แถมมีเรื่องเล่าว่าตอนกลางคืนจะมีพวกปีศาจออกอาละวาดอยู่ด้วย จะไปจริงๆหรอดริสคุง"สาวน้อยคนนึ่งพูดเตือนดริส
"ฝึกมาตั้งหลายปีแล้วนิ......ถ้าไม่ไปล่ะก็เสียเวลาฝึกสุดๆเลยล่ะ"ดริสตอบกลับไปพร่างยิ้ม
"นั้นสินะพวกเราทั้ง3คนนะฝึกมาตั้งขนาดนั้นถ้าไม่ไปล่ะก็ที่ฝึกมาก็เปล่าประโยชน์"ชายหนุ่มที่พูดในตอนแรกกล่าวเสริมคำพูดของดริส
"แต่ว่านะเลนคุงพวกเรา2คนไม่ได้จะไปเมืองหลวงไม่ใช้หรอ?"สาวน้อยพูดใส่ชายหนุ่มที่ชื่อเลน
"จริงด้วย!!.......ฉันแล้วก็อริสจังจะไปเมืองอื่นนี้หว่า!!"เลนที่ดูเหมือนจะลืมไปสะสนิดพึ่งนึกออกมาได้
"55555แต่ว่ายังไงสักวันพวกเราคงได้เจอกันแน่ล่ะ!!"ดริสพูดให้กำลังใจเพื่อน"ในเวลานั้นฉันจะจัดการพวกโซนีดและแก้แค้นให้กับทุกคนเอง!"
ภาพในหัวของดริสค่อยๆหายไปและกับสู่โลกแห่งความเป็นจริงตอนนี้เขากำลังอยู่ในเมืองหลวงกับริน
"มัวเหม่ออะไรอยู่ยะตาเคะหัวน้ำตาลอ่อน"รินที่เห็นดริสเอาแต่นิ่งเงียบมาตั้งแต่เมื่อกี่พูดใส่ดริส
"ใครเคะหัวน้ำตาลฟระ..ไม่มีอะไรแค่นึกถึงอดีตน่ะ..."ดริสตอบไปด้วยสีหน้านิ่งเฉย"ว่าแต่ว่าเมืองหลวงเนี่ยมีแต่พวกหน้าตาบอกบุญไม่รับทั้งนั้นเลยแฮะ"ดริสสังเกตุได้สักพักเพราะคนที่เดินไปมามีแต่พวกหน้าตาโจรๆทั้งนั้น
"ก็แหงอยู่แล้วล่ะเศรษฐกิจไม่ดีไม่พอพวกรัฐบาลยังปกครองประชาชนด้วยความหวาดกลัวอีก"รินชี้แจ้งให้ดริสฟัง
"ว่าแต่แล้วพวกเรามาเดินที่เมืองหลวงกลางวันแสกๆแบบนี้ไม่เป้นไรแน่เรอะ?"ดริสที่่สงสัยอยู่นานเลยถามริน
"อ๋อ....ไม่เป็นไรหรอกน่า...นั้นเพราะว่าคนที่ติดประกาศจับนะแค่5คนเท่านั้นแหละ"รินพูดเสร็จก็ชี้ไปที่กำแพงที่มีใบประกาศจับของสมาชิก มี5รายคือ ชิซุย โซป วิน่า อาโช และซิส 
"ว่าแต่คนผมยาวตรงกลางนั้นใครอะ?"ดริสสงสัยเพราะไม่เคยเห็นสมาชิกในกลุ่มผมยาวสักคน(นอกจากชิซุยอะนะ)
"อ๋อ..ก็โซปไง"รินติบกลับ
"เอ๋!!???"ดริสช็อตไปสักพักไม่นึกเลยว่าคนผมยาวสุดเท่คนนี้จะกลายเป็นไอคนหน้าบึงผมสั้นไปได้
"ตั้งแต่หมอนั้นมาเข้าร่วมกองทัพนักปฏิวัติทมิฬอิมเมจก็เปลี่ยนไปจากเดิมนะ"
"มันจะเปลี่ยนมากเกินไปแล้ว!!??"สำหรับดริสแล้วเป็นเรื่องก่อน-หลังที่น่ากลัวสุดๆ
"ไปกันได้แล้ว พวกเรายังมีเรื่องที่ต้องทำกันอยู่นะ"รินพูดเข้าเรื่องของการที่มาเมืองหลวงในครั้งนี้
"เยี่ยม! ที่ลากฉันมานี้ก็เพราะเรื่องนี้สินะ?"ดริสเริ่มมีใจที่จะทำงานขึ้นมาทันที
"ดีล่ะ!งั้นเริ่มแผนการสำรวจสภาพเมืองได้!!"รินกล่าวตะโกน
"โอ้!!ไม่รู้หรอกนะเรื่องอะไรแต่สู้ตายเฟ้ย"ดริสเออ ออตาม
หลายชั่วโมงไวเพราะโกหก
"ฟู่ ช็อปแล้วช็อปอีก ฤดูใบไม้ผลิเนี่ยต้องเสื้อผ้าสีแดงจริงๆด้วยล่ะนะ"รินกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่ดูสดใส
"ครับ"ดริสพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงแห้งๆเหมือนพึ่งทำงานที่โครตหนักหนาเสร็จเพราะข้างๆตัวเขามีทั้งกล้องถุงที่ใส่เสื้อผ้าเอาไว้จำนวนมากซึ่งดูเหมือนจะเป็นของริน
"วันหยุดทั้งทีได้ปลดปล่อยบ้างก็ดีไม่น้อยเลยเนอะ"
"ครับแม่นแล้วครับ"ดริสตอบโดยน้ำเสียงแห้งๆตามเคย
"เท่านี้ก็เสร็จภารกิจ!"ทันทีที่รินพูดจบดริสก็รีบแทรกขึ้นมา
"ภารกิจบ้านเธอเด่ะ!นี้มันช็อปชัดๆไม่ใช้เร้อ!! แอ๊ฟ!!?"และทันทีที่ดริสพูดจบเขาก็โดนรินตบหน้าอย่างจังจนเขาตกจากเก้าอี้
"อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะยะ ชั้นอยู่เหนือกว่านายส่วนนายอยู่ต่ำ!เป็นแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ต้องเถียงเลย แค่ชั้นลากนายมาด้วยก็บุญแค่ไหนแล้วยะ"พูดเสร็จรินก็กระทืบดริสซ้ำ
"ผู้บังคับบัญชาบ้าอะไรฟระแค่ชั่วคราวเองไม่ใช้เรอะ!?"ดริสรีบเถียงอีกครั้งโดยไม่กลัวตาย
"อย่าได้ดูถูกพลังอำนาจของผู้บังคับบัญชาเชียว ยกตัวอย่างเช่น..."พูดเสร็จรินก็รีบเขียนอะไรบ้างอย่าง"ชั้นจะให้รูเล็ตนี้เลือกบทลงโทษนายเอง!!"
'อะไรฟระ!?'ดริสพูดในใจเบาๆ
"แม้แต่เรื่อง'รักครั้งแรก'ที่นายชอบก็มีให้นะขอบอก"
"แต่ถ้าพลาดไปโดนไปช่องข้างๆแล้วตรูจะเป็นยังไงฟระ!! อย่างน้อยก็ช่วยทำให้ช่องของเรื่องที่มันดีๆใหญ่กว่านี้หน่อยเถอะ.....ให้ตายสิ เอ๋?"สักพักดริสก็สังเกตุเห็นผู้คนกำลังมุงดูอะไรบ้างอย่าง
ผู้เขียน:เรื่องตอนพิเศษอ่านช่วงท้ายๆน่อ
"ตรงนั้นเค้าฮือฮาอะไรกันน่ะ?"ดริสถามรินด้วยความสงสัย
"คงจะมีบทลงโทษผู้ที่ทำตัวต่อต้านพวกรัฐบาลละมั้งนะ"รินตอบกลับ"มันเป็นเรื่องปกติในเมืองหลวงไปแล้ว"
พอดริสเข้าไปดูภาพที่เขาเห็นคือผู้คนที่ถูกตัดแขนตัดขาถูกตึงไว้กับเส้าไม้กางเขนและยังมีชีวิตอยู่
"หะ...โหดเหี้ยมอะไรขนาดนี้"ดริสถึงกับช็อตไปสักพักไม่นึกเลยว่าพวกรัฐบาลจะกระทำสิ่งที่โหดเหร้บมขนาดนี้ได้
"เพราะรัฐบาลบอกว่าไม่เป็นไร....เพราะความเจ้าเล่ห์ของพวกมันจึงทำให้ราชาที่ตอนนี้ยังทรงเยาว์วัยสามารถแย่งชิงอำนาจจากเหล่าทายาททั้งหลายในการขึ้นครองราชย์ได้สำเร็จ....ชั้น....ไม่เหมือนกับพวกคนที่ถูกลงโทษประจานอยู่ตรงนั้น ชั้นจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อดูจุดสิ้นสุดของการต่อสู้ในครั้งนี้ว่าใครจะเป็นผู้ชนะให้จงได้!!!"รินกล่าวออกมาพร้อมกับจ้องมองพวกที่ถูกลงโทษ เธอจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป!เพื่อดูจุดจบของพวกมันพวกรัฐบาล!!
ณ ตอนเย็นสมาชิก10คนในกองทัพนักปฏิวัติเคลื่อนที่ไปปฏิบัติภารกิจ
'ทุกคน..มีการว่าจ้างใหม่เข้ามา เป้าหมายครั้งนี้มันมีเชื้อสายของพวกรัฐบาลมันชื่อ'คางุโอะ'มันเที่ยวใช้ชื่อของรัฐบาลอวดอ้างไปทั่ว ลักพาตัวเด็กสาวเพื่อนำไปเป็นของเล่นจนถึงแก่ความตาย องครักษ์ ทั้ง5ของมันก็รู้เห็นเป้นใจด้วยถือว่ามีความผิด นี่ถือเป็นภารกิจที่สำคัญยิ่ง....ให้จู่โจมพร้อมกันทุกคน!!'
ด้านของดริสและริน
"นั้นน่ะเรอะคฤหาสน์ที่คางุโอะอาศัยอยู่ ระบบรักษาความปลอดภัยแน่นเป็นบ้า"ดริสและรินที่เฝ้ารอให้คางุโอะโผล่ออกมาอาศัยหลบบนต้นไม้ที่สูงที่สุดแถวนั้น
"จงปรากฏกายที่แท้จริงเซเร่เกีย(ปืนแห่งความโลดโพ้น)"อยู่ๆบอร์ดของรินก็กลายเป็นปืนสไนเปอร์สีแดงยาว
"โอ้ว!!สุดยอดของเธอบอร์ดกลายเป็นปืนงั้นหรอ!!"ดริสพอเห็นก็ตาเป็นประกายขึ้นมาทันใด
"จากตรงนี้ฉันยังยิงไม่ได้หรอกนะ ต้องรอให้โผล่หัวมาเสียก่อน"รินที่ไม่ค่อยสนใจคำพูดของดริสเท่าไรพูดอย่างใจเย็น 
"หลังจากจัดการแล้วก็เป็นหน้าที่ฉันที่จะคุ้มครองเธอสินะ ไว้ใจได้เลย!!"ดริสรู้สึกคึกคะนองขึ้นมาทันที่เมื่อเห็นไซเกนซึของริน
"หืม..กับนายเนี่ยนะคงไม่คาดหวังอะไรนักหรอก"รินพูดอย่างใจเย็นและเข้าสู่โหมดสมาธิขึ้นมาทันที่ทำเอาดริสรู้สึกขนลุกขึ้นมาเลย
'พลังสมาธิสุดยอดเลยแฮะ จากตรงนี้รู้สึกจิตอันแข็งแกร่งเลย'ดริสคิดในใจเบาๆ
"โผล่หัวมาแล้วล่ะ"ไม่นานนักคางุโอะก็ปรากฏออกมา
"เอ๋...?ไหนๆอยู่ตรงไหน"ดริสรีบหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาดู"เจอล่ะแต่....ยังยิงไม่ได้นิหว่ายังมีสาวๆอยู่รอบตัวมันเยอะเลย"ดริสสังเกตุเห็นเด็กสาวที่ถูกมันบังคับให้มาซึ้งอยู่รอบกายมันเต็มไปหมด
"แล้วไงล่ะ?"รินพูดอย่างใจเย็น
"แล้วไงนี้เธออย่าบอกนะว่าจะยิงมันไปพร้อมกับคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ได้ด้วยกัน...."ยังไม่ทันที่ดริสจะพูดจบรินยิงไปหนึ่งนัดพลังของมันรวดเร็วและรุนแรงอย่างมากไม่กี่เสี้ยววินาที ตูม กระสุนเข้ามาปะทะกบหัวของคางุโอะอย่างจังและตายในที่สุด 
"ชั้นนะ เป็นนักซุ่มยิงอัจฉริยะเชียวนะ"รินพูดออกมาปล่อยให้ดริสที่กำลังช็อตอยู่
ด้านของพวกสมาชิก
"จับตัวไอ้คนลอบสังหารให้ได้! ขืนปล่อยไว้ให้พวกมันหนีไปได้พวกเราถูกพวกรัฐบาลสั่งตัดหัวแน่!"พวกองครักษ์ทั้ง5รีบหาพวกดริสอย่างรวดเร็ว "น่าจะยังไปไม่ไกลนัก หื่อ!!"สักพัก1ใน5องครักษ์ก็สังเกตุเห็นใครบางคน พวกโซปนั้นเอง 
"มาแล้วมาแล้ว"วูฟกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่ดีใจมือซ้ายถือหน้าไม้ของเขาเอาไว้"เอาล่ะมาอาละวาดให้สะใจไปเลยดีกว่า!!"
กลับมาที่ด้านของดริส
"ฮึ่ย....ปัดโธ่ รากไม้พวกนี้ทำให้เดินลำบากจัง"รินที่หนีพวกองครักษ์มาพร้อมกับดริส
"คิดว่าพวกที่ไล่ตามเรามาจะเดี้ยงหมดยัง?"ดริสถามรินอย่างสงสัย
"นายเนี่ยถามได้ตลอดเลยนะ ศัตรูคือพวกที่ฝึกมาอย่างดีคงจัดการไม่ได้ง่ายๆหรอก ถ้าเป็นคนเชื้อสายจากรัฐบาลระดับของผู้คุ้ม ทำอะไรตามใจชอบโดยอ้างชื่อเชื้อสายของตน เป็นประเภทที่ชั้นเกลียดที่สุดเลยล่ะ"รินตอบกลับพร่างบ่นไปด้วย
'ในอดีตยัยนี้เคยเจอเรื่องแบบไหนมากันนะ...?'ดริสพูดในใจเบาๆ
"จะเล่าเรื่องของฉันในอดีตเป็นบริการพิเศษล่ะกัน"รินที่รู้ใจดริสทันรีบพูดออกไปเพราะไม่มีเวลาว่างมากนัก
'ยังไม่ได้ขอให้เล่าเลยเฟ้ย!!'ดริสตะโกนในใจ
"ชั้นเกิดและเติบโตที่เมืองทางตะวันตกของจักรวรรดิ และชั้นก็มีเลือดของคนต่างชาติอยู่ครึ่งหนึ่งด้วย ที่เมืองนั้นชั้นถูกปฏิบัติอย่างแบ่งแยก  ไม่มีใครยอมรับฉัน ชีวิตในวัยเด็กของฉันมีแต่ความยากลำบาก แต่ว่า...กองทัพปฏิวัติก็ได้จัดตั้งให้คนจากชาติที่อยู่ในทางตะวันตกให้เป็นพันธมิตรด้วย ถ้าสามารถสร้างประเทษใหม่ได้สำเร็จการเจริญสัมพันธ์กับประเทศรอบข้างก็จะดีขึ้น ชั้น...จะไม่ยอมให้ใครต้องถูกปฏิบัติอย่างแบ่งแยกอีกแล้ว...!!"
"ริน......"ดริสที่ได้ฟังคำพูดของรินแล้วรู้สึกที่อยากจะให้ประเทศใหม่ถุฏสร้างขึ้นมา
"แล้วทีนี้ชั้นที่ทำคุณงามความดี ให้กับกองทัพปฏิวัติทมิฬ ก็จะได้รับค่าตอบแทนก้อนโตจากนั้นก็ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปตลอดชาติ!!"รินพูดให้เสียบรรยกาศแบบสุดๆ
"..........นี่หล่อน- -*"ดริสดูเหมือนจะเซ็งกับประโยคสุดท้ายอย่างมาก
 
ด้านของพวกโซป
"ฮ้า...รู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายดีจริงจริ๊งคะ"เดวิลพูดออกมาด้วยสีหน้าที่ดูมีความสุข
"พวกนี้ฝีมือไม่เบาเหมือนกันนะครับเนี่ย"ซิสกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่ปกติ
"...แปลก ผู้คุ้มกันน่าจะมีทั้งหมด5คนแต่นี้..."วิน่าสังเกตุพวกองครักษ์ที่นอนตายกันอยู่
"....ดริส"โซปที่คิดถึงพวกดริสว่าตอนนี้พวกเขากำลังเจอกับอันตรายเข้าเสียแล้ว
ด้านของดริส-ริน
"ใกล้จะถึงจุดนัดพบแล้วแค่นี้ก็จะเสร็จภารกิจแล้วล่ะนะ"
 "ภาจกิจสะเสร็จก็ต่อเมื่อได้รับรายงานการปฏิบัติภารกิจเท่านั้น!"ดริสนั้นจำคำพูดของโซปได้อย่างแม่นยำ
"หืม นายเนี่ยนะนั้นมันคำพูดของโซปไม่ใช้หรือไง"ในระหว่างที่รินพูดได้มีศัตรูปรากฏตัวออกมาจากด้านหลังของรินและเป้าหมายของมันก็คือริน!!
"ระวัง!!"ดริสรีบผลักรินและเอาตัวเองไปรับการโจมตีแทน"อั่ก!!"ดริสถูกต่อยเข้าอย่างจังตนเข้ากระเด้นไปไกลเลยทีเดี่ยว
"ดริส!! หน่อยไอ้หมอนี้"รินมองชายที่ปรากฏตัวออกมาเขาคือหัวหน้าขององครักษ์ทั้ง5
"แหม่ๆอะไรกันว่าฝีมือลดไปเยอะเลยนะ"มันพูดไปพร่างสะบัดมือไปมา
"มั่นใจในตัวเองหรือเกินนะ ชั้นจะช่วยสอยไอ้ความมั่นใจสูดกู่นั้นให้เอง!!"พูดจบรินก็ยิงใส่หัวหน้าองครักษ์นั้นอย่างไม่ให้มันได้ตั้งตัว 
แต่ทว่า!!
มันกับหลบได้อย่างสบายๆ
"อะไรกัน...!!?"รินถึงกับไม่เชื่อสายตาตนเองกระสุนนี้นะเวลายิงความเร็วเสียงแต่มันกับหลบได้
"เอาล่ะได้เวลากำจัดความชั่วแล้ว!!"
ด้านของดริส
"อูยเจ็บเป็นบ้าไอ้หมอนั้นหมัดหนักเป็นบ้า"ดริสที่ดูต่อยกระเด้นมาลุกขึ้นมาด้วยสภาพที่สะบัด สะบอม"ต้องรีบไปแล้วโอ้ย"ยังไม่ทันที่จะเดินไป2ก้าวเขาก็ล้มลง
"นี้นายอย่ามาล้มลงต่อหน้าคนอื่นระหว่างที่กำลังกินข้าวกล่องอยู่เส่ะ"ชายปริศนาคนหนึ่งกล่าวออกมาพร้อมกับกินข้าวกล่อง
"อะไรของนายฟระแล้วโผล่มาตั้งแต่เมื่อไร อั่ก"สักพักดริสก็สัมพัสถึงพลังกดดันที่สุดสยองจากชายคนนี้ได้"นายเป็นใครกันเนี่ย!!"
"ฉันเป็นใครงั้นไม่รู้สิ........ฉันชื่อกายยินดีทีได้รู้จักแต่ไม่แบ่งข้าวกล่องหรอกนะ"ชายปริศนาที่ชื่อกายตอบกลับออกไป
"ไม่ได้ต้องการข้าวอะไรเลยเฟ้ยแล้วไหนบอกไม่รู้ว่าตนเองเป็นใครไงโอ้ย"ดริสร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจากบาทแผล
"บาทเจ็บงั้นหรอ งั้น"อยู่ดีๆชายคนนั้นก็ปรากฏกายข้างๆตัวดริสที่กำลังนอนอยู่"อยู่นิ่งๆล่ะ"เขาใช้มือกระทบที่หลังของดริสและอยู่ๆก็มีวงเวทย์สีดำขึ้นมา
"เดี่ยวๆนายจะทำอะไร อ่าวหายเจ็บแล้วแฮะ"จู่ๆดริสก็ลุกขึ้นมาบาทแผลของหายไปสนิด"ไม่รู้สึกเจ็บแล้วขอบคุณมากๆนะนายอ่าว"จู่ๆกายก็หายไปเสียดื้อๆ"ไม่รู้เป็นใครแถมพลังกดดันสอยงนั้นอีกแต่ก็ขอบใจล่ะกัน"พูดเสร็จดริสรีบไปหาศัตรูและช่วยริน
ด้านริน
"ฉันจะส่งตัวเธอที่ยังเป็นๆไปให้พวกรัฐบาลเอง"เจ้าหัวหน้าองครักษ์พูดออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่รู้ชะตากรรม
"อย่ามาตลกหน่อยเลยน่า!!"อยู่ๆมีเสียงตะโกนดังขึ้นทันใดนั้นดริสก็ล็อตแขนทั้ง2ของมันเอาไว้
"หน่อยแกยังไม่ตายอีกหรอ!!"หัวหน้าองครักษ์ที่เห็นดริสยังไม่ตายตะลึ่งไปสักพัก
"ตอนนี้แหละรินรีบยิงเร็วเข้า!!"ดริสร้องตะโกนให้ริยรีบจัดการ
"ดริส.....ถึงกับยอมสละชีวิตตนเอง"
"ไม่ใช้แล้วว้อยยัยต๊อง!!เป็นนักซุ่มยิงอัจฉริยะไม่ใช้หรือไง? ฉันเชื่อมั่นในตัวเธอนะ"ดริสพูดไปพร่างแสยะยิ้ม
"หืม....เป็นแค่เด็กใหม่แท้ๆขอมาก็จัดให้!!"รินพูดเสร็จก็ชาร์ตพลังงานของปืนเตรียมยิง
"เดี่ยว!!หยุดนะอย่า!!"ทันทีที่มันพูดจบรินก็ชาร์ตพลังเสร็จยิงเขากลางอกของมันอย่างจัง"อั่ค...พวกแก...ลงมือกับผู้มีเชื้อของรัฐบาลแบบนี้....อย่าคิดว่าเรื่องจะจบง่ายๆ..."ทันทีที่มันพูดเสร็จมันก้ล้มลงแล้วตายในที่สุด
"ดูเหมือนจะมีความกล้าขึ้นมาอยู่บางล่ะนะ......ช่วยไม่ได้ชั้นจะยอมรับนายขึ้นมานิดนึงก็...ได้!?"รินพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าที่เขินแต่ถูกทำลายบรรยากาศด้วยกาณโดนดีดหัวจากดริส
"กระสุนมันแทบจะไม่เฉียดโดนตัวฉันก็จริง แต่มันเล่นสะเฉี่ยวกบาลเลยเนี่ยนะ!?"
"อึ๊!อะไรกันยะคนเขาอุส่าห์มีใจจะยอมรับขึ้นมาแท้ๆ!!"
"หนวกหูเฟ้ย!หล่อนน่ะไม่ใช้อัจฉริยะหรอกแค่อาจจะยิงหัวระยะชัดๆ"
"หา!?ชั้นน่ะเป็นอัจฉริยะของแท้แน่นอนยะ!"
"แล้วก็อัจฉริยะน่ะเค้าไม่เรียกตัวว่าอัจฉริยะหรอกเฟ้ย"
ในช่วงที่ดริสและรินกำลังทะเลาะกันอยุ่นั้นเองทุกคนก็มากันพอดี
"555ถึงพวกเราจะไม่รีบมาก็ดูเหมือน2คนนั้นจะไม่เป็นอะไรนะ"วูฟพูดแซวขึ้นมา
ในเมืองหลวง
"เป็นชายที่หน้าสนใจจริงแต่ไม่มีการประกาศจับงั้นหรอเนี่ย"กายนั่งกินข้าวกล่องมองใบประกาศจับของสมาชิกในเมืองหลวง
"ต้องหาคนที่ฆ่าท่านอาร์กให้ได้"ทหารยาม3นายวิ่งกันหาผู้ที่ฆ่าอาร์กซึ่งก็คือดริส
"หื่อคนที่ฆ่าเจ้าหัวหน้ายามหน้าโง่นั้นก็คงจะเป็นหมอนั้นล่ะมั้งเนี่ย"กายพูดไปพร่างใช้ตะเกียบหยิบเนื้อไก่กิน
"เฮ้ยแกไอ้คนตรงนั้นหยุดอย่าขยับเด็ดขาด!!"ทหารยามสังเกตุเห็นกายจึงคิดว่าเขาเป็นคนที่อาจฆ๋าอาร์ก"หน้าสงสัยเป็นบ้าอย่าขยับเด็ดขาดนะแก"
"อ่าวๆพวกแกน่ะ"จู่ๆกายก็ปรากฏด้านหลังของพวกมัน"พอแม่ไม่เคยสั่งสอนหรือไงว่าอย่ามาหันปืนใส่คนอื่นนะ"ในตะเกียบของกายมีบางสิ่งนั้นก็คือหัวใจของทหารยามทั้ง3"หวังว่าคงจะได้สู้กับนายนะหึหึ"ในพริบตาเขาหายตัวไป
 
จบตอน
 
ดริส:นี้ตรูเกือบตายเพราะยัยนี้หรอเนี่ย
ริน:หุปปากน่าตาบ้า!!!
วูฟ:ฮาเร็มคนแรกสินะ
เดวิล:มีบทด้วย//นิดเดี่ยว
ซิส:ผมก็เหมือนกัน
คูลคิโตะ+กาคุ:ยังดีกว่าพวกผมนะ
กาย:ออกมานิดหน่อยล่ะ ง่ำๆ//รับประทานข้าวกล่อง
โซป:นายนะติดข้าวกล่องขนาดนั้นเลยหรือไง
 
ผู้เขียน:ลงช้าสักนิดแต่อาทิตหน้าไม่เหลือเด้อ!!
 
ติดตามสักนิดคอมเม้นสะหน่อยผู้เขียนจะมีกำลังใจมากมาย^ ^
 
 
ช้าก่อน
ลืมตอนพิเศษไปหรือป่าวๆ
เชิญชม!!
 
ดริส://กดรูเล็ต//รักในวัยรุ่น!!รักในวัยรุ่น!!จงออก
ริน:เดี่ยวสิ!!เอาจริงหรอ
จะออก"รัก"หรือจะออก"ศพ"
ออกรักในวัยรุ่น!!
ดริส:โอ้วได้แล้วเฟ้ย!!
 
ตอนพิเศษ โรงเรียนนักปฏิวัติทมิฬ
วันที่ฉันทะเลาะกับยัยนั้น ก็หลังจากที่พวกเราคบกันได้1สัปดาห์
ริน:นะ..นี่ดริสคือว่า...
ดริส:ฮื่อ?
ริน:ชั้น ทำข้าวกล่องมาให้แน่ะ //ข้าวกล่องทำเองครั้งแรก//หยิบให้ดริส
ดริส:งั้นก็ทานละนะครับ
ริน:อืม....เป็นไงบ้าง?
ดริส:มันออกจะอภิบายยากนะไอเนี้ย
ริน:อะ.....อะไรกันคนเค้าอุส่าห์ทำเต็มที่!!
ดริส:หนวกหู ก็ฉันมันไม่ได้ชอบพูดจาหวานๆเหมือนเด็กผู้หญิงนิหว่า!! ....เพราะงั้น...พวกเราก็มาพยายามด้วยกันเถอะ...ฉันก็จะพยายามเหมือนกัน //หน้าแดง
ริน: ///หน้าแดง//อืม^ ^
โซป:ดีจังเลยเนอะเจ้าลูกศิษ ขอให้มีความสุขนะเฟ้ย!//น้ำตาไหล
กาย:ข้าวกล่องไม่กินแล้วฉันขอล่ะ//กิน
ดริส:เดี่ยวๆเองมาจากไหนเนี่ย!!//คนเขากำลังจะหวานกัน
 
จบเหอะ