Revolutionary !!!

ยินดีต้อนรับสู่กองทัพนักปฏิวัติทมิฬ

"เอ๋!!!"ดริสอุทานด้วยสีหน้าที่ตกใจนิดหน่อย

"ก็ ตามนั้นแหละน่ะยินดีต้อนรับน่ะครับ"ซิสกล่าวออกมาหลังจ่ากที่เห็นสีหน้าของดริส"ว่าแต่คุณชื่ออะไรงั้นหรอครับ?"ซิสถามดริสด้วยสีหน้าที่แทบไม่เปลี่ยนไป จากเดิม

'นี้แก ลักพาตัวตูมาโดยที่ไม่ได้รู้ชื่อตูก่อนเลยหรือไงฟระ'ดริสคิดในใจเพราะยังไม่ ได้รับคำตอบจากตัวเองตนก็ถูกพามาแล้วสะงั้น"ฉันชื่อดริส"ดริสตอบกลับ

"เดี่ยวสิซิส!!"พอได้ยินคำพูดของซิสรินก็รีบแย้งขึ้นมาและชี้นิ้วไปทางดริส"ทำไมถึงพาไอเคะหัวน้ำตาลนี้มาที่ฐานลับของพวกเราล่ะ!!"

"แหม่ก็พวกเดี่ยวกันนี้ครับ"ซิสตอบกลับด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนจากเดิมเลยสักนิด

"ยังไม่ได้เป็นพวกเดี่ยวสักหน่อย!!"รินตะโกนใส่หน้าของซิกพร้อมกับยกคอเสื้อของซิกขึ้น(ผู้หญิงอารายโหดอิบหาย)พอตวาดเสร็จรินก็หันไปมองดริสได้สักพักนึ่ง”ไม่ผ่าน!!”รินพูดเสร็จและยื่นกอดอก

“หมอนี้ไม่มีบรรยากาศในการทำงานแบบมืออาชีพอย่างพวกเราหรอก แค่มองหน้าก็รู้แล้ว!!”รินพูดแทงใจดำดริสด้วยน้ำเสียงที่อาจใสๆแต่ความหมายแทงใจดำแบบสุดๆ

“ห๊า!!!??”ดริสตกใจกับคำพูดแทงใจดำของรินอย่างสุดๆ”อะไรของยายนี้ฟระเนี่ย”ดริสชี้หน้าของริน

“เอาน่าอย่าถือสากันเลยน่า รินจังเขาเป็นแบบเนี่ยแหละ”วูฟที่เห็นท่าไม่ดีเลยรีบมาหยุดทั้งคู่ไว้ก่อนพร้อมเอามือลูบหัวริน

“ใครอนุญาติให้นายมาลูบหัวฉันกันย่ะ”ตอนนี้กำลังโมโหเจ้าเคะหัวน้ำตาลนั้นอยู่พอถูกทำลูบหัวซึ่งตนเองไม่ชอบนักเลยหักมือของวูฟสะเลย

“อ้ากกกกกกขอโทษครับ!!ขอโทษครับ!!”วูฟกรีดร้องโหยหวนพลางของโทษขอโพย

“จะว่าน่ะ”ดริสเริ่มถามบ้างอย่าง“กองทัพปฏิวัติทมิฬคืออะไรอะ?”พอได้ยินคำถามของดริสทุกคนถึงกับสตั้นไปตามๆกันเลยทีเดี่ยว

“ดะเดี่ยวเด่ะ!!..นี้นายไม่รู้จักจริงๆหรอ!!”วูฟที่ดูเหมอืนจะหายสตั้นคนแรกก็รีบมาจับไหล่ดริสและถามไปว่าคำพูดที่พวกเขาได้ยินนั้นไม่ใช้คำโกหก

“ฉันเป็นคนบ้านนอกนะตอนอยู่ที่นั้นก็ฝึกอย่างเดี่ยวไม่สนใจอะไรนอกจากนั้นหรอก”ดริสตอบกลับไป

“งั้นดูเหมือนฉันจะต้องเป็นคนตอบซิน่ะเนี่ย ฟู”ชายที่นั่งอยู่ซึ่งมีเพียจคนเดี่ยวพ่นควันบุหรี่ออกมาและมองหน้าของดริส

“ก่อนอื่นเลยน่ะต้องแนะนำตัวทุกคนที่อยู่ที่นี้ก่อนล่ะกัน”พอพูดเสร็จชายคนนั้นก็ได้ชี้ที่ตนเอง”ฉันชื่อชิซุยเป็นหัวหน้าของกลุ่มนี้ล่ะน่ะ”

“ส่วนเจ้าอมยิ้มผมแดงนั้นชื่อซิกเป็นหน่วยนจู่โจมของกองทัพนี้”ชายที่บอกว่าตนเองชื่อชิซุยชี้ไปที่ซิกส่วนซิกนั้นก็ยิ้มตอบกลับ”เจ้าแว่นส้มหัวทองนั้นชื่อวูฟเป็นหน่วยซุ่มยิงฝีมือการยิงนี้เซียนสุดๆเลยล่ะ”ซิชุยชี้ไปที่วูฟซึ่งวุฟก็ยิ้มโชว์ฟันขาวตอบ”และนายเห็นสาวน้อยน่ารักทั้ง4คนนั้นไหมล่ะคนผมเหลืองตาสีชมพูนั้นชื่อโยจังส่วนสาวน้อยทวินเทลปากร้ายนั้นชื่อรินสาวน้อยเซ็กซี่ผมชมพูนั้นชื่อเดวิลคนสุดท้ายสาวน้อยผมดำแสนเย็นชาประจำกลุ่มนั้นชื่อวิน่า ”ชิซุยชี้ไปที่เหล่าผู้หญิงภายในกลุ่มทั้งหมดซึ่งมีเพียจโยและเดวิลที่ยิ้มให้ดริสส่วนรินหันหน้าหนีและวิน่าไม่แสดงสีหน้าใดๆเลย

“เหลืออีกเหลืออีก3ซิน่ะงั้น.....เจ้าคนใส่หมวกสีขาวนั้นชื่อกาคุเป็นหน่วยสื่อสารและอีกคนที่ใส่หมวกสีดำผมสีน้ำเงินนั้นชื่อคูลคิโตะเป็นหน่วยข่าวกองและคนสุดท้ายแต่เก่งที่สุดภายในนี้โซปเจ้าคนใส่แว่นดำหน้าบึงผมเงินนั้นแหละ”พอชิซุยแนะนำตัวพวกเขาเสร็จกาคุและคูลคิโตะยิ้มให้ดริสเบาๆส่วนโซปนั้นทำหน้าบึงเหมือนเดิม

“อ่ามีแต่พวกแปลกๆทั้งนั้นเลยแฮะ”ดริสสังเกตุทุกคน”อ่าและฉันมีเรื่องอย่างถามอีกหน่อยนะ”เหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่าง”ทั้งๆทีเรียกว่ากองทัพไหงมีกันแค่10กว่าคนเองง่ะ”ถามอย่างสงสัย

“อ่าจะอภิบายไงดีเนี่ย.....ก็เพราะว่าพวกเราก็เหมือนหน่วยนั้นแหละซึ่งเราก็เป็นเพียจแค่หนึ่งกลุ่มเท่านั้นในโลกนี้น่ะมีกองทัพเรากระจายอยู่ทั่วโลกซึ่งมีกลุ่มหลักซึ่งร่วมพวกเราอยู่ด้วยเป็น10กลุ่มเท่านั้นนะ(กลุ่มที่เหลือก็แค่กองข่าวสาร)”ชิซุยอภิบายอย่างเด็ก7ขวบไม่เข้าใจ

“อ่าเรื่องนั้นชั่งเถอะน่ะ”ดริสรีบยกเลิกคำถามเป็นหัวหน้าคนได้ไงฟระเนี่ยอภิบายแบบนี้”จะว่าไปน่ะ”ว่าแต่ถึงจะบอกอย่างงั้นแต่คนก็น้อยไปอยู่ดีนั้นแหละ”ดริสสังเกตทุกคนที่อยู่ที่นี้

“ก็ที่จริงเรามีคนถึง20คนนะครับ”ซิสตอบกลับ”แล้วที่ถามแบบนี้ตกลงจะมาเป็นพวกเราแล้วใช้ไหมล่ะครับ”ซิกถามกลับ

“ก็ยังน้อยอยู่ดีล่ะเฟ้ยแล้วตูก็ยังไม่อยากเป็นเฟ้ย”ดริสตอบกลับด้วยหน้าตาที่เฉยๆ

“อ่าแบบนี้คงต้องใช้ไม้เด็ดโชจังช่วยใช้คำพูดอันแสนอบอุ่นของเธอชักจูงหมอนี้ให้เป็นพวกเราหน่อยซิ”วูฟที่ดูเหตุการณ์ว่า ดริสไม่น่าจะเข้าร่วมได้ง่ายๆเลยขอให้โชช่วย

“อืม”โชตอบตกลงวูฟ”ก่อนอื่นเลยนะคะคุณรู้ที่ซ่อนของพวกเราแล้ว ถ้าไม่ยอมมาเป็นพวกเดียวกันกับพวกเราล่ะก็รับรองตายหยังเขียดแน่ค่ะ”โชใช้น้ำเสียงอันแสนหวานแต่ความหมายโครตสยอง

“อบอุ่นจนตรูน้ำตาจะไหลเลยครับเนี่ย”ดริสพูดประชดทั้ง2คน

“โชจังอย่าทำให้เขากลัวซิ”ชิซุยที่มองอยุ่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันแสนขนลุก

“ค่ะ!!”ทันทีที่ได้ยินเสียงของชิซุยดูเหมือนจะทำให้โชกลัวขึ้นมาทันที

“แล้วตกลงนายจะมาเข้าร่วมกับพวกเราไหมล่ะ??”ชิซุยถามต่อ

“ถ้าฉันปฏิเสธฉันคงต้องหายไปจากโลกนี้สินะ?”ดริสพูดขึ้นมาพร้อมกับท่าทางที่พร้อมรบเต็มที่

“เปล่าหรอก เราไม่ทำแบบนั้นแน่...แต่คงปล่อยให้นายไปไม่ได้เหมือนกัน”ชิซุยที่มองท่าทางดริสพูดขึ้นมาอย่างใจเย็น

“เราคงต้องให้แกทำงานใช้แรงงานแทนยังไงล่ะ”ชายที่เงียบมาจนถึงเมื่อกี่โซปพูดอย่างใจเย็น

“ยังไงก็ตามถ้านายปฏิเสธนายก็ไม่ตายหรอกน่ะ”คนที่ไม่พูดอะไรเลยทั้ง2คนเดวิลก็พูดต่อท้ายหลังโซป

“ก็ตามนั้นแหละน่ะ....ว่าไง?”พอสิ้นเสียงของเดวลิชิซุยก็พูดต่อ

“……..”ดริสเงียบไปสักพักก็ตอบว่า”ฉันนะ.....ตั้งใจฝึกวิชาที่หมู่บ้านเพื่อที่สักวันจะได้สู้กับเจ้าพวกโซนีดนั้น”ดริสกำหมัดแน่น”แต่ฉันกลับแทบสู้พวกมันไม่ได้เลยซักกะนิดเดี่ยว”ดริสพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ

“เพราะตัวสุดท้ายที่นายสู้นะระดับฟูสเชียวน่ะ”วูฟกอดคอดริสแล้วพูดต่อ”คนที่ไม่มีไซเกนซึนะทำได้ขนาดนี้ก็โครตเก่งแล้วล่ะ”วูฟพูดเสร็จก็ยิ้มให้ดริส

“อ่า...อืม”ดริสมองหน้าวูฟสักพักแล้วก็ถามคำถามต่อ”ว่าแต่เจ้าพวกนี้นะมีระดับงั้นหรอ”ดริสถามต่อแต่คราวนี้เป็นเรื่องของโซนีด

“อ่า...เรื่องนี้คงต้องให้ผู้เชี่ยวชาญบอกแล้วล่ะ”วูฟพูดเสร็จก็หันไปทางกาคุ

"ไหนที่สุดก็มาถามผมเอาจนได้น่ะอย่างแรกเลยผมจะเล่าที่มาของพวกโซนีดก่อนล่ะกัน"

นานมาแล้วเมื่อ100ปีก่อนได้มี

ได้มีการปะทะกันระหว่างมนุษย์กับมนุษย์

ซึ่งในสมัยนั้นประเทศนี้เป็น

ประเทศที่โดนโจมตีเป็นประเทศแรก

แต่เพราะการนำทัพขององราชาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกา

ประเทศแห่งนี้เลยได้รับชัยชนะ

และหลังจากสงครามนั้นจบลง

ได้มีชายคนนึ่งที่ใช้นามว่า"โจ๊กเกอร์"

มันได้ใช้วิชามืดบ้างอย่าง

ปลุกซากศพของพวกที่ตายขึ้นมา

เหล่าคนที่ตายแล้วได้ถูกปลุกให้ตื่นมาอีกครั้ง

และได้ให้ชื่อพวกมันว่า'โซนีด'

แต่พวกมันมีร่างกายที่เปลี่ยนไปจาก

จากมนุษย์กลายเป็นปีศาจ

พวกมันได้เข้าโจมตีประเทศแห่งนี้อีกครั้ง

จนคนในประเทศนั้นต่างตายกันนับหมื่นนับแสน

จนองราชาไม่รู้่าจะทำอย่างใดดี

และไม่นานนักองราชาก็ได้ใช้อำนาจของเขาสร้างสิ่งๆนึ่งขึ้นมา

มันคืออาวุธที่ไร้ทานเทียนเขาเรียกมันว่า'ไซเกนซึ'

สิ่งนี้สามารถใช้กำจัดพวกโซนีดอย่างง่ายดาย

จนพวกมันนั้นหวาดกลัวพลังของไซเกนซึอย่างมาก

และได้เข้าไปในมิติมืดซึ่งมนุษย์นั้นไม่สามารถที่จะเข้ามาได้เป็นที่หลบซ่อน

มนุษย์ได้รับชัยชนะอีกครั้ง

แต่!!

10ปีต่อมาพวกมันก็ได้มาก่อสงครามกันอีก

ครั้งนี้พวกมันได้แข็งแกร่งขึ้นมากกว่าเดิมอย่างมาก

และบ้างตัวสามารถใช้ไซเกนซึได้อีกด้วย

ทำให้สงครามครั้งนี้หนักหนากว่าทุกครั้ง

จนพระราชาถึงกับต้องเอาไซเกนซึทุกอันไปเก็บไว้เพื่อไม่ให้พวกมันได้ไป

แต่ก็ไม่เป็นผล

เมื่อบอสใหญ่...ชายที่ให้กำเนิดพวกโซนีด'โจ๊กเกอร์'

ได้ต่อสู้กับพระราชาจนต่างฝ่ายต่างปางตาย

แต่ว่าไม่ว่ายังไงฝ่ายดีก็ต้องชนะ

พระราชาใช้พลังของตนเองระเดิบตนเองไปพร้อมกับโจ๊กเกอร์

ทำให้เกิดร่างระเบิดอันมหาศาล

ร่างของพระราชานั้นหายไปจากโลกนี้โจ๊กเกอร์เองก็เช่นกัน

แต่ด้วยแรงระเบิดทำให้ไซเกนซึที่เก็บเอาไว้กระจายออกไปทั้วโลก

การที่บอสใหญ่ตายทำให้พวกมันกลับไปที่มิติมืดอีกครั้ง

ถึงไซเกนซึจะหายไปพระราชาเองก็ตายแล้ว

แต่มนุษย์ก็ได้รับชัยชนะเป็นครั้งที่3และไม่มีสงครามอีกเลย

โซนีดนั้นถือกำเนิดจากพลังความมืด,ความแค้นในใจที่ยังเหลือ,ถูกเงาของยามิกินร่างกายและการกินวิญญาณของคน

พวกมันจะมีการแบ่งระดับตามพลังของจนเอง

1.ซู ระดับล่างสุดมีจำนวนมากไม่ต้องใช้ไซเกนซึแต่ก็สามารถจัดการได้

2.ฟูส ระดับที่เก่งขึ้นมาหน่อยพวกนี้การที่จะชนะด้วยอาวุธธรมดานั้นยากมาก

3.ฟูออน ระดับที่เก่งกว่าซูและฟูสอย่างมากฉลาดแกร่ง บางตนอาจมีพลังธาตุ

4.ซูอัส แข็งแกร่งแบบสุดๆพวกนี้อาวุธธรรมดาไม่สามารถต่อกรกับมันได้แม้แต่นิด บางตนสามารถใช้ไซเกนซึได้

5.โจอา ไม่มีข้อมูลแน่ชัดว่ากันว่ามีเพียจ12ตนในโลก

6???? ไม่มีข้อมูล

"อภิบายสั้นไปไหมครับ"หลังจากพูดจบกาคุก็หันไปมองดริสและวูฟ

"อภิบายยาวไปแล้วเฟ้ยเจ้าบ้า"ดริส-วูฟตะโกนใส่เจ้ากาคุ"แบบนี้ก็เข้าใจมาหน่อยอะน่ะ"ดริสทำหน้าเหมือนจะเข้าใจนิดหน่อยออกมา

"อีกเรื่องที่ฉันอยากถามทำไมต้องตั้งชื่อว่ากองทัพปฏิวัติล่ะพวกนายก็แค่สู้กับพวกโซนีดเองไม่ใช้หรือไง?" ดริสถามอีกครั้ง

"เพราะเป้าหมายของเราไม่ได้แค่การกำจัดพวกโซนีดเพียจอย่างเดี่ยวน่ะสิ"คูลคิโตะพูดต่อ

"ใช้เพราะเป้าหมายของเรานะคือการ เด็ดหัวเจ้าพวกรัฐบาลด้วยมือของพวกเรา"ชิซุยพูดไปพรางกำหมัดไว้

"..เด็ดหัว รัฐบาล!?"ดริสแสดงสีหน้าตกใจออกมาเพราะไม่นึกว่าคนพวกนี้จะพูดแบบนี้ออกมา

"นั้นคือจุดมุ่งหมายหลักของเราล่ะ"ชิซุยพูดไปพรางบนควันบุหรี่ไป"และในใจนายอาจถามว่าทำไมเราต้องก่อการปฏิวัติเพราะเจ้าพวกรัฐบาลนะ.....มันร่วมมือกับพวกโซนีกยังไงล่ะ"

"ร่วมมือกับพวกโซนีด!!"ดริสตกใจอย่างมากกับคำพูดของชิซุย"แล้วทำไมต้องร่วมมือกับพวกมันด้วยล่ะ!!?"

"เราไม่รู้หรอกนะว่ามันร่วมมือกันทำไม แต่ถ้าขืนปล่อยไว้ล่ะก็พวกมันอาจก่อสงครามครั้งที่4ก็ได้"ชิซุยพูดเสร็จก็ยื่นขึ้นยืนมือมาทางดริส"ถึงจะยังไม่รู้ว่าจะก่อการปฏิวัติเมื่อไหร่.... แต่เราเตรียมแผนที่จะชนะแน่นอนไว้แล้วเมื่อถึงวันนั้น  โลกนี้จะไร้ซึ่งรัฐบาลและโซนีด"

"ว่ายังไงดริสสนใจจะมาร่วมกับพวกเราหรือยังล่ะ"ชิซุยถามซ้ำ

"......"ดริสเงียบไปพักนึ่งก็ตอบ"โลกที่นายว่าจะไม่มีโซนีดใช้ไหม?"ดริสถามอีกครั้งในหัวของเราตอนนี้นึกถึงภาพเหตุการที่พวกมันได้ทำลายและฆ่าคนในหมู่บ้านของเขาอย่างโหดเหี้ยม

"แน่นอน"ชิซุยตอบกลับไป

"'งี้นี้เอง..สุดยอดเลยแฮะ ถ้างั้นทั้งการจัดการกับโซนีดและฆ่าพวกรัฐบาลชั่วๆนั้นก็เหมือนกับการกำจัดขยะสิน่ะ แบบนี้มันเรียกได้ว่า เป็นนักปฏิวัติผู้ผดุงความถูกตอ้งเลยนิหว่า!"ดริสตะโกนกลับไปด้วยสีหน้าที่ดูดีขึ้นจากเมื่อกี่หน่อย

"อุ๊บ ฮาฮาฮาๆๆ!!"พอได้ยินดริสพูดแบบนั้นทุกคนในนี้พากันหัวเราะกับคำพูดของดริสกันหมด(ยกเว้นโซปกับวิน่า)

"เอ๋..อะไร!?มันน่าหัวเราะตรงไหน!?"ดริสหันซ้ายหันขวามองทุกคนและไม่เข้าใจว่าพวกนี้หัวเราะกันทำไม

"นี้ดริสคุง"ซิกที่หัวเราะได้สักพักก็หยุดและพูดกับดริส"ถึงจะพูดให้สวยหรูยังไงก็ตามนะครับ ที่พวกเราทำคือการปฏิวัติ!"ซิกด้วยไปด้วยสีหน้าของนักฆ่า

"ไม่มีใครเขาคิดว่าพวกเราเป็นคนดีหรอกนะ"วูฟเสริมขึ้น

"ไม่มีทั้งความถูกต้องอะไรทั้งนั้นแหละ"โซปพูดต่อท้ายคำพูดของวูฟ

"และทุกคนที่อยู่ที่นี้นะ..ก็ฆ่าคนมาแล้วนับร้อย"คูลคิโตะเสริมด้วย

"และอาจจะกรรมตามสนองตายได้ทุกเมื่อ"รินกล่าวเป็นคนสุดท้าย

"ทุกคนนะต่างมีเหตุผลในการตอ่สู้ต่างกันและก็ได้เตรียมใจไว้แล้วด้วย..รู้แบบนี้นายยังจะคิดเหมือนเดิมอีกไหมล่ะ"ชิซุยมองหน้าของดริสพรางยิ้มไป

"เออ.....ฉันจะทำ!! ให้ฉันเข้าร่วมกับกองทัพนักปฏิวัติทมิฬด้วยคน!!"ดริสกล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่ขึงขังพรางยกหมัดขึ้น"ถ้าเพื่อกำจัดไอพวกโซนีดนั้นฉันจะเข้าร่วมด้วย!!"

"แต่นายอากลับบ้านเก่าก็ได้น่ะ"รินพูดแหย่ดริสด้วยคำพูดที่น่าหดหู่

"ไม่เป็นไร...ถ้าเพื่อกำจัดพวกมันล่ะก็..."ดริสมองหน้าของรินและยิ้มให้เล็กน้อย

"...ฮึ"พอเห็นดริสยิ้มให้นิดหน่อยรินก็รีบหันหน้าหนีใบหน้าแดงเล็กน้อย

"งั้นก็ตกลงตามนี้ ยินดีตอนรับสู่หนทางแห่งการปฏิวัติทมิฬ ดริส!!"ชิซุยพูดด้วยน้ำเสียงที่ชวนขนลุกพลางกำหมัดไว้แน่น

แต่แล้ว!!

"อะนี้มัน*บูลบัตเตอร์ฟลาย ของกาคุนิ!!??"คูลคิโตะสังเกตุเห็นไซเกนซึของเกคุซึ่งมีรูปร่างเป็นผีเสื้อมีสีดำและฟ้าในตัว(ภูตแห่งดินแดนมายาราชีนีผีเสื้อ บูลบัตเตอร์ฟลาย)

"อะมีอะไรหรอ?"พอบูลบัตเตอร์ฟลายมาเกาะที่ไหล่ของกาคุได้ไม่กี่วินาที"แย่แล้วทุกคน!!"กาคุรีบแจ้งทุกคนที่อยู่นะที่นี้"มีผู้บุกรุกมากัน!!"ผู้บุกรุกงั้นหรือ!!!

"มากันกี่คนงั้นหรือตำแหน่งล่ะ?"ชิซุยถามอย่างใจเย็น

"ประมาณสัก11คนเห็นจะได้นะครับ แถมยังอยู่ใกล้ฐานของเราด้วยครับ!!"กาคุตะโกนบอกทุกคน

"อืมม...ตึงมือน่าดูเลยน่ะเนี่ย ตามรอยมาได้ถึงขนาดนี้เชียวคงจะเป็นพวกต่างเผ่าหรือไม่ก็ทหารรับจ้างล่ะน่ะ"ชิซุยกล่าวอย่างใจเย็นพลางใช้ไฟแช็กชุดบุหรี่ของเขา"ช่วยไม่ได้แฮะ นี้เป็นเหตุการฉุกเฉิน"กล่าวเสร็จบรรยากาศรอบๆเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมาก"อย่าปล่อยให้รอดไปได้แม้แต่คนเดี่ยวล่ะ!!"

จู่ๆ...บรรยากาศก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงสีหน้าของทุกคนต่างจากเดิมเหมือนมีวิญญาณของนักฆ่าสิงอยุ่ยังไงยังงั้น

"ไปได้!!"

พึบ!!

พอสิ้นเสียงของชิซุยต่างคนต่างออกไปทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายอย่างรวดเร็ว

"เอ๋..อะอ่าว?อั่ก"หลังจากยื่นบื่อยู่สักพักชิซุยก็เข้ามาโบกหัวสักที

"มั่วเหม่ออะไรอยู่เล่านี้เป็นศึกแรกของนาย ไปเด็ดหัวมันมาสะสิ!"ชิซุยพูดไปพรางแสยะยิ้มไปด้วย

ด้านนอก

"เฮ้นายนะวูฟกับซิกซินะ!!"ดริสที่วิ่งตามไปหลังสุดเห็นซิกกับวูฟกำลังวิ่งไปพอดี

"ฮื่อดริสเองหรออยากมาด้วยกันกับเรางั้นหรอ!"วูฟตอบไปพรางลดความเร็วเพื่อให้ดริสตามทัน

"เออ!"ดริสตอบกลับไปและเขาก็มาถึงตัวพวกวูฟพอดี

"งั้นนายก็เรียกฉันว่าสุดเท่หรือสุดหล่อหน่อยสิ"พอได้โอกาศวูฟก็รีบให้คนอื่นมาชมตนเองหน้าตาเฉย

"เรื่องนั้นขอปฏิเสธเฟ้ย"ดริสก็ปฏิเสะหน้าตาเฉยด้วยเช่นกัน

"อารายกันฟระเนี่ยโธ่"วูฟบ่นพึมพำเบาๆ"งั้นเดี่ยวฉันจะโชว์อะไรเด็ดๆให้นายดูล่ะกัน"หลังจากพูดเสร็จเขาก็หยุดวิ่งหยิบปืนสีขาวของเขาพร้อมกับยกมันขึ้น

" *ไนแอร์เนส !!(หน้าไม้แห่งพระเจ้า)"และอยู่ๆปืนสีขาวของเขาก็ส่องประกายพอแสงหายไปก้กลับเป็นหน้าไม้สีขาวที่สะท้อนแสง

"โออออออ"พอได้เห็นของเด็ดๆแววตาของดริสส่องประกายเพราะตื่นเต้นแบบสุดๆ"เท่ระเบิดไปเลย!!"

"ใช้ม่ะ เจ้านี้คือไซเกนซึของฉันเองชื่อไนแอร์เนส"วูฟพูดเสร็จก็โชว์ไซเกนซึของเขาแบบสุดๆ

"ไซเกนซึ? ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกแต่แต่รู้สึกว่าพอเห็นและไฟในตัวในติดพรึ่บเลยล่ะ!"ถึงจะงงๆแต่เขาก็ไม่สนเรื่องนั้นอยู่ดี

"เข้าใจจุดดีของไอนี้แล้วซิน่ะ"สักพักวุฟก็ชี้หน้าของดริสและกล่าวต่อ"เอาละ..ฉันจะบอกงานแรกของนายเลยล่ะกัน!!..เป็นงานที่สำคัญมากนะเข้าใจ๊?"

"โอะโอ้!"ดริสเออออตาม

อีกด้านนึ่ง

ตอนนี้พวกผู้หญิงเจอกับพวกที่บุกเข้ามาแล้วมี5คนซึ่งตอนนี้คนที่อยู่นี้มีวิน่า เดวิล โชและรินผู้หญิงทั้งหมดอยู่ที่ๆเดี่ยวกันเฉยเลย!

"ยัยผมดำนั้นอยุ่นี้ด้วยก็แสดงว่าที่นี้คือฐานลับของพวกมันจริงๆสินะคุ้มค่ากับการค้นหาขึ้นมาหน่อยนึ่ง"1ใน5ผู้บุกรุกกล่าวออกมา"ยิ่งกว่านั้นยังมีของแถมอีกตั้ง3คนแนะ"พวกมันค่อยๆเคลื่อนไหวทีละน้อย"หลังจากฆ่าไปแล้วน่าจะเล่นสนุกได้อยู่ระวังอย่าให้ร่างยัยพวกนี้เป้นแผลมากนักละ"

พรึบ!!

เสี่ยววินาทีที่พวกมันกำลังคุยกันอยู่วิน่าก็ใช้ความเร็วของตนเองฟันเข้าที่คอของพวกมันไป3คน

"อยู่ในถิ่นศัตรูแท้ๆยังใจเย็นอยู่ได้นะ..."ทันทีที่พูดเสร็จมี2คนที่ล้มลงและตายอีกคนนึ่งนั้นยังไม่ตาย

"หน่อยแกก่อนตายก็ขอเอาแกไปลงนรกอึ่ก!!..."ทันใดนั้นความสามารถของไซเกนซึของวิน่าก็ทำงานพิษที่ไม่มีทางรักษาได้ตรงเข้าเส้นเลือดและพุ่งไปทางหัวใจของเหยื่อ"แผลเปื่อยคำสาป!!อั่ก"และในไม่กี่วินาทีเจ้านั้นก็ล้มลงแล้วตายในที่สุด

"ดาบเดียวปลิดชีพ"วิน่าพูดเสร็จก็ตวัดดาบให้เลือดออกจากดาบของตนเองและเก็บดาบของฝัก

"อะไรกันยายนี้"ผู้บุกรุกที่เหลืออีก2คนเห้นท่าไม่ดีเลยรีบหนี

"อ่าวหนุ่มๆ2คนนี้จะไปไหนหว่า"ทันใดนั้นเดวิลก็อยุ่ด้านหน้าของพวกที่หนีอยู่

"อะไรกันเนี่ยโผล่มาตั้งแต่เมื่อไร อั่ก"ยังไม่ทันที่มันจะพูดจบเดวิลก็ใช้หมัดของเธอต่อยที่หน้าของมันจนหัวนั้นหันไปด้านหลัง

"เห็นเป็นผู้หญิงคิดว่าจะจัดการได้ง่ายๆหรือไงกัน"เดวิลมองร่างของเหยื่อที่ตรนเองฆ่าไปแล้ว

"ยายนี้!!"แต่ว่าอีกคนนึ่งซึ่งยังไม่ถูกฆ่าได้ใช้ดาบของมันฟันที่เดวิล

ฉึบ

ยังไม่ทันที่ดาบจะถึงตัวเดวิลจู่ๆก็มีบ้างสิ่งที่แหลมคมผ่าร่างของผู้บุกรุกขาด2ท่อน

"อย่าลืมสิน่ะยังมีอีกคนนะ"รินหัวเราะออกมาเบาๆลงมาจากบอร์ดของเธอ

"แค่นี้ก็จัดการไปได้5แล้วน่ะค่ะ"โชที่ไม่ได้ทำอะไรเลยบอกกับทุกคน"ที่เหลือก็ฝากพวกผู้ชายล่ะกัน"

อีกด้าน

มีผู้บุกรุกอีก5คนซึ่งแต่ล่ะคนน่าจะเก่งกว่าพวกที่เจอกับพวกผู้หญิงอย่างมากซึ่งในนี้มีโซป กาคุ คูลคิโตะ

"ระวังให้ดีล่ะเจ้าพวกนี้อันตราย"1ในผู้บุกรุกกล่าวเตือนพวกของตนเอง"พอฉันให้เข้าไปก้เข้าเลยนะ"พวกมันระวังตัวอย่างสุดขีดแต่ว่า

อยู่มีผีเสื้อสีดำฟ้าบินรอบๆตัวพวกมัน2ตัว"บัตเตอร์บอม!!"สิ้นเสียงของกาคุผีเสื้อวพกนั้นก็ส่องแสงสีฟ้าและเกิดการระเบิดอย่างรุนแรงขึ้น

"อั่กอะไรเนี่ย"มีพวก4คนหลบการระเบิดได้แต่อีก1คนโดนการระเบิดทำให้ร่างท่อนบนหายไปจากโลก"จะเจ้าพวกนี้น่ากลัวเกินไปแล้วเว้ยหนีเถอะ!!"1ในพวกมันเห็นถ้าไม่ดีเลยรีบหนีออกมาโดยเร็ว

"อ่าวๆอย่าพึ่งหนีเส่ะมาบุกฐานคนอื่นแล้วคิดจะหนีนะ"คูลคิโตะก้าวเท้าเพียจก้าวเดี่ยวก็ถึงตัวของศัตรูที่หนีเขาใช้เท้าเตะที่หัวของศัตรุจนหัวของมันกระจุยเลือดกระเซ็นไปทั่ว"มันจะเกินไปหน่อยมั้ง"คูลคิโตะพูดต่อจากคำพูดที่แล้ว

"ถ้าหนีไม่ได้ล่ะก็ตายเป็นตายเฟ้ย"พวกมันรีบพุ่งใส่โซปอย่างรวดเร็ว

"ใจกล้าไม่เบานะแต่ชีวิตพวกแกนะจบแค่เนี่ยแหละ"ทันใดนั้นหอกของโซปก็มีเปลวเพลิงสีฟ้าคลุม"ฉันจะให้พวกแกเป็นนึ่งในพลังของ*เซนโจคีอัส(หอกแห่งผู้คุมนรก)"โซปใช้การโจมตีเพียจครั้งเดี่ยวตัดทั้งอากาศทั้งร่างของศัตรุทั้ง3คนแผลที่ถูกตัดมีไฟสีฟ้าครอบเอาไว้และร่างของพวกมันก็กำลังถูกเผาด้วยไฟสีฟ้าเช่นกัน

 

ในด้านของดริส

"ที่ว่านี้คือแค่ซ่อนเองไม่ใช้หรือไงฟระ"ดริสที่ซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้และคิดถึงคำพูดของวูฟว่า'ฟังให้ดีนะ..ถ้าศัตรุตั้งใจจะหนีล่ะก็มีความเป็นไปได้สุงว่ามันจะมาทางนี้ แค่พยายามถ่วงเวลาตอบโต้ไปพอสมควรก็พอ'

"เป็นหน้าที่ที่เหมาะกับเด็กใหม่ดีแท้ว่าแต่มันจะมาทางนี้จริงเรอะ"พูดไม่ทันขาดคำศัตรุก็วิ่งหนีมาและเจอกับดริสโดยบังเอิญ"มาจริงๆด้วยหรอฟระ!!??"ดริสรีบลงมาจากต้นไม้และกล่าวใส่เจ้าศัตรู"ไม่ให้ผ่านไปได้หรอกเฟ้ย"

"แม้แต่ตรงนี้ก็มีคนมาดักรออยู่ด้วยหรือ!!"ศัตรูตะลึ่งเล็กน้อยก่อนที่จะหยิบดาบของมันออกมา"ถึงจะเป็นคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนแต่ฉันไม่ออมมือหรอกนะ!!"

"แย่แฮะที่ต้องมาฆ่าคนที่ไม่มีความแค้นต่อกันมาก่อนแบบเนี่ย"ดริสควงดาบไปมาและชี้ดาบไปทางศัตรู"แต่ฉันก็ไม่ออมมือให้เช่นกันเฟ้ย"ดริสแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่มันโดยตรง

"อ่าเจ้าเด็กใหม่นั้นจะตายหรือยังน่า"รินที่กำลังว่างๆอยู่เกิดนึกเรื่องของดริสคิดมาได้เลยพูดแทงใจดำ

"ฉันว่าคงไม่มีปัญญาหรอกน่ะค่ะ"โชที่นั่งอยุ่ข้างๆก็พูดพึมพำเบาๆ

"เอ๋หายากนะเนี่ยที่โชจังจะประเมินคนอื่นแบบเนี่ย"รินที่ตกใจเล็กน้อยกับคำพูดของโช

"อีกอย่างน่ะ"วิน่าที่เงียบๆก็ได้พูดอะไรบ้างอย่าง"ฉันได้ยินจากปากของซิสแล้วล่ะว่าเขาคือคนที่มีกลุ่มก้อนของพรสวรรค์ หากฝึกผนอีกหน่อยและมีไซเกนซึไว้ครอบครองล่ะก็สามารถเป็นพลโทได้แบบสบายๆเลย"วิน่าพูดเสร็จก็ทำเอาทั้งริน โชและเดวิลอึ่งไปเลย

และกลับมาในด้านของดริสซึ่งตอนนี้เขาสามารถชนะศัตรูคนสุดท้ายแล้ว

"ถึงแกจะไม่ใช้โซนีดก็เถอะแต่ถ้าคิดจะลงดาบใส่คนอื่นแล้วก็เท่ากับว่ายอมที่จะฆ่ากับถูกฆ่า"ดริสมองร่างของศัตรูที่ยังไม่ตายแต่บาทเจ็บซาหัส"ถึงจะไม่มีความแค้นต่อแกมาก่อนแต่...จมหลับให้สบายเถอะ"ดริสมองหน้าของมันก่อนที่จะลงดาบ แต่ว่าเขากลับไม่กล้าที่จะลงดาบใส่มนุษย์"มือมันสั่นไปหมด"

"ฮะฮะอ่อนหัดจริงๆนะแก คงต้องขอให้แกตายเพื่อพี่น้องของข้าแล้วกัน"การที่ดริสแสดงท่าทางแบบนั้นออกมาทำให้มันได้โอกาศที่จะโต้กลับและมันก็หยิบดาบข้างๆตัวมันพุ่งใส่ที่ดริส

ฉึบ!!

ทันใดนั้นอยู่ๆก็มีชายคนนึ่งกระโดดลงมาจากฟ้าและใช้ดาบของเขาแทงเข้าที่หลังของมันอย่างจังจนตัวของมันล้มลงและตายในที่สุด

"อย่าลังเลซิครับ"ชายที่ไม่เคยเปลี่ยนสีหน้าเลยซิกหยิบดาบที่เปื่อนเลือดของศัตรุขึ้นมาและตวัด"ต้องลงดาบปิดบัญชีให้เร็วที่สุดน่ะครับ"ซิกกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลง

'หมอนี้ฆ่าคนโดยที่ไม่เปลี่ยนสีหน้าเลยสักนิด...'ดริสคิดในใจพน้อมมองไปที่หน้าของซิก

"ย๊ากมีศัตรุหลุดมาทางนี้ใช้มั่ย!? ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของสุ.."คนที่โผล่มาท้ายที่สุดของวูฟ

"จบแล้วล่ะครับ"ซิกรีบตัดบทของวุฟโดยทันทีทำเอาวุฟไปไม่ถูกเลยทีเดี่ยว

และกลางดึก

พวกกลุ่มนี้ได้จัดการปาตี้เล็กๆขึ้นมา

"ขอบใจสำหรับศึกแรกนะ ดริส"ชิซุยที่มองมาที่ดริสที่ยื่นอยู่ตรงหน้า

"อะเออ..."ดริสได้แค่ตอบกลับเท่านั้น

"แต่จากที่ซิกรายงานมาดูเหมือนนายจะยังลังเลอยู่สินะ..."ชิซุยพูดไปพรางก็ดื่มเหล้าไป"เพื่อให้นายอยู่รอดได้คงต้องมีคนฝึกให้นายแล้วล่ะ งั้นจับคู่กับดีไหมเนี่ย"ชิซุยคิดได้สักพักก็รีบพูดขึ้นมา"งั้นนายจะต้องจับคู่กับโซปล่ะกัน"

"อึ๋ย!?"พอยินดังนั้นดริสก็รีบมองไปทางโซปทันที"ต้องคู่กับคุณพี่หน้าบึงเนี่ยนะ!!"

"นี้ได้ใช้มั่ย?โซป"ชิซุยถามโซปแบบตรงๆ

"เออ"ว่างง่ายจิ๊บเป๋งเลยเจ้านี้

"ถ้าเห็นว่าเป็นภาระก็จัดกาไรด้เลยนะ"ชิซุยพูดต่อ

"เออ...เข้าใจแล้ว"เข้าใจแล้วเนี่ยนะและไอจัดการนี้คืออะไรฟระ

"ยินดีด้วยน่ะนายได้ครูฝึกเจ๋งๆแล้วล่ะจากนี้ก็พยายามเข้าน่ะ"ชิซุยจับไหล่ของดริสก่อนที่เขาจะไปดื่มต่อ

"นี้ฉันต้องมาจับคู่กับหมอนี้งั้นหรอ!!??"

จบตอน

ดริส:เลยมาตั้งหลายวันแต่สุดท้ายก็ลงจนได้นะเจ้าคนเขียนเนี่ย

ซิส:แหม่ๆจะว่าไปทำไมวันนี้บทมันยาวผิดปกติ

วูฟ:วู้ๆไซเกนซึของตูเทพเท่สุดๆ

ริน:คิคิเจ้าเคะหัวน้ำตาลเอ่ย

โช:อย่าไปล้อเขางั้นสิค่ะ

กาคุ:หน้าตาผมมันเคะๆไงไม่รู้

เดวิล:ฉันนะสวยกว่านี้อีกเยอะ

ชิซุย:เหล้านี้อร่อยจริงๆแฮะ

โซป:ฉันจะต้องเป็นครูของเจ้าเด็กใหม่นี้งั้นหรือ

วิน่า:ได้ออกสะทีงืม....

คูลคิโตะ:หน่วยข่าวกองชั่งแสนลำบาก

 

คนเขียน:อั่กๆ คนเขียนตอนนี้เป็นไข้เลือดออกแต่จะพยายามเขียนให้ทุกท่านอ่านอย่างแน่นอน!!

คอมเม้นสักนิด ติดตามสักหน่อย คนเขียนจะได้มีกำลังใจน่ะเออ