Revolutionary !!!

"บ้าน่า!!มันทำได้ยังไงกัน!!"โซนีดตนนึงในหมู่พวกมันที่ตอนนี้เหลือเพียจ แค่2ตัวเท่านั้นเพราะอีกตัวนั้นถูกดริสจัดการไปเสียแล้ว"หรือว่าดาบนั้นคือ ไซเกนซึกัน!!"มันพึมพำออกมาเบาๆแล้วจ้องมองไปที่ดาบของดริส

"คง จะไม่ใช้ล่ะมั้ง"โซนีดอีกตนนึ่งบอกพร้อมชี้นิ้วไปที่ดาบของดริส"ดาบแบบนั้น ไม่ใช้ไซเกนซึหรอกน่ะแค่ดาบธรรมดาเอง"ที่มันพูดก็ถูกแล้วล่ะน่ะเพราะนั้นไม่ ใช้ไซเกนซึอย่าที่มันว่าแต่เป็นเพียจแค่ดาบธรรมดาเท่านั้นแล้วทำไมมันถึง สามารถฆ่าโซนีดได้ล่ะ?

"จะ!!จริงสิน่ะเกือบ ลืมไปเลยแฮะเหอะๆ"พอได้คำตอบจากเพื่อนของมันดูเหมือนมันจะหมดความสงสัยในใจ แล้ว"งั้นให้ข้าจัดการไอเด็กนั้นเองล่ะกัน"มันพูดออกมาพรางแสยะยิ้ม

"เออ แต่ระวังตัวหน่อยก็ดีน่ะถึงจะไม่ใช้ไซเกนซึแต่ไอหมอนี้เก่งกว่ามนุษย์ธรรมดา มากถ้าเทียบกับทหารในกองทัพน่าจะมีฝีมือที่เทียบเท่ากับระดับ.."ยังไม่ทัน ที่มันจะพูดจบเพื่อนของมันก็รีบชิ่งออกตัวไปก่อนเพราะมันรู้ว่าถ้าทนฟังต่อ มีหวังยาวแน่ๆ"เออน่าข้าจะเอาศพมันมาฝากล่ะกัน"

"อะไร กันเนี่ยพวกแกเห็นบ่นเรื่องไอไรเกทมุอะไรนั้นตั้งแต่เมื่อกี่แล้วน่ะ เฟ้ย"ดริสตะโกนบอกพวกนั้นด้วยคำพูดที่ผิดบ้างถูกบ้าง"ไซเกนซึเฟ้ยเจ้าเด็ก บ้า"โซนีดตะโกนกลับไป"อ่าๆไอไซเกนซึบ้าอะไรนั้นชั่งเถอะเพราะแกจะเป็นรายต่อ ไปแล้วน่ะเฟ้ย"ดริสตอบกลับพรางยิ้ม"เถอะทำอวดเก่งไปเถอะแกนะ"

ฟุบ                                                                                                                                                                           

มัน หายไปแล้ว!!เจ้าโซนีดนั้นหายไปอย่างกับว่ามันสามารถที่จะล่องหนได้"มะ !!..มันหายไปอยู่ไหนกัน!!"ดริสตะลึ่งชั่วขนาดนึ่งเพราะถ้ามันหายตัวได้ล่ะก็ ปานนี้มันคงอยู่รอบๆนี้แน่ดริสพยายามจะมองไปทั่วๆพื่นที่พร้อมระวังตัวแบบ สุดๆ"หึฉันบอกอะไรให้น่ะไอเด็กบ้า!!"

ปึก!!

ทันที ที่เสียงนั้นหยุดลงการโจมตีที่รุนแรงของมันจึงเริ่มขึ้นดริสถูกมันเตะเข้า ที่หัวอย่างรุนแรงจนเขาหัวแตก"อั่กกก!!"ความเจ็บปวดส่งผ่านอย่างรวดเร็วการ เตะนี้มีอนุภาพเทียมเท่ากับกระสุนปืนถ้าหากไม่ใช้ผู้ที่ฝึกฝนทางการจนแข็ง แกร่งล่ะก็ปานนี้หัวคงกระจุยในพริบตาไปแล้วนึกภาพหัวของมนุษย์ปกติไม่ออกเลย จริงๆ

"ว่าไอเจ้าคนที่แกฆ่าไปนะจะเรียกว่าโซ นีดยังไม่ได้เลยเฟ้ย!!"ว่าจบมันก็หยิกผมของดริสขึ้นพร้อมถุยน้ำลายใส่หน้าขอ งดริสอย่างเหยียดหยาม"มะ!!หมายความว่าไงกัน"ตอนนี้ดริสแค่จะเปล่งเสียงออกมา ก็เต็มกลืนแล้วเพราะการการเตะนั้นทำให้หัวสมองของเขาได้รับการกระทบกระเทือน ถึงจะเพียจน้อยนิดแต่ถ้าโดนอีกสักรอบเขาตายแน่ๆ"เพราะว่าเจ้านั้นนะยังไม่ ได้เป็นโซนีดเต็มตัวเลยนะซิเฟ้ย"พูดเสร็จมันปล่อยผมของดริสลงและเริ่มความ โหดเหี้ยมของมัน

ปึก!! ปึก!! ปึก!!

มัน เตะเข้าที่ท้องดริสอย่างจังถึง3ครั้งซึ่งแรงนั้นเทียบเท่ากับการโจมตีนัด แรก"โซนีดนะไม่จำเป็นว่าจะต้องเกิดมาจากวิญญาณของคนตายแม้แต่มนุษย์ก็สามารถ ที่จะเป็นโซนีดได้เฟ้ย"โซนีดแต่เดิมเกิดมาจากวิญญาณของคนตายที่มีจิตใจที่

เคียด แค้นอย่างมหาศาลซึ่งทำให้เกิดกลายเป็นปีศาจที่กินวิญญาณของมนุษย์แม้ แต่มนุษย์เองก็ยังสามารถเป็นโซนีดได้แค่กินวิญญาณของคนอื่นซึ่งการกินวิญญาณ หนึ่งดวงเท่ากับการเพิ่มพลังถึง3เท่าถ้ากินครบ3ดวงจะกลายเป็นโซนีดโดยทันที

ซึ่ง ตัวที่ดริสฆ่าไปนั้นพึ่งกินไปเพียจแค่หนึ่งดวงเท่านั้นถึงจะแข็งแกร่งขึ้น แต่ร่างกายก็ยังเป็นของมนุษย์จึงสามารถที่จะฆ่าได้ด้วยอาวุธธรรมดาโดยไม่ใช้ ไซเกนซึ"คราวนี้รู้หรือยังไอหนูการที่แกจะสู้กับพวกเรา2คนได้นั้นนะ....มัน เป็นไปไม่ได้หรอกเว้ย!!!"พูดเสร็จมันร่วมพลังทั้งหมดในการโจมตีครั้งสุดท้าย

ตูม!!

การ เตะครั่งสุดท้ายนี้ต่างจากการเตะครั้งที่1-2-3-4โดยอย่างสิ่งเชิงเพราะมัน ร่วมพลังทั้งหมดไว้ในขาของมันซึ่งอนุภาพนั้นเทียบเท่ากับปืนใหญ่เลยทีเดียว ทำให้ร่างของดริสนั้นกระเด้นไปไกลเลย

"เหอะไอมนุษย์กระจอกนึกว่า จะเก่งหน่อยแต่จัดการง่ายเป็นบ้า"มันพึมพำเบาๆด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิง"งั้นไป กันเถอะวันนี้ไม่ได้พวกเพิ่มเลยจะเช้าแล้วเสียด้วย"โซนีดที่ยื่นรออยู่บอก ให้เพื่อนของมันรีบกลับเพราะถ้าเช้าล่ะก็งานยุ้งแน่

"เออๆกำลังไปเฟ้ยเจ้าบ้า!!"มันตะโกนตอบกลับไปพรางเดินไปหาโวนีดอีกตน

พลึบ!!

ทันที ที่มันกำลังจะก้าวเท้าอยู่นั้นดูเหมือนจะมีอะไรบ้างอย่างพื่นไปที่คอของมัน อย่างรวดเร็ว"ฮื่อ!!เฮ้ยแก!!"แถมไม่เชื่อสายตาดริสยื่นอยู่ด้านหลังของ มัน!!"กะกะกะ!!แกยังไม่ตายอีกหรือไง!!"เพราะการโ๗มตีครั้งสุดท้ายของมันนะกะ เอาตายเลยทีเดี่ยว

"เหอะแกนะบ้าป่าวการโจมตีของแกนะฉันเคยรับมา แล้วไม่รู้เท่าไร!"เพราะฝึกฝนมาตั้งหลายปีอีแค่การโจมตีแบบนี้สำหรับเขาแล้ว ก็เหมือนเป็นเรื่องที่ปกติอย่างมาก"แล้วคนที่จะต้องตายไม่ใช้ทางนี้น่ะ เฟ้ย!!"ทันทีที่ดริสพูดจบหัวของโซนีดตนนั้นก็ได้เลื่อนออกคออย่างช้าๆ

"บ้า น่าเป็นไปไม่ได้!!!"มันเองก็แทบไม่อยากจะเชื่อว่าตนเองจะถูกฟันด้วยดาบ ธรรมดา"แกอาจเห็นเป็นดาบธรรมดาแต่มันถูกลับมาอย่างดีจนสามารถตัดเหล็กขาดได้ แบบง่ายๆเชียวนะ"ทันทีที่ดริสพูดจบหัวของมันก็หลุดออกจากคอเลือดสาดกระเซ้น ไปทั่ว

"เหตุผลที่แกแพ้เพราะไม่เอาจริงตั้งแต่แรกนั้นแหละ!!"พูด เสร็จ ดริสสะบัดดาบที่เปื่อนเลือดออก"ไม่อยากจะเชื่อเจ้าเด็กนี้ฆ่าอาโนวได้!!"โซ นีดที่เหลืออยู่ตนสุดท้ายถึงกับตะลึ่งกับสิ่งที่เห็นเพราะที่ดริสจัดการไป นั้นไม่ใช้ครึ่งโซนีดแต่เป็นโซนีดเต็มตัมเลยล่ะ"แต่ถึงยังไงก็เถอะสภาพร่าง กายนั้นไม่มีวันสู้ข้าได้หรอก"สักพักมันก็ใจเย็นลงเมื่อได้เห็นสภาพของดริ สที่ตอนนี้แม้แต่จะยื่นก็เต็มกลืนแล้ว

"หึหึแถมท่าทางกำลังรบของก็ เหนือกว่าเหมือนกัน"กำลังรบเหนือกว่าอย่าบอกน่ะว่ายังมีอีก"แกจะพูดว่ายัง เหลือพวกแกอยู่อีกงั้นหรอ!!"แม้แต่จะพูดก็เเทบไม่ไหวแต่ต้องถามให้แน่ใจ เพราะถ้าเกิดเป็นจริงล่ะก็คราวนี้ดริสได้ตายจริงๆแน่

"แกจะรู้ไปทำไม แต่ก็ชั่งเถอะฉันตอบให้ล่ะกัน...อย่างที่แกคิดที่นี้ไม่ได้มีโซนีดแค่3 ตน(ร่วมเจ้าครึ่งโซนีดนั้นด้วย)แต่มี6ตนตั้งหากล่ะ!!"ไม่น่าเชื่อว่าจะมี ตั้ง6ตน!!ถ้าหากว่าจำนวนขนาดนี้ดริสสู้ไม่ไหวแน่"6ตัวงั้นหรอ!!"พอได้รับคำ ตอบที่ตนเองคิดดริสก็ถึงกับช็อตไปสักพัก

".......หึหึแบบนี้ก็ดี เด่ะ"พอได้รับคำตอบนั้นแล้วเขาพรางยิ้มพร้อมกับสีหน้าที่ว่า’พร้อมที่จะสู้ ทุกเมื่อ’ ”ถ้ายังเหลืออีก3ตัวฉันก็จะฆ่าแกก่อนแล้วก็ค่อยไปจัดการอีก3ที่เหลือก็ได้”

“หึ หึดูถ้าจะมั่นใจดีนี้แต่ว่าสภาพแบบนั้นมันทำอะไรได้ล่ะ?”ก็ตามที่มันพูดสภาพ ของดริสในตอนนี้แม้แต่จะยกดาบก็ทำไม่ได้”อีแค่เรื่องสภาพร่างกายนะแค่ลืมๆ ว่าเจ็บไปสะก็หมดเรื่องเฟ้ย”ทันทีที่ดริสพูดเสร็จดูเหมือนเขาจะเอาความเจ็บ ปวดทิ้งและใส่คามมั่นใจและการไม่ยอมแพ้เข้าไปในกายทำให้เขาสามารถที่จะทำให้ ตนเองลืมว่าสภาพของตนนั้นย่ำแย่ขนาดไหน

“น่าสนใจนิงั้นข้าจะเอาจริง ตั้งแต่เริ่มต้นเลย!!”เพราะการตายอย่างประมาทของพวกตนเองมันเลยที่จะเอาจริง ตั้งแต่แรกเพื่อที่จะไม่ประมาทเหมือนพวกของมัน”เออ.........ขอเวลานอกหน่อย ซิ”ทันทีที่เห็นอีกฝ่ายพร้อมสู้เต็มที่ดริสก็ดันขอเวลานอกสะงั้นทั้งที่ความ เป็นความตายอยู่ตรงหน้าแท้ๆ

“นี้เธอนะ?”ช่วงเวลาที่เขาขอเวลานอกนั้น จู่ๆดริสก็ห้องข้างๆห้องของเขา(ตอนนี้กสู้อยู่โรงแรมน่อ)คุยกับใครบ้างคน” หนูชื่อฮัทสึเนะค่ะ”มีเสียงใสๆตอบกลับมางั้น”งั้นหรอฮัทสึเนะจังบาทเจ็บตรง ไหนหรือป่าว?”หลังจากที่ได้ยินเสียงใสๆนั้นดริสก็รีบถามต่ออย่างรวดเร็ว”ไม่ เป็นอะไรหรอกค่ะขอบคุณพี่ชายมากน่ะค่ะที่ช่วยหนูไว้น่ะ”

สาวน้อยที่ กำลังคุยกับดริสคือเด็กสาวที่ดริสช่วยไว้ในบทแรกนั้นเอง”ไม่เป็นไรหรอกฉันนะ ไม่ใช้พวกใจร้ายขนาดที่เห็นคนกำลังถูกทำร้ายต่อหน้าแล้วไม่เข้าไม่ช่วยหรอก น่ะ”ดริสพูดพร้อมกับสีหน้าที่ยิ้มแย้มที่ไม่เข้ากับสถานการณ์เอาสะเลย

“ว่า แต่พี่ชายชื่อ...”ยังไม่ทันที่ฮัทสึเนะพูดจบดริสก็รีบพูดขึ้นมาทันที”ฉัน ชื่อดริสนะ!!เอซาแคน ดริส!!!”เขาตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว”ตอนนี้เหลือพวกปีศาจด้านนอกอีก4ตัวนะฮัท สึเนะจังห้ามออกมาเด็ดขาดล่ะ”เขาย้ำกับฮัทสึเนะว่าห้ามออกมาเด็ดขาดไม่งั้น ล่ะก็อาจโดนฆ่าก็ได้

“แต่ว่าพี่ชายของหนู...ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นอะไร บ้างนะซิค่ะ”ฮัทสึเนะพูดไปพรางน้ำตาไหล”ไม่ต้องห่วงถ้าพี่จัดการเจ้าปีศาจ ที่อยู่ด้านนอกนั้นเสร็จแล้วจะไปช่วยพี่ชายเธอทันทีเลยล่ะ!!”พูดเสร็จดริ สได้ลูบหัวฮัทสึเนะและเดินจากไป

“ทำไมทำไมกันอยู่ๆจิตของลาห์ต้ากับไซ กอนก็หายไปหมายความว่ายังไงกัน!!!”โซนีดที่ยื่นรอดริสอยู่ๆก็เริ่มพูดอะไร ขึ้นมา”ทำไมกันหรือว่าเจ้าพวกกองทัพนั้นไม่ใช้แน่ไม่น่าจะมาเร็วขนาดนี้แล้ว ใครกันที่ฆ่าลาห์ต้ากับไซกอน!!!!”โซนีดนั้นสามารถที่จะรับรู้คลื่นชีวิตของ สิ่งมีชีวิตอื่นๆได้ ซึ่งพวกมันก็สามารถใช้เพื่อรับรู้ที่อยู่ของพวกมันเอง

แต่ถ้าหากว่าคลื่นชีวิตหายไปล่ะก็แสดงว่าสิ่งมีชีวิตนั้นตายแล้ว!!

ในด้านของพวกโซนีดที่เหลือรอด

แฮก!! แฮก!! แฮก!!

สิ่ง หายใจของโซนีดตนนึ่งที่ดูเหมือนจะวิ่งหนีอะไรบ้างอย่างอยู่”ไอบ้านั้นมัน อะไรกันเนี่ยฆ่าลาห์ต้ากับไซนอนด้วยดาบเดี่ยวแล้วทำไมติดต่อกับเฮลไม่ได้ แล้วคลื่นชีวิตของซอเซนแล้วเจ้าเด็กใหม่นั้นหายไปไหนกัน!!”มันพูดออกมาด้วย ความตกใจอย่างมากไม่”หรือว่าจะโดนกำจัดไปแล้วบ้าน่างั้นก็เหลือแค่เฮดกับเรา งั้นหรอ!!”

“อยู่นี้เองงั้นหรอเจ้าโซนีดต่ำทราบ”อยู่ๆก็มีชายคนนึ่ง โผล่มาด้านหลังของโซนีด”แกมาได้ยังไงกัน”พอมันแค่เห็นชายคนนี้ก็ตกใจแบบสุด ขีดอย่างกับว่าชายที่เห็นนี้เป็นผี

“มาได้ยังไงนะหรอก็แค่เดินมาเท่า นั้นแหละ”พูดเสร็จชายคนนี้ก็ทำท่าพร้อมที่จะชักดาบคู่ที่ติดไว้ข้างกายออก เพื่อฟาดฟันมัน”กะ!!แกเป็นใครกันแน่!!!!”มันพยายามที่จะลุกหนีแต่ด้วยพลังกด ดันจากชายคนนั้นทำให้แม้แต่จะขยับนิ้วก็ทำไมได้”ฉันเป็นใครนะหรอก็ไม่ใช้คน ที่มีชื่อเสียงพอจะบอกแกหรอกแต่จงจำไว้สะล่ะ”

พรึบ!

ชั่วพริบตา เดี่ยวไม่ซิแค่วินาทีเดี่ยวเท่านั้นที่เอาชักดาบออกและเก็บดาบเข้าฝักดาบที่ มองแทบไม่เห็นเลย!!”ชื่อของฉันคืออุเทกิเนริชายที่ฆ่าแกไปแล้วครั่งนึ่ง” ทันทีที่เขาประกาศตนเองเสร็จร่างของโซนีดตนนั้นก็ถูกฟันขาด2ท่อนซึ่งฝั่ง นึ่งของร่างกายมันกลายเป้นน้ำแข็งส่วนอีกฝั่งนึ่งป็นไฟที่เผาผลาญร่างจนไม่ เหลือแม้แต่กระดูก

“ขอให้วิญญาณของแกไปเกิดใหม่ส่ะล่ะ......ว่าแต่ฮัท สึเนะอยู่ไหนกันนะ”พอพูดเสร็จเขาก็เดินตามหาน้องสาวของตนเองซึ่งก็คือฮัทสึ เนะที่ตอนนี้อยู่ชั้นบน

ด้านของดริส

“รอนานไหมแกคงจะไม่ทำให้ รำคาญหรอกน่ะเฟ้ย”ตะโกนไปหาศัตรูด้วยสีหน้าที่ดูจะไม่สมกับสถานการณเอาเสีย เลย”ชินึกว่าหนีไปแล้วสะอีกนะข้าได้เล่นวิ่งไล่ฆ่าแกนะ”มันโต้ตอบด้วยสี หน้าที่ไม่เข้ากับสถานการณ์เช่นกัน

“เถอะแกนะพูดอะไรผิดป่าว อั่ก!!”ยังไม่ทันที่ดริสจะพูดเสร็จเขาก็ถูกโจมตีอย่างจังด้วยหมัดที่เต็มไปที่อนุภาพของศัตรู

“ชิ เกือบไปแล้วน่ะเฟ้ย”ดริสสามารถทรงตัวจากการโจมตีนั้นได้”เรื่องที่ว่าจะเอา จริงตั้งแต่แรกคงพูดจริงซิน่ะ”ทันทีที่ดริสพูดจบเขาได้พุ่งไปหาโซนีดที่ชื่อ ว่าเฮดและใช้ดาบของเขาฟันเข้าที่ลำตัวของมัน

“ถึงดาบแกจะคมขนาดไหนก็ ตามแต่ถ้าไม่โดนตัวก็ไม่มีความหมายจริงไหม”มันใช้นิ้วจับใบดาบที่คมกริบได้ อย่างง่ายด้าย”อะไรกัน!!”ดริสตกใจกับภาพที่เห็นเพราะไม่เคยมีใครที่สามารถ ป้องกันดาบของเขาได้”และถ้าดาบของแกพังล่ะก็แกก็หมดปัญญาสู้งั้นซิน่ะ”ทันที ที่มันพูดจบมันได้ใช้พลังที่เหนือกว่าหักใบดาบทิ้งอย่างกับว่ากำลังหักไม้ จิ้มฟันอย่างงั้น

“บ้าน่า!!!!”นี้คงเป็นครั้งแรกที่ดริสถึงขั้น วิตก”แค่นี้แกก็หมดปัญญาสู้ฉันแล้วล่ะ!!”พอหักดาบของดริสไปแล้วก็ใช้หมัดของ มันต่อยที่ดริสอย่างไม่ปราณี

“อั่ก!!”ดริสในตอนนี้ไร้ซึ่งทางตอบโต้ ไร้ซึ่งทางชนะอย่างแท้จริง”หน่อยแกกกกกกก”แต่เขากลับไม่ยอมแพ้ดริสต่อยเข้า ไปที่หน้าของโซนีดเฮดอย่างจัง”ทั้งๆที่แกไม่มีทางชนะเลยแท้ๆแต่แกไปเอาความ ไม่ยอมแพ้นี้มาจากไหน”มันใช้หมัดต่อยที่ไหนของดริสกลับและต่อยเข้าที่ท้องขอ งดริสอย่างจังจนดริสกระเด้นไปที่กำแพง

ตูม

ดริสกระเด้นไปหา กำแพงจนร่างของเขาชนเข้ากับมันอย่างจังกระดูกหักไปเป็นจำนวนมาก”ชิฝึกมาตั้ง หลายปีได้แค่นี้เองหรือเรา”ดริสพูดพรึมพำเบาๆร่างกายของเขาตอนนี้ไม่มีทาง ที่จะลุกได้อีกเป็นครั้งที่2แล้ว”จบแค่นี้แล้วหรอถึงจะเป็นมนุษย์แต่แค่นี้ ก็ถือว่าแข็งแกร่งใช้ได้”โซนีดเฮดมองร่างกายของดริสที่ตนเองย้ำจนดริสแทบจะ ตาย”เพื่อเป็นรางวัลฉันจะไว้ชีวิตแกแล้วกันเจ้าหนู หึ”ในวินาทีที่มันกำลังจะเดินออกไปนั้นดริสก็จับขาของมันไว้

“ยังขยับ ได้อยู่งั้นหรอ?”โซนีดเฮดมองดริสด้วยสายตาที่เบื่อหน่าย"การต่อสู้ยังไม่จบ น่ะเฟ้ยไอบ้าคิดว่าหักดาบคนอื่นได้แล้วตัวเองชนะหรือไงฟระ อั่ก!!"ยังไม่ทันที่เขาพูดจบดริสก็โดนโซนีดเฮดเตะเข้าที่หลังอย่างจัง

"มนุษย์ ประเภทที่ฉันเกลียดมากที่สุดคือแปปไหนรู้ไหม?"มันมองร่างของดริสสักพักและ เตะเข้าที่หัวของดริสอย่างจัง"มนุษย์แบบแกยังไงล่ะไม่ยอมแพ้แม้ถึงวินาทีสุด ท้ายฉันล่ะเกลียดที่สุดทั้งๆที่อ่อนแอแต่กลับไม่ยอมแพ้ไอพวกคนแบบเนี่ยมัน น่าหงุดหงิดเป็นบ้า!!"

"แต่สำหรับแกฉันจะให้ ตายแบบไม่ทรมานล่ะกัน'ทันทีที่พูดจบมือของมันก็กลายสภาพเป็นกรงเล็บที่แหลม คมมากออกมา"แกจะตายโดยไม่เสียเปล่าเพราะว่าฉันจะกินวิญญาณของแกเอง!!!"ทันที ที่พูดจบมันได้ใช้กรงเล็บนั้นพุ่งเข้าใส่ดริส!!

และในวินาทีที่กรงเล็บกำลังพุ่งใส่ดริสนั้น!!

ปัง!! ปัง!! ปัง!!

เสียงกระสุน ปืนที่ยิงออกมา3นัดนัดนึ่งสกัดกรงเล็บของโซนีดเฮดนัดที่2พุ่งเข้าใส่สะโพก ของมันและนัดที่3ได้พุ่งใส่หัวของมันอย่างจังจนครึ่งนึ่งของศีรษะกระจุย!!" อ้ากอะไรกันเนี่ย!!"มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บอย่างทรมาน

"เอาเอาช่วยไว้ทันพอดีเลยน่ะครับเนี่ยคุณวูฟ"ทันใดนั้นก็มีชายปริศนาคนนึ่งเดินเข้ามารูปลักษณ์ของเขาคือชายผมสีดำตาสีแดงก่ำสวมเสื้อคลุมสีแดงและสวมสร้อยคอรูปไม้เกงเขน

"ของ มันแน่อยู่แล้วเฟ้ยคิดว่าฉันคนนี้คือใครกันล่ะท่านวูฟสุดหล่อ จ้าก!! รินจังทำอะไรเนี่ย!!"ยังไม่ทันที่จะพูดเสร็จชายคนนั้นก็ถูกฝ่ามือตบเข้าที่ หน้าอย่างจัง รูปลักษณ์เขาคือผมสีทอง สวมแว่นตาสีเหลือง สวมหมวกสีดำและในมือถือปืนสีขาวที่ใช้ยิงเจ้าโซนีดเฮดนั้น

"นี้ มันใช้เวลามาชมตัวเองหรือไงย่ะ ตอนนี้คนที่เหลือรอดนะที่เราเห็นก็มีแค่ไอบ้าที่นอนตายอยู่ตรงนั้นไม่ใช้ หรือไง อะ!!อย่าห้ามฉันน่า!!โชจังปล่อยฉันเดี่ยวนี้น่ะฉันจะต้องเคลียกับไอหมอนั้น ให้เสร็จ!!"หลังจากที่ตะโกนด่าชายผมทองหล่อนก็ดูเหมือนจะเข้าไปซ้ำอีกครั้ง แต่ดูเหมือนจะมีผู้หญิงอีกคนนึ่งมาหยุดเอาไว้ รูปลักษณ์ของเธอคือ ทรงผมทวินเทลดำ ผูกโบว์สีขาว สวมผ้าพันคอสีดำ สวมเสื้อคลุมสีแดง เสื้อด้านในเป็นรูปร่างของธงชาติประเทศนึ่ง

"เอาน่ารินจังใจเย็นๆก่อนน่ะวูฟคุงก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี้หน่าซิสคุงมาช่วยกันหน่อยก็ได้น่ะ!!"ทันทีที่สาวน้อยทวินเทลพูดจบคนที่มาหยุดเธอเอาไว้ก็พูดออกมาพร้อมกับน้ำเสียงใสๆรูปลักษณ์ของเธอคือผมสีส้มอ่อน สวมชุดสีชมพูหวานแหวว 

"นั้นซิน่ะครับยังไงก็ใจเย็นๆก่อนเถอะครับรินตอนนี้ไม่ใช้เวลามาทะเลาะกันน่ะครับ"ชายที่ชื่อซิสพูดกับสาวน้อยทวินเทลรินด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม"ชิก็ได้จะละเว้นให้หนึ่งวันล่ะกัน"หลังจากได้ห็นซิสทำสีหน้าแบบนั้นเธอก็ตอบกลับไปอย่างหยิ่งๆ

"รอดตัวไปเราเข้าใจนะซิสเพื่อนรักกกกกก"หลังจากถูกช่วยไว้ชายสวมแว่นที่ชื่อว่าวูฟก็รีบไปกอดซิสด้วยความดีใจน้ำตาและน้ำมูกไหลออกมาด้วยที่ไม่รู้ตัว"อ่าวูฟคุงไม่ใช้เด็กแล้วน่ะเลิกร้องได้แล้วล่ะ"

"อย่าเมินกันซิเฟ้ยไอบ้า!!!"โซนีดเฮดปรากฏตัวที่ด้านหลังของซิสถึงจะถูกยิงหัวหายไปครึ่งนึ่งแต่ว่าก็ยังไม่ตาย"ยังไม่ตายงั้นหรอ!!"ซิสบอกไปที่มันอย่างตกใจเล็กน้อยเพราะถ้าตามปกติน่าตายไปแล้วแท้ๆ"พวกแกคือกองทัพปฏิวัติซิน่ะงั้นดีเลยฉันจะได้เอาแกไปลงนรกด้วย!!"ทันทีที่พูดจบมันได้ฟาดกรงเล็บของมันเข้าที่หัวของซิส!!

ฉึบ!!

"!!???"กรงเล็บของมันหยุดอยู่ตรงหน้าของเขามันไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเดี่ยว"แกนั้นแหละไปลงนรกคนเดี่ยวเถอะ!!"และคนที่ปรากฏมาคือดริสเขาใช้ดาบที่หักของเขาแทงเข้าที่หัวใจของโซนีดเฮดอย่างจังจนดาบนั้นทะลุอกเลยทีเดี่ยว"เป็นไปไม่ได้ อึ่ก!!"มันไม่เชื่อสายตาว่าดริสจะสามารถขยับตัวได้และมันก็ล้มลงและตายไปในที่สุด

"มาทำลายดาบของฉันที่ลุงอุส่าทำมาให้แบบนี้จะให้ฉันอยุ่เฉยๆหรือไงฟระ แฮก แฮก"ถึงจะบอกอย่างนั้นแต่ร่างของดริสในตอนนี้คงทำได้แค่เนี่ยแหละแต่สำหรับทั้ง4คนที่เข้ามาช่วยเขานั้นทำเอาตะลึ่งไปเลยทีเดี่ยว

"เฮ้ยๆล้อเล่นกันป่าวเนี่ยสภาพแบบนั้นยื่นไหวอีกหรอแล้วแถมยังจัดการเจ้าโซนีดนี้ด้วยดาบธรรมดาอีก!!??"วูฟมองร่างกายของดริสที่ปางตายด้วยความตะลึ่ง

"เกือบตายแล้วซิเก่งใช้ได้เลยนะครับเนี่ย"ซิสกล่าวชมดริสที่ช่วยตนเอาไว้"เถอะอย่ามาพูดบ้าๆน่าการโจมตีเมื่อกี่นายนะหลบได้สบายๆอยู่แล้วไม่ใช้หรือไง?"ถูกตามที่ดริสบอกซิสสามารถที่จะหลบการโจมตีของโซนีดเฮดได้แบบง่ายดายอยุ่แล้ว"แหม่ดูออกขนาดนั้นเลยหรอครับเดี่ยวน่ะ!!"สักพักซิสก็นึกอะไรบ้างอย่างออกและยื่นคิดอยู่ชั่วครู่"งั้น.......เอาเขาคนนี้เข้าร่วมกองทัพด้วยดีไหมครับทุกคน!"หลังจากที่ทุกคนได้ยินคำพูดของซิสก็พากันอึ่งไปชั่วครู่นึ่ง

"แต่ก็ดีเหมือนน่ะทางเรากำลังขาดคนดีแถมฝีมือก็ยังใช้ได้เลยไม่ใช้หรือไง"วูฟออกความคิดเห็นคนแรก

"จะบ้าหรือไงย่ะจะเอาคนเข้าซีซั่วได้ยังไงกันเนอะโยจัง"รินรีบแย้งขึ้นมาทันทีพร้อมหันหน้าไปหาโย

"แต่ฉันว่าเอาคนเข้าก็ดีเหมือนกันน่ะค่ะ"โยตอบกลับรินด้วยเสียงใสๆ

"อะไรกันเนี่ยยยย"ดูเหมอืนรินจะเป้นเสียงข้างน้อยแฮะ

"งั้นตกลงตามนี้เลยน่ะครับ"เมื่อได้คำตอบจากทุกคนซิสจึงเดินเข้าไปหาดริส"เดี่ยวเด่ะฉันไม่ได้อยากเข้าร่วมกองทัพอะไรนั้นของพวกแกน่ะเฟ้ย อั่ก"ยังไม่ทันที่เขาจะพูดเสร็จดริสก็โดนหมัดของซิสต่อยเข้าที่ท้องอย่างจังจนดริสนั้นสลบไปเลย

"งั้นทุกคนกลับกันเถอะครับ"ทันที่ซิสพูดจบทุกคนก็รีบออกจากโรงแรมแห่งนี้และกลับไปที่กองทัพของพวกเขาโดยที่ดริสถูกซิสอุ้มกลับไป

ณ ตอนเช้า

"อ่าเออโอ้ยเจ็บน่ะเฟ้ยไอบ้ามาต่อยเอาเนี่ย อ่า!!???"ดูเหมือนดริสจะนอนละเมอและตื่นขึ้นมาพบว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหนกัน"ที่ไหนฟระเนี่ยอ่าชั่งเถอะต้องหาไอบ้านั้นและซัดกลับสะหมัดบังอาจมาต่อยกันได้!!"ดูเหมือนเขาจะยังแค้นไม่หายเรื่องเมื่อคืน

"อ่าตื่นแล้วหรอ?"ทันทีที่ดริสเปิดประตูออกเขาก็พบกับวูฟและมีคนอื่นๆอีก10คนที่ยื่นอยู่ตรงนั้น"อะอะอะไรเฟรัเนี่ย!!"ดูเหมือนเขาจะยังงงไม่หาย

"ยังไงก็ชั่งเถอะครับ"ซิสยิ้มให้กับดริส"หน่อยแกเมื่อคืนแสบนักน่ะมาต่อยฉันนะ"ทันทีที่ดริสเห็นหน้าของซิสเขาก็ลืมงงไปเลยทีเดี่ยว

"โอ้วนี้หรอคนที่ซิสลากมานะ??"ชายที่นั่งอยู่ตรงกลางของผู้คนทั้ง10ดูเหมือนจะมีอำนาจมากที่สุดในนี้"ที่นี้ที่ไหนเนี่ยแล้วพวกนายคือใครกัน?"

"เอาน่าใจเย็นก่อนล่ะกัน"

และ

"ยินดีตอนรับสู่กองทัพนักปฏิวัติทมิฬ!!!"

จบตอน

ดริส:แหม่ในที่สุดก็จบบท2สะทีน่ะ

ซิส:ก็น่ะครับลงบทแรกเมื่อวันเสาร์ที่แล้วนิน่า

วูฟ:คนเขียนขี้เกียจมากกว่าน่ะ

ริน:ทำไมฉันจะต้องมาเป็นสาวทวินเทลด้วยเนี่ย

โย:คนเขียนเขาบอกว่าจะเอาฮาเร็มด้วยล่ะ(โรคจิตสุดๆ)

คนเขียน:ในที่สุดก็จบบท2สะทีน่อพรุ่งนี้เตรียมติดตามได้เลย(จะทำต่อบท3)แล้วตรูไม่โรคจิตเฟ้ยๆๆ

(วันนี้ลังเพลงเต็มopน่อบท3เอาed)