สุดหัวใจนายเพลย์บอย

 “Bell Part”
หวัดดีครับทุกคน ผมชื่อเบลครับ เจอกันแล้วนะครับ วันนี้ผมชวนคิวกับนาวมันมาเที่ยวผับด้วยนะ แต่รู้สึกว่านาวติดทำธุระกับแม่ ผมเลยได้มาแค่กับคิวสองคน ผมพาคิวมาเลี้ยงฉลองเปิดเทอมกันครับ แต่ทำไมคิวยังไม่มาสักที ผมรอนานแล้วนะ
“หวัดดีครับน้อง....” ใครไม่รู้มาทักผม หน้าตาก็ใช้ได้นะ แต่ผมไม่ชอบอ่ะ ดูท่าทางเมาด้วย “ใครน้องครับ  ผมไม่มีพี่ชายสวะแบบนี้” ผมตอกหน้ามันกลับไป แล้วเตรียมจะเดินหนี  แต่ไอ้บ้านี้เสือกจับแขนผมไว้ครับ ดิ้นแค่ไหนก็ไม่ปล่อย “ปล่อยนะ!” ผมพยามสะบัดแขนตัวเองให้ออกจากมือมัน “ปากดีจังนะน้อง อยากรู้นักจะปากดีได้แค่ไหน” แล้วมันก็บีบแขนผมจนแขนผมแทบหักครับ “รังแกคนไม่มีทางสู้เขาเรียกอันธพาลนะ” เสียงใครอ่ะ?? เสียงใครมาช่วยผม?? “มึงเสือกไรด้วย แฟนกันเขาจะคุยกันโว้ย!” อี๋! กูเป็นแฟนมึงตอนไหน? “หรอ? งั้นขอโทษที่ยุ่ง ไปล่ะ คุยกันดีๆล่ะ” ไอ้บ้านี้ก็เสือกเชื่ออีก เวรกรรมอะไรของกูว่ะเบล “ดะ....เดี๋ยวสินาย! ผมไม่ใช่แฟนมันนะ ไม่เคยรู้จักด้วย ช่วยผมก่อนสิ!” ผมรีบไปคว้าแขนไอ้ผู้ชายบ้านั้นไว้ครับ “ยังไงแน่ว่ะ เอาให้แน่ดิ รำคาญ!” ไอ้นี่ ก็พึ่งบอกไป กูอยากจะฆ่านัก แต่เอาว่ะเพื่อการเอาตัวรอด “ผมไม่ใช่แฟนมัน ช่วยผมด้วยนะๆๆ นะฮะ” ผมส่งสายตาอ้อนมันสุดฤทธิ์ แล้วมันก็มองผมยิ้มๆแล้วกระชากผมทีเดียวหลุดออกจากมือไอ้ขี้เมานั้นเลย แต่ดันเซไปชนอกไอ้บ้านี่สิ แต่อกแกร่งชะมัดเลย.....ผมชื่นชมอกมันไปได้สักพักแล้วผมก็ดันตาดีไปเห็นปืน ห่ะ!! ปะ.....ปืน!!!! “เฮ้!! นี้นาย….เป็นไรไปว่ะ” นั่นคือคำสุดท้ายที่ผมได้ยินแล้วผมก็ไม่ได้สติอีกเลย
 
Q  Part
“เฮ้อ!! ถึงสักที เบลนะเบลบอกแค่ชื่อผับไม่บอกทางมาเลย กว่าจะมาถึง เข้าไปหาเบลดีกว่า ” ผมเดินทางมาถึงผับก็ปาเข้าไปสองทุ่มกว่าๆ เพราะผมไม่คุ้นทางแถวนี้และอีกอย่างผมไม่ค่อยชอบเที่ยวผับ เลยมาช้าเพราะมัวหาผับที่นี้ พอมาถึงผมก็ตรงดิ่งจะเข้าไปในผับ แต่ดันไปเจอภาพอุจาดตาเข้า ภาพที่สองหนุ่มสาวกำลังนัวเนียกัน “ทำอะไรไม่อายฟ้าอายดิน น่าเกลียด!” พอผมเดินผ่านสองคนนั้นผมก็พูดแขวะไปทีหนึ่งแล้วก็กะว่าจะเดินต่อ แต่ดันมีมือใครมาจับผม “ใครว่ะ!.....ปล่อยนะไอ้บ้า!” ผมตะคอกมันไปหลังจากที่รู้ว่าคนที่จับมือผมอยู่ก็คือคนที่กอดจูบอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แล้วผู้หญิงคนนั้นไปไหนแล้วล่ะ “มาว่าคนอื่นแล้วหนี มันไม่แฟร์นะเด็กน้อย” “ก็อยากทำตัวประเจิดประเจ้อเอง.....ปล่อยสิโว้ย! อยากจับไปจับมือเมียนายนู้นไป๊!” ผมพยายามแกะมือมันออกครับ แต่มือไอ้บ้านี้เหนียวชะมัด “พี่ไม่มีเมียหรอก แต่คิดว่าไม่นานนี้ก็คงจะมีแล้วล่ะ” แล้วมันก็ดันผมไปติดรถของมัน “จะทำไรของแก ไอ้บ้า! ถอยออกไปนะ ไอ้โรคจิต! ไอ้วิป.....อื้ออ” ผมพูดยังไม่ทันจบเลยมันก็จูบผม ใช่! มันจูบผม จูบแรกของผม!!!! ผมดิ้นแรงๆเพื่อหนีจากการโดนจูบ แต่ยิ่งผมดิ้นยิ่งเปิดทางให้มันครับ เพราะตอนนี้ผมโดนมันกอดเอวไปแล้ว แล้วตอนนี้มันก็แทรกลิ้นเข้ามาในปากผมแล้ว “อื้อ...” ผมตีไหล่มันไปรัวๆ เพราะหวังให้มันปล่อยแต่มันไม่ปล่อยครับ กลับรุกผมมากกว่าเดินอีก มือของนายนี้เริ่มลูบเข้าใต้เสื้อผมแล้ววว  “อื้อ...” ไอ้บ้านี้จูบผมสะนานจนผมเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออกผมจึงตีไหล่มันไปแรงๆจนมันยอมปล่อยผม “หวานดีนะ”  อ๊าก.... มันบอกปากผมหวาน ไอ้บ้า!! มึงตาย!!! “อั๊ก!!!...” ไม่ต้องสงสัยว่านั้นเสียงใคร เสียงมันนั้นแหล่ะครับ เพราะมันโดนผมเตะน้องชายมันไปเต็มๆ “สมน้ำหน้า ไอ้คนฉวยโอกาส” พอผมเตะและด่าเสร็จผมก็วิ่งสิครับ อยู่ให้มันฆ่าผมหรอ แต่คำสุดท้ายที่ผมได้ยินคือ “ฝากไว้ก่อน ไอ้เด็กแสบ!” ผมได้แต่ภาวนาขออย่าให้เจอมันอีกแล้วผมก็วิ่งขึ้นแท็กซี่กลับหอไป ไม่ทงไม่เที่ยวมันแล้ว