เพอร์เฟกต์school2 ฉันรักนายน่ะนักเลงของฉัน

ฉันเองก็ไม่รู้หรอกน่ะว่าฉันเป็นใครรวยมีฐานะมาจากไหนเเต่ที่รู้ๆคือคงโคตรรวยเลยล่ะ นี่มันโรงเรียนหรือพระราชวังฟะเนี่ยเดินเป็นพันชาติก็คงเดินไม่ทั่วหรอกนี่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้กี่ปีเเล้วเนี่ยฉันว่าถ้าฉันเข้ามาโรงเรียนเนี่ยคงจะตกใจไม่น้อยน่ะเนี่ย(ก่อนความจำเสื่อมอ่ะน่ะ)เเล้วฉนเรียนที่ไหนฟะเนี่ยฉันหันซ้ายหันขวาก็ได้รู้ว่าหลงกับพวกใบเตยเเล้วไม่น่าเลยเรารู้อยู่เเล้วว่าความจำเสื่อมเเล้วที่นี่ใหญ๋จะตายไปจะหาเจอไหมเนี่ยฉันเริ่มเดินเสาะป้ายที่จะบอกว่าตรงไหนอยู่ห้องไหนเเล้วฉันก็เดินชนกับผู้ชายคนนึง
"อู๋ย ขะขอโทษค่ะ"ฉันพยายามขอโทษผู้ชายคนนั้นฉันลืมตาขึ้นิดๆเเละผู้ชายที่ฉันเดินชนคือมิก
"มิก"ฉันเรียกชื่อมิกออกไป
"อู๋ย เอิ่มเมสหวัดดี"มิกทักทายฉันด้วย
"เอ่อ ขอโทษน่ะ"ฉันขอโทษมิก
"ไม่เป็นไรขึ้นห้องกันเถอะ"มิกชวนฉันขึ้นห้อง
"อะอืม"ฉันตอบตกลงเเละเดินตามหลังมิกไปติดๆ
ในที่สุดก็ถึงเมื่อยจะตายไปอยู่เเล้ว ว้าว สิ่งเเรกที่ฉันเห็นคือประตูเปิดเอง(เหมือนประตูในห้างอ่ะ)โต๊ะนักเรียนสีขาวๆด้านหน้ามีมงกุฎชายหญิงประดับเเละติดชื่อด้วยเก้าอี้เเละตกเลื่อนได้เเบบมีล้ออ่ะมันมีที่ยึดติดอ่ะค่ะจึงไม่ลื่นตกคุณครูก็ใหญ่โตเเละดูท่าะนั่งสบายมากๆโต๊ะครูวางเเจกันดอกไม่(ดอกกล้วยไม้)ที่หอมหวานด้วยด้านหน้ามีกระดานขาวเเละที่ใส่เเปลงลบกระดานเเละปากกาไวต์(ที่เขียนบนกระดานอ่ะเรียกย่อๆล่ะกัน)ด้านหลังมีล็อกเกอร์ไว้ใส่ของจุกจิกเเละมีชื่อเรียงไว้เรียบร้อยด้านบนมีเเจกันประดับหน้าต่างที่มีม่านสีขาวปิดอยู่ประตูเลื่อนเองได้เเละยังมีใบความรู้ไว้ในที่ติดใบความรู้อีกด้วยสัปดาห์เปลี่ยนครั้ง้้ละยังมีขนมกาเเฟน้ำเอาไว้เติมที่หลังห้องด้วยว้าวดีจังฉันมองของหรูๆพวกนี้ตาค้าง(มันจะหรูไปไหน)(คนเขียน ก็โรงเรียนเพอร์เฟกต์schoolอ่ะต้องหรูๆไว้ก่อน)
"นี่"มิกเรียกฉัน
"เอิ่ม มะมีไรเหรอ"ฉันตกใจมาก
"มองตาค้างอยู่ได้เดี๋ยเดือนหน้าก็เปลี่ยเฟอร์นิเจอร์ใหม่เเล้วหรูกว่านี้อีก"นี่ยังไม่เรียกว่าหรูเหรอเนี่ย
"อืม"ฉันไปนั่งที่โต๊ะมันเขียนชื่อไว้เเ้ล้ว เก้าอี้นี่นั่งสบายเเหะมีเบาะสีขาวๆรองด้วยมีปุ่มด้วยว้าว พอกดปุ่มที่เป็นรูปหนังสือก็มีสมุดจดออกมารูปปากกาปากกาออกมาหนังสือที่ใช้เรียนออกมาเเล้วพอจะเอากลับก็กดซ้ำสองนี่โรงเรียนหรืออะไรกันเนี่ย 
"เมสไปไหนมา"ใบเตยเรียกฉัน
"หลงทางน่ะมิกช่วยฉันไว้"ฉันชี้ไปที่มิก
"อืม"ใบเตยยิ้มให้ฉัน
"จะเรียนวิชาเเรกเเล้วน่ะเตรียมตัวด้วยล่ะนี่ตารางเรียน"เธอกดรูปกระดาษเเล้วพูดว่า"ตารางสอน"เเล้วมันก็ออกมาคาบเเรกคณิตศาสตร์น่ะเตียมหนังสือเรียนด้วยล่ะ"เธอกดที่รูปตำราเรียนเเล้วพูดว่า"วิชาคณิตศาสตร์"เเ้ลวมันก็ออกมา"ไปก่อน่ะจ้ะฉันไปเตรียมอุปกรณ์ล่ะ" 
"จ้ะ"นี่มันโรงเรียนหรืออะไรเนี่ยเเล้วชีวิตฉันต่อไปนี้จะเ็ป็นยังไงน้าความจำจะกลับมาหรือไม่
"กริ๊ง"เสียงกริ๊งดังขึ้นได้เวลาเรียนเเล้ว
"คุณครูศรีวิชัยมาเเล้วนั่งที่เร็วๆ"เด็กคนหนึ่งพูดออกมา คุณครูศรีวิชัยใครเหรอ ครืด~เสีบงเปิดประตู(ประตูเลื่อนเอง)ดังขึ้นทุกๆคนอยู่ในความสงบครูผู้ชายเดิจเข้ามายืนด้านหน้าโต๊ะคุณครํ
"นักเรียน เคารพ"ใบเตยพูกขึ้น
"สวัสดีค่ะ/ครับคุณครู"ทุกๆคนพูดพร้อมๆกัน
"สวัสดีนักเรียนวันนี้เราจะมาเรียนเรื่อง ยกกำลัง กันน่ะ"คุณครูศรีวิชียพูดขึ้น"เตรียมหนังสือมาครบเเล้วใช่ไหมใครยังไม่หยิบก็หยิบขึ้นมาน่ะ"
"ค่ะ/ครับ"ทุกๆคนดูขึงขังกันจัง
ชั่วโมงคณิตผ่านไป
ชั่วโมงภาษาไทย
"คุณครูบังเกิดเกล้ามาเเล้วจ้าทุกๆคน"เด็กคนเดิมพูดขึ้น
"นักเรียน"คุณครูบังเกิดเกล้าเดินเปิดประตูเข้ามา
"เอิ่ม นักเรียน เคารพ"ใบเตยพูด"สวัสดีค่ะนักเรียน วันนี้เราจะเรียนเรื่องสำนวนไทยกันน่ะค่ะเปิดหน้า437ในพ.ว.ค่ะ"
 ชั่วโมงไทยพักเทีียงผ่านไปจนถึงเลิกเรียน
"มิก"ฉันเรียกมิก"กลับบ้านด้วยหันไหม"มิกส่ายหน้า
"เมสจังกลับกันเถอะ"ใบเตยเข้ามาดึงตัวฉัน
"อะ อืม"ทำไมมิกตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนละทำไม่ความรู้สึกเเบบนี้มัน