กาลครั้งหนึ่งในบ้าน (ใหญ่) In To Him House ♥♥♥

"ตื่นสักที ยัยบ้า!!!!!!"
"หืมมมมม...."
"เมื่อวานฉันได้ยินว่าเธอพูดว่าอะไรนะ..."
"ว่าอะไรว้าาาาาา......-..-ZZZZzzzZZZzzzzZZ"
"เธอจะให้ฉันเป็นอาจารย์จำเป็นใช่ม่ะ...."
"ฉันพูดอย่างนั้นหรอ...."
"เป็นหญิงห้ามคืนคำ ไปอาบน้ำเเต่งตัวได้เเล้ว รักษาเวลาหน่อย" หมอนั้นว่าเเล้วก็เหวี่ยงพัดเหล็กที่หัวฉัน
"โอ๊ย มันเจ็บนะ....."
"จะไปดีหรือจะให้อุ้มไป"
"เห้ย!!!!!!!!!! ฉันไปก็ได้ เชอะ!" มีหรอครูขู่นักเรียนเเบบนี้น่ะ
ซ่าส์ ซาส์ ซาส์!
ห้องน้ำหรูเวอร์ กรี๊ด เหมือนเป็นเจ้าหญิงจริงๆเลยวู้ย
อยากนอนในห้องน้ำจริงๆเลย
"ก๊อก ก๊อก ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง คุณจะหลับในห้องน้ำเลยใช่ไหม"
"-*- เสร็จเเล้ว ไม่ต้องมาเตือน"
"ช้าได้ถ้วยเลยนะ คุณเธอ"
"เชอะ!"
..................
......
"เสร็จเเล้ว!!!!!"
"ไปใส่ชุดในห้องเเต่งตัวข้างๆซะ" <เสียงบัญชานอกห้องน้ำ
"ค่ะๆ อ.เกล"
เเละเเล้วพอเปิดเข้าไป
เสื้อผ้าเยอะชิบ
"เอาชุดโกสึโลลิสีชมพูที่วางอยู่บนโต๊ะ นั่นเเหละใส่ซะ"
"เเค่เนี่ย..."
.................10 นาที ผ่านไป..................
"ใส่งายยยยยว่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"เห้ย นึกว่าเป็นลูกผู้ดีเเต่ชุดเเค่นี้ก็ใส่ไม่เป็น"
"ก็ปรกติที่บ้านใส่เเต่ชุดง่ายๆสวยๆน่ะสิ"
"ช่วยไม่ได้ ฉันจะเข้าไปนะ"
"=[]= อย่าพึ่ง!!!!!!!!!!!!!!"
"----- ------"
"เข้ามาเลย..!!!"
เกือบไปล่ะ ถ้าเขาได้เห็นสภาพฉันเปลือยมีหวังขุดหลุมฝังตัวเองเเน่ ตายเเน่ถ้าเป็นเเบบนั้น
"เห้ย ใส่ชุดเเค่นี้ก็ไม่เป็น" เขาบ่นจนใส่ชุดให้ฉันเสร็จ
........
........
"ว้าว น่ารักทั้งชุดทั้งคนใส่เลย"
"ขาดอะไรบางอย่างไปนะเนี่ย"
"ครั้งที่เเล้วนายก็พูดยังงั้น.."
"อ่ะ..."
เขาติดหมวกใบเล็กสีดำที่หัวฉัน
"-///- เเค่นี้ไม่ต้องติดก็ได้หรอกนะ"
".........."
"นี้ ! "
"............."
"ฉันหิวเเล้วนะ"
"นั่นสิ ลงไปข้างล่างเลย"
...............
.............
"วันนี้ฉันจะขอดูจากเมื่อวานที่เคยสอนเรื่องการกินบนโต๊ะอาหาร"
"ได้ คราวนี้ฉันซ้อมมาดี หึหึ"
วางเเก้วห้ามไม่ให้เสียงดัง ทำทุกอย่างไม่ให้มีเสียง ปูผ้าที่ตัก
"หืมม..ทำได้ดีนะเนี่ย"
"เห็นม่ะ คนอย่างฉันทำอะไรก็ทำได้หมดเเหละ วะ ฮา ฮ่า"
"เรื่องบนโต๊ะอาหาร ผ่าน!"
หึหึ ฉันนี่มันเก่งกาจอะไรอย่างนี้นะเนี่ย
"คืนนี้จะมีปาร์ตี้เลี้ยงต้อนรับเธอ เพราะฉะนั้นฉันจะทดสอบเธอในงานนี้..."
"หา!?" งานเลี้ยงต้อนรับ......ฉันหรอ
"เเน่นอนเรื่องชุดเรื่องบนโต๊ะอาหารทุกอย่างเธอต้องจัดการเอง"
"หา!? =[]="
"เอาหล่ะ ฉันเชื่อเรื่องเต้นรำเธอไม่น่าจะมีปัญหา"
"อยู่เเล้ว!" ปากก็ว่าไปงั้นเเหละ ที่จริงเต้นไม่เป็น เเต่ฉันไม่อยากให้หมอนั่นดูถูก หึหึ
......................................
"อีกสองชั่วโมง -..-"
...................
"อีกหนึ่งชั่วโมง"
..................
"อีก 30 นาที"
....................
"อีก 1 นาที"
...................
"อ๊ากกกก ไม่รู้จะใส่ชุดไหนเลยวู้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"คุณกัสเบล ก็เลือกสักชุดสิเจ้าค่ะ"
"เเอนนา เธอก็พูดได้น่ะสิ ฉันต้องเต้น เเต่จริงๆฉันเต้นไม่ได้เลย ชุดก็มีตั้งหลายชุด เเต่กลับเลือกไม่ได้เพราะมันมีเยอะเกิน"
"เห้ย เเล้วทำไมคุณกัสเบลไม่บอกไปตรงๆล่ะเจ้าค่ะ"
"ก็ฉันเป็นลูกคุณหนู เต้นไม่เป็นมีหวังได้โดนหัวเราะกลับมาเเน่!!!!!"
"เอิ่ม ดิฉันช่วยได้เเค่เรื่องชุดนะเจ้าค่ะ"
"TT^TT เธอพูดให้กำลังใจฉันมากเลยอ่ะ"
"อย่างเเรก เดี๋ยวดิฉันเลือกชุดที่เหมาะกับคุณกัสเบลให้นะคะ"
"ตามบายๆ"
เเละเเล้วก็ถึงเวลาปาร์ตี้
ระหว่างที่เกลกำลังทักทายเเขก ทางด้านฉันก็......
"อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!! ทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี ชุดน่ะ......มันเปื้อนถ้าหมอนั่นมาเห็นมีหวังโดนบ่นยับชัวร์ๆ
เเถมงานก็เริ่มขึ้นเเล้วด้วย ตายๆ ตายไวเเน่ๆ"
ฉันบ่นอยู่เเบบนี้จน...
"ก๊อก ก๊อก คุณเบลคับ คุณเบลเสร็จหรือยังคับ"
"ไม่ต้องมาเเอ๊บเสียงเลย เกล!!!!! เดี๋ยวฉันออกไป!!!!"
"งั้นหรอกคร้าบบ!"
""
ตาย ทำไงดี ทำไงดี มีหวังตายเเน่ๆ
ตุบ
"เห้ย!"
ฉันนอนลงบนเตียงด้วยความเซ็ง....
ชุดๆ ชุดๆ อ่ะ ชุดโกสึโลลิ ตอนนั้นคงอยู่ในห้อง ถึงจะใส่ไม่เป็นเเต่คงต้องลองสักตั้ง
...................................
...................................
"คุณเกลเเล้วเมื่อไร คุณกัสเบลจะลงมาสักทีค่ะ"
"เออ เดี๋ยวผมขึ้นไปตามนะครับ"
"ด่วนเลยนะคะ ลูกชายของดิฉันน่ะอยากเต้นรำกับคุณกัสเบลมาก"
"................"
"กัสเบลมาเเล้วค่า!!!!!!!!!"
"เอ้าคุณกัสเบล"
"เชิญเต้นรำกับลูกชายดิฉันเลยค่ะ"
"เอิ่ม"
..................
'นี่ เกล ฉันไม่อยากเต้นเลยอ่ะ'
'ไม่ได้'
'-..-'
ฉันหันไปกระซิบกับเกล
งั้นคงต้อง........
"ค่ะ ฉันจะเต้น"
"โฮะๆ"
"......."
"นี่ ลูกชายดิฉันค่ะ"
"อึ๋ย.."
หน้าเอ๋อ สิวอุดตัน ยี้ เห็นเเล้วเครียดเเถมต้องมาเต้นรำด้วยอีก ยี้ เเค่คิดก็อยากจะอ้วกอีกเเล้ว
ระหว่างเต้น
"เออ คุณกัสเบลชอบอะไรเป็นพิเศษไหมครับ"
"เอิ่ม ไม่มีอะไรเป็นพิเศษค่ะ"
เต้นไปเต้นมา ปรากฏว่า..
"โอ๊ย!!"
ด้วยความที่ฉันเต้นรำไม่เป้น
"ขะ...ขอประทานโทษค่ะ"
"ปัดโธ่โว้ย !!!!!"
เอาเเล้วสิๆ งานเข้าเเล้วสิ นายหน้าเอ๋อพิโรศเเล้ว....
"นังบ้าเนี่ย"
"อึ๋ย!!"
นายหน้าเอ๋อก็เขวี้ยงเเก้วน้ำมาทางฉัน........
เสียหน้าเเน่ตูครางนี้..
เเพล้ง!!!!!!!!
"0..0"
"ต้องขอโทษด้วยครับ วันนี้คุณกัสเบลอยู่ในความรับผิดชอบของผม"
"........."
"คงปล่อยให้ทำร้ายกันซึ่งๆหน้าเเบบนี้ก็ไม่ได้น่ะครับ"
"......"
"ผมโกธรน่ะครับ"
"0///0"
เเละเเล้วไอเอ๋อก็เงิบไป เเล้วก็กลับบ้านมันไป
"กัสเบล ขึ้นไปข้างบนเถอะ"
"มือ นาย....."
"ก็เบาะๆน่ะ"
เบาะๆเเม่เเกสิ เเก้วบาดมือเลือดหยดจ๋อมๆเเบบนั้น เเล้วไหนจะไวน์ที่กระเด็นไปโดนเสื้อเเบบนั้นล่ะ
"ขอโทษนะ เกล"
"เเค่นี้เองเนี่ยนะ"
"........."
"ขึ้นไปข้างบนกันเถอะ"
"อืม"
..............................
..............................
ระเบียงห้องของฉัน...
"สรุปคือเธอเต้นรำไม่เป็น"
"อืมมมม"
"เห้ย ฉันผิดเองเเหละที่ไม่ได้สังเกต"
"ขะ..ขะ...ขอโทษนะ"
"ม่ะ........" เขายื่นมือมาหาฉัน
"อะไรหรอ"
"ฉันสอนเธอตอนนี้ก็ได้"
"อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมม........." ฉันรู้สึกสมเพศตัวเองตอนนี้มาก ทั้งๆที่เป็นถึงลูกคุณหนูเเต่ทำอะไรไม่เป็นเลย เเต่ต่างจากเขาเป็นเจ้าของวังเเถมควบคุมอารมณ์เเละสีหน้าได้ดีมาก
"นี้ กัสเบล..."
"อะไร"
"เธอเหยียบเท้าฉันอยู่"
"ขอโทษ!!!!!!!!!!!"
ฉันน่ะอยากเป็นเหมือนเขา...
เเละเรื่องวันนี้ทั้งฉันทั้งเขาก็ผ่านปด้วยดี