รักเศร้าๆ ของเทพนิยาย

9.3

เขียนโดย Preaw16

วันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.31 น.

  3 บท
  2 วิจารณ์
  5,607 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2556 18.26 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) หนุ่มสุดหล่อกับเทพนิยาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
สวัสดีครับผมชื่อไคท์นะ ผมชอบเขียนนิยายมากๆ แต่วันนี้ผมไม่รู้จะเขียนนิยายเรื่องอะไรดี
งั้นผมขอตั้งชื่อว่า เทพนิยาย ล่ะกันครับ^-^
"......"ผมใช้เวลาในการเขียนนิยายนานมาก
 
1ชั่วโมงผ่านไป
ไคท์เขียนนิยายเพลิน จนหลับไปZzzzZzz
 
 
เอ๊กอี้เอ๊กเอกก~~~ เสียงไก่ขันแสดงว่าเช้าแล้ว ได้เวลาที่ไคท์ต้องไปโรงเรียน
"ห๊าวววว~~"ไคท์ที่พึ่งตื่นก็ลุกไปอาน้ำ และล้างหน้า แปรงฟัน ไปโรงเรียน
แต่ตอนนั้นก็เกิดเรื่องไม่ขาดฝัน เมื่อนิยายที่ไคท์แต่งเมื่อคืน กลับเป็นความจริง
อยู่ๆเทพนิยายที่ไคท์เขียนไว้ ก็ออกมาจากสมุดที่ไคท์เขียน แล้วเธอก็เดินทางไปโรงเรียนของไคท์
เมื่อถึงโรงเรียนของไคท์ มีแต่คนจับตามองเธอ
"มองฉันกันทำไม"ผู้หญิงที่ออกมาจากเทพนิยายเอ่ยปากถามผู้คนที่กลังมองตนอยู่
จ้อก แจ้ก จ้อก แจ้ก เสียงผู้คนมากมายที่กำลังพูดถึงเธออยู่
"ไคท์ สวัสดี"ผู้หญิงที่หลุดมาจากเทนิยายเอ่ยทักไคท์
"เอ่อ...สวัสดี คุณเป็นใครครับ??"ไคท์กล่าวทักทายด้วยความ งง
"ฉันชื่อแพรว เป็นตัวละครในเทพนิยาย ที่นายเขียนเมื่อคืนไงจ๋ะ^-^"
"OoO OMG เธอเพี้ยนไปแล้วหรอไง?? อยู่ๆเทพนิยาย ที่ฉันเขียนจะเป็นจริงได้ยังไงกัน เธอไปโรงบาลไหม??"
"ไคท์ นายเป็นคนเขียนนิยายเรื่องนั้นเองนะ ทำไมนายถึงจำไม่ได้ T^T"
"เอ่อ...เธอกลับบ้านเธอไปเถอะ ผมจะต้องเข้าเรียนแล้ว ไปและนะ" (โบกมือ)
"ไคท์ จำฉันไม่ได้หรอเนี่ย T^T"(เทพบุตรของฉัน ฉันรักนายนะY^Y)
ห้องเรียน
"เฮ้ย...ไคท์คนเมื่อเช้าใครว่ะ น่ารักว่ะ"เพื่อนของไคท์ถาม
"ฉันจะไปรู้ไหมล่ะ ใครก็ไม่รู้เข้ามาทักเฉยเลย"
"สงสัย ยัยนั่นเพี้ยนแน่เลยว่ะ"
ออด~~~~~(กลับบ้าน)
วี๊ด วิ้ว~~~~(ไคท์ผิวปากเล่น=3=)
แกร๊กๆๆๆๆ ไคท์เปิดประตูเข้าบ้าน
"เฮ้ย..อะไรเนี้ยเธอเข้ามาในห้องฉันได้ไง-.O.-??"
"เทพบุตรของฉัน ฉันรักคุณ คุณจำฉันไม่ได้หรือ?? ฉันคือคนที่คุณเขียนในนิยายไง  T T"
"เธอพูดจริงหรอ??"
"อื้ม ฉันพูดจริงๆ ฉันชื่อแพรวนะ ที่นายตั้งชื่อฉันในนิยาย ส่วนนายไคท์ใช่ไหมล่ะ?"
"ค...ครับ ใช่"
"เธอจะกลับไปในนิยายไหม??"
"ฉันกลับไม่ได้ อีกสองเดือนฉันถึงจะกลับไปในนิยายได้^^"
"เธอจะไปนอนที่ไหนล่ะ??"
"ฉันจะนอนห้องนี้^-^"
"ไม่ได้!! นี่ห้องของผมนะ-0-!!"
"ทำไมไม่ได้ล่ะ *^*"
"......."
"ก็ได้ เดี๋ยวผมนอนพืนเอง-..-+"
"ขอบใจนะ^0^"
เที่ยงคืน12.00น. 
"นายฉันอยากไปเรียนแบบนายบ้างจัง ให้ฉันไปสมัครเรียนกับนายได้ไหม??"
"อื้มเดี๋ยวจะลองดูนะ"
"ขอบใจนะ^^"
"ไม่เปนอะไร เธอรีบนอนเถอะเดี๋ยวตื่นสายนะ"
คร๊อกก ZzzZzz แล้วตอนนั้นไคท์ก็หลับไป 
เอ๊กอี้เอ้กเอก~~~
"แพรว ตื่นได้แล้วๆๆ-3-"
"นี่มัน7โมงครึ่งแล้วนะเดี๋ยวไปสมัครเรียนไม่ทัน-0-!"
"+0+! รอฉันแปปนะจะรีบอย่างเร็วเลย"
เมื่อถึงโรงเรียน ไปที่ห้องธุรการ
โรงเรียนอนุญาติให้ฉันเข้ามาเรียนที่นี้ได้ ฉันดีใจมากๆเลยที่จะได้เรียนที่เดียวกับเทพบุตรของฉัน 
"เอาล่ะทางเราจะให้เธอเรียนห้อง ม.4 ห้อง B" (คุณครูฝ่ายธุรการพูด)
"คะขอบคุณคะ"(ไหว้สวยๆ)
จ๊อกแจ๊ก จ๊อกแจ๊ก
ดูยัยเด็กใหม่นั่นสิ น่ารักเป็นบ้าเลย เสียงนินทาดังทั่วห้อง
"เงียบๆหน่อยสิ เด็กใหม่มาก็ต้องต้อนรับจะไปนินทาทำไมกันย่ะ"นภา ที่แอบชอบไคท์อยู่ก็มาตีสนิทกับฉัน
"สวัสดีเด็กใหม่เธอชื่ออะไรหรอ ไคท์แฟนฉันนะ^^+"
"ส..สวัสดี ฉันชื่อแพรว^^"(ฉันรู้สึกเจ็บเปร๊บๆ ในใจ เหมือนหัวใจจะฉีกเป็นเสี่ยงๆ)
"เธอคงรู้แล้วนะว่าไคท์มีเจ้าของ เธออย่ามายุ่งกับไคท์นะ รู้ไว้ด้วยไม่งั้นจะเจอดี หึ่ม!!"
"อื้ม ฉันรู้แล้ว"(ทำไมกัน ฉันถึงรู้สึดเจ็บขนาดนี้)
กรี๊ดดด ~~~ พวกเราไคท์มาแล้ว
ไหนๆๆๆ +0+! เสียงสาวๆ ในหองกรี๊ดเมื่อไคท์เดินเข้ามาในห้อง
แล้วฉันต้องนั่งข้างๆ ไคท์
"สวัสดี แพรว เทพนิยายของฉัน"
"...."ฉันเมินใส่ไคท์
"เธอเป็นอะไรไปรึเปล่า??"
"เปล่านิปกติดี หึ่ม!! -*-+"
"ไคท์ ฉันเอาของมาให้"นภาเดินมาที่โต๊ะไคท์ แล้วก็พูดคุยกัน
"อื้ม ขอบใจนะแต่เธอเก็บบไว้กินเองดีกว่า"ไคท์ตอบปฎิเสธไป
"ทำไมนายไม่เอา ของที่แฟนนายซื้อให้ล่ะ"ฉันถามด้วยความน้อยใจ
พรวดดด!!!
"ใครแฟนฉัน ไม่มี ฉันโสดเข้าใจไหม นภาเรามีเรื่องต้องคุยกัน-*-"
"นภา เราไม่มีความสัมพันธ์อะไรต่อกันเลย ทำไมเธอไปบอกแพรวอย่างนั้น ถ้าแพรวเข้าใจผิดทำไงล่ะ??"ไคท์เริ่มขึ้นเสียงกับนภา
"ก...ก็ฉันรักนายนิ ผิดด้วยหรอที่ฉันจะหึงT-T"
"เธอไม่ผผิดนะนภา แต่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเธอก็ไม่ควรที่จะไปพุดแบบนั้น!! ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีก เราสองคนอย่ามาคุยกันอีกเลย"
ตอนนั้นฉันรู้สึกสงสารนภา
"นภา เธอOkไหม??"ฉันไปถามนภาด้วยความสงสาร
"เธอไม่ต้องมายุ่งกับฉันอิตัวมาร ถ้าไม่มีแกไคท์ก็ต้องเป็นของฉัน=*=ฉันจะไม่ยอมให้แกมีความสุขเด็ดขาด!!"
"ฉ....ฉันเกี่ยวอะไรด้วยละ หมอนั่นไม่ได้รักเธอแล้วฉันผิดหรือไง??"
ฉันโมโหจึงเดินกลับมาที่ห้องเรียน
ตอนนั้น ที่ฉัีนกำลังจะเดินมาที่ห้อง ฉันสะดุดขาโต๊ะ ไปล้มทับไคท์ เราสองคนสบตากันระยะหนึ่ง จนเพื่อนๆหันมามอง แล้วก็ซุบซิบๆ อะไรกันไม่รู้
"ฉ...ฉันขอโทษนะ-///-"
"เธอจะขอโทษทำไมกัน 0//0 เธอไม่ผิดซะหน่อย"
"อ...อื้ม^-^"
"เอ่อ....เธอลุกขึ้นเร็วๆสิฉันหนัก -w-""
"เย้ย ฉันขอโทษ"
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา