จะร้ายก็รัก [NC]

 
 
 
                                        ∞ ตอนที่1 ∞ 
 
  หลังจากที่ผมพาไอ้หน้าหล่อนั่นไปส่งโรงพยาบาล ตอนแรกผมก็ไม่ติดที่จะเฝ้ามันหรอกนะ แต่เพราะหมอหน่ะสิ
 
เขาบอกว่าให้ผมอยู่เป็นเพื่อนคนไข้เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงมันก็จะตื่น ชิชะ!! 
 
  "อื้อ..ที่ไหน!"
พอมันลืมตามาเจอผมที่นั่งแคะหูอยู่ที่โซฟา มันก็ตะโกนใส่หน้าผมซะเกือบหงาย ไม่มีมารยาท แย่ๆ
 
 "..."
 
 "ฉันถามว่า ที่-นี่-ที่-ไหน!!" 
ดูมันพอผมไม่ตอบมันก็เน้นทีละพยางค์แย่อ่ะ ฮือมันแย่ชิ
 
 "โรงพยาบาลหน่ะสิไม่-รู้-จัก-หรอ!!"
ฮิฮิ ตะโกนสู้เว้ยเห้ย
 
 "แล้วมึ..เป็นใคร"
โหมารยาทไม่มีแล้วยังไม่รู้จักบุญคุณอีก
 
 "ฉันหน่ะหรอ เป็นใคร ฟังให้ดีนะ .. -คือ-คน-ที่-ช่วย-มึ..!!"
 
"...มึ..เป็นใครทำไมต้องมาช่วย.."
ดูมันไม่ขอบคุณแล้วยังจะมาตั้งคำถามแีกนะ!!
 
 "หึ. ทำไมหน่ะหรอก็เพราะ..เห็นมึ..นอนเป็นขอทานอยู่ข้างเสาแลใกล้ตายเลยพามาส่งเอาบุญสะหน่อย"
 
"หึหึ"
มันหัวเราะในลำคอ อะไรของมันบ้าไปแล้วหรอ สมองมันเสื่อมป่ะเนี่ย
 
"..."
 
 "..ไม่ใช่ขอทาน"
มันตอบกลับมาพร้อมทำตาเป็นประกายยังไงชอบกล
 
"..."
 
"จำไว้!! ..เป็นมาเฟีย! หึ"
  ไม่จริงน่า!!!!
 
TBC 50%
คุยกันวันละนิด อ่านแล้ว
อย่าลืมเม้นนะ ให้กำลังใจกันกน่อยย
นุนุ กิกิ รักรีดทู้กกกกคนนรุย