Fiver รักวุ่นๆของไอดอล (S)
-
เขียนโดย เจ้าหญิงเอมิ
วันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.36 น.
2 ตอน
1 วิจารณ์
4,946 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2556 15.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) แนะนำตัว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในที่สุดฉันก็ตัดสินใจสั่งอาหารที่พี่ชายฉันชอบเพราะอย่างน้อยก็ถูกใจพี่ชายฉัน (ส่วนคนอื่นไม่สน)
รอสักพักเพื่อนๆพี่ไดพาสก็มากันครบทุกคน...
"น้องนายนี้น่ารักนะ สั่งแต่ของชอบนายทั้งนั้น"คำพูดของพี่คนนั้นทำเอาฉันยิ้มออก
"ฟอร์ดรีมแนะนำตัวกับพี่ๆเขาสิ"พี่ชายฉันหันมาสั่ง (นี้พี่ชายหรือพ่อ)
"ชื่อ ฟอร์ดรีม เป็นน้องสาวของพี่ไดพาสค่ะ"ฉันยิ้มพร้อมส่งสายตาหวานให้ทุกคน (เพื่อเขาจะเอ็นดู)
"เฮ้ย!!!พวกแกก็แนะนำตัวซิ"พี่ไดพาสหันไปบอกเพื่อน "เริ่มจากแกก่อนเลย" พี่ไดพาสชี้พี่คนที่เป็นลูกครึ่ง
"อืม" พี่คนที่เป็นลูกครึ่งลุกขึ้นยืน "พี่ชื่อมิตสึ" แล้วพี่มิตสึก็นั่งลงคนต่อไปก็แนะนำตัว
"พี่ชื่อแพทเปอร์" "พี่ชื่อคเวส" แนะนำตัวกันมาเรื่อยๆจนถึงคนสุดท้ายที่นั่งอยู่ข้างฉันแถมตอนนี้ก็ยังไม่ยอมแนะนำตัว (ขี้เก็ก!!!)
"ทำไมแกไม่แนะนำตัวว่ะ" พี่คเวสหันไปสะกิดอีตาขี้เก็ก
"ไม่จำเป็น"อีตาขี้เก็กตอบพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอย่างไม่สนใจ
"ไอ้หมอเนี่ยมันชื่อ เอสเตอร์ "พี่แพทเปอร์แนะนำให้อีตาขี้เก็ก (เขาชื่อเอสเตอร์)
"บอกทำไม!!!ยังไงยายเด็กคนนี้ก็จำไม่ได้หรอก" อีตาเอสเตอร์เก็บโทรศัพท์แล้วหันมายักคิ้วใส่ฉัน
(บังอาจมาเรียกฉันยาย)
"ใครบอกว่าฟอร์ครีมจำไม่ได้"ฉันเถียง (รู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว)
"พิสูจน์ซิ"อีตาเอสเตอร์ลุกขึ้นท้า
"ได้!!! เนี่ยพี่มึตสึ พี่แพทเปอร์ พี่คเวส ส่วนนายอีตาขี้เก็กชื่อ เอสเตอร์"พูดจบฉันก็หันไปเยาะเย้ยนายเอสเตอร์
"น้องฟอร์ดรีมเก่งจักเลย"พี่มิตสึชม (ทำเอาฉันเกือบลอย)
"ขอบคุณค่ะ "ฉันหันไปขอบคุณพี่มิตสึ "พี่ไดพาสฟอร์ดรีมจะกลับบ้านแล้วไปเร็ว"ฉันหันไปดึงแขนพี่ไดพาส... สุดท้ายพี่ไดพาสก็ต้องพาฉันกลับบ้าน
จะรีบมาอัพให้นะ
รอสักพักเพื่อนๆพี่ไดพาสก็มากันครบทุกคน...
"น้องนายนี้น่ารักนะ สั่งแต่ของชอบนายทั้งนั้น"คำพูดของพี่คนนั้นทำเอาฉันยิ้มออก
"ฟอร์ดรีมแนะนำตัวกับพี่ๆเขาสิ"พี่ชายฉันหันมาสั่ง (นี้พี่ชายหรือพ่อ)
"ชื่อ ฟอร์ดรีม เป็นน้องสาวของพี่ไดพาสค่ะ"ฉันยิ้มพร้อมส่งสายตาหวานให้ทุกคน (เพื่อเขาจะเอ็นดู)
"เฮ้ย!!!พวกแกก็แนะนำตัวซิ"พี่ไดพาสหันไปบอกเพื่อน "เริ่มจากแกก่อนเลย" พี่ไดพาสชี้พี่คนที่เป็นลูกครึ่ง
"อืม" พี่คนที่เป็นลูกครึ่งลุกขึ้นยืน "พี่ชื่อมิตสึ" แล้วพี่มิตสึก็นั่งลงคนต่อไปก็แนะนำตัว
"พี่ชื่อแพทเปอร์" "พี่ชื่อคเวส" แนะนำตัวกันมาเรื่อยๆจนถึงคนสุดท้ายที่นั่งอยู่ข้างฉันแถมตอนนี้ก็ยังไม่ยอมแนะนำตัว (ขี้เก็ก!!!)
"ทำไมแกไม่แนะนำตัวว่ะ" พี่คเวสหันไปสะกิดอีตาขี้เก็ก
"ไม่จำเป็น"อีตาขี้เก็กตอบพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอย่างไม่สนใจ
"ไอ้หมอเนี่ยมันชื่อ เอสเตอร์ "พี่แพทเปอร์แนะนำให้อีตาขี้เก็ก (เขาชื่อเอสเตอร์)
"บอกทำไม!!!ยังไงยายเด็กคนนี้ก็จำไม่ได้หรอก" อีตาเอสเตอร์เก็บโทรศัพท์แล้วหันมายักคิ้วใส่ฉัน
(บังอาจมาเรียกฉันยาย)
"ใครบอกว่าฟอร์ครีมจำไม่ได้"ฉันเถียง (รู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว)
"พิสูจน์ซิ"อีตาเอสเตอร์ลุกขึ้นท้า
"ได้!!! เนี่ยพี่มึตสึ พี่แพทเปอร์ พี่คเวส ส่วนนายอีตาขี้เก็กชื่อ เอสเตอร์"พูดจบฉันก็หันไปเยาะเย้ยนายเอสเตอร์
"น้องฟอร์ดรีมเก่งจักเลย"พี่มิตสึชม (ทำเอาฉันเกือบลอย)
"ขอบคุณค่ะ "ฉันหันไปขอบคุณพี่มิตสึ "พี่ไดพาสฟอร์ดรีมจะกลับบ้านแล้วไปเร็ว"ฉันหันไปดึงแขนพี่ไดพาส... สุดท้ายพี่ไดพาสก็ต้องพาฉันกลับบ้าน
จะรีบมาอัพให้นะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ