กว่าจะรู้ ว่า 'รัก'

       
เสียงดังโครมครามๆจากชั้นบน ทำให้หญิงวัยกลางคนที่ยังคงมีเค้าความสวยงามอยู่มากเงยหน้ามองขึ้นไปจากหน้าบันได
“เป็นอะไรยัยเดียร์ เสียงดังแต่เช้าเลยลูก” คุณแม่ดาริกา สงสัยลูกสาวเพียงคนเดียวที่วิ่งหน้าตาตื่นลงมา น่ากลัวจะกลิ้งลงมาแทน
“จะสายแล้วค่ะแม่ เดียร์ ไปสัมภาษณ์งานก่อนนะคะ”ดาราวดี หรือว่า เดียร์ รีบลงมาพลางมองนาฬิกาเรือนเล็กที่ข้อมือ แต่เมื่อวิ่งไปถึงหน้าประตู ก็กลับวิ่งย้อนกลับมา
“เดี๋ยวเสร็จแล้ว เดียร์กลับมาเล่าให้ฟังนะคะ”ดาราวดี ย้อนกลับมาหอมแก้มมารดา ก่อนที่จะรีบวิ่งจากไป
“เห้อ ขอให้ลูกแม่ได้ทำงานอย่างที่หวังนะลูก”ดาริกา ผ่อนลมหายใจ ลูกสาวเธอเปลี่ยนที่ทำงานมาแล้ว5ที่ ในเวลาเพียงไม่กี่เดือน บางที่ไปทำได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็ต้องออกซะแล้ว จะโทษอะไรได้ ก็ทั้งรูปร่างหน้าตาและหุ่นของลูกสาวเธอมันเนื้อนมไข่ชัดๆ ตัวเล็กนิดเดียว สูงไม่ถึง160ด้วยซ้ำ แต่หน้าอกคัพD สะโพกผาย แขนขากลมกลึงได้สัดส่วน ผิวขาวอมชมพู ตาโตฉายแววหวาน แก้มป่อง ผมยาวหยิกสลวยสีน้ำตาลทองตามธรรมชาติ เป็นดาราได้สบายเลยล่ะ ถ้าเพียงแต่ลูกสาวเธอมีความสามารถในการแสดงสักนิดหรือใจรักสักหน่อย แต่บทบาทที่ยัยเดียร์แสดงได้ดีก็คงเป็นก้อนหินนั่นแหละ ยิ่งชอบตื่นเวทีด้วยแล้ว ไม่มีทาง ก็ให้ลูกเธอพยายามให้ถึงที่สุด ถ้าไม่ไหวจริงๆ ฝีมือทำขนมของลูกสาวเธอก็คงมาช่วยเธอทำขนมขายได้ดีเชียวละ
“แต่รู้สึก เช้านี้ยัยเดียร์มีอะไรที่แปลกๆไปน้า” คุณดาริกาสงสัยลูกสาว แต่ยังนึกไม่ออกว่าคืออะไร?
 
“เฉียดฉิว 10 โมงพอดีเลย หู้” ดาราวดี เป่าปากอย่างโล่งอก เมื่อมาถึงสถานที่นัดสัมภาษณ์ทันเวลา รีบจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเคาะประตูเข้าไป
“สวัสดีค่ะ ดาราวดี เปรมปรีกานต์ ที่นัดสัมภาษณ์ไว้ค่ะ”ดาราวดี แนะนำตัวทันทีเมื่อเข้าไปในห้องฝ่ายบุคคล
“คุณดาราวดี เชิญนั่งก่อนค่ะ”เจ้าหน้าที่แผนกบุคคล เชิญให้นั่ง
“ขอบคุณค่ะ คุณนันทพร” ด้วยการสังเกตเธอจึงเรียกชื่ออีกฝ่ายได้อย่างถูกต้อง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม รู้ชื่อได้อย่างไร
“ดิฉันเรียกคุณนันทพรถูก เพราะว่าป้ายชื่อที่หน้าอกอะค่ะ”ดาราวดี ยิ้มแหยๆเหมือนถูกดุที่ตาไวไปนิด
“อ๋อ นั่นสินะ ไม่เป็นไรจ้ะ ช่างสังเกตดี จากเรซูเม่ของคุณดาราวดี จบนิเทศน์การโฆษณา มาซินะ ก็ต้องหลายเดือนแล้วทำไมถึงยังไม่ได้ทำงานอีกละ” คำถามที่เชิงเหมือนชวนคุยแต่ทำให้ดาราวดีไม่รู้จะตอบยังไงเลย ช่างต่างกับอีก5ที่ ที่สัมภาษณ์ผ่านมานัก
“เอ่อ เดียร์ เอ่อ ดิฉัน” ไม่รู้จะใช้สรรพนามว่าอย่างไรดี แม้จะผ่านการสัมภาษณ์มาหลายที่ แต่ที่นี่เป็นที่แรกที่ผู้สัมภาษณ์เป็นผู้หญิง
“แทนตัวเองตามสบายเถอะจ้ะ” นันทพร นึกเอ็นดู เพราะช่างมีความคล้ายลูกสาวเธอเหลือเกิน เด็กคนนี้
“เดียร์ขอตอบตรงๆเลยนะคะ จริงๆเดียร์ไปทำงานมา 5 ที่แล้วค่ะตั้งแต่เริ่มเรียนจบมา แต่ก็มีเหตุผลให้ต้องออกจากที่เก่าตลอดเลยค่ะ ล่าสุดเมื่อเดือนที่แล้วนี่เองค่ะ เขาอยากให้เดียร์เป็นนางแบบชุดว่ายน้ำให้เขา พอไม่ตกลง ก็เลยจำเป็นต้องออกค่ะ”ดาราวดี เล่าเหตุผลตรงๆให้ผู้หญิงตรงหน้าฟัง มีความรู้สึกเหมือนอยู่กับญาติผู้ใหญ่ เธอจึงเล่าตรงๆไม่ได้งานก็ไม่เป็นไร
“อ๋อ นี่คือเหตุผลที่ระบุมาสินะ ว่าอยากได้เจ้านายที่เป็นผู้หญิง” นันทพร เข้าใจในหมายเหตุของผู้หญิงคนนี้แล้ว
“แล้วระหว่างที่ลาออกก่อนที่จะมาสัมภาษณ์นี่ทำอะไรเหรอ” นันทพรสัมภาษณ์ต่อ แม้หัวข้อการสัมภาษณ์จะแปลกๆแต่เธอก็ยินดีที่จะตอบ
“พอดีคุณแม่ของเดียร์ทำพวกขนม เบเกอรี่ เค้ก ส่งร้านกับลูกค้าที่มาสั่งอะคะ เดียร์ก็ช่วยคุณแม่ทำตลอดที่ผ่านมา จนคุณนันทพรนัดเดียร์มาสัมภาษณ์นี่แหละคะ”ดาราวดี เล่าอย่างไม่ปิดบัง ก็ตลอด1เดือนที่ผ่านเธอช่วยแม่ทำขนม ทำเค้ก จนคิดว่าถ้าไม่ได้งานทำเป็นหลักแหล่ง จะยึดอาชีพผู้ช่วยกิตติมาศักดิ์จากแม่เธอแล้ว
“น่าสนุกดีเนอะ ยังไงลองเอามาให้ชิมบ้างนะ”นันทพรพูดยิ้มพลางนึกนิยมชมชอบ เด็กสาวอารมณ์ครื้นเครงคนนี้
“นี่แปลว่า คุณนันทพรรับเดียร์เข้าทำงานใช่ไหมคะ เย้ส!”เธอแสดงความดีใจ กำมือเล็กอย่างลืมตัว
“เอ่อ คุณนันทพรคะ เจ้านายของเดียร์นี่ผู้หญิงใช่ไหมคะ”ดาราวดี ถามคำถามที่คาใจ
“คุณเบลเป็นผู้หญิง แต่ว่า .. ยังไงดีล่ะ ไว้เธอไปเห็นเองดีกว่า นี่ใช่เหตุผลที่เธอแต่งตัวแบบนี้หรือเปล่าเนี่ย”คุณนันทพร พิจารณาเด็กสาวตรงหน้า แว่นตากับเสื้อผ้าชุดคุณป้า แถมรู้สึกจะใช้ผ้าพันหน้าอกมาด้วยนะนั่น เด็กหนอ หายใจออกได้ยังไงเนี่ย
“พรุ่งนี้สะดวกเริ่มงานหรือเปล่า เพราะวันนี้คงไม่ได้แน่ ตำแหน่งผู้ช่วยครีเอทีฟ แต่งตัวแบบนี้ไม่ได้นะ มันจะพาลหมดความน่าเชื่อถือ แต่เดี๋ยววันนี้จะพาไปรู้จักคุณเบล กับสถานที่ทำงานก็แล้วกัน พรุ่งนี้มาจะได้ตรงเข้าไปได้เลย”
“ค่ะ คุณนันทพร” ดาราวดี ยิ้มแหยๆให้ เธออุตส่าห์แต่งตัวให้ปลอดภัยกับตัวเองที่สุด
“ออ ที่นี่แต่งตัวยังไงมาทำงานก็ได้ หมายถึงจะใส่ยีนส์หรืออะไรก็ได้ แต่อย่าให้ถึงขนาดเสื้อยืดขาสั้นก็พอ มันไม่ได้เคร่งมากมายนักหรอก ออ แต่วันจันทร์เป็นวันเดียวที่แต่งให้เป็นทางการนิดนึงละกัน กฎบริษัทเขาว่ามาอย่างนั้น แล้วเรียกพี่ว่าพี่นันก็ได้ ไม่ต้องคุณหรอก เดี๋ยวเราก็เข้ามาเป็นครอบครัวงานด้วยกันแล้ว ป่ะ”นันทพร พาดาราวดีลุกขึ้น ก่อนจะเดินนำไปแผนกครีเอทีฟ
 
“หวัดดีจ้ะ พี่หาเด็กใหม่มาแทนหนูนิด ผู้ช่วยคุณเบลที่ออกไปได้แล้วนะ เดียร์มานี่สิ” นันทพร เรียกดาราวดีที่ยังรีๆรอๆอยู่ด้านนอก
“โห้ พี่นัน ไปหามาจากที่ไหนเนี่ย ป้าโคตรๆ”เอนก จอมปากเปราะเป็นคนแรกที่แซว
“นายนี่ละนะ พูดแต่อย่าง ไม่ได้เจริญหูเลย หวัดดีค่ะ พี่ชื่อน้ำนะจ้ะ ดูและเรื่องเสื้อผ้า ส่วนนายปากเปราะนี่ชื่อเอกจ้ะเป็นตากล้อง แล้วก็เรื่องฉาก ” นารินทร์ แนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง
“ส่วนพี่ชื่อ ฝ้ายจ้ะ ทั่วไป ประสานงาน เก็บกวาด พี่ทำหมด” ฟาริดายิ้มให้อย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีค่ะ ชื่อเดียร์นะคะ ดาราวดี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”ดาราวดี ก้มหัวให้อย่างนอบน้อม ฝากเนื้อฝากตัวอย่างเป็นกันเอง
“คุณเบลอยู่ในห้องหรือเปล่านะ” นันทพรถามลูกน้องทั้ง3
“อยู่ค่ะ อาจกำลังหัวเสียนิดหน่อย เพราะตั้งแต่หนูนิดออก คุณเบลก็งานยุ่งหัวฟูตลอด ไม่ได้หยุดเลย พวกเราก็ไม่รู้จะช่วยยังไง” นารินทร์เปรยๆเพราะตั้งแต่นิตยาออก เจ้านายเธอยุ่งจริงๆ ทั้งหาเอกสารเอง นัดลูกค้า หลายอย่างมาก
“ยังไงผู้ช่วยคนใหม่ ก็ช่วยแบ่งเบาหน่อยนะจ้ะ”ฟาริดา แซวยิ้มๆ
เสียงเคาะประตู ทำให้คนในห้องถึงกับหงุดหงิดเพิ่มขึ้น ยิ่งเครียดๆอยู่ด้วย
“เข้ามา อ้าว พี่นันนึกยังไงมาแผนกนี้ได้ละพี่”เมื่อเงยหน้าจากกองเอกสารก็พบนันทพรหัวหน้าแผนกบุคคลยื่นหน้าเข้ามา
“พี่มากวนคุณเบลหรือเปล่า พอดีพาน้องใหม่มาแนะนำตัวนะ”นันทพรเดินเข้ามาพร้อมหลีกทางให้ดาราวดีตามเข้ามาได้
“หะ พี่นันคะ ไหนบอกเจ้านายเดียร์เป็นผู้หญิงไง นี่มันผู้ชายชัดๆ”ไม่ว่าดาราวดีจะมองคนตรงหน้ายังไงก็ไม่มีความเป็นผู้หญิงเลย รูปร่างสูง ใส่สูทสีดำ ผมซอยสั้น ตาหรือก็ดุซะ ขนาดใส่แว่นตานะนั่น ยังจ้องมาจะกินเลือดกินเนื้อ จมูกก็โด่งซะยังกับ... น่ากลัวชะมัด
“ใจเย็นเดียร์ นี่แหละคุณภัทรธา หรือเบล เจ้านายของเธอ”นันทพร อธิบายอย่างใจเย็น
“อะไรนะพี่นัน ยัยเปี๊ยกเนี่ยนะ ผู้ช่วยคนใหม่เบล คุณป้ามาเองซะขนาดนี้ แน่ใจนะมาสมัคร ผู้ช่วยครีเอทีฟ ไม่ใช่สมัครหัวหน้าแม่บ้าน” ตัวก็เตี้ย 160 ถึงหรือเปล่าเหอะ ขณะที่เขาสูงเกือบ180 ยืนคู่กันจะเป็นเสาไฟฟ้ากับหลักกิโลไหมเนี่ย ชุดก็ป้า แว่นก็หนาเต๊อะซะ
“สงสัยคุณเบลจะทำงานหนักจนตาพล่าไปนะคะ มองไม่ออกจริงเหรอ นี่ละคะผู้ช่วยคนใหม่วันนี้พี่พามารู้จักแผนก พรุ่งนี้เดียร์เขาได้เดินมาถูก”นันทพร ส่ายหน้า ยิ่งเห็นเอกสารกระจัดกระจายบนโต๊ะ ก็ยิ่งดีใจที่หาผู้ช่วยได้สักที หวังว่าจะอยู่ได้นานหน่อย ไม่ใช่พอเข้าที่เข้าทางก็ออกไปแต่งงานอย่าง นิตยา คนเก่านั่น
“ทำไมต้องเริ่มพรุ่งนี้ วันนี้เลยก็ได้นี่พี่นัน ถือเป็นการทดลองงานก่อนไง ถ้าไม่ไหวพรุ่งนี้ได้ไม่ต้องมา”ภัทรธา พูดอย่างดูถูก จะไหวหรือเปล่า งานครีเอทีฟมันไม่ใช่เล่นๆนะ หนักเอาเรื่องเลยล่ะ
“ได้ค่ะพี่นัน ถ้าเจ้านายเดียร์ต้องการให้ทดลองงานก่อน เดียร์ก็จะทำ”ดาราวดี ไม่ชอบให้ใครมาปรามาสเธอ
“สั่งมาได้เลยค่ะเจ้านาย ต้องการให้ฉันทำอะไรคะ”ดาราวดี หันไปพูดกับภัทรธา อย่างเข่นเขี้ยว
“ได้ แต่ว่า ฉันให้เธอเริ่มงานบ่ายโมง ไม่ใช่ตอนนี้ ไปหาข้าวกินก่อนเถอะ เผื่อจะมีแรงมาลุยงานตอนบ่าย ไม่ใช่ทำๆไปแล้วเป็นลม ให้คนอื่นเขายุ่งยาก” ภัทรธากวนโมโห ด้วยการยักไหล่ก่อนเดินไปนั่งทำงานเหมือนเดิม
“งั้น ก็เป็นอันว่าเริ่มงานบ่ายโมงนะคะ ป่ะ เดียร์ บ่ายโมงค่อยขึ้นมา”นันทพรพาดาราวดีเดินออกไป สงสัยแผนกนี้คงครึกครื้นเพิ่มขึ้น เมื่อเจ้านายและลูกน้องสาวตั้งท่าจะชกกันตั้งแต่วันแรก จากแผนกครีเอทีฟ คงเปลี่ยนเป็นสนามมวยเร็วๆนี้