3กามเทพสาว3เทพบุตรสุดกะหล่อน
เขียนโดย namfa
วันที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.08 น.
แก้ไขเมื่อ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2556 23.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) กาแฟ1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" กาแฟ "
หลังจากฉันเเยกจากสองคนนั้นมาแล้ว ก็หยิบหนังสือเล่มสีขาวมาดู หนาปรึกอย่างเนี่ยให้ทำไรมั้งเนี่ย
ฉันนึกในใจ เเล้วก็เปิดหนังสือขึ้นมันก็ขึ้นมาเป็นตัวอัษรสีเเดง
" แผนที่หนึ่ง "
"เจ้าจงมองหารถหรูคันสีขาว เลขทะเบียน xxxxxx แล้วโดดตัดหน้ารถเขาซะ เเล้วเจ้าจงทำทุกทางให้เขาพาเจ้าไปบ้านเขาให้ได้ เจ้าของรถคันนั้นคือคนที่คนที่ข้าให้เจ้าตามหา "
" เฮ้อแน่ใจนะว่าฉันจะไม่เข้าโรงบาลเพราะรถอีกรอบ " ฉันพูดกับตัวเองเบาก่อนเดินออกมาจากร้าน ขนม
เเล้วมองหารถคันนั้นตามป้ายทะเบียน ไม่ทันใดตาฉันก็ไปสะดุดกับรถที่กำลังจะกลับรถ " เฮ้ย "
เจอเเล้ว นี้ต้องโดดตัดหน้ารถจริงๆเหรอ ฉันนึกกลัวอยู่ในใจ เอาว่ะเป็นไงเป็นกันเพื่อแม่เเละพ่อ
มาแล้ว หนึ่ง สอง สาม .......................
รถคันนั้นเบรกเสียงดังมากเหมือนจะชนเเต่ไม่โดนแต่อีกนิดเดียวฉันตายเเน่เลย ฮือๆๆๆฟ้าเล่นอะไรอยู่เนี่ย
" เฮ้ยอยากตายหรือไงโดดตัดหน้ารถชาวบ้านเนี่ย " เมื่อเขาเดินลงมาจากรถฉันไม่รู้ว่าจะทำไงต่อเลยเเกล้งเป็นลม " อ้าวเฮ้ยคุณ " ฉันยอมเสียสละเจ็บตัวกระเเทกลงกับพื้น แต่มือถือเจ้ากรรมดันมีคนโทรเข้า เเล้วดันไปโดนปุ่มรับ " เฮ้ยแฟเเกอยู่ไหน " บิวพูดรู้เลยฉันนึกในใจ
เฮ้ยฉันเเกล้งสลบอยู่โทรมาทำไหมตอนนี้ว่ะฉันนึกในใจก่อนรู้สึกถึงเเรงอุ้มขึ้น โอ้ยเกิดมายังไม่เคยโดนผู้ชายอุ้มเลย เเล้วเขาก็วางฉันลงข้างคนขับ ฉันแอบมองเล็กน้อย ก่อนเขาจะปิดประตูรถก่อนเห็นเขาหยิบมือถือขึ้นมา
" เฮ้ยโยซอบฉันขับรถชนคนว่ะ " คนร่างสูงพูดอยู่นานก่อนจะวางสายไป
" นี้เธอ ๆ ๆ " เขาเรียกฉัน ฉันทำถ้าเหมือนตื่น " โอ้ยปวดหัว " ฉันทำถ้าเหมือนปวดหัว มารยาหญิงแม่เคยบอกว่าเยอะเเต่ใช่เมื่อจำเป็น งั้นขุดมันมาใช่เลยเเล้วกัน มันใช่ยังไงว่ะ ฉันนึกในใจ
" เธอชื่ออะไรมาจากไหน " เขาถามชื่อฉัน เอาไงดีว่ะ " โอ้ยปวดหัวฉันไม่รู้ฉันจำไม่ได้ " ฉันเเกล้ง
เหมือนจำอะไรไม่ได้ " เเล้วเธอพอจะจำชื่อเธอได้ไหม " เขาถาม " ฉันไม่รู้ " ฉันแกล้งตอบไปตาม
แล้วเขาก็มองมาที่ข้อมือของไลฉันมันเป็นกำไลสลักชื่อฉัน อยู่ " KAFAIR " เขาอ่านก่อนจะพยักหน้า
" ฉันรู้เเล้วล่ะว่าเธอชื่ออะไร " เขาบอก " ฉันชื่ออะไรเหรอ " ฉันแกล้งทำหน้าสงสัย
" เธอชื่อกาแฟ " เขาบอกก่อนจะทำหน้าตาย " เเล้วเธอพอจำได้ไหมว่าเธอพักอยู่ที่ไหน "
ฉันส่ายหน้าเเทนคำตอบบอกว่าจำไม่ได้ไงว่ะ " งั้นคุณก็พาฉันไปเเจ้งความสิเพื่อฉันมีญาติ " ฉันเเกล้งพูดไปเพื่อจะหลอกเขาให้ไม่กล้าทิ้งฉันเพราะถ้าเเจ้งความเขาก็จะโดนจับข้อหาขับรถชนฉันเนี่ยฉลาดจังเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ