Enemy Love เฮ้! สุดหล่อฉันกำลังจะพิชิตใจนาย

หลังจากกลับถึงคฤหาสน์ ฉันรีบคว้ากระเป๋าจากเบาะหลังแล้ววิ่งลงจากรถปล่อยเฟริส์ให้นั่งอยู่ในรถคนเดียว ฉันรีบวิ่งเข้าห้องตัวเองอย่างเร็ว ก่อนจะถูกเฟริส์กวนประสาทอีก ฉันเข้ามาในห้องแล้วเหวี่ยงกระเป๋าลงที่นอน พร้อมทิ้งตัวนลงที่นอนเช่นเดียวกัน ฉันกลิ้งไปมาบนที่นอนอย่างดื้อ ๆ ไร้เหตุผล ทันใดนั้นฉันเหลือบมองไปเห็นกระดาษที่ติดอยู่ตรงจก ฉันเดินไปหยิบกระดาษนั้นแหละเขียนข้อความไว้ว่า

'กฏเหล็ก 5 ข้อที่ 'เบบี๋ไอรีน' ต้องปฏบัติตาม

1.ทำอาหารให้ฉันกินทุกครั้ง ที่เรียกร้อง

2.ไปดูหนังกับฉันทุกครั้งที่เอ่ยชวน

3.ห้ามมีเรื่องโกหกปิดบังฉัน

4.ตั้งใจศึกษางานบริหารดูแลโรงเรียน

5.หากฉันสั่งอะไรก็ให้ปฏิบัติตามโดยไม่โต้เถียงหรือขัดคำสั่ง

ป.ล.หากละเมิดกฎข้อใดข้อหนึ่งจะต้องถูกลงโทษตามความพอใจของฉัน :)

By. First Kiss.

(พี้เลี้ยงผู้น่ารักของเธอ :)'

หลังจากอ่านจบฉันก็ได้แต่อ้าปากค้าง นี่มันกฎอะไรกัน เนี่ย! แถมอีโมติคอนรูปยิ้มปิดท้ายกฎข้อสุดท้ายมันช่างดูเป็นรอยยิ้มที่เจ้าเ่ลห์ยังไงชอบกล ลงโทษฉันงั้นเหรอ เขามีสิทธิ์อะไรไม่ทราบ! ฉันหมุนตัวเดินไปเปิดประตู แล้วเดินไปหาเฟริส์ที่ห้อง 

ปัง!!

ฉันถีบประตูห้องเฟริส์ด้วยความหงุดหงิด เมื่อเห็นเฟริส์นอนอ่านนิยายอยู่บนเ้ตียง ฉันเดินไปคว้าหนังสือจากเฟริส์แล้วโยนลงบนเตียง

''นายตั้งกฎเองทั้งหมดเลยใช่มั้ย!!''

''ใช่'' เฟริส์ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบาน พร้อมหยิบหนังสือข้าง ๆตัวเขา 

''ไร้สาระ!! ทำไมฉันต้องทำตามนายด้วย แล้วกฎข้อที่สี่นี่อะไร??''

''ใครว่าไร้สาระ - -''

''ฉันบอกยู่นี่ไง ไหนลองอธิบายสิ ทำไมฉันต้องทำตามกฎของนายด้วย'' 

''ในเมื่อฉันเป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลเธอ เธอก็ต้องตอบแทนด้วยการทำอาหารให้ฉันกินและไปดูหนังเป็นเพื่อนฉัน ส่วนกฎข้อสามฉันเกลียดคนโกหก ฉะนั้นเธอต้องไม่โกหกกับฉันเด็ดขาด''

''นายอยากตั้งกฎก็ตั้งไป แต่ฉันไม่ทำตามซะอย่างจะทำไม - -*''

เฟริส์วางหนังสือด้วยสีหน้าไม่สงบอารมณ์ แล้วจู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนสีหน้าจากบึ้งตึงมาเป็นคลี่ยิ้มบาง ๆ

''ยังก็ตามคุณลุงเรสเตอร์ฝากฝังให้ฉันดูแลเธอ หรือสรุปก็ชัดคือฉันเป็นผู้กุมชะตาชีวิตของเธอนั่นเอง''

''เพ้อเจ้อไรสาระ!! นายไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉันอะไรทั้งนั้น'' 

''แต่คุณลุงเรสเตอร์ให้วิทธิ์ฉันเต็มที่ในการฝึกสอนงานให้เธอ ถ้าเธอดื้อรั้นเอาแต่ใจ ฉันจะบอกคุณลุงเรสเตอร์ว่าเธอไม่เต็มใจที่จะเรียนรู้งาน''

ขู่ว่าจะฟ้องป๊าฉันงั้นเรอะ! เขาจี้ได้ตรงจุดอ่อนของฉันเพราะป๊าคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉันดังนั้นฉันจึงไม่อยากทำให้ท่านผิดหวัง 

''ก็ได้ ฉันยอมทำตามกฎบ้า ๆ เอ่อ กฎทั้งห้าของนายก็ได้''

''ดีมากเบบี๋ ว่าง่าย ๆ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย:)''

ฉันกำหมัดจนได้ยินเสียงกระดูกดังกร๊อบ ถ้าไม่ติดว่าเฟริส์ถอไพ่เหนือกว่าล่ะก็นะ ฉันจักการเจ้าเฟริส์ไปนานแล้ว - -*

''โปรดรักษากฎให้เคร่งครัดด้วย หากเธอละเมิดจะถูกลงโทษ''

''นายจะลงโทษฉันอะไร - -*''

''ฉันจะลงโทษเธอด้วยวิธีืที่จะทำให้เธอนึกเสียใจที่ฝ่าฝืนกฎก็แล้วกัน''

''นายแค่ขู่ไปงั้นเอง'' จ้างให้ฉันก็ไม่ลงกลคำขู่หรอกย่ะ

''หึ แสดงว่าเธอไม่รู้จักฉันดีพอ'' เฟริส์กระตุกยิ้มมุมปาก

''อ้อ..พรุ่งนี้ตอน สามโมงเช้าเธอต้องตื่นแล้วพาฉันออกไปซื้อของ''

''นายก็ไปคนเดียวสิ - -*''

''เธอต้องไป นี่คือคำสั่ง''

ชิ! คิดว่าถือไพ่เหนือกว่าแล้วจะสั่งได้สั่งเอาเลยนะ

''พรุ่งนี้ครอบครัวเราจะไปเที่ยวพัทยา เธอเอาของสำหรับไปเที่ยวทะเลติดมาบ้างหรือเปล่า เช่นพวกครีมกันแดด หมวก และก็..บิกินี''

''ครีมกันแดดมี หมวกไม่มี บิกินี...ไม่มีและชาตินี้ไม่คิดจะใส่!''

''อ่าฮ่ะ'' เขาลากเสียง 

''ฉันคิดว่าเธอเป็นคนกล้าไปซะทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้กระทั่งกบ้าใส่บิกินี''

''มันไม่เกี่ยวกับความกล้าหรือไม่กล้า ฉันพอใจที่จะไม่ใส่บิกินีเค๊??''

''อือฮึ'' เฟริส์พยักหน้าด้วยท่าทียียวนกวนประสาท ตลอดระยะเวลาที่อยู่ภายใต้อาณัติของเขา ฉันคงต้องล้าตายเจ้าสักวันแน่ ๆ!